Geplaatst Ik heb sinds een week weer een vriend, we zijn vorig jaar heel kort samen geweest, maar om meerdere redenen heb ik het toen heel snel uitgemaakt (bindingsangst en angst voor zijn 'ziekte').
We hebben weer contact gekregen na bijna een half jaar stilte en ik ben weer voor hem gevallen, ik kan niet bij hem zijn zonder te denken; "wat ben ik een
dat ik het vorig jaar heb uitgemaakt."Maar... nu steeds op elk moment dat ik alleen thuis zit ben ik weer helemaal deprie, dit ben ik lang niet geweest mede omdat ik geleerd heb met de ERS om te gaan.
Elke dag had ik lol en vermaakte me prima, nu ook wel, maar dus niet meer als ik alleen ben.
Ik wil K. absoluut niet weer kwijt, ik wil geen last hebben van bindingsangst en er helemaal voor gaan, maar ik kan het niet helpen om te gaan piekeren waarom ik steeds weer zo deprie ben.
Pff, ik weet niet eens waarom ik het schrijf, ik weet niet hóé ik het moet schrijven, het zit me dwars vooral omdat ik dus niet snap waar die deprie-buien vandaan komen.
Zou dat ook van bindingsangst kunnen zijn of zo?
Ik vind het absoluut niet logisch....
Hebben jullie misschien een idee...?
ps. Ik ben zelf ook 'ziek', anders dan hem, maar dat is een van de redenen waarom het zo lekker klikt tussen ons en nou ja... zijn 'ziekte' zit mij niet in de weg.
) toch nog even met mijn vriend gepraat... is toch ook wel belangrijk eigenlijk en hij zei me dat hij opzich een heel simpel antwoord heeft op mijn ... 'probleem'.... zijn antwoord:"Ik zou zo zeggen, je bent verliefd."