Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-10-24 20:51

Nooit gedacht

Geplaatst door de TopicStarter : 14-10-24 20:51

Nooit gedacht dat ik hier een topic zou openen om van mij af te schrijven…

Ik, 45 jaar oud, moet toch langzamerhand weten hoe rouwen werkt nadat mijn vader in 2003 op mijn 23e overleed na 4 dagen ziekbed op 1 oktober.
Mijn broer in februari 2004 werd opgenomen na jarenlange problematiek na een mislukte zelfmoordpoging. Uiteindelijke diagnose was schizofrenie en autisme. Mijn broer die mijn broer niet meer is. Zo af en toe proberen mijn zus en ik hem op te zoeken in een ggz instelling. En eigenlijk mijn broer is mijn broer niet meer is veelzeggend over zijn situatie
Mijn oma, die altijd bij ons in het andere woongedeelte van onze broer woonde, overleed na 3 weken ziekbed 25 juni 2004.

Ik zou toch moeten weten hoe rouwen werkt…het ondergaan, lief zijn voor jezelf.

Maar wat is het oliebollen moeilijk nu.
Mijn lieve schoonmoeder is er niet meer. En ik snap het niet.
Mijn schoonvader hadden we drie jaar terug verwacht na een hersenoperatie om een tumor te verwijderen. Een goedaardige tumor die op een vervelende plek drukte met onder andere epilepsie tot gevolg. Operatie verliep goed en toen kreeg hij een ontsteking in het operatiegebied. Ontsteking schoongemaakt, stuk bot uit de schedel werd verwijderd. Hier kreeg hij een hersenbloeding met ernstige afasie en karakterverandering tot gevolg
Een moeilijke periode volgde voor ons allen.
Mijn schoonmoeder leek ook achteruit te gaan door een verminderde werking van de bijschildklier.
Desondanks probeerden ze het leven weer op te pakken.
Mijn schoonvader brak zijn schouder in Benidorm.
Mijn schoonmoeder kwam afgelopen Pasen te vallen en brak haar heup. Ook dat herstelde.
Rond 9 september werd de officiële diagnose beginnende dementie vast gesteld. We zagen het aankomen maar voor hun was het wel even verwerken. Oa dat ze geen auto meer mocht rijden vond ze heel lastig.

En toen ging 25 september om kwart voor 11 mijn mobiel…. Mijn schoonvader dat het helemaal mis wat met mijn schoonmoeder. Op mijn vraag “ wat dan” kreeg ik de politie aan de telefoon dat ze mijn schoonmoeder aan het reanimeren waren.
Ik gun niemand zo’n telefoontje toe. Tuurlijk zou ik komen
Mijn baas heeft mij naar ze toe gebracht en ik ben in de auto gaan bellen. Mijn man die zijn broer (werkzaam in hetzelfde bedrijf) ook inlichtte, mijn schoonzus.
Ik neem altijd de lift bij mijn schoonouders maar nu de trap naar hun appartement. Ik ben nog nooit zo snel naar boven gevlogen.
Buiten, de ambulancepersoneel, stonden ze met de brancard. Toen ik oogcontact zocht wist ik het al. Reanimatie heeft niet meer mogen baten.
Nadat ze 28 jaar in mijn leven mocht zijn, mijn tweede moeder werd is ze er niet meer. Gewoon zo uit het leven weggerukt. De dag er voor benoemde ze nog tegen mij dat het eten zo lekker was geweest wat ik ze had mee gegeven.
De donderdag er voor waren ze ‘‘s avonds nog op de koffie geweest.

Geen afscheid meer kunnen nemen.
Gewoon boem, weg

We hebben haar gecremeerd. Het “normale” leven gaat weer verder.
Al ligt ook een oom, de broer van mijn schoonvader, heel slecht. Dit zagen we aankomen sinds dat er een kwaadaardige tumor in de galwegen was geconstateerd
Zo giga dubbel…. We weten dat we binnenkort weer definitief afscheid kunnen nemen van een geliefde binnen de familiekring

Maar nu… het dringt nog niet tot mij door altijd. Ik wil niet dat ze er niet meer is. Ik zou haar nog ze graag een knuffel willen geven. Nog heel even vast houden. Nog even 4 woorden willen zeggen “ik hou van je”

**Geplaatst**: 14-10-24 20:57

Re: Nooit gedacht

Geplaatst: 14-10-24 20:57

Ontzettend veel sterkte.
Het went nooit ( gelukkig maar).

