Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-07-25 12:50

Even van me afschrijven... ik voel me leeg.

Geplaatst door de TopicStarter : 29-07-25 12:50

Hey allemaal,

Ik twijfel al een tijdje om dit te posten, maar ik voel me zo alleen met alles en hoop dat ik hier even mijn hart mag luchten. Ik weet dat het geen vrolijk verhaal is, maar misschien herkent iemand zich erin, of wil gewoon even iets zeggen , alles is welkom.

Sinds mijn moeder eind 2022 gestorven is, heb ik geen enkel moment meer écht geluk gevoeld. We waren twee handen op één buik. Ik mis haar bij alles wat ik doe, elke dag.

Thuis is het moeilijk. Mijn vader woont nog bij mij. Hij is 85 en verbaal erg agressief en negatief, wat zwaar op me weegt. Gelukkig helpt mijn jongste broer af en toe mee, maar verder voel ik weinig steun uit mijn familie.

Mijn honden zijn mijn lichtpuntjes, zij houden me op de been. Een partner heb ik niet, en de relaties die ik had, liepen stuk. Ik vermoed dat ik, mede door mijn opvoeding, nog wel wat trauma meedraag, wat relaties moeilijk maakt.

Ik ben iemand die houdt van rust, geen grote groepen, maar ik verlang wél naar een oprechte babbel, iemand om eens écht mee te praten. Maar zo iemand heb ik op dit moment niet.

Alsof dat allemaal nog niet genoeg was, verloor ik kort na het overlijden van mijn mama ook mijn job door een collectief ontslag. Ik heb toen een nieuwe functie aangeleerd, wat erg zwaar was. En nu, in september, ben ik opnieuw mijn werk kwijt door een systeemverandering.

Mijn kudde minipaarden betekent de wereld voor me, maar ook daar heb ik de laatste tijd veel tegenslagen gekend. En het lukt me steeds moeilijker om dat emotioneel te verwerken. Het voelt alsof mijn emmertje overloopt.

En daarbovenop ben ik recent ook medisch getest, daaruit bleek dat ik bloedarmoede heb en tekenen van ontstekingen. Dat verklaart waarschijnlijk waarom ik me fysiek ook zo moe, leeg en futloos voel. Alles samen is het gewoon veel.

Ik heb angst- en paniekaanvallen waar ik nu medicatie voor neem, maar ik blijf zoeken naar iets van licht, rust, positiviteit of een sprankeltje hoop. Gewoon even ventileren doet al deugd.

Dank je om dit te lezen

**Geplaatst**: 29-07-25 12:56

Re: Even van me afschrijven... ik voel me leeg.

Geplaatst: 29-07-25 12:56

als je je niet fit voelt, kan je gewoon veel minder dragen.

ik zou eerst inzetten op je herstel en probeer duidelijk bij je broer aan te geven dat je extra ondersteuning nodig hebt. Geef ook goed je grenzen aan bij je vader.

**Geplaatst**: 29-07-25 12:57

Geplaatst: 29-07-25 12:57

Da's niet niks TS :knuffel:

Wat zou jou in het leven ontlasten, wat heb je nodig om weer wat ontspanning te ervaren?
Is het de bedoeling dat je vader en jij samen blijven wonen? Het klinkt alsof dat jou geen goed doet.

**Geplaatst**: 29-07-25 13:04

Re: Even van me afschrijven... ik voel me leeg.

Geplaatst: 29-07-25 13:04

Hoe oud ben je? Dit soort klachten kunnen ook gerelateerd zijn aan de overgang / hormonen.

**Geplaatst**: 29-07-25 13:09

Re: Even van me afschrijven... ik voel me leeg.

