Geplaatst 
Ik loop dus al maanden (zeg gerust jaren) met maag/darm klachten. Dokter heeft er nooit iets aan willen doen, tot 3 weken geleden. Toen vond ie het toch maar eens tijd dat ik naar het ziekenhuis ging voor een echo van de bovenbuik. Hij dacht namelijk aan galsten.
Goed, ik dus naar het ziekenhuis, echo'tje gemaakt en wat blijkt...Galstenen!!! Nou daar ben ik mooi klaar mee, want galstenen waar je last van hebt, worden verwijderd en dat houd in dat je hele galblaas eruit gehaald wordt.
Ik weer terug naar de HA. Deze was erg in zijn nopjes met de uitslag, want hij had wel weer even de goede diagnose gesteld. "Nu weet je dus de aanleiding van al je klachten he!", was de eerste zin die uit zijn mond kwam rollen! "Nou, dan gaan we nu maar eventjes een verwijsbriefje voor de chirurg opstellen".
Ik dus afspraak gemaakt met de chirurg en kon vandaag terecht. Een erg aardige vrouwelijke chirurg vroeg mij wat mijn klachten waren, en kwam al gauw tot de conclusie dat de klachten die ik heb, nou niet specifiek zijn voor galstenen. Er zijn namelijk duizenden mensen met galstenen die daar helemaal geen last van hebben. Zij denkt toch veel meer aan de maag/darmen.
Om een lang verhaal kort te maken, ik heb nu over 2 weken een afspraak bij de internist. Dan krijg ik eerst een gesprekje, en moet dan vervolgens talloze onderzoeken gaan doen. Kortom, ik dacht dat ik nu eindelijk na al die tijd wist wat er met me aan de hand was, maar het tegendeel blijkt waar... Een rit onderzoeken staan voor de deur.
Aan de ene kant ben ik erg blij natuurlijk dat ze het serieus nemen en mij laten onderzoeken, want anders gaat mijn galblaas er misschien wel voor niks uit. Maar andere kant wordt ik hier zo moe van. Ik wil nou eindelijk zo graag eens van die klachten af. Ik weet wel dat ze er nu aan gaan werken enzo, maar elke keer weer die onzekerheid van het niet weten wat er aan de hand is... Ik loop er al zo lang mee en de klachten worden steeds erger. Het belemmerd me nu gewoon in mijn dagelijks functioneren. Ik hoop gewoon dat ze er achter komen en dat het dan te verhelpen is.
Ook vind ik het erg slecht van de HA dat hij nooit eens naar mij heeft geluisterd en niet eens een keer verder denkt aan wat het kan zijn (zeker omdat mijn moeder een erfelijke darmziekte heeft en het erg veel in de familie voorkomt...)
Maar goed, sorry voor dit ietwat lange verhaal, maar moest gewoon even mijn verhaal kwijt!
