Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-02-24 10:27

Re: Als het slecht gaat met je partner

Geplaatst: 03-02-24 10:27

Lieve TS, wat een heftige situatie zitten jullie in... Vreselijk :(:)

Er zijn een paar dingen die in mij opkomen. Waarschijnlijk is je vriend bij de GGZ in behandeling? Wellicht zou je aan zijn behandelaar kunnen vragen of jij ook terecht kunt, omdat een deel van je problematiek wel samenhangt met het feit dat het met hem niet goed gaat. Je bent onderdeel van het systeem, in hulpverlenerstaal gezegd.
Daarnaast vraag ik me ook af of er bij je vriend al medicatie is opgestart. Want alleen gesprekstherapie en crisisdienst met momenten is wellicht niet voldoende. In sommige gevallen kan het IHT (intensive home treatment) jullie ook thuis komen ondersteunen, vanuit de GGZ.

Tot slot, en ik ben heel blij dat iemand anders het al noemt, kan het super fijn zijn om te chatten/bellen/mailen met de luisterlijn, of alles oke.
https://www.deluisterlijn.nl/
https://www.allesoke.nl/

Heel veel sterkte TS en blijf hier vooral ook je gal spuien, je bent niet alleen :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-02-24 12:32

Geplaatst door de TopicStarter : 03-02-24 12:32

Suzanne F. schreef:
Wat een moeilijke situatie. Is dit altijd al zo geweest? Of is dit iets van de laatste jaren? Op dit moment halen jullie duidelijk niet het beste in elkaar naar boven en denk ik dat jullie negativiteit zelfs wordt versterkt door elkaar, uit schuldgevoel naar elkaar toe. Heel lastig. Want je wilt elkaar ook niet kwijt.

Ik weet niet precies wat je bedoelt met ‘dit’
Hoe de situatie nu is is echt iets van de afgelopen maanden. We versterken elkaar inderdaad op een negatieve manier. Dat is nieuw voor ons en daarom vinden we het ook lastig om onze weg hierin te vinden.

De luisterlijn ken ik wel maar vind de drempel daarvoor wel groot. Ik weet dan niet zo goed hoe ik het gesprek moet beginnen. Gisteravond had ik al een drempel om m’n vader te bellen en na wat druk van m’n man toch mn vader gebeld zodat ik daar even m’n hart kon luchten. Ik ben het niet gewend om hulp aan anderen te vragen

@ Renée: M’n man loopt momenteel niet bij een GGZ instelling. Waar hij begonnen was konden ze hem maar eens in de twee weken helpen en dat was te weinig voor hem. Hij hoopt nu op een spoedverwijzing naar een instantie waarbij hij in het begin wel vaker terecht kan.
Hij krijgt nu oxazepam tegen de spanning. Dat helpt gelukkig wel iets. Maar geen anti depressiva oid.

**Geplaatst**: 03-02-24 13:10

Geplaatst: 03-02-24 13:10

Waterdicht schreef:
Ik zoek eigenlijk nog helpende gedachten/acties hoe ik dat in de toekomst beter kan aanpakken. En hoe ik het hem niet kwalijk kan nemen, want nu voelde ik me best eenzaam.

Goede vraag: "wat kan ik zelf doen...?"
En rot dat je je eenzaam voelde! :(:)

Ik ben niet echt van de mantra's en de affirmaties.
Ik zou beginnen met jezelf erkenning geven "Ik zou nu steun willen hebben. Er is op zich niets fout aan steun zoeken. Het is verdrietig dat hij het nu niet kan."
En dan jezelf omarmen.
Dat is beter dan niets.

Er staan een aantal nuttige zaken op YT. Zoals de 'basic exercise' van Stanley Rosenberg.
En de 'butterfly hug'.
Peter Levine (er staat heel veel van hem dat zeer de moeite waard is) heeft het over het kalmerende effect van 'Voeoeoeoeoeo' op een relatief lage toon uitspreken.
En de actieve afdeling: zoek op 'cross crawl'.

