Rouwen is een proces. Het is de pijn toelaten in draagbare porties. Soms duw je het weg, maar dan komt het weer hard terug. Het beste is om het onder ogen te zien, het toe te laten en te rouwen op jouw manier. Sommige mensen huilen veel, anderen trekken zich terug, anderen gaan er op uit en op reis. Er is geen recept voor. Het is jouw pad wat je moet trotseren. De ene dag lukt dat beter dan de andere dag. En ongemerkt komen er steeds meer dagen die draagbaar zijn. Zoals hierboven ook stond, het is een werkwoord. En voordat je het een plekje kan geven is er veel werk aan de winkel geweest. Het is goed om met een professional te gaan praten. Dat zorgt dat je hoofd geordend wordt. Maak je geen zorgen als je langer rouwt dan jij denkt dat normaal is. Je neemt de tijd die je nodig hebt en dat kan ook jaren zijn.
Is je vader plotseling overleden? Of was hij ziek? Heb je bepaalde dingen van hem thuis? Die je aan hem herinneren?
"Through dangers untold and hardships unnumbered, I have fought my way here to the castle beyond the Goblin City to take back the child that you have stolen. For my will is as strong as yours, and my kingdom is as great - You have no power over me"