Geplaatst: 29-07-25 13:09

Weet dat je gevoelens er mogen zijn, het is niet niks wat je met je meedraagt.
Ik zou adviseren om psychologische hulp te zoeken. Dat kan je echt helpen. Soms is het lastig om er alleen uit te krabbelen. Je kan beginnen met een gesprek bij de huisarts. Het kan lastig zijn om die eerste stappen te zetten, maar het kan je echt goed helpen :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-07-25 13:16

Geplaatst door de TopicStarter : 29-07-25 13:16

Ik woon niet bij mijn vader uit gemak of omdat ik geen andere keuze had. Ik heb het ouderlijk huis jaren geleden bewust overgekocht, vooral omdat ik hier de ruimte had voor mijn minipaarden. Mijn hele leven, sinds ik 18 ben, heb ik alles opgebouwd rondom mijn dieren. De weides, de stallingen… dit is mijn thuis, mijn passie, mijn veilige plek. Of beter gezegd: dat was het. Want sinds mijn moeder overleden is, voelt zelfs dit stukje van mijn leven niet meer veilig of warm.

De zorg voor mijn vader is er geleidelijk aan ingeslopen, en vandaag weegt die loodzwaar op mij. Hij is verbaal agressief, negatief en absoluut niet bereid om rekening te houden met mijn grenzen. En ja, ik heb het geprobeerd, meermaals. Duidelijk zijn, afstand nemen, mezelf beschermen... maar het werkt gewoon niet. Hij vergeet dingen, of doet alsof hij me niet gehoord heeft. Elke dag voelt als een mentale uitputtingsslag. Ik ben onder behandeling bij een dokter en probeer zo goed mogelijk voor mezelf te zorgen. Een psycholoog heb ik ook geprobeerd, maar dat voelde niet goed.

Wat ook pijn doet, is dat ik dit niet met m’n broers en zus kan delen. Mijn jongste broer helpt af en toe, maar mijn oudere broer en zus hebben zich volledig teruggetrokken. Ze leven hun leven, komen niet helpen en doen alsof het allemaal wel meevalt. Dank je om te luisteren. Het betekent meer dan jullie weten. In september begin ik terug met een nieuwe opleiding, weer een nieuwe job en ik hoop dat ik tegen dan terug wat energie kan vinden.

**Geplaatst**: 29-07-25 13:19

Re: Even van me afschrijven... ik voel me leeg.

Geplaatst: 29-07-25 13:19

Is het een optie dat je vader uit huis gaat? Verpleeghuis of iets dergelijks?

**Geplaatst**: 29-07-25 13:20

Geplaatst: 29-07-25 13:20

Is er een manier om meer afstand te creëren tussen je vader en jezelf? Want veel zaken die je doormaakt wegen logischerwijs op je gemoed, maar die negativiteit en agressie zijn ronduit slecht voor je.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-07-25 13:22

Geplaatst door de TopicStarter : 29-07-25 13:22

kimberly1995 schreef:
Is het een optie dat je vader uit huis gaat? Verpleeghuis of iets dergelijks?

Hij is mentaal nog scherp, als ik zou proberen hem in een woonzorgcentrum te plaatsen, dreigt hij het huis in brand te steken. Voor hem is dat geen optie, want hij ziet het huis ook als zijn eigendom.

**Geplaatst**: 29-07-25 13:23

Re: Even van me afschrijven... ik voel me leeg.

Geplaatst: 29-07-25 13:23

Het is geen veilige situatie zo. Ik zou als eerste stap hulp inschakelen voor je vader en onrechtstreeks voor jezelf dus. Dit kan zo niet verder.

**Geplaatst**: 29-07-25 13:24

Geplaatst: 29-07-25 13:24

Laureas schreef:
kimberly1995 schreef:
Is het een optie dat je vader uit huis gaat? Verpleeghuis of iets dergelijks?

Hij is mentaal nog scherp, als ik zou proberen hem in een woonzorgcentrum te plaatsen, dreigt hij het huis in brand te steken. Voor hem is dat geen optie, want hij ziet het huis ook als zijn eigendom.