En dan is er de oefening van de vijf zintuigen.
Mijn therapeute dramde ooit: '... en je doet ze alle vijf!' (Geen stom advies.)
En: doe de oefening bij wijze van spreken elke dag, als een kwestie van goed voor jezelf zorgen en te weten komen wat helpt in welke situatie.
Om te beginnen reuk. "Wat wil ik nu ruiken?" We hebben ook van tijd tot tijd gesproken over geur, zij deed me het boek van Margriet Dudok van Heel aan de hand, over essentiële olie voor honden en paarden. Uiteraard: je kunt ook die lekkere after shave op doen en momenteel brand ik wierook die ik heb "afgekeken" op yogales.
(De verschillende geuren hebben ook betekenissen. Bij troost kan sinasappel werken, kaneel of marjolein.)
Vraag twee: "welke thee wil ik nu drinken? " Ik houd niet van de winter, dus drink ik warmhoudthee: met gember, zoethout en pepermunt. Als gezegd: mok half vullen met warm water, sinaasappelsap en een beetje yoghurt en kaneel. Of een prakje cacaopoeder en sinaasappelsap met gember, kaneel en bessen op siroop. Mjum!
Zien. Kleuren. "Waar heb ik nu behoefte aan?"
De kleuren die mensen ervaren als earm zijn doorgaans rood, geel, oranje. Misschien toch iets anders...?
"Wat wil ik nu voelen met mijn huid?" Warmte, dus. Mooie zachte omslagdoek, goede stoffen - maar massage kan ook, of lekker je spieren losschudden.
"Wat wil ik nu horen? " Uiteraard lieve woorden. Maar mijn cdverzameling zet ook zoden aan de dijk. Momenteel moet het vooral vrolijk en a tempo zijn, als ik verdriet heb is er een stapel cd's met harpmuziek (staat al in de bijbel, zo oud als de mensheid: van een harp kalmeer je).

**Geplaatst**: 03-02-24 19:28

Re: Als het slecht gaat met je partner

Geplaatst: 03-02-24 19:28

Je geeft aan dat je man heeft aangedrongen om je vader te bellen. Is het voor jou mogelijk om dst als hulp van hem te zien. Want ondanks dat hij zelf in de knoop zit, probeerde hij toch voor je te zorgen, door aan te dringen dat je je vader moet bellen zodat jij je verhaal kwijt kunt. Ook al kan hij zelf niet dst luisterend oor zijn, probeerde hij er wel voor te zorgen dat je die hulp die je van hem verwacht bij iemand anders gaat zoeken. Of heb je het echt van hem nodig?

**Geplaatst**: 04-02-24 13:06

Geplaatst: 04-02-24 13:06

Waterdicht:
Wat een ontzettend pittige situatie is het waar jullie inzitten. Dit lijkt me er niet eentje die zomaar op te lossen is. Dus de gedachten die ik wil uitspreken over de situatie die je schetst zullen ook geen directe oplossing zijn.

Mijn gedachten zijn:
Je schrijft in een eerder bericht dat jullie vrienden/familie op de hoogte zijn. Kunnen zij jou troosten op het moment dat je zo in de stress schiet? Iemand die je daarvoor vooraf kan vragen, zodat ze ook daadwerkelijk beschikbaar zijn op het moment dat het nodig is?

Ik vind je gedicht 'mooi' (mooi is niet helemaal het goede woord, want de situatie is niet mooi), ik vind het zo enorm herkenbaar verwoord en ik vind de focus op herstel heel sterk.

Daarnaast vind ik het ook echt heel krachtig dat je hier naar jezelf probeert te kijken en de vraag te stellen: Wat kan ik doen om mijn gedachten/gevoelens aan te passen? Mogelijk is het helpend om deze gevoelens van 'kwalijk nemen' te bespreken met iemand die de situatie goed kent en die je kan helpen om van de andere kant te kijken en/of te relativeren. Ik merk voor mezelf dat als ik echt met bepaalde tegenstrijdige gevoelens blijf zitten dat het echt helpt om die met een vriendin te bespreken en haar te vragen hoe zij naar de situatie kijkt.

Verder heb ik nog een gedachte over een opname. Mijn naaste heeft 4 opnames gehad, deze waren stuk voor stuk echt heftig en zwaar. De aanleiding was meerdere keren de mate van suïcidale gedachten en die zijn wel afgenomen op die plekken. Ik wil niet zeggen dat het een prettige of leuke oplossing is, maar het kan juist heel goed werken om in een andere omgeving te zijn. Even echt weg van huis, met voor jou de zekerheid dat hij op een veilige plek is. Ik hoop dat je dit niet als druk/dwang ervaart, zo is het namelijk niet bedoeld. Enkel een andere point of view.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-02-24 18:21

Geplaatst door de TopicStarter : 04-02-24 18:21

idylle schreef:
Je geeft aan dat je man heeft aangedrongen om je vader te bellen. Is het voor jou mogelijk om dst als hulp van hem te zien. Want ondanks dat hij zelf in de knoop zit, probeerde hij toch voor je te zorgen, door aan te dringen dat je je vader moet bellen zodat jij je verhaal kwijt kunt. Ook al kan hij zelf niet dst luisterend oor zijn, probeerde hij er wel voor te zorgen dat je die hulp die je van hem verwacht bij iemand anders gaat zoeken. Of heb je het echt van hem nodig?