Geef het tijd, en zoek vooral hulp als je denkt dat je daar iets aan hebt!

Nogmaals heel veel sterkte, je bent niet alleen!

**Geplaatst**: 14-10-24 21:09

Re: Nooit gedacht

Geplaatst: 14-10-24 21:09

Heel erg veel sterkte. Ik kan ook maar moeilijk aan het idee wennen dat het leven zo in een seconde voor altijd veranderd kan zijn.
Advies heb ik niet echt... alleen dat tijd veel heelt, en dat je vooral moet doen wat jou helpt. Iedereen rouwt op zijn eigen manier en op een eigen tempo. Heel erg veel sterkte. :knuffel:

**Geplaatst**: 14-10-24 22:07

Geplaatst: 14-10-24 22:07

Er bestaat geen protocol voor rouwen. Het valt ook niet te benoemen vind ik met “je leert er mee leven” of “het krijgt een plaatsje”
Nee, je moet er maar mee zien te dealen…en ieder doet dat op z’n eigen manier, in z’n eigen tempo.
Mijn beide ouders zijn overleden, heb ik het nog steeds gigantisch moeilijk mee, schoonvader is er niet meer en zitten nu midden in het regelen van de uitvaart van m’n schoonmoeder die vorige week overleden is

En de wereld draait gewoon door…je eigen leven gaat gewoon door..sterkte! :knuffel:

Zie mijn onderschrift…. -O-

**Geplaatst**: 14-10-24 22:09

Geplaatst: 14-10-24 22:09

Rouwen, afscheid nemen, is een hels proces en ik weet zeker dat je het niet kan leren. Iedere keer opnieuw doet het zo’n pijn.
Mocht je na een poos ervaren dat je nog steeds verdrinkt in je verdriet, aarzel dan niet hulp te zoeken.
Kom, ik geef je een dikke knuffel :(:)

**Geplaatst**: 14-10-24 22:14

Re: Nooit gedacht

Geplaatst: 14-10-24 22:14

Gecondoleerd en heel veel sterkte.
Wellicht is het goed om over een tijdje eens met een hulpverlener of gespreksgroep hierover te gaan praten.

**Geplaatst**: 14-10-24 23:11

Geplaatst: 14-10-24 23:11

Heel veel sterkte, er staat geen tijd voor rouwen.
Je kunt het verdriet en gemis hooguit een plekje geven omdat de mooie herinneringen sterker zijn dan het verdriet en het gemis.
En soms jank je het uit van het gemis en de pijn.

**Geplaatst**: 14-10-24 23:41

Re: Nooit gedacht

Geplaatst: 14-10-24 23:41

Dikke knuffel, er worden hierboven al hele mooie dingen gezegd. Heel veel sterkte

**Geplaatst**: 15-10-24 08:50

Geplaatst: 15-10-24 08:50

Heel veel sterkte gewenst!

Je krijgt ook niet eens de tijd om te rouwen en het volgende komt alweer op je bordje.. Vreselijk

Ik weet niet goed wat ik nog kan zeggen, ik kan en wil je alleen maar ontzettend veel sterkte wensen! Y;(

**Geplaatst**: 15-10-24 12:43

Re: Nooit gedacht

Geplaatst: 15-10-24 12:43

Heel veel sterkte. Dat je ervaring mee hebt, wil niet zeggen dat het je niet meer raakt he? En dit was ook zo plotseling. Dat is voor de persoon zelf vaak een zegen, maar voor de achterblijvers het moeilijkst.

En ja de wereld draait door, alles gaat door. Ik weet nog dat ik dat zo ‘oneerlijk’ vond. Mijn wereld stortte in maar niemand deed mee zeg maar. Alles gaat gewoon door, het was een soort bizarre gewaarwording.

**Geplaatst**: 15-10-24 20:44

Geplaatst: 15-10-24 20:44

Gecondoleerd met dit pijnlijke, plotselinge verlies.

Rouwen is rauw.
Je kunt boos zijn, verdrietig zijn en nog heel erg veel meer, om het feit dat iemand waar je intens van houdt 'zo maar' uit je leven wordt wegge'plukt' - het is om uit je vel te springen.
En je verandert er niets aan.
En ook dat is om heel erg naar van te worden....

En jouw familie wordt sowieso al niet gespaard de laatste tijd.
:(:)

Veel sterkte!