Hoi, ik herken veel van wat je schrijft. Ik heb ook veel te weinig energie, en soms is het echt belabberd. Dingen als stress, maar ook fysieke processen (zoals menstruatie) zorgen voor nog minder energie dan anders. Bij mij uit zich dat in moeheid, hoofdpijn, duizelig, overgevoelig voor licht, jeuk in gebied rondom de lever.
Daarnaast heb ik echt een doodsangst voor naalden. Ik weet waar het vandaan komt, en ik kan er zelf op het moment niet zo veel aan doen. Hopelijk wordt het dit jaar wel opgelost met hulp, ik moet namelijk naar de tandarts omdat er 2 kapotte kiezen uit moeten en dat doe ik toch liever mét verdoving
Bloedprikken is bij mij zo lang ik mij kan herinneren een drama. Wat bij mij enigzins helpt is om sowieso te gaan liggen, niet te kijken, en om aan degene die prikt te vragen om over iets te praten. Al is het hoe je je was ophangt, maar niet over het prikken zelf. Ook dan val ik nog regelmatig flauw maar het gaat wel iets beter. Bij mijn vorige huisarts wist ik ook welke assistente ik moest vragen voor prikken.
Jaren geleden ben ik er achter gekomen waardoor ik zo weinig energie had. Ik heb een virus gehad (ja dat is geconstateerd dmv bloedonderzoek. En ja ze vroegen of het écht wel ging omdat ik zo bleek was en niet meer kon staan ivm het prikken). Ik wist niet dat ik dat virus had. Ik dacht dat ik gewoon moe was ivm afstuderen en baan er naast, vaak 's nachts tentamens leren en allerlei heel plausibele redenen om moe te zijn. Maar mijn lijf, en dan met name de lever en milt, wisten wel wat er was en zijn de strijd aangegaan en die zijn daarbij overbelast. En daarna zijn ze nooit meer helemaal geworden hoe ze waren. Aangezien je lijf zo sterk is al de zwakste schakel is mijn lijf dus zo sterk als mijn lever en milt zijn, en dat is niet super. Het is denk ik nog het beste te vergelijken met long covid, alleen dan dus een ander virus, en (daardoor) ook niet in de longen.
Wat helpt is om dingen te doen wanneer ik het meeste energie heb. Bij mij is dat 's ochtends en aan het begin van de avond. In de middag slaap ik meestal, of kijk ik tv ofzo. Bewegen is juist fijn, ik ga graag hardlopen. Daarnaast let ik inderdaad op wat ik eet en helpt acupressuur ook echt enorm. Ik moet 't alleen wel regelmatig bijhouden. Wat het meeste moeite kost is om te accepteren dat ik veel minder kan dan ik wil, en dat er naast goede ook slechte dagen zijn. Ik ben WO'er en het is superrot om te moeten overpresteren (je lichaam te overvragen) om te kunnen onderpresteren (een baan ver beneden je niveau). Dat went niet, ik ben ruim 20 jaar geleden ziek geworden en als er iets niet went zijn het deze twee dingen wel.
Succes. Ik hoop dat je de oorzaak kunt vinden, dan weet je in elk geval waar je moet beginnen. En hopelijk kun je dan ook een oplossing vinden.