Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-10-06 13:34

help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst door de TopicStarter : 12-10-06 13:34

hoi mede bokkers

Ik heb n probleempje , tenminste ik evaar het als n last..
mijn moeder me tallerlei psychische klachten heeft altyd veel op my geleunt , maar zodra er een situatie was waarin ik of beide 'gevaar' liepen koos zij altyd voor de ander nooit voor mij, ik ben een paar keer uit huis geweest en op mn 11e lange tyd ,, toch weer even terug en op mn 14e dan echt definitief..Toch bleef zij op mij leunen enz maar als er dan weer ruzie was ging ze altyd weer mn vader bellen waar ik niet tegen op kon of kan maar goed .Vroeger deed ik alles voor haar op mn 6e kon ik het huishouden wel runnen enzo en lange tijd dacht ik dat ik er niet mee zat, bleek wel zo te zijn. Alles werd te veel
Maar goedi k ben al jaren stabiel.en nam wat haar betreft een defensieve houding aan ik kwam wel maar wilde niet meer al haar dingen aanhoren ik vind nog steeds dat zij eens een leven op moet bouwen voor haar zelf ,Zij denkt maar steeds dat ze niets alleen kan.
Vroeger was ze ook vaak opgenomen en de laatste jaren was dit niet het geval nu heeft ze sinds enkele tyd ect (shocktherapie)
en dat leek te werken..Maar en nu komt het; Paar weken terug op de dag dat ik de crematie van mijn opa had (mn vaders vader) en ik daar na bij haar was deed ze weer zo zielig imo dan en ik ging er niet op in want mijn zoontje was er ook en ik heb er een hekel aan als zij dan zo doet heeft dat kind niks aan dus zegt ze op n gegeven moment; wacht maar tot ik ook daar lig en ik hoop snel..toen knapte er iets bij mij ik bleef heel rustig draaide me om en zei; doe nou eens niet zo zielig niet alles draait om jou en ik ben weggegaan, en heb gezegt dat ik echt even klaar met haar was.. dat ze mij even met rust moest laten.. Dat ging redelijk maar nu is ze dan toch opgenomen en ze geeft mij daar de schuld van!!!! Wat vinden jullie ik hoef me daar toch niet schuldig over te voelen?
Er is al een stuk jeugd mij ontnomen en ik heb nu gewoon mijn eigen leven en ik kan en wil niet alles voor haar opknappen dat is toch niet vreemd ? of ben ik dan echt zo hard? Ik vindt namelijk dat ze met dr problemen bij haar behandelaars moet zijn niet bij mij en dan zegt ze wel ik heb jou nodig? maar was zij vroeger dan toen ik haar nodig had ?? kijk ik weet dat ze waarschijnlijk dr best wel heeft gedaan maar alle dingen hebben mij wel beschadigd zeg maar!Door mijn opvoeding vindt ik het heel moeiijk om mensen te vertrouwen e.d.

**Geplaatst**: 12-10-06 13:38

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst: 12-10-06 13:38

Ik denk niet dat jij verkeerd bent geweest door dit te zeggen.
Je schrijft zelf al dat jij al je hele leven alles voor haar over hebt gehad en alles voor haar deed en als het dan puntje bij paaltje kwam, werd jij weer in de steek gelaten om het maar even kort door de bocht te zeggen.
Het is misschien wat hard op haar dak gekomen, maar uiteindelijk is dit voor jullie beiden het beste, en je wilt toch ook niet dat je kindje hier de dupe van wordt?
Heel veel succes

**Geplaatst**: 12-10-06 13:42

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst: 12-10-06 13:42

Ik zie hier helemaal geen schuld van jou in. Ze kan wel willen jou de schuld te geven, is een erge makkelijke uitvlucht. Maar imo is ze zelf nog de meest "schuldige" aan dat ze nu weer opgenomen is.
Het is wat je zelf van je leven wil maken, een ander kan dat niet voor je doen. Dus trek het je niet zo veel aan. denk maar ze weet niet beter...

**Geplaatst**: 12-10-06 13:43

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst: 12-10-06 13:43

Avanti, heftig verhaal.
Maar NEE, het is niet jouw schuld. In de ogen van jouw moeder ligt de schuld steeds bij iemand anders. Haar gedrag is absoluut niet gewoon. Misschien is het juist daarom goed dat ze is opgenomen. Uiteraard is het moeilijk, maar voel je niet schuldig. Je doet hier niets aan. Iemand die psychisch zo in de war is, is niet voor rede vatbaar, ook niet in dit opzicht.

Sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-10-06 13:47

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst door de TopicStarter : 12-10-06 13:47

@ frouk nee dat wil ik zeker niet dat mijn zoon daar de dupe van wordt en dat heb ik haar ook gezegt.. en daaro moet ze me even laten. ik kan niet alles voor haar doen en/of oplossen dankjewel

@purbelia en merel de vogel dank julie wel:) doet me goed dat het er meer met me eens zijn
net mijn tante aan de telefoon en die zegt steeds je moet t goed maken ik zeg ja ooit maar ik ga niets overhaasten dan werkt het toch niet..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-10-06 13:49

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst door de TopicStarter : 12-10-06 13:49

en het klopt ook dat zij steeds de schuld bij ander legt want ow ze is zo zielig maar met dat gedrag komt ze nergens echt niet en dat ziet ze jammer genoeg niet

Laatst bijgewerkt door MaraYvette op 12-10-06 13:49, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 12-10-06 13:49

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst: 12-10-06 13:49

Zeker niet jouw schuld! Jij hoeft haar problemen niet op te lossen omdat je haar dochter bent. Mij lijkt met alleen maar goed dat je aan jezelf en je zoontje denkt nu en je moeder moet zelf ook geholpen willen worden....
Heel veel sterkte ermee!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-10-06 13:50

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst door de TopicStarter : 12-10-06 13:50

Amina thnx.... Dat is ook zo ze moet t zelf willen ze is 48 maar gedraagt zich als een klein kind weetje zewil niets zelf doet niet eens zelf dr boodschappen.....

**Geplaatst**: 12-10-06 13:55

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst: 12-10-06 13:55

Als jouw moeder iedere keer de schuld bij een ander zoekt zal het lang duren of mischien wel nooit om eens naar haarzelf te kijken. Daar heb jij geen schuld aan.
Begrijp daarom je tante ook niet om te zeggen dat je het goed moet maken.
Mensen die alles bij een ander neerleggen vind ik egoistisch en lekker makkelijk.

**Geplaatst**: 12-10-06 13:56

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst: 12-10-06 13:56

Zo moeilijke situatie, maar ik vind echt niet dat je schuldig bent aan de situatie. Had jij niet gezegt van dat het niet altijd om haar draait dan had het vroeg en laat wel iemand anders iets gezegt wat ze niet hebben kon. (een opname komt niet zomaar, komt echt niet alleen van die woordenwisseling). Hopelijk komt ze sterker uit de opname! Misschien is het voor jou ook wel eens fijn om met een van haar behandelaars te spreken (het kan soms heel veel dingen duidelijk maken, waarom ze zo reageerd en dat het zeker jou schuld niet is, maar dat je moeder gewoon zo is).
Neem zeker de tijd om het goed te maken (eigenlijk moet het niet eens van jou kant te komen, jou valt niets te verwijten). Nogmaals erg lastige situatie, heel veel sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-10-06 14:34

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst door de TopicStarter : 12-10-06 14:34

dank jullie wel jaantsje en vadisha .
kijk zij ziet onze 'relatie' niet als moeder dochter zeg maar ze heeft altyd al op mij geleunt ik moest altyd alles opknappen ze wil dat ik altyd naar haar luister enz dat kan gewoon niet zij wil al haar problemen op 1 of andere manier op mij projecteren manupileert ook wel vroeger was dat nog erger dan zei ze ga jij naar school dan ben ik dood als je terug bent dat soort dingen of de keer dat ze zichzelf gewoon ophing voor mn neus of dat ze dinggen vertelt over hoe haar relatie met mn vader was ik wil dat allemaal niet weten ik heb genoeg zelf te voorduren gehad en ik ben blij dat ik nu n normaal leven leidt met regelmaat enz.. ik ben altyd zo futloos als ik dan toch bij haar ben geweest ze zuigt energie weg en ik kan daar niet zo goed mee omgaan misschien neem ik haar toch onbewust kwalijk dat ze er nooit voor mij was en daarbij weet ze niet eens mijn leeftijd ik ben 25 en pas zei ze dat ik 20 was:( zegt ze later ja dat komt door het shocken nou sorry je vergeetecht niet hoe oud je kinderen zijn tenzij je demntie hebt maar das anders zij denkt dat ik n hekel aan dr heb , dat heb ik niet maar ik heb ook niet echt n band met dr, ik kies mn eigen mensen uit die wel mij gewoon respecteren en die IK kan VERTROUWEN zijn er weinig maar lieverweinig mensen om me heen die ik kan vertrouwen dan veel mensen en er niets aan hebben.

