Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Paardjes101 schreef:@janneke2 jazeker op zo’n moment ben je super kwetsbaar! Je kan niks en wil liever dat je helemaal alleen ben, maar je kan dan niks alleen
@olympic0rry pfoe dat is niet niks nee. Heb je geen liggend vervoer naar huis gehad?
@suikermeisje oeh jeetje! Dat soort lichamelijk pijn kan gewoon zo’n mentale beschadeging veroorzaken! Maar jeetje been gebroken… deed zeker heel veel pijn om jou op die brancard te krijgen?
@annash oef ontzettend heftig!! Dat lanceren is ook zo ontzettend heftig, omdat je dan volledig de controle kwijt ben! Toch bizar wat zo’n val allemaal kapot kan maken. Wel ontzettend knap dat je weer wedstrijden rijdt!
@kinke tja dat denk ik ook, maar sommige denken daar toch anders over helaas… Tja eigelijk hoort zo’n brancard rit natuurlijk helemaal niet schamend te zijn, maar het voelde voor mij echt als the roll of shame. Ik huilend en kreunend door een groep mensen die je allemaal aan kijkt was niet helemaal me ding.
@elisa2 ja het was echt enorm heftig! Het verkrampt inderdaad ook echt in je lichaam die angst, zo erg!
Elisa2 schreef:Zoiets is ook enorm heftig, bijna alle verhalen die ik hier lees. Dat soort trauma,s gaan ook in het lichaam zitten. (celgeheugen) Dus het is niet heel raar dat dit mentaal ook gaat spelen.
Ik herken het zelf ook na een trap van een paard. Lichaam lijkt veel sneller in shock/ angst te schieten dan daarvoor. Zoiets gaat geheel onbewust.
ellepel schreef:https://www.puurpaardners.nl/ ik weet dat zij erg goed is,eventueel neem je contact met haar op
Kinke schreef:Heftig ongeluk heb je gehad TS. En niet meer dan logisch dat je angst hebt gekregen. Ik kan me juist niet voorstellen dat iemand hierna geen angst zou hebben.
Ik vraag me iets af...waarom noem je het moment dat je op de brancard wordt verplaatst een 'roll of shame'?
Jennyxx schreef:Wat "fijn" om hier lotgenoten te vinden. Ik herken jullie verhalen dat het eerst vooral in de je hoofd zit. Je bedenkt wat er allemaal kan gebeuren en daar wordt je bang voor. Maar ik herken ook dat de angst lichamelijk is, het komt op en je kan er niks aan doen lijkt het.