Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Nele80 schreef:Mag ik hier even iets van mij afschrijven?
Ik ben een getrouwde vrouw, werk voltijds, heb 3 tieners. Iedereen (behalve ik) is gezond, financieel oké, woning oké, 4 pony's die aan huis staan. Gewoon mijn droom die is uitgekomen.
Maar waarom ben ik dan zo ongelukkig? Mijn motto de laatste maanden is: een dag niet geweend is een dag niet geleefd. Alles wat niet loopt zoals ik het gehoopt had komt keihard binnen bij mij. Ik vrees gewoon dat ik er mezelf mee in de problemen ga brengen op werkgebied. Ik ben vandaag in thuiswerk, maar heb weer alleen nog maar zitten wenen voor mijn PC. Trigger deze keer was een (in mijn ogen) foute beslissing door de voetbaltrainer van mijn dochter. De vorige een geweigerde verlofdag, een ruzie met de kids, ... .
Nele80 schreef:Bedankt het meedenken en het begrip. ik probeer mijn moed bij elkaar te rapen en volgende week eens bij de huisarts langs te gaan. in mijn hoofd klinkt mijn verhaal altijd logisch, maar eenmaal ik het daar moet vertellen dan lijken mijn problemen/kwaaltjes zo miniem dat ik mij een aansteller voel.
nu eerst het weekend proberen doorkomen. zie er zo tegenop. ik zou het liefst wegkruipen in een holletje en doen alsof ik er niet meer ben. dit hier gewoon typen voelt mega kinderachtig.
Nele80 schreef:Bedankt het meedenken en het begrip. ik probeer mijn moed bij elkaar te rapen en volgende week eens bij de huisarts langs te gaan. in mijn hoofd klinkt mijn verhaal altijd logisch, maar eenmaal ik het daar moet vertellen dan lijken mijn problemen/kwaaltjes zo miniem dat ik mij een aansteller voel.
nu eerst het weekend proberen doorkomen. zie er zo tegenop. ik zou het liefst wegkruipen in een holletje en doen alsof ik er niet meer ben. dit hier gewoon typen voelt mega kinderachtig.