**Geplaatst**: 12-10-06 14:46

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst: 12-10-06 14:46

Ik denk dat je het antwoord ook al wel weet, he? Knipoog

Je bent je leven lang je moeders moeder geweest... dat had al nooit mogen gebeuren. Dat had ze al nooit van je mogen vragen, daar ben je kind voor en zij de volwassene.

Het is goed zo, je hebt je eigen leven terug genomen, jezelf in bescherming genomen en haar gewezen op haar verantwoordelijkheid voor dat van haar. Bravo! Je mag zelfs hartstikke trots op jezelf zijn dat je dit hebt gedaan.

Laat je moeder haar eigen drama uitspelen, ze kan er ook voor kiezen om een positieve bijdrage te gaan leven in haar eigen leven, die van haar dochter en kleinkind. Tot die tijd zou ik haar inderdaad ook buiten de deur houden.

Koppie op, borst vooruit en genieten van je eigen leven en je kind.

**Geplaatst**: 12-10-06 14:49

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst: 12-10-06 14:49

jij bent hier absoluut NIET schuldig aan ,
je moeder heeft een probleem, en schuift dat, of probeert dat af te schuiven op jou, zij probeert op allerlei manieren onder de verantwoordelijkheid uit te komen, maar haar problemen zijn aan haar om op te lossen, niet aan jou
zij is verantwoordelijkheid voor zichzelf, niet jij...
en idd, de problemen moet ze opossen met hulpverleners, die weten hioe ze dit aan moeten pakken, en die zijn er voor...
jij hebt je hele leven voor haar gezorgd, je verantwoordelijk gevoelt voor, omdat ze altijd op je leunde..
maar dat is geen normale of gezonde situatie geweest, en nog steeds niet ...
ik vind het heel goed van je dat je het aangeeft dat je het niet meer doet/kan en je hebt er zeker goed aan gedaan .
jij bent nu zelf moeder en je kiest voor jezelf, zodat je ook echt er voor je zoon kan zijn

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-10-06 14:53

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst door de TopicStarter : 12-10-06 14:53

dank dank dank firedancer en draupje mooi gezegt ook.. ja ik weet t ook wel maar toch praat zij en andere dan weer een schuldgevoel aan pff vermoeiend hoor maar dankjullie wel:) ik zal later op de dag weer reageren ga ff iets met de kleine doen zo die komt zo uit school bedankt...

**Geplaatst**: 12-10-06 14:58

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst: 12-10-06 14:58

Veel plezier met je grote kleine man! Cool

Misschien moet je het allemaal wel vanuit een hele andere hoek bekijken: misschien zou je moeder je zelfs DANKBAAR moeten zijn voor het feit dat ze nu eindelijk de kans krijgt om onder begeleiding een positieve wending aan haar leven te geven?

Tja, 't kan alleen nog even duren voordat ze zelf tot die conclusie komt... Haha!

Positief blijven hoor.

**Geplaatst**: 12-10-06 15:01

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst: 12-10-06 15:01

ik denk niet dat jij verkeerd bent hoor..

niet jou schuld Ach gut

**Geplaatst**: 12-10-06 15:03

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst: 12-10-06 15:03

Over het shocken...je kan daardoor sommige dingen vergeten.

Daarnaast vind ik eigenlijk dat je heel goed gehandeld hebt. Loslaten is het devies hoe moeilijk dit ook is.

Ik ben van mening dat je helemaal gelijk hebt...je ben nu 25 (toch?) het is tijd dat je tijd voor jezelf neemt en voor jezelf rust vindt. Wil je ooit weer iets met je moeder kunnen dan zal je zelf eerst rust in je hoofd moeten hebben.
Jij hebt zeker geen schuld aan de opname van je moeder. Je moeder is psychisch ziek. Dat is niet jouw schuld (en ook niet die van je moeder naar alle waarschijnlijkheid). Maar je moeder is degene die aan haar psychische gezondheid moet werken....ze kan niet op jou blijven leunen.
Ze kan alles wel buiten zichzelf blijven plaatsen...maar jij moet je grenzen daarin bewaken. En dat is iets wat je gedaan hebt op dat moment.

Eigenlijk vindt ik het erg knap dat je dat hebt gedaan...het is alles behalve makkelijk. Begrijpen doe ik je schuldgevoel ook...maar probeer het te relativeren.