Maar dat is het niet :)*

Wat zou jij willen in deze situatie met je vader?

**Geplaatst**: 29-07-25 13:25

Geplaatst: 29-07-25 13:25

Wat ben jij in een nare situatie beland.
Bloedarmoede vreet energie. Heb je enig idee waar de verhoogde ontstekingswaarden vandaan komen? Die zijn niet zomaar verhoogd.

Ik weet niet waar in België je woont maar je bent welkom om er even tussenuit te knijpen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-07-25 13:27

Geplaatst door de TopicStarter : 29-07-25 13:27

Goof schreef:
Maar dat is het niet

Wat zou jij willen in deze situatie met je vader?

Ik wil hem weg, dat is duidelijk, maar hij wil niet en wordt echt agressief als we er een woord over reppen.

**Geplaatst**: 29-07-25 13:27

Geplaatst: 29-07-25 13:27

Als jij fysieke klachten zoals bloedarmoede hebt, dan is het logisch dat je je niet goed voelt. Dat moet medisch opgelost worden, dan kun je de problemen in je dagelijks leven weer beter aan. En dat je voor je bejaarde vader zorgt ook al is hij moeilijk, dat vind ik te prijzen! En ik vind dat dat ook zo hoort, maar wel moet je ook goed voor jezelf zorgen, anders kun je niet voor een ander zorgen.

**Geplaatst**: 29-07-25 13:28

Geplaatst: 29-07-25 13:28

Wat naar TS :knuffel:

Je hebt geen partner en weinig steun van je familie, heb je wel vrienden/vriendinnen bij wie je je verhaal kwijt kan of waarmee je iets ontspannends kan ondernemen? Het lijkt me dat regelmatig loskomen van je situatie thuis en je ei kwijt kunnen op dit moment enorm kunnen bijdragen aan je gemoedstoestand.

**Geplaatst**: 29-07-25 13:29

Geplaatst: 29-07-25 13:29

Tieneke schreef:
Het is geen veilige situatie zo. Ik zou als eerste stap hulp inschakelen voor je vader en onrechtstreeks voor jezelf dus. Dit kan zo niet verder.

Dit. Dreigen om het huis in brand te steken is niet normaal. Is hij altijd al zo geweest? Want dementie kan ook zulk gedrag veroorzaken en dan is een verpleeghuis echt geen slecht idee.

**Geplaatst**: 29-07-25 13:30

Geplaatst: 29-07-25 13:30

Laureas schreef:
Goof schreef:
Maar dat is het niet

Wat zou jij willen in deze situatie met je vader?

Ik wil hem weg, dat is duidelijk, maar hij wil niet en wordt echt agressief als we er een woord over reppen.

Is dit dan niet iets om met de huisarts te bespreken aangezien je daar toch al komt?

**Geplaatst**: 29-07-25 13:31

Geplaatst: 29-07-25 13:31

Anjali, een vader hoort niet te dreigen naar zijn kind om de woning in brand te steken. Vader is mentaal nog goed en weet dus goed dat dit manipulatief is naar zijn bloedeigen kind. Dit is potentieel levensgevaarlijk voor TS.

**Geplaatst**: 29-07-25 13:31

Geplaatst: 29-07-25 13:31

Laureas schreef:
Goof schreef:
Maar dat is het niet

Wat zou jij willen in deze situatie met je vader?

Ik wil hem weg, dat is duidelijk, maar hij wil niet en wordt echt agressief als we er een woord over reppen.

Wat doet hij dan?

**Geplaatst**: 29-07-25 13:32

Geplaatst: 29-07-25 13:32

Als hij naar een rusthuis gaat heeft hij dan zelf genoeg pensioen om dat te betalen. Anders moeten de kinderen mee betalen en dat kan nog lastig worden met de twee oudsten.

Zou thuishulp als tussen oplossing geen optie zijn? Dan wordt jij wat minder belast. Hij gebruikt je nu als een voetveeg.

