Moderators: Ladybird, Mjetterd, xingridx, ynskek, Polly, Hanmar
Zonnetje81 schreef:DuoPenotti schreef:Zonder gesprekken van een psycholoog ga je nooit goedkeuring krijgen voor euthanasie voor psychisch lijden.
@zonnetje
Die Dennis schouten heeft dat allemaal dus wel gedaan. Daarom geen voorbeeld in vergelijk met no way met dat volk ga ik niet in gesprek.
Dat bij de ene de lat hoger of lager is zal zeker. En daar zal ook niet over gevallen worden. Want dat is gewoon een bekend feit.
Maar zomaar ik kan een jaar niet zwemmen daar gaat geen arts in mee. Dat is heel wat anders dan levenslang in een rolstoel.
En een gedachtegang op die manier is best bijzonder.
Haal je niet wat posts door elkaar? Want je vergelijkt dingen waar ik niks over gezegd heb. Ik heb niks over duiken zwemmen, dat volk gezegd. Die opmerking kwam zelfs na mijn post door een ander.
germie schreef:Haha, no way dat een gesprek met dat volk van een psycholoog ooit nodig is voor mij, ik zal daar nooit komen, ik heb toch niets met ze te bespreken.
germie schreef:Ik moet alleen maar lachen als iemand dat voorstelt, het is een beroepsgroep waar ik nooit wat aan zal hebben. Gewoon omdat het niet nodig is. Dat is voor als je depressief bent of een trauma hebt dat je wilt verwerken, maar dat heb ik allemaal niet. Ik merk gewoon dat een eigen mening hebben hier niet mag.
germie schreef:Maar ik ben niet depressief, ik heb de dood in ogen gekeken, had daarvoor al een duidelijke mening over lijden en dat is alleen maar toegenomen.
germie schreef:En zoals ik zeg, dat kan mogelijk als je er voor komt te staan aangepast worden. Maar als je kennelijk zoals hier er niet over na mag denken, dan heeft het opschrijven toch geen nut.
germie schreef:Dus alleen als je in het straatje past mag je een mening hebben over ondraaglijk lijden. Het is hier overduidelijk dat het dus voor je bepaald wordt, en dat je niet zelf mag bepalen.
germie schreef:Maar goed, laten we er maar over ophouden. Ik ben gelukkig gezond nu (met nog wel wat pijn van die bijwerkingen van antibiotica helaas, maar ik kan er mee sporten), hoop nooit voor de keuze te komen staan, hoop ook niet nog een zelfmoord van heel dichtbij mee te maken. Maar ik heb er in ieder geval al duidelijk over nagedacht. En daar gaat het om. Dan kun je gewoon zien wat de tijd gaat brengen.
Sanet schreef:Maar waarom vinden “we” dat Germie perse moet blijven leven als ze dat zelf niet meer wil?
Al zou dat zijn omdat ze haar kleine teen gestoten heeft.
(Even daar gelaten dat geen arts haar dan uiteraard gaat helpen.)
Waarom moet iemand blijven leven? Waarom is het zonde om potentieel goede jaren weg te gooien? Dat Germie dat wil, heeft toch geen invloed op iedereen die haar verder niet of nauwelijks kent? Ben je familie of vriend en je wilt die persoon nog niet kwijt, dan snap ik dat wel. Maar ik ken haar verder niet, dus wat heb ik erover te vinden of zij wel of niet verder moet leven (of niet)?
anjali schreef:Popstra schreef:Kunnen we germie niet gewoon negeren?
Ik vind het echt bijzonder ergelijk om haar berichten te lezen hier.
Maar kennelijk heeft zij die gevoelens en dat is heel erg voor haar. Ze mag ze toch wel ventileren.
Popstra schreef:Mag maar ik denk dat als je alleen al aan zelfdoding denkt omdat je een zomertje niet hebt kunnen zwemmen je wel een schop onder je hol mag genieten en je niet moet aan stellen!
Want dit is gewoon aanstellerij.
Dit is niet uitzichtloos lijden.
Slmt9 schreef:Ik heb lang getwijfeld of ik onder de meeleessteen vandaan moet komen, hopelijk krijg ik daar geen spijt van.
