ik lees ontzettend veel berichten hier op bokt op verschillende topics, ga naar de HA etc... als iemand al last heeft van een grote teen( bij wijze van..) wordt er gezegd bezoek de huisarts even...
ik vraag me dus af... hoe snel ga jij naar je huisarts? ga je alleen als je een pijntje diep van binnen ergens hebt of juist voor een 'zichtbare' klacht?
ikzelf ga absoluut niet snel...ik moet wel heel erg last ergens van hebben voor ik hem bezoek, kijk het liever eerst even een dag of 4 aan en 9/10 is het daarna ook minder of weg. dit is ook niet altijd goed, dat besef ik ook wel( zo heb ik ooit mijn teen gebroken, wat nu een lelijk gedrochtje is omdat ik er nooit mee naar het ziekenhuis gegaan ben en nog wel meer van dat soort dingetjes) maar ik heb altijd het idee: jaaa daaag, dat gaat wel over.
Ik ga haast nooit naar de huisarts. Gewoon omdat ik bang ben dat ie zegt dat ik heel iets ernstigs heb. Maar ik denk ook vaak dat het wel van zelf over gaat. 9 van de 10 gevallen is dat ook zo. Maar op het moment heb ik volgens mij last van een lichte hernia alle symtomen van een hernia heb ik dus ik denk als het erger word dat ik toch maar een keertje naar de huisarts moet gaan
Ik heb een praktijk voor natuur geneeswijzen en vaak weet ik zelf wat ik heb en wat ik moet nemen, maar soms moet ik naar de huisarts.
maar mijn vraag is...wat is jouw grens dan om naar de huisarts te gaan? bij een klein kwaaltje, bij inwendige pijn of juist bij een schaafwond.. ik noem maar wat..
Mijn dochter hoorde al een paar maanden slecht ik heb toen oorkaarsen gezet maar dat hielp niet en toen ben ik naar de h.a gegaan. Als ik het niet vertrouw dan ga ik naar de h.a maar dat is maar zelden.
Ik ga zelf ook absoluut niet snel het meeste gaat toch vanzelf weer over en vaak kan de dokter daar niets aan doen. Zelfs als ik iets kneus niet, mijn vriend is fysio en hij zou desnoods kunnen tapen.
Ik ga misschien 2x per jaar dus dat zegt denk ik genoeg. Heb sinds 1,5-2 jaar een nieuwe huisarts en heb hem alleen op een foto gezien.
Ik ga lang niet snel genoeg blijkt nou. Ik ben in het bezit van 3 kromme vingers, deed toen wel pijn maar niet geweest. Die staan nu duidelijk scheef. verder beb ik vorige week geweest omdat ik na 4 maanden geleden gevallen te zijn nog last heb van mijn been en een rare bult. Ik kon er toen een dikke maand niet op staan. Moest ik gelijk naar het ziekenhuis om foto's te maken. Misschien is het gebroken krijg vanmiddag de uitslag.
'Normaal' ga ik echt weinig naar de huisarts. Ik stel het zo lang mogelijk uit, niet omdat ik niet durf, maar meestal krijg je toch als antwoord: 2 weken rusten en als het niet over is terugkomen ofzo. Of de favoriete uitspraak van die van mij: Wat zou je er zelf dan aan willen doen? Tja, ik heb geen medicijnen gestudeerd,duh... Maar ik ga stiekem toch best vaak, omdat ik zo vaak ongelukjes heb en ik dan weer een briefje moet halen voor de röntgenafdeling Stiekem staat mijn huisarts volgens mij 24 uur per dag voor me klaar, ik bel op de raarste tijden als ik weer eens onder een paard terecht ben gekomen of in de sloot gevallen of van mijn fiets.. Die arme man
bijna niet. Alleen als het echt niet meer uit te houden is. Maakt niet uit of het zichtbaar is of niet. Paar maanden geleden blinde darm onsteking gehad daar zag je nix van maar voelde het dest meer. Enne ff over grote tenen, dinsdag ging dr een paard op staan, kreeg advies van ga ff naar HA en hij is gebroken, dat heb ik weer haha.
Ga zelden naar de huisarts. Ik heb nu 5 jaar een nieuwe huisarts en ik heb hem nog nooit gezien Gister heeft mijn paard op mijn voet gestaan en die is helemaal dik en blauw. Mijn moeder riep meteen dat ik naar de huisarts moest gaan, maar ik kan nog lopen dus dan zal het wel meevallen. Ik denk altijd dat bij mij alles vanzelf over gaat. Ga alleen als ik ergens echt heel erg last van heb.
