Bokt.nl

senna21 schreef:

Misschien is een jongerencoach beschikbaar of een jongerengroep waar hij zich bij kan aansluiten in de buurt.

Kidde schreef:

Hij is al 19 lees ik, heeft hij al een bijbaan? Anders daar ook mee beginnen als voorbereiding op de stage?

Jokonootje schreef:

Een sociale vaardigheidstraining kan een uitkomst bieden

En anders eens werken aan zn zelfbeeld daar zijn ook mooie trainingen voor

En ja ook voor mensen met ASS

Keldeo schreef:

Psycholoog, autisme en/of adhd betekent niet direct deze problematiek. Het klinkt eerder alsof hij problemen met zijn zelfbeeld heeft en vanuit daar dichtklapt en zich klein maakt.

dioni schreef:

Vrijwilligerswerk? Bv bij een sportclub, hondenschool, asiel, manege, dierenambulance

Tiggs schreef:

Smalltalk is iets wat je kan leren. En als hij weet hoe hij een standaard gesprekje voert, kan dat ook wat positiefs doen voor zijn zelfbeeld.

Ik vind zakelijke smalltalk en/of netwerken niet leuk, maar het is grotendeels gewoon een trucje.

batje schreef:

Mijn zoon heeft dezelfde diagnose (en ik ook) dus ik herken je omschrijving wel Thuis gezellig en praatgraag (maar wel over zijn lievelingsonderwerpen) en buiten de deur ineens veel stiller en nerveus.

Er zijn wel wat sociale vaardigheidscursussen en je kan ook wel thuis oefenen met sociaal wenselijke reacties zoals na een vraag een wedervraag stellen (Hoe was je weekend, leuk, hoe was jouw weekend) en mensen groeten als je binnenkomt en weggaat. Daarnaast kan begeleiding qua zelfvertrouwen geen kwaad. Uit onderzoek blijft dat autisten en ADHDers vanaf jonge leeftijd veel meer kritiek te verduren krijgen dan neurotypische mensen. Dat helpt de ontwikkeling van zelfvertrouwen niet..

Anderzijds is het denk ik ook belangrijk een stageplek te vinden waar hij zich thuis voelt. Wat voor stage gaat hij lopen? Als het bij een IT bedrijf is of andere technische organisatie is de kans groot dat hij niet de enige is met zijn diagnose, dat helpt enorm. Vaak zijn autisten/ADHD's onderling wel heel sociaal

Als hij een richting heeft gekozen met minder 'soortgenoten' wordt het wat lastiger. Ik snap heel goed dat je hem wil beschermen en vaardigheden mee wil geven zodat hij mee kan in 'de normale' samenleving, maar pas ook op dat je hem niet té veel probeert te vormen naar de norm. Hij kan bijvoorbeeld prima leren dat je moet vragen naar hoe iemands weekend was, maar als hij een beetje op mijn zoon lijkt, kan het antwoord hem echt niet boeien en als ADHDer doet het bijna fysiek pijn om te moeten doen alsof je ergens interesse in hebt

Hij ís nou eenmaal anders en hij wordt veel gelukkiger in een omgeving waar dat oké is dan in een leven waarin hij zich altijd anders moet voordoen dan hij is.

parnassia schreef:

Goed dat hij op stage gaat! Laat de leraar het vooraf bespreken met het bedrijf en die moet er ook zorg voor dragen dat het een passend bedrijf, fijne omgeving is. Dat kan een enorme boost geven.

Daarnaast, bespreek het luchtig met hem, maak er geen groot ding van. En ga de wereld met hem in, laat hem zoveel mogelijk zelf oplossen. Sommige dingen zullen nooit gemakkelijk worden, of niet goed gaan, maar vertel hem dat dat niet erg is. Iedereen heeft zijn eigen kwaliteiten.

Ik doe er simpel over, ik weet dat het niet simpel is, maar, uit ervaring weet ik dat luchtig/ontspannen (op de achtergrond) begeleiden, zoveel beter werkt dan vermijden (wat vele (ouders!!) doen).

Hierboven ook goed omschreven. Iedereen heeft zijn eigen kwaliteiten, het is niet erg dat het lastig is.

Kidde schreef:

Doordeweeks snap ik dat het misschien teveel is, maar misschien in het weekend een ochtendje? Zelf werkte ik bijvoorbeeld zaterdagochtend in de kas

Selina schreef:

Kan je niet kijken naar een coach vanuit de WMO die met hem kan trainen aan zijn sociale vaardigheden? Dus situaties oefenen of op pad gaan.

Jannie79 schreef:

Waar je naar zounkunnen zieken is een training " ik ben speciaal", leren omgaan met zijn autisme. Of een TOM-training, theorie of mind, leren herkennen van emoties bij anderen en hoe je daar mee omgaat. Beide zijn gericht op mensen met een ASS spectrum stoornis en richten zich op het sociale stukje.

Celebi schreef:

Via de huisarts of praktijkondersteuner kunnen jullie wellicht hulp bij een Autisme Centrum aanvragen? De wachttijden zijn geloof ik wel erg lang maar daar zitten mensen met een specialisme op autisme en richten ze begeleiding en therapie op een passende manier in.

Soepblik schreef:

Wat ik in mijn omgeving erg heb zien helpen is de horeca in als bijbaantje. Dat is het begin iets spannend, maar je wordt enigszins geforceerd om contact te hebben, leert goed communiceren met je collega's en je aanpassen naar verschillende situatie's. Er hangt niet teveel vanaf; de meeste mensen zie je toch nooit meer.

Celebi schreef:

En een coach gespecialiseerd in mensen met autisme? Is alleen niet vergoed en je moet met een vrij beroep erg goed uitkijken waar je terecht komt. Maar coaches an sich kunnen een hele fijne laagdrempelige manier zijn om te werken aan je persoonlijke groei. En als dat dan gelijk iemand is die snapt hoe autisme werkt is dat helemaal een fijne combinatie.

Gaat hij ook al steigeren van de praktijkondersteuner? Want dat is ook een fijne eerste stap. Wellicht niet voor specialistische hulp, maar wel om gewoon gezien te worden en misschien wat huiswerkopdrachten te krijgen om te kijken of er iets fijn helpt.

ikkeniet schreef:

Zijn motoriek is niet je van het, hij valt met regelmaat van de fiets en struikelt veel, die moet je niet met een dienblad met glazen laten lopen en zeker niet als hij zich geen houding weet te geven. Tevens helpt forceren ook niet, hij weet niet hoe het moet gewoon. We hebben bijvoorbeeld ook wel 1000 maal herhaald vroeger dat je hallo zegt als je ergens binnenkomt. Het is heel lastig uitleggen. Hij weet niet hoe het moet, dat moet m echt geleerd worden en dan komt de verlegenheid er nog over.

Als ik dit lees heeft je zoon misschien ook wel DCD.
Vroeger werd er altijd gezegd " het is een onhandig kind"
DCD is een spierspanningstekort zonder neurologische reden, oftewel ze weten niet hoe dat komt.
Wel zie je vaak dat het samen valt met autisme en/ of ADHD. Hoogbegaafdheid is er ook bekend bij.
Ze werken soms beter alleen, en dan is computers een geweldig iets voor ze.

Onze jongste zoon heeft het, Robbie Williams en Einstein ( had het ) ook.
Automatiseren is vaak lastig. Je moet ze blijven vertellen dat ze gedag moeten zeggen bij het binnen komen. Inleven van emoties van een ander lukt ook niet altijd.