Geplaatst 
Ik heb bijvoorbeeld 14 jaar geleden voor het laatst in de zee gezwommen, en geen haar op m'n hoofd die overweegt dat nog te doen. En dan heb ik het niet over angst midden in de oceaan waar het weet-ik-veel hoeveel kilometers diep is en kriebels krijgen van alles wat daar wel niet rondzwemt, maar dobberen voor de kust of zelfs pootje baden zul je mij ook niet zien doen. Schelpen oprapen vind ik al onprettig. Dat heeft eigenlijk een vrij gekke reden: namelijk dat ik ging nadenken hoeveel 'dood' er wel niet in de zee is. Niet alleen dode vissen maar ook bijvoorbeeld verdronken migranten. En ja mijn gezonde verstand weet ook wel dat dat maar een minimaal percentage is in zoveel liter zeewater, maar wellicht heeft het te maken met mijn volgende angst:
Alles wat met de dood te maken heeft. Opgebaarde mensen inclusief rouwcentra, cremateria en begraafplaatsen, plekken in het openbaar waar mensen door welke reden dan ook zijn overleden (ongeluk, hartstilstand, schietpartij), in een ziekenhuisbed liggen en nadenken over dat in datzelfde bed zeer waarschijnlijk ook mensen zijn overleden. Ik vermijd die plekken voor zo ver het kan (ja dat ziekenhuisbed is vaak vrij onvermijdelijk
). Maar ook spullen (zoals kleding/sieraden) die een overledene gedragen heeft raak ik liever niet aan. Mogelijk dat de oorzaak daarvan is dat ik mijn vader heb zien sterven toen ik 17 was, thuis in onze woonkamer. Ik heb me dan ook heel lang onprettig gevoeld in ons huis (waar mijn moeder overigens nu nog steeds woont) en heb heel lang niet op de plek in de woonkamer willen zitten op de bank waar hij gestorven is.Nog een andere volgens mij niet zoveel voorkomende angst heeft de naam megalofobie. Ik word echt heel naar in de buurt van grote gebouwen (zeg maar flats en kantoorpanden met plm meer dan 14 verdiepingen), grote schepen, grote standbeelden of rotspartijen en ook als ik naar foto's daarvan kijk ga ik me heel ongemakkelijk voelen en lopen de rillingen over m'n rug
Wat ik overigens best jammer vind want het beperkt wel in reisbestemmingen waar ook andere mooie natuur is die me wel aanspreekt.Een (nu) wel grappige angst die ik vroeger had, was dat ik oprecht heel bang was voor kiwi's. Dat was al zo zo lang ik me kan herinneren en ik weet nog steeds niet precies waarom
Ben nog steeds geen fan maar dat heeft meer met de de smaak van de (groene) kiwi te malen de kiwi gold kan ik wel waarderen.Heb jij angsten (gehad) waar je nooit echt herkenning van anderen in hebt gevonden? Ik ben wel benieuwd.