@germie: ik veroordeel je niet. Ik wil je graag meegeven dat de manier waarop je schrijft op mij kwetsend en denigrerend over komt. Het is een gevoelig onderwerp, waardoor het misschien extra hard binnenkomt.
Ik denk dat veel mensen die uitzichtloos, ondragelijk lijden daar niet zelf voor kiezen. Ik denk ook dat veel van deze mensen een enorme veerkracht hebben opgebouwd. Ik denk waar jij de lat voor ondragelijk hebt gelegd voor jou, voor deze mensen een stip heel ver op de horizon is. Deze mensen zouden wensen dat zij terug konden naar een situatie wat voor jou de lat is.
Kan je je dan voorstellen dat de manier waarop jij (over) mensen schrijft, kwetsend over kan komen?
Ik zeg niet dat jouw mening verkeerd is, ik vraag je na te denken over de manier waarop je mening verwoord en om daarin rekening te houden met een ander.
Popstra schreef:Mag maar ik denk dat als je alleen al aan zelfdoding denkt omdat je een zomertje niet hebt kunnen zwemmen je wel een schop onder je hol mag genieten en je niet moet aan stellen!
Want dit is gewoon aanstellerij.
Dit is niet uitzichtloos lijden.
anjali schreef:Mag ik in dit vreselijk zware topic een grapje maken? Waarmee ik hoop niemand te kwetsen. Ik denk dat je, als je om Germie's reden een eind aan je leven zou (laten) maken, dat je dan reincarneert als vis ! Je kunt dan immers zo veel zwemmen als je wil. Misschien is zij in haar vorige leven ook al wel een vis geweest en kan daarom nu beslist niet zonder te zwemmen en duiken. Want voelt zich dan als een vis op het droge wat zeer onprettig is.
Sanet schreef:Maar waarom vinden “we” dat Germie perse moet blijven leven als ze dat zelf niet meer wil?
Al zou dat zijn omdat ze haar kleine teen gestoten heeft.
(Even daar gelaten dat geen arts haar dan uiteraard gaat helpen.)
Waarom moet iemand blijven leven? Waarom is het zonde om potentieel goede jaren weg te gooien? Dat Germie dat wil, heeft toch geen invloed op iedereen die haar verder niet of nauwelijks kent? Ben je familie of vriend en je wilt die persoon nog niet kwijt, dan snap ik dat wel. Maar ik ken haar verder niet, dus wat heb ik erover te vinden of zij wel of niet verder moet leven (of niet)?
Citaat:Waarom moet iemand blijven leven? Waarom is het zonde om potentieel goede jaren weg te gooien? Dat Germie dat wil, heeft toch geen invloed op iedereen die haar verder niet of nauwelijks kent?
germie schreef:Haha, no way dat een gesprek met dat volk van een psycholoog ooit nodig is voor mij, ik zal daar nooit komen, ik heb toch niets met ze te bespreken.
Citaat:Ik merk gewoon dat een eigen mening hebben hier niet mag. (...) Maar als je kennelijk zoals hier er niet over na mag denken, dan heeft het opschrijven toch geen nut.
Citaat:Dus alleen als je in het straatje past mag je een mening hebben over ondraaglijk lijden. Het is hier overduidelijk dat het dus voor je bepaald wordt, en dat je niet zelf mag bepalen.
chanicha schreef:Inderdaad DP, was met mijn moeder ook zo en heel denigrerend doen over mijn tante, haar zus, die wel bij een psycholoog liep. Had ze het maar gedaan dan was ze misschien een wat minder moeilijk persoon geweest.
meggiemeg schreef:Het jammere is wel dat je daardoor niet de moeder meer hebt wat ze voorheen wel was DuoPenotti. Ik zie dat bij anderen ook gebeuren. Blijven hangen in de rouw, nergens een lichtpuntje meer inzien, negatief, waardoor het leven van de mensen die dichtbij staan ook anders wordt, kinderen die een compleet andere ouder daardoor krijgen, kleinkinderen die een opa/oma hebben die zo negatief is in alles. Dat is zo jammer want het kan zo mooi zijn, zelfs de kleinste dingetjes in het dagelijkse leven.
Zonnetje81 schreef:Ik vind dit ook geen manier van doen, je kan haar op foei zetten als het je stoort.