Geplaatst ik heb al 2,5 jaar een hele lieve vriend,met welke het de laatste tijd allemaal niet soepel verloopt.
we wonen ver uit elkaar(Amsterdam-Rotterdam)dus we zien elkaar alleen in de weekenden omdat hij door de weeks lange dagen werkt over de grens(Turnhout-belgie)
maargoed,om dat te compenseren mailden en belden we regelmatig.
de laatste tijd zwakte dat doordeweekse contact dus flink af,waar ik dus ook erg van baalde.
mails,belletjes en smsjes werden amper beantwoord dus ik ging me ook vanalles in mijn hoofd halen(fout,ik weet het)
nou was ik het uiteindelijk zo zat(2 weekenden achter elkaar had hij belangrijker dingen te doen dan mij te zien)dat ik hem een boos smsje had gestuurd,waarop hij ineens wel terugbelde.
na een zwaar gesprek van een uur stelde ik voor dat we beter face to face konden praten,en ja hij had wéér iets anders te doen waarop ik dus weer kwaad werd.
uiteindelijk kwam hij het weekend toch en hebben we de hele middag zitten praten.
nu lijkt het allemaal weer wat beter te zijn,maar toch maak ik me zorgen.moet ik ermee doorgaan?
zijn vader is 2,5 jaar geleden overleden en daar heeft hij nogal moeite mee,ook omdat zijn moeder heel erg veranderd is(heel egoistisch geworden)dus er is niks wat meewerkt in ons voordeel.
wat zouden jullie doen?
(sorry voor t lange verhaal,maar ik wil advies van mensen die er neutraal tegenover staan,dus geen vaders,moeders en familieleden
) 
