Mijn eerste migraine aanval was in 2009 (ik was toen 17), ik heb oogmigraine dus het begint bij mij met vlekken zien en daarna fikse hoofdpijn. Ik heb het toen heel lang niet gehad en toen weer toen ik 27 was, het was ook rondom m'n burnout dus wist/dacht dat het stress gerelateerd is. Ik heb het toen in een half jaar 3 of 4x gehad en toen weer heel lang niet. 4 jaar later (vorig jaar) kreeg ik weer een aanval, het was toen erg warm, had al een paar nachten erg slecht geslapen dus dacht toen ook weer stress gerelateerd.
Nu heb ik vorige maand en de maand ervoor weer een migraine aanval gehad. En ook deze maand was het weer raak, gisteren had ik weer een aanval. Ik ervaar momenteel niet bewust veel stress oid dus maak me dan toch wel een beetje zorgen. Wat me wel opvalt is het volgende;
* Ik heb altijd als ik ongesteld ben geweest (1 tot 3 dagen erna).
* sinds december 2023 heb ik een Kyleena spiraal, hierdoor ben ik minder heftig ongesteld maar wel veel langer, 9 dagen gemiddeld.
* rondom en na m'n ongesteldheid heb ik sowieso wel veel hoofdpijn.
* zonlicht is iets waar ik laatste jaar echt slechter tegen kan, met een zonnebril prima te doen maar als ik per ongeluk zonder zonnebril een beetje in de zon heb gekeken zie ik wel wat vlekken/duurt het wat langer voor ik weer scherp zie.
Wat ik nu doe;
*zodra ik de flikkeringen heb neem ik meteen 2 paracetemol, en probeer zo snel mogelijk naar huis/bed te gaan. Dit helpt goed en daardoor wordt t niet een helse hoofdpijn.
Ik ben sowieso wat angstig aangelegd, ik word mega onzeker en ben sinds de aanval van vorig jaar vaak bang voor weer een migraine aanval. Als ik echt een hele drukke dag voor de boeg heb wat ik niet altijd kan voorkomen (ik denk 1x per maand) neem ik soms uit voorzorg 2 paracetemol, dan denk ik zeker te weten geen migraine te krijgen. Ik voel me hier wel naar bij, het geeft me meer zekerheid maar dit is natuurlijk helemaal niet de bedoeling van paracetemol.. deze "preventief" nemen . Ik ben ook heel erg bang dat de migraine een "teken" is dat het slecht met me gaat of dat ik over grenzen ga oid (erg bang voor weer een burn out

Mijn vraag is eigenlijk; hoe kan het nou opeens weer zoveel opkomen? Kan het post ongesteldheid gerelateerd zijn? Meer mensen die dit hebben en er zo onzeker van worden en "bang" voor weer een aanval? Wat doen jullie ermee?