Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-11-06 15:37

even mijn hard luchten......

Geplaatst door de TopicStarter : 03-11-06 15:37

Hey lieve bokkers.

Ik heb dit topic geopend omdat ik mijn hart wil luchten, in eerste instantie wilde ik dit onder een ander account openen, toen ik klaar was met mijn verhaal besloot ik om dit toch niet te doen. Ik wilde hier voor keizen omdat er op bokt mensen zitten die me persoonlijk kennen en ik dit in reallife nog niet naar buiten wil brengen, ik hoop dat jullie daar begrip voor hebben.
De mensen die me inderdaad kennen wil ik vragen om hier niet met andere over te praten en dit tussen hen en mij te houden, maar mogen me best pben e.d.

Ik zit al een tijdje niet zo lekker in mijn vel en weet eigenlijk niet goed wanneer dit echt begonnen is. De laatste tijd gaat het echter zo slecht dat ik gewoon echt niet meer weet wat ik moet doen en bang ben dat wanneer ik het echt blijf verzwijgen nog verder in de problemen kom. Ik wil graag via dit topic proberen mijn gevoel te verwoorden en jullie om raad te vragen. Eerlijk gezegd weet ik niet zo goed hoe ik moet beginnen.

Inmiddels ben ik 19 jaar. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 12 was, ik heb daar toen vrij weinig moeite mee gehad en maakte me nergens heel erg druk over. Mijn moeder kreeg al snel een nieuwe vriend, die is na een tijdje bij ons ingetrokken. Ik had in die tijd veel ruzie met mijn moeder omdat ik haar heel de scheiding verwijd, ze is namelijk vreemd gegaan en daar is ze nooit eerlijk over geweest. Met haar vriend kon ik ook niet goed over weg, veel ruzie enz enz. op dat moment ging het ook niet altijd even goed met me, maar daar ben ik gelukkig overheen gekomen.
Ongeveer 5 jaar geleden kreeg mijn vader ook een vriendin. Een al wat oudere vrouw met 2 dochters. Daar kon ik goed mee opschieten! Zij reden ook paard en bij de vriendin van mijn vader stonden stallen leeg. Al snel genoeg kwam mijn droom uit, ik kreeg mijn eigen paard! Na jaren op de manege gereden te hebben en bij kennissen gereden te hebben was het eindelijk zo ver! We kochten een 3 jarige ruin van 1.60 groot, zadelmak maar daar was dan ook alles mee gezegt. Hij vertrouwde niemand. Gelukkig was ik niet snel bang en had ik altijd al geleerd om consequent om te gaan met paarden. We hebben uiteindelijk een goede band op gebouwd, hij heeft nog zijn eigen sterke karakter, maar ik geloof dat ik daar goed mee om kan gaan.
Het rijden ging helaas niet echt fantastisch, zijn grootste hobby was jawel sterrenkijken. Iedere week had ik les met hem, stukje bij beetje ging het in de loop der jaren beter, maar nooit echt goed. Ik zat daar soms erg mee en heb een paar keer op het punt gestaan om hem te verkopen. Maar goed ik bleef in ons geloven en bleef maar door gaan. Vooral aan de buiten wereld wil ik laten zien dat we het echt wel kunnen, maar ook voor mezelf ik ben al zover gekomen dat ik het nu niet meer op wil geven.
De vriendin van mijn vader was helaas ernstig depressief, is in therapie geweest, soms ging het goed met haar, maar vaak sloeg het ook om, mijn vader had haar al een paar keer gevonden met een overdosis aan pillen, waarna ze weer naar het ziekenhuis moest.
Toen we eindelijk dachten dat het beter met haar ging was helaas de dag daar, op 23 februari 2002 werd ze gevonden in de schuur waar ze zich zelf op gehangen had. Dit was op de verjaardag van haar dochters. Ik was die ochtend aan het rijden en in eens stond er allemaal ambulances enzo, ik ging kijken en liep met mijn nieuwsgierige kop zo de schuur in…..en zag haar daar hangen….. op dat moment voelde ik niets meer, ik was leeg. Ik ben toen naar haar dochters gegaan in de woonkamer en daar hebben we samen uren gehuild, later kwam ook mijn vader. Het was een zware tijd, begrijpen zal ik het nooit en dat wil ik ook niet, uren heb ik naast haar bed gezeten waar ze lag opgebaard om het vreselijke beeld wat ik had niet als het laatste beeld wat ik van haar hard in mijn hoofd op te slaan. Ik heb nooit gesproken met slachtofferhulp, ik dacht dat ik sterk genoeg was om er overheen te komen. Praten kon ik er ook niet over, mijn vader overigens ook niet, ik denk dat het in de familie zit.
Daarna ben ik veranderd, ik had nergens echt behoefte aan en werd stiller ook contact maken met mensen vond ik heel moeilijk.
