Bokt.nl

Amber_anne schreef:

Ik ben ook erg bang geweest en heb heel lang niet gereden op mijn eigen pony. Begin inderdaad rustig en overhaast het niet. Probeer je fijn te voelen en het stapje voor stapje te doen. Stel dat je op een dag het paard opzadelt en dat is genoeg zadel dan gewoon weer af. Ik begon met gewoon er op zitten en dan weer af te stappen, of erop en dan wandelen terwijl iemand haar vast hield.
Het belangrijkste is om te doen wat jij fijn vindt

En je bent niet alleen

Edit: ik vond/vind het niet eng om op brave paarden van andere te rijden dus dat doe ik af en toe ook nog. Is dat al iets wat je geprobeerd hebt?

Kidde schreef:

Heb je nu ook les/begeleiding? Mocht je dat niet hebben zou ik voorlopig alleen met les/begeleiding rijden. Er zijn ook instructeurs die zich in angst gespecialiseerd hebben.

Anders is vertrouwen opbouwen op een manege inderdaad ook een idee. Ik weet alleen niet of het met je eigen paard gaat helpen.

DubbelFun schreef:

Heb je een goede vriend/vriendin die er naast wil lopen met paard aan een halstertouw ??
Dan kun je langzaam weer vertrouwen op bouwen.

Dorine92 schreef:

Wat was er gebeurd dan dat je eraf viel?
Als hij nu schrikkerig is, vind ik het volkomen normaal dat je bang bent, want dat is ook gevaarlijk. Je kunt er zo opnieuw afvallen.
Misschien op een betrouwbaarder paard de volgende keer?

Siamsmeesje schreef:

Ik heb ook zo'n angst gehad na diverse valpartijen (met bijbehorende fysieke schade). En ik ben tijdelijk gestopt met rijden, niet met paarden.
Ik ben begonnen om weer op de grond vertrouwen op te bouwen, dus grondwerk, creatief longeren, lange teugelen, spelletjes doen enz. En naarmate het vertrouwen weer groeide begon het ook te kriebelen om er weer op te klimmen. De eerste keer weer met een instructrice en aan het touwtje, maar wat voelde dat goed
In mijn geval kostte het me anderhalf jaar, maar dat kan voor jou of iemand anders best wel veel minder tijd kosten.

Onthoud alleen dat er met angst meerdere oplossingen zijn, en je vooral de tijd moet nemen om die oplossing te vinden die voor jou het beste werkt/voelt/past.
Succes, want je gaat er vast wel weer komen

Ibbel schreef:

Je zegt dat je een beperking hebt.
Is het een idee om eens naar een manege voor mensen met een beperking te gaan, niet eens zozeer om daar van je angst af te komen (hoewel dat misschien ook een idee is) maar om eens te horen of er misschien een paar simpele aanpassingen aan je zadel mogelijk zijn waardoor je stabieler zit?

Dan kan je thuis, met instructie en aanpassingen, verder werken aan je angst. Als je wat zekerder weet dat aanpassingen je helpen en stabiliseren in het zadel, neemt dat misschien ook al wat angst weg.

Piekosjj schreef:

Je bent niet alleen

Ik ben eind maart ook hard van mijn paard afgevallen en daarbij bijna m'n rug gebroken, met een permanente wervel als gevolg. Ik 'rijd' sinds een week of twee weer, voornamelijk stappen met in de bak zo nu en dan wat draf. Maar, ondanks dat het me lichamelijk beter af gaat dan ik had durven hopen, ben ik mentaal veel meer geraakt Ik ben nooit een bange ruiter geweest, ben moedig en rustig en heb heel veel verschillende soorten paarden gereden zonder probleem, maar nu opeens ben ik erg angstig. Mijn paard is echt een spiegel en pikt dat heel erg op en gaat dan ook zenuwachtig doen, wat mijn gevoel alleen maar versterkt. Maar ik geef er niet aan op, ik zeg tegen mezelf dat het helemaal niet erg is om bang/angstig te zijn en ik doe waar ik me goed bij voel. Als ik angstig word, stap ik af (en laat mijn paard een gigantische zucht dat de gespannen ruiter van haar af is ) en stop ik, of ga ik aan de hand verder, en daar is helemaal niks mis mee. Ik weet dat ik weer kilometers moet maken, moediger moet worden, en dat gaat langer duren dan mijn lichamelijke herstel. So be it! En het gaat ook niet elke rit beter, het gaat op en neer, en dat is gewoon te accepteren. Uiteindelijk kom je er vast wel weer!

Britta31 schreef:

Ik heb les gehad van iemand om weer vertrouwen te krijgen in mijn ruin, maar hij ook in mij.Ik maakte hem onzeker. Is goed gekomen en ik was geen talent, eerder Manky dan Anky

Kidde schreef:

Heb je nu ook les/begeleiding? Mocht je dat niet hebben zou ik voorlopig alleen met les/begeleiding rijden. Er zijn ook instructeurs die zich in angst gespecialiseerd hebben.

Anders is vertrouwen opbouwen op een manege inderdaad ook een idee. Ik weet alleen niet of het met je eigen paard gaat helpen.

MieLo schreef:

Hier ook een soortgelijk verhaal. Vorig jaar mei gevallen met mijn paard ( ze gleed weg in galop tijdens een buitenrit en ik kwam er half onder) waardoor ik mijn sleutelbeen op 2 plaatsen brak (operatie gehad en nu nog een plaat). Ik ben 6 weken na mijn operatie erop gegaan met hulp van een stalgenoot die haar aan een touwtje vasthield. Na het afstappen merkte ik pas hoe eng ik het eigenlijk vond. Dit is er in een paar weken stappen met iemand die haar vast hield langzaamaan af gegaan.

Ik rij nu wel weer los, maar merk dat de angst mij wel degelijk belemmerd. Ik kijk vooral per dag aan hoe ik mij voel en haal de druk er op die manier wat meer vanaf. Durf ik alleen te stappen of draf? Dan blijft het daar ook bij. Maar ik probeer soms ook wel net die grens op te zoeken (als ik een 'moedige' dag heb ).

Wat mij wel echt meer vertrouwen geeft is een airbag vest. Rib uit je lijf qua prijs, maar het geeft mij echt meer vertrouwen. Ik mag echt niet vallen van mijn chirurg (wat ook niet helpt in je angst ) en dat vest beperkt de schade als je valt als het goed is.

Ook zijn er instructrices die ervaring hebben met angstbegeleiding tijdens het rijden, ik lees en hoor er wel goede verhalen over.

Neem vooral de tijd en zoek je grenzen alleen op als je eraan toe bent. Haal de druk er wat vanaf en geniet van de kleine succesmomentjes die er zullen zijn. kleine stapjes zijn ook stapjes