
Ik ga proberen kort samen te vatten wat er allemaal vooraf is gegaan.
Ik ben een klein jaar geleden met mijn neus tegen de muur gelopen door een combinatie van perfectionisme, doorzettingsvermogen (een beetje té

Een dik half jaar naar de psycholoog gaan, veel boeken lezen en een hoop nadenken over mezelf later, ben ik erachter gekomen dat mijn hoofd de overhand neemt en ik mijn lijf gedurende mijn leven heb leren negeren. Niet op vlak van emoties, die herken ik prima bij mezelf en hier kan ik ook mee omgaan (of ik doe toch mijn best), maar wel op vlak van echt fysieke sensaties. Ik werk hier ook aan met de psycholoog, maar ik heb het idee dat ik hier na een half jaar nog geen stap verder in sta. Als de psycholoog bijvoorbeeld vraagt, wat voel je in je lichaam wanneer je gestresseerd bent, begint mijn antwoord steevast met "ik denk..."

Zijn er mensen die dit herkennen? Hebben jullie hier iets aan proberen te veranderen? En op welke manier?
Enkele dagen geleden kwam paardentherapie in mij op. Omdat dieren je feilloos aanvoelen dacht ik dat dit misschien zou helpen om bepaalde zaken bij mezelf te leren herkennen. Of denken jullie dat dit niet iets is dat bij dit "probleem" zou werken?
Misschien nog handig om erbij te vermelden, ik ben er vrij zeker van dat ik hoogsensitief ben. Ik kan anderen vaak juist wel goed aanvoelen en emoties komen ook redelijk heftig binnen bij mij. Ik weet niet of dit gegeven iets verandert aan de tips die jullie zouden geven, maar dan heb ik het in ieder geval gezegd.
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen, meningen en adviezen!