Toch ben ik ook daar over heen gekomen en voelde me weer sterker.
Na een paar jaar ging de relatie van mijn moeder met haar vriend ook over, wat was ik blij!
Daarna ging het eigenlijk allemaal wel oke. Ik kreeg een relatie ongeveer 3 jaar geleden die nog steeds stand houdt en voelde me wel weer oke.
In die periode kreeg het paardrijden een dip, ik zag er nog weinig toekomst in, ik boekte niet echt de resultaten die ik gehoopt had. Ik probeerde het steeds op te pakken, maar na een paar weken had ik er weer genoeg van.
Op een of andere manier kreeg ik zo’n 2 jaar geleden ook niet meer zo’n zin in school, spijbelen ging makkelijk er was toch geen controle op.
Dagen kon ik alleen maar in mijn bed liggen, heerlijk vond ik dat, gewoon niets. Helaas ben ik sinds die tijd mijn ritme kwijtgeraakt.
Het jaar daarna mijn laatste jaar op die school ging iets beter, maar na de kerst zag ik het niet meer zitten en had ik er weer geen zin in. Daardoor heb ik ook pas in september die opleiding afgemaakt, gelukkig wel geslaagd. Niemand had eigenlijk door dat het niet goed met me ging en nog steeds niet geloof ik.
Ik ben in september na veel twijfelen ook meteen aan een nieuwe opleiding begonnen. Ik had er echt heel veel zin in, maar op een of andere manier is het weer omgeslagen, ik ben heel veel afwezig geweest.
Met mijn moeder kan ik inmiddels het weer goed vinden ook al durf ik niet alles te vertellen tegen haar. Ze heeft ook weer een nieuwe vriend, waar ik het gelukkig wel goed mee kan vinden, ze hebben samen een huis gekocht en ons huis waar ik ongeveer al 18 jaar woon staat te koop, dat vind ik wel jammer op zich.
Mijn vader heeft vorig jaar november eindelijk ook een huis gevonden naar zijn zin. Helaas zal het nog wel 2 jaar duren voordat de verbouwing klaar is.
Op het moment zijn we bezig met het inrichten van woonunits waar we tot die tijd in gaan wonen. Die moeten volgende week klaar zijn omdat we dan uit ons oude huis moeten, dat veroorzaakt de nodige spanningen op het moment. Mijn vader verwacht dat we al onze vrije tijd daarin stoppen, maar dat kan ik op het moment niet.
Met mijn vriend gaat het de laatste tijd ook niet geweldig, ik hou ontzettend veel van hem, maar vaak twijfel ik of dat het allemaal wel zo geweldig is, ik wilde altijd met hem trouwen enz enz, maar de laatste tijd is het anders, gelukkig zijn we wel op het punt gekomen dat we er over kunnen praten en we weten wat we willen, we zijn er nu erg hard aan het werken en hopen dat we toch weer verder kunnen!
Ik merk zelf dat het paardrijden een hele grote plaats in mijn hart heeft en heel erg veel voor me betekend. Ik ben sinds de laatste maanden het weer aan het oppakken en het gaat best goed! Maar toch ben ik bang, bang dat het dadelijk toch allemaal weer niet gaat. ik wil heel graag goed leren rijden en ook goed kunnen rijden en dat zit me eigenlijk heel erg dwars, iedere keer die tegenslagen, iedere keer het weer oppakken enz enz. dat zit me echt heel diep van binnen. Helaas zijn mijn ouders niet zo dat ze me erg steunen op dat gebied, ze vinden het leuk dat ik rijd, mijn vader gaat graag mee op concours, maar ze zien niet wat het werkelijk voor me is..
Thuis bij mijn vader wordt veel van me verwacht, ik moet boodschappen doen, koken, de verbouwing mee regelen, thuis opruimen, altijd vroeg op staan, soms wordt dat me echt teveel.
Dan werk ik ook nog in het weekend wat ik heel graag doe, maar wat op het moment allemaal moeilijk te combineren valt.

Al met al werd het me vandaag echt teveel en weet ik echt niet meer wat ik moet doen, vandaar dat ik mijn hard wil luchten.

**Geplaatst**: 03-11-06 15:40

Re: even mijn hard luchten......

Geplaatst: 03-11-06 15:40

Meid ik heb bewondering voor je dat je er nog zo goed mee omgaat.Wat jij mee heb gemaakt maken niet veel mensen mee en zeker niet op jouw leeftijd.Ik wens je heel veel sterkte.En vergeet niet dat je een hele sterke persoonlijkheid heb en er allemaal bovenop komt.

**Geplaatst**: 03-11-06 15:47

Re: even mijn hard luchten......

Geplaatst: 03-11-06 15:47

Eerlijk?
Ik denk dat je het diep vanbinnen nog niet helemaal verwerkt heb.
Dat dit je onbewust parten speelt en dat het ervoor zorgt dat je je nu niet goed in je vel voelt.

Heb je niet iemand waar je mee kan praten?Die er bij betrokken is?

Veel sterkte nog

**Geplaatst**: 03-11-06 15:55

Re: even mijn hard luchten......

