Ik heb 3,5 jaar een vriend gehad die mij ontzettend manipuleerde. Het ging zover dat hij me meerdere malen ernstig aan mezelf heeft laten twijfelen. Nu weer, ik weet hoe fout hij is geweest, hij heeft ontzettend veel gelogen, me vreselijk veel verdriet en pijn gedaan.
Toch moet ik slikken als ik die mooie woorden hoor om niet weer contact met hem te zoeken. Al avonden praat hij tegen me als ik online ben maar ik reageer niet meer. Dus wat dat betreft niks aan de hand. Ben ook niet van plan om ook te gaan reageren, klaar is klaar en ik wil echt nooit meer iets met hem te maken hebben. Op welke manier dan ook.
Maar mijn vraag is dus, hoe kan het toch dat een ander je zoveel dingen wijs kan maken, terwijl je zelf wel weet dat het anders is?
Geen goedgelovigheid, je kent de feiten en die kan je niet veranderen.
Naief? Nee, ook niet want je bent er al vaker in getrapt.
Je kent jezelf goed, weet dus wat je aan jezelf hebt. Dus je eigen kracht is altijd groter dan die van een ander op dat gebied.
Maar ik ben niet de enige natuurlijk, lees hier regelmatig soortgelijke verhalen. Dan denk ik, HOE kan dat toch? Meiden die geslagen worden en terug blijven gaan. Meiden die steevast op hele foute jongens vallen, die ongein. Hoe kan dat toch?
Ik doel hier dus niet op mijn probleem, dit was alleen als voorbeeld.
Hoop dat jullie me een beetje snappen en dat hier zinnige reacties op komen