Ik vind dat een mooie manier om ernaar te kijken!

@Femek: Wat vervelend dat jouw naaste ook zo’n periode heeft gehad!
Vandaag is m’n zusje langsgekomen en we hebben heel goed kunnen praten. Ik denk dat m’n drempel nu ook lager is om contact met m’n zusje te zoeken.
Sowieso heb ik ook nog 1 vriendin waar ik fijn mee kan bellen. Ik leer nu bellen haha, want ik bel nooit mensen en in januari kreeg ik voor het eerst een sms’je dat m’n belminuten op waren. Maar het blijkt toch een fijne manier te zijn om elkaar even te kunnen spreken.

**Geplaatst**: 04-02-24 19:37

Geplaatst: 04-02-24 19:37

Jeetje miena. Ik heb jaren ervaring met depressie bij mn geliefde.. Alleen was ik in die zin niet 'kwetsbaar' en zelf met mn eigen dingen belast. Dit klinkt heel gevaarlijk voor jullie beiden.
Ik had het geluk dat het bij ons ging om een geagiteerde depressie (dus geen suicidale) en dat ik therapeut ben en vaak met mensen met zulke problemen omga. Maar ik was ook nog gewoon mens... Met gevoelens enzo.
Ik vond het niet extreem zwaar en heb veel gehad aan mn skills en het hielp dat we samen goed konden praten en ik kon vragen wat hij nodig had. Dat ik hem kon steunen en dingen zelfs kon overnemen.
Dat maakte dat we die depressie samen deden. Hij zat met die kl*te gevoelens en ik machteloos met mn ziel onder mn arm en kon alleen steunen.
Heeft hem heel open gemaakt als mens en ik herken nu direct als iets hem triggert. Inmiddels zijn we op een veel betere plek en genieten echt weer.maar als ik lees wat jouw rugzakje is... Als ik dat gehad had was ik eraan onderdoor gegaan.
Misschien is afstand nemen het beste voor jou.

**Geplaatst**: 04-02-24 20:20

Re: Als het slecht gaat met je partner

Geplaatst: 04-02-24 20:20

Wat een lastige situatie, jij hebt jouw rots nodig, maar jouw rots heeft jou nog meer nodig... Ik kan alleen maar zeggen, zoek hulp, vraag hulp en communiceer erover en met elkaar.
Veel sterkte.

**Geplaatst**: 05-02-24 01:25

Geplaatst: 05-02-24 01:25

Waterdicht schreef:
Ik vind dat een mooie manier om ernaar te kijken!

@Femek: Wat vervelend dat jouw naaste ook zo’n periode heeft gehad!
Vandaag is m’n zusje langsgekomen en we hebben heel goed kunnen praten. Ik denk dat m’n drempel nu ook lager is om contact met m’n zusje te zoeken.
Sowieso heb ik ook nog 1 vriendin waar ik fijn mee kan bellen. Ik leer nu bellen haha, want ik bel nooit mensen en in januari kreeg ik voor het eerst een sms’je dat m’n belminuten op waren. Maar het blijkt toch een fijne manier te zijn om elkaar even te kunnen spreken.

Bellen is echt een topuitvinding! Wel praten en emoties kunnen horen, maar niet in iemands gezicht zitten huilen en hun emoties zien op jouw verhaal. Precies perfect voor ingewikkelde emotionele gesprekken, iig zo ervaar ik het

Fijn dat je zo contact hebt met je zusje en een vriendin dat je hen kan vragen om hulp. Hopelijk verlicht dat de spanning iets.

Een tip die me zo nog even te binnen schiet, wellicht kan jouw werkgever of die van je vriend wat betekenen in het betalen van een psycholoog die niet via de ggz vergoed wordt, en die dus niet zo'n lange wachttijd heeft. Mochten jullie een baan hebben waar je de problemen (oppervlakkig) bespreekbaar kan maken is dit wel het proberen waard.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-02-24 21:30

Re: Als het slecht gaat met je partner

Geplaatst door de TopicStarter : 06-02-24 21:30

Hier wat lastige ontwikkelingen.
Ze willen dat m’n man met anti depressiva start maar een bijwerking kan zijn dat z’n gevoelens eerst erger worden. En die buffer heeft hij niet.
Dus het advies was een opname met therapie.