Geplaatst: 03-11-06 15:55

Hey meis,
Ik vind het heel knap van je dat je verhaal hier op bokt zet, ook heel goed want dat is weer een stukje verwerking. Het is heel belangrijk je gevoelens op te schrijven, nog beter, er met iemand er over te praten. Vrienden heb je toch in goede en moeilijke tijden?! Ik wil je heel veel sterkte en geluk wensen! En je in ieder geval mee geven dat je moeten praten om dingen te verwerken. (maar ik denk dat je dat nu wel door hebt).

**Geplaatst**: 03-11-06 15:59

Re: even mijn hard luchten......

Geplaatst: 03-11-06 15:59

Na het lezen van jou verhaal (overigens heel knap van je dat je dit hier hebt geplaatst!), denk ik toch dat je serieus iemand moet gaan zoeken om erover te praten (hoeft niet gelijk professionele hulp te zijn, een lieve vriend/ of vriendin die je in vertrouwen kan nemen kan ook al genoeg zijn). Jij zit in een lastig pakket door wat je hebt meegemaakt, en door hoe je leven nu in elkaar zit. Ik krijg het gevoel dat je overvraagt wordt. Ik hoop dat je hier wat mee kan, suc6 hoor!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-11-06 16:08

Re: even mijn hard luchten......

Geplaatst door de TopicStarter : 03-11-06 16:08

thx voor alle berichtjes.
en dat jullie mijn toch best lange verhaal wilde lezen.

ik denk zelf ook dat ik het niet allemaal goed verwerkt heb en ik merk gewoon dat het steeds meer wordt.
dit is mijn eerste stap om er goed over te praten.

als ik eerlijk ben weet ik van mezelf dat ik niet zo'n prater ben en daarom vind ik het heel moeilijk, ik denk altijd dat ik de wereld wel aankan maar soms word ik daar een beetje moe van.

**Geplaatst**: 03-11-06 16:15

Re: even mijn hard luchten......

Geplaatst: 03-11-06 16:15

ik ken je verhaal, ik wil ook nooit met iemand praten en denk me er altijd alleen door te slaan.
Gevolg; mijn arm kapt gesneden tot en met.
2 keer in het ziekenhuis voor een overdosis.
1 keer opgehangen en in levensgevaar naar het ziekenhuis.

Praat, echt waar het zal je deugd doen.
Doe ook dingen die je graag doet!
Zeg tegen je vader dat ze te veel van je verwachten, je bent zelf nog maar net "volwassen".
Dat van het paardrijden herken ik ook, wij hebben er ook 5 jaar overgedaan om "iets" te bereiken.

Ik wens je alvast heel veel sterkte en mijn PB staat voor je open!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-11-06 20:09

Re: even mijn hard luchten......

Geplaatst door de TopicStarter : 03-11-06 20:09

Citaat:
Gevolg; mijn arm kapt gesneden tot en met.
2 keer in het ziekenhuis voor een overdosis.
1 keer opgehangen en in levensgevaar naar het ziekenhuis

zover ben ik gelukkig nog niet en denk ook niet dat het ooit zo ver zou komen, ik geloof door wat ik heb gezien bij de vriendin van mijn vader dat ik daar wel boven sta.
ik denk overigens ook dat ik er te nuchter voor ben.

ik doe zeker dingen die ik graag doe, dat zeker!

**Geplaatst**: 04-11-06 12:23

Re: even mijn hard luchten......

Geplaatst: 04-11-06 12:23

Ik vind het heel knap dat je zo door bent gegaan zeg maar!
Heb daar echt bewondering voor en ook stoer van je dat je toch open bent zeg!
En eigenlijk zijn we op bokt allemaal super goede vrienden van elkaar!
Heel veel sterkte daar!
xx

**Geplaatst**: 04-11-06 18:47

Re: even mijn hard luchten......

Geplaatst: 04-11-06 18:47

Ik heb bewondering voor de manier waarop je het opgeschreven hebt. Je hebt een boel meegemaakt....en er zijn veel onzekere factoren in je leven....Je hebt zo te horen een heleboel emotionele blokades in jezelf zitten..waardoor het lijkt alsof je steeds tegen muren oploopt en er nergens vooruitgang in zit. Zoek profesionele hulp, licht vrienden en mensen om je heen in dat is de eerste stap om de blokades af te bouwen...Ik snap dat je op dit moment niet zwaar depresief bent maar er komt een punt dat je dat wel gaat worden geloof me. Dat kun je toch beter voor zijn lijkt me?! Bovenal wil ik je veel sterkte en kracht toewensen...ik heb respect voor je dat je het hier zo neergezet hebt...koppie op!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-11-06 21:59

Re: even mijn hard luchten......

Geplaatst door de TopicStarter : 05-11-06 21:59

thx iedereen.

het gaat nu eigenlijk weer super met me, had vrijdag echt een slechte dag.
voel me nu weer helemaal lekker en heb er weer zin in.