Mijn zus en ik zijn bij ons thuis de enige die paardrijden. We rijden beide al zo'n 11 jaar. Op die 11 jaar zijn we beide al 100den keren gevallen, gelukkig nooit iets ernstig gebeurd.
Totdat ik nu zo'n 2 jaar geleden ben gevallen en een ruggewervel heb gebarsten (L4). Na een herstelperiode van een dik half jaar mocht ik terug paardrijden.
Nu had ik sinds die tijd af en toe nog last van rugpijn, maar niet heel erg. Totdat ik dit jaar in juli last van een constant verdoofd gevoel in mijn been en pijn ter hoogte van mijn rechterheup. Na een hoop onderzoeken bleek dat ik een hernia had op (L5 S1) met beginnende uitvalsverschijnselen. Uit de onderzoeken is ook gebleken dat ik nog een paar andere zwakke plaatsen heb in mijn rug. Blijkbaar een familiekwaal om een slechte rug te hebben.
Ik heb er voor gekozen om me te laten opereren, een nieuwere techniek, perfect voor mensen van mijn leeftijd en voor mijn situatie.
Op 31 augustus ben ik geopereerd en kon de 3 maand durende herstelperiode beginnen. Nu heb ik gelukkig geen last meer van mijn rug. En mijn toekomst begint er terug beter uit te zien, ik zou weer kunnen paardrijden, en doen wat ik wilde.
Tot December mag ik zeker niet paardrijden, dus dan neem je maar genoegen met het kijken naar anderen. Dus mijn zus had aan mij een vaste toeschouwer tijdens het rijden. Nu ging ik gisteren ook met haar mee naar stal. Ze wist eigenlijk niet goed wat ze vandaag zou gaan doen. Haar eigen paard staat namelijk nog op rust (is pas ziek geweest). Dus ze vroeg aan mij of ik wist wat ze nog kon doen. Ik stelde voor om 1 van de jonge paarden te longeren. Dat vond ze een goed idee.
Ze is namelijk gevraagd om een jonge pony zadelmak te maken. Hier was nu al een week mee bezig, voornamelijk longeren. Het is tot gisteren toe altijd goed gegaan met longeren, het is een hele brave en rustige pony.
En ook gisteren weer is de pony heel braaf tijdens het rechtsom longeren en daarna tijdens het linksom longeren. Dus we besluiten om er voor de eerste keer een dekje en longeersingel op te leggen. Dit ging ook zonder problemen. Totdat we klaar waren om terug naar de stal te lopen. Ze neemt de pony bij het halster vast en wil naar de stal lopen. De pony loopt tegen de achterkant van haar voet en zij verliest haar evenwicht. Jammer genoeg verliest de pony ook haar evenwicht en valt op haar. De pony is met zijn schouder op haar hoofd en borstkast gevallen.
Ik ben onmiddelijk haar gaan helpen. Ze kon namelijk niet goed meer ademen. Ik heb eerst gekeken naar haar ogen of ze geen hersenschudding had. Daarna heb ik gevraagd waar ze nog pijn had. Op die moment had ze enkel pijn aan haar enkel. Dus heb ik haar recht op gezet met haar rug tegen mijn benen en heb ik haar armen omhoog gehouden zodat ze beter kon ademen.
Na 10 min kon ze nog altijd niet goed ademen en kreeg ze ook pijn in haar buik. Toen hebben we besloten om haar naar het ziekenhuis te brengen.
Daar aangekomen hebben ze een hoop onderzoeken gedaan, en daaruit bleek dat ze een ruggewervel gebroken had (D6 of 7 ). Ze moest in het ziekenhuis blijven en voor de zekerheid moest ze een nachte op de intensive care unit doorbrengen. Ze zou vandaag (zaterdag) geopereerd worden om de wervel te stabiliseren.
Vanacht is alles verergert dus ze hebben besloten om tot een spoedoperatie. (ik weet nog niet juist wat er gebeurd is)
Nu moet ze nog een paar dagen op de intensive care blijven en dan nog een weekje op een gewone afdeling.
Na het ziekenhuis zou ze nog een paar weken moeten rusten, ze krijgt een korset aangemeten en dan zou ze zonder problemen moeten herstellen.
Nu is mijn vraag of er mensen zijn die dit ook zoiets meegemaakt hebben. En hoe het verdere herstel bij hun gegaan is? en of ze nog kunnen paardrijden? En of ik het erger gemaakt heb met haar rechtop te zetten vlak na haar val?
Sorry voor het lange verhaal, maar ik moest het even van me af kunnen schrijven. Ik voel me namelijk voor een deel schuldig dat dit met haar moest gebeuren. Omdat ik voorgesteld heb om die pony te longeren.