Succes!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-10-06 15:50

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst door de TopicStarter : 12-10-06 15:50

mensen dank jullie wel ..

**Geplaatst**: 12-10-06 19:18

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst: 12-10-06 19:18

Klinkt meer als dat zij het laatste woord moet hebben of als "overwinnaar" uit de bus moet komen. Laat je vooral niet chanteren of een schuld gevoel aanpraten! Ze probeert haar hele leven al alle verantwoordelijkheid voor alles naar je toe te schuiven en laat je verder vallen als een baksteen. Ga er niet langer in mee, hoe moeilijk het soms ook kan zijn, omdat zij zielig is of doet! Jij hebt ook rechten!
http://www.emdr-nederland.nl/traumalang.htm
Chronische onveiligheid door herhaaldelijk fysiek en/of psychisch geweld in het kerngezin creëert bij het kind enorme angsten en machteloosheid en later eventueel depressie en woede. In zo'n gezin worden de normaalste verzorgingstaken gecorrumpeerd. Het gezin leeft in een klimaat van terreur. Het onvoorspelbare en constant aanwezige gevaar leidt ertoe dat het kind niet ontspannen kan, en niet als kind kan leven en genieten. Zij/hij doet vaak al het mogelijke om de dreiging te controleren en uit de weg te gaan en ontwikkelt gevoelige sensoren om zo goed mogelijk gevaar in te schatten. Het gevolg hiervan is dat deze kinderen constant op hun hoede en alert moeten zijn. Regelmatig zijn regels oneerlijk, inconsistent en veranderlijk. Het "thuis" was niet veilig en verstoppen of onopvallend gedragen was hun enige optie. Ofschoon deze kinderen doorlopend bezig zijn op te letten en gevaar in te schatten, moeten ze gelijktijdig stil zijn en niet de aandacht trekken, ook wel "frozen watchfulness" genoemd (Hermann, 1992). Gevolgen van dit misbruik kunnen lijken op die van seksueel misbruik. Het is treurig dat vele overlevenden van fysiek geweld op volwassen leeftijd een gewelddadige partner uitkiezen of juist zelf gewelddadige kanten ontwikkelen.
Niet alleen incest en fysiek geweld kunnen leiden tot klachten op latere leeftijd. Ook affectieve verwaarlozing en de zogenaamde kleine "t" trauma's in de vorm van verbale vernedering en/of geweld kunnen hun littekens achterlaten. Een moeder die bijvoorbeeld haar eigen gevoelens van waardeloosheid projecteert op haar kind ("Jij kan zoiets niet!!"), richt gewild of ongewild veel schade aan en dit kan het gevolg hebben dat dit kind zelf ook met waardeloosheidsgevoelens komt te zitten. Vele jaren later, als het kind reeds lang volwassen geworden is en mogelijk zelf moeder of vader, kunnen ook bij haar/hem gevoelens van waardeloosheid haar/zijn functioneren gaan ontwrichten en verlammen.
Kind als ouder, ouder als kind
Ook gezinnen waarbij het kind als ouder werd behandeld kan bij het kind leiden tot een verscheidenheid aan klachten wanneer het kind volwassen is geworden. Juist bij deze volwassene is het heel moeilijk de vinger "er precies op te leggen" wat nu eigenlijk het rotgevoel veroorzaakt. Er zijn geen duidelijk aanwijsbare oorzaken waarom deze volwassene met klachten worstelt. Vaak weten deze volwassen wel dat het met de jeugd te maken heeft, maar is het moeilijk om in eerste instantie helder te krijgen wat precies het "onwelbevinden" heeft veroorzaakt. Het gezin van herkomst lijkt misschien wel voor de buitenwereld een goed functionerend gezin. Bij doorvragen blijkt dat er echter een rolverwarring heeft plaatsgevonden in de jeugd van dit kind. De ouder is niet in staat geweest om aan de behoeften van dit kind tegemoet te komen. In tegenstelling, de ouder had zelf behoeften en gebruikte het kind om deze behoeften te bevredigen. Het kind kreeg mogelijk boodschappen van de ouder om op de ouder te letten en de ouder te helpen. Als het kind hieraan niet voldeed dan kroop de ouder in de slachtoffer rol, of werd de ouder overkritisch. Er werd niet onvoorwaardelijk om dit kind gegeven en het kind werd niet emotioneel/psychisch verzorgd, er werd niet (genoeg) geluisterd naar de behoeften van dit kind. De ouder was emotioneel en psychologisch afwezig, de functie van het kind was juist om aandacht, zorg en bewondering aan de ouder te geven.
Deze kinderen weten vaak niet anders en gaan in hun volwassenheid ermee door om op anderen te letten en voor anderen te zorgen en schaden daarmee hun eigen belangen. Uiteindelijk nemen gevoelens van leegte, somberheid, gevoel van geëxploiteerd of gemanipuleerd te worden het over. Mogelijk andere reacties zijn over-emotioneel reageren, buitenproportioneel verzet en rebellie naar de ouder of partner, overkritisch zijn naar anderen, naar het zelf of heftig op kritiek reagerend.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-10-06 19:33