Ik ga alleen als ik écht een briefje nodig heb. Ik heb ook al mijn teentje gebroken, maar niet naar de dokter geweest. Met mijn rug ben ik zo'n 3keer bij de dokter geweest over 10 jaar, maar iedere keer zei ze dat het niets was. Derde keer toch maar (zelf!) een doorverwijzing naar kinesist gevraagd, bleek het toch niet niets te zijn . Dat moedigt echt wel aan hoor (NOT). Ben zo een paar jaar geleden ook verschillende keren gegaan omdat ik vaak het gevoel had flauw te vallen. Volgens de dokter... niets aan de hand. Nu had ik het onlangs een paar keer per dag. Ben naar andere dokter gegaan. Bleek het te komen door lage bloeddruk+hyperventilatie. Dus: ik ga niet meer naar de dokter als het toch is om te horen dat het 'niets' is. Behalve als ik écht een briefje nodig heb...
Bijna nooit eigenlijk... Mijn dokter zit heel ver weg en ik ben te lui om er heen te fietsen als er niet écht iets is waar ik me ontzettende zorgen over maak. Ben een tijdje geleden wel geweest omdat ik dacht dat ik allergisch was, bleek zo te zijn en nu hang ik wel bijna wekelijks aan de telefoon omdat ik het niet eens ben met de pillen die ik krijg Loop ook al 6 jaar rond met heel weinig gevoel/slaperig gevoel in mijn linkerkuit nadat mijn pony er over struikelde, maar 'vergeet' het steeds aan de HA te vertellen
Ik moet me eerst voorstellen bij de beste man denk ik want kom er nooit tot hoooogst zelden . Geloof ook niet zo in de farmaceutische 'oplossingen' voor dingen maar geloof dat je dingen in een breder verband moet zien en niet alleen symptomen bestrijden.
Soms kun je niet anders maar er moet echt al heel wat aan de hand zijn wil ik naar de HA gaan.
Ik ga ook niet zo gauw naar de huisarts, eigelijk alleen als ik ergens last van heb dat binnen een week niet over is, of als ik weer keelpijn heb(de zoveelste keelontsteking) Ben laatst nog wel naar de huisarts geweest omdat ik tot de conclusie kwam dat mn rechter kuit veel smaller was als mn linker (scheelde in omtrek 6 cm) maar die dokter wist niet wattet was
Ik dacht dit dus ook op een zaterdag avond werd ik heel ziek heel erge buikpijn en savonds wel 16x over gegeven we hadden diie avond ook een barbeque gehad en dacht dat ik een voedselveriftigin ofzo iets had (niets ernstigs dus) Maar ik kon haast niet meer lopen maar ondanks dat ik bijna de hele dag te lag te slapen merkte ik er niks van .. Mijn moeder dacht ook nog dat ik me aanstelde haha(omdat ik dit heel snel doe)
Maar die vrijdag nee nog niet over en kon nog niet goed lopen ik naar de dokter ja hoorde blindedarm maar het was nu al zo laat dat er een bal voor onstoken spul om me blinde darm zat dus 2 weken ziekenhuis en een drain (die werd gezet waar ik bij was en wakker).. Na 4 a 5 weken was ik helemaal weer de oude
Voor een griepje of hoofdpijn ofzo zal ik niet gaan, bij flinke ongelukken met de paarden ga ik wel altijd even bij de EHBO laten checken of er niks gebroken is. Heb er al duizend keer voor niks gezeten (gewoon kneuzing oid) maar ook al wel eens wat gebroken gehad terwijl ik zelf dacht dat het weer niks zou zijn.
Heel zelden, alleen als ik écht klachten heb... Helaas is mijn dokter niet 'moeilijk' (of juist wel) en wordt ik vaak afgescheept met 'neem maar een paracetemolletje'. En wat moet ik daar dan mee? De laatste keer dat ik geweest ben was het voor zo'n hevige oorpijn dat ik lag te gillen van de pijn en geen pijnstiller die goed hielp.. Ook afgescheept, en uiteindelijk is het (na nog aardig wat pijn) dan wel vanzelf overgegaan.. maar sindsdien heb ik er ook echt genoeg van.
Nu loop ik al een maand of twee met zeer hevige buikpijn. (Vaak 's ochtends, soms komt het later op de dag ook opzetten). Vanmorgen nog heb ik op handen en voeten naar de bank moeten kruipen om even te kunnen liggen, lopen deed al te veel pijn. Ik leef onderhand haast elke ochtend op ibuprofen, en dan is het daarna goed. Maar ik maak nog steeds geen aanstalten voor de dokter.