**Geplaatst**: 29-07-25 13:33

Geplaatst: 29-07-25 13:33

Sterkte TS met het verlies van je moeder.

Kun je niet met de huisarts over je vader praten? Soms worden ouderen agressief door bijvoorbeeld dementie.
Is er een kans dat hij bijvoorbeeld 2 x per week naar dagbesteding gaat? Of dat je hulp krijgt voor je vader?

**Geplaatst**: 29-07-25 13:35

Geplaatst: 29-07-25 13:35

Sterkte met je situatie, het is niet niets waar je mee te maken hebt.

Ik weet niet hoe de lijntjes in België lopen, maar ik zou denk ik eens bij de huisarts een afspraak maken. Die kan hopelijk helpen dat je lichamelijk wat beter in je vel komt en die weet ook hoe je hulp kunt krijgen dat je mentaal ondersteuning krijgt en ondersteuning in de zorg voor je vader. En dat valt echt niet mee als iemand hulp weigert (mijn vader had dementie, anders, maar ook vergelijkbare punten).

**Geplaatst**: 29-07-25 13:37

Geplaatst: 29-07-25 13:37

Het is niet verwonderlijk dat je je uitgeput voelt. Nog los van de bloedarmoede en ontstekingen heb je mentaal ook een hoop te verwerken. Het is gewoon heel veel en dat merk je ook.

Als het huis van jou is en je geeft aan dat je het liefst zou zien dat je vader elders gaat wonen dan zou ik voor dat specifieke stuk hulp zoeken. Als jij dit niet met je vader op kan lossen dan zou ik starten bij je huisarts of op zoek gaan naar een instantie die hier in kan ondersteunen/begeleiden.
Want als die druk van de ketel is komt er pas ruimte voor jou om tot rust te komen en het verlies van je moeder, je baan etc. te verwerken. Nu sta je zo in de overlevingsstand en je vader vraagt de meeste aandacht dat je aan de rest niet toekomt. Dan blijft het dweilen met de kraan open.

Ik gun je echt even rust en ontspanning in je eigen huis zodat het verweken kan gaan beginnen.

**Geplaatst**: 29-07-25 13:37

Geplaatst: 29-07-25 13:37

Ik zou dit verhaal toch een voorleggen aan je andere familieleden, want dit valt niet mee. Het is ook hun vader.
Heeft hij wel een aparte woonplek of zit hij ook nog echt in je huis?
Wellicht een poetshulp/thuiszorg om wat werk voor je te ontlasten?
Heb je inmiddels wel een oog op nieuw werk wat je ook leuk vind? Je staat echt in een hoek op deze manier. En door je ziekte valt het allemaal nog zwaarder.
Snap dat dit heel eenzaam is voor je om te moeten dragen. Op deze manier is het ook moeilijk om vriendschappen aan te gaan of te onderhouden.
Zijn er naast je dieren nog andere dingen die je leuk vind om te ondernemen? Is een vakantie mogelijk?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-07-25 13:37

Geplaatst door de TopicStarter : 29-07-25 13:37

Hij is vooral verbaal agressief. Ik denk dat hij weet dat hij fysiek geen stap verder kan gaan, omdat ik dan waarschijnlijk de politie zou inschakelen. Toch dreigt hij soms wel, bijvoorbeeld door met zijn wandelstok naar me uit te steken. Maar wat het meeste pijn doet, zijn de woorden die hij dagelijks tegen me zegt, hoe lui en slecht ik ben.

Dat is ook de belangrijkste reden waarom mijn zus afstand houdt; hij behandelt haar precies hetzelfde, roept net zo hard naar haar. En wat Percy zegt is inderdaad ook een reden waarom mijn zus en oudste broer niet echt meehelpen om hem naar een woonzorg centrum te sturen.

Thuishulp heb ik reeds ingeschakeld, die komen driemaal in de week.