Ik ben klaar met mijn studie, en sinds een half jaar werk ik bij een bedrijf waar ik het erg naar mijn zin heb.
Tijdens mijn studie heb ik op kamers gewoond, maar nu woon ik weer bij mijn ouders. Ik ben hard op zoek naar een eigen appartementje, waar ik straks lekker kan doen en laten wat ik wil.
Ik heb een auto, en als ik genoeg gespaard heb gaat er zeker een paard komen.
De meeste mensen zeggen dat ik alles goed voor elkaar heb, maar......
Ja, natuurlijk is er een maar.....
Ik heb nog nooit een vriendje gehad, en ben nog steeds maagd.
Ik kan het nog erger maken; Ik heb zelfs nog nooit gezoend of zelfs maar hand-in-hand gelopen......
Ik heb altijd gedacht dat ik best alleen kon blijven, maar zo langzamerhand begint er toch iets te knagen.....
Als ik thuiskom ben ik alleen. Ja, mijn ouders en mijn broertje zijn er natuurlijk, maar die kan ik niet alles vertellen wat mij bezig houdt.
Vriendinnen heb ik ook, het zijn er niet zoveel, maar ik zou niet zonder ze kunnen. Maar over dit punt kan ik niet met ze praten, ik heb namelijk net gedaan alsof ik wel vriendjes heb gehad........

Ik ben niet heel erg lelijk (al ben ik dan ook weer geen supermodel) en ga wel redelijk mee met de tijd mee met betrekking tot kleding en uiterlijk.
Ik zorg ervoor dat ik goed verzorgd ben, ga op tijd naar de kapper en ga nooit onge-doucht de deur uit.
Ik houd niet zo van uitgaan naar cafes of discotheken, maar ik ga wel vaak naar de bioscoop en af en toe naar een concert.
Ook ga ik regelmatig naar de sportschool en een manege in de buurt, en ik ga bijna iedere dag een stukje hardlopen./
Al met al leef ik dus niet echt een geisoleerd leven, en ontmoet ik genoeg mensen.
En nu vraag ik me toch echt serieus af: Waarom kan ik geen vriendje krijgen?
Ik ben altijd al gek geweest op romantische films, maar de laatste tijd houd ik er achteraf alleen maar een rotgevoel aan over.
Datzelfde verhaal met boeken; In alle boeken die ik lees is er opeens sprake van gepassioneerde liefde en eeuwige trouw. (of komt dat omdat ik er nu ineens meer op let? Ik weet het niet...)
Op straat kom ik ook allerlei zoenende en verliefde stelletjes tegen.
Iedereen die dit gelezen heeft, dankjewel voor het lezen...
Het is wel een lang verhaal geworden, sorry daarvoor......
Ik wilde dit verhaal alleen maar even kwijt, ik heb geen behoefte aan troostende reacties van "op ieder potje past een dekseltje" of "ieder mens vind wel iemand"