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst door de TopicStarter : 12-10-06 19:33

wow as n lap tekst herken er wel n hoop in er is onlangs bij mij ptss geconstateerd hoewel n ander daar weer over twijfelt maar goed ik doe verder mn best en t belangrijkste is mijn zoontje bijna 6 die is happy en doet tgoed op school en daar ben ik blij om het is n heerlijk kind en hij mag van mij nog lekker jaren kin blijven:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-10-06 23:09

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst door de TopicStarter : 12-10-06 23:09

oeps kin is kind natuurlijk sorry...
ze probeerde mij eerder op de avond te bellen, ik heb de telefoon niet opgenomen, daar bij vindt ik het erg onvolwassen dat ze tegen iiedereen over mij klaagt alsof ik een monster ben.Als ze nou eens echt nadenkt, wn dichter bij haar zelf komt ziet ze hopelijk de kern van het probleem en dat ben ik niet maar haar eigen onvolwassen manier van omgaan met problemen.Sorry als dat hard klinkt maar zo zie ik dat nu even en ben blij dat jullue het met mij eens zijn dat ik NIET de verantwoordelijke ben voor haar opname al was het misschien wel de befaamde laatste druppel, het enige wat ik he gedaan is voor mezelf opgekomen iets wat ik w.s eerder had moeten doen had mij w.s. een hoop bespaart maar goed.. ik ben ook maar mens en geen super held of watdan ook ze vergeet gewoon dat ook ik een grens heb....
ik ga slapen wekker gaat kw over 6 ..
nogmaals thnx...

**Geplaatst**: 13-10-06 01:21

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst: 13-10-06 01:21

Tuurlijk is het niet jou schuldt

**Geplaatst**: 13-10-06 07:05

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst: 13-10-06 07:05

Hoihoi.

Ten eerste begrijp ik heel goed dat je je schuldig voelt, zeker als je tante ook nog eens van je verlangt dat je het goed maakt. Er alt nu niet zoveel goed te maken, (als je dat al zou willen) want je hebt niets verkeerd gedaan!!! Heel dapper wat je tegen je moeder gezegd hebt!!

Mijn moeder is ook zo (zonder therapie weliswaar, want dat vindt ze niet nodig), praat anderen ook schuldgevoelens aan en neemt haar eigen verantwoording niet, maar legt die bij een ander.

Meid als je wil pb-en , dat mag.
Je hebt het goed gedaan OK dan!

, ook al twijfel je daar soms aan!! Nu is het tijd voor jezelf en je zoon!!

liefs van mij!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-06 07:15

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-06 07:15

dank jullie wel:)

**Geplaatst**: 13-10-06 11:35

Re: help ben ik schuldig aan haar opname of niet?

Geplaatst: 13-10-06 11:35

http://www.geestelijke-gezondheid.nl/ptss.htm
Ik herken het ook wel vanuit mijn jeugd, het soort van gedrag van je moeder. Het doet veel met je en ook nog later in je leven, hoe je ook probeert om het van je af te schudden. Denk nu maar eens een keertje lekker aan je zelf en aan je kind en laat je deze keer eens geen schuld gevoel aanpraten. Mensen hebben gewoon door hoe gevoelig je daar voor bent en proberen het dan juist.
http://groups.msn.com/HSPs-HoogSensitie ... ntage.msnw
http://www.psychologiemagazine.nl/psych ... d=2603#msg
Probeer mensen minder macht over je te laten hebben, ik weet hoe vreselijk moeilijk dat is hoor, maar probeer het. Je doet niets onwettigs, het is je goed recht en het maakt je echt niet meteen een monster. Een mens mag zichzelf in bescherming nemen, anders ga je er straks aan onderdoor.