En hoewel we liever hadden dat dat niet nodig was, is dat wel waar we voor kiezen.

Ik loop er daardoor wel tegenaan dat ik niet zelfstandig ben

Maar ik kan zolang bij m’n ouders logeren zodat ik niet hoef na te denken over dingen als boodschappen of koken. En de hond kan naar vrienden.

Het is wel een dubbele dag zo want ik liep op een roze wolk omdat ik net te horen had gekregen dat ik was aangenomen voor een nieuwe baan ..

**Geplaatst**: 06-02-24 21:37

Re: Als het slecht gaat met je partner

Geplaatst: 06-02-24 21:37

Maar waarom ben je niet zelfstandig dan? Kan je niet voor jezelf zorgen?
Gefeliciteerd met je baan trouwens. Kan je dat wel aan naast alle zorgen?

**Geplaatst**: 06-02-24 21:40

Re: Als het slecht gaat met je partner

Geplaatst: 06-02-24 21:40

Een moeilijke, maar denk ik heel verstandige keus. Fijn dat alles er omheen al geregeld is. Succes met je nieuwe baan, denk je wel een beetje om jezelf?

**Geplaatst**: 06-02-24 21:45

Re: Als het slecht gaat met je partner

Geplaatst: 06-02-24 21:45

Wat een achtbaan van een dag...!

Goed dat je ouders jou kunnen opvangen, nota bene met een nieuwe baan.
Wat fijn voor je, aangenomen worden!

Opname is doorgaans geen kleine stap, maar het klopt dat de eerste weken met antidepressiva mensen soms nog dieper zakken - en dat kan hij nu niet.
Goed dat jullie er wel allebei achter staan.

Veel succes met alles!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-02-24 21:52

Geplaatst door de TopicStarter : 06-02-24 21:52

De zorgen over een nieuwe baan heb ik ook. Maar het is gelukkig een werkervaringsplek en de uren zullen eerst rustig opgebouwd worden n.a.v. het advies van de bedrijfsarts. M’n man en ouders drukken me op het hart niet m’n leven op pauze te zetten voor m’n man.

Ja ik ben niet zelfstandig nee. Ik heb nu 2x per week een coach om me daarbij te helpen. Ik heb moeite met zelf ergens naartoe gaan. Zelf eten klaarmaken. Boodschappen doen. Huishouden. Knopen doorhakken. Deels door m’n autisme en deels door m’n opvoeding.
Als het moet kan ik het allemaal wel hoor maar het kost me gewoon veel energie. En dan is het soms kiezen waar je je energie aan uitgeeft.

Ik hoop dat de opname m’n man ook wat rust kan geven. Want hij loopt nu gewoon zo over. En dat het dichtbij is zodat ik hem wel elke dag even kan bezoeken. De dichtstbijzijnde zit op 5 min met de fiets.

**Geplaatst**: 10-02-24 20:18

Re: Als het slecht gaat met je partner

Geplaatst: 10-02-24 20:18

Hoe is het nu TS?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-24 23:00

Re: Als het slecht gaat met je partner

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-24 23:00

Gister was wel heftig.
Toen waren we bij de crisisdienst om de opname te bespreken en toen ben ik nog achter iets gekomen waar ik erg van ben geschrokken en waardoor m’n vertrouwen nu beschaamd is. Dus dat moet nu weer terugverdiend worden.

En nu een beetje in de wachtstand tot de opname en hopen dat dat de juiste keuze is.

**Geplaatst**: 10-02-24 23:55

Geplaatst: 10-02-24 23:55

Sterkte TS! Misschien een tip, lees eens het boek van Bessel van der Kolk, traumasporen. Veelal ook bij bibliotheek te lezen of in boekhandel. Kan enorm helpend zijn.

**Geplaatst**: 11-02-24 01:42

Re: Als het slecht gaat met je partner

Geplaatst: 11-02-24 01:42

Ik kan begrijpen dat jullie opzien tegen een opname. Dat kan inderdaad heftig zijn. Maar tegelijkertijd: als hij op de juiste plek terechtkomt, kan het ook veel goeds doen. Ik ken meerdere mensen die zijn opgenomen, o.a: met een depressie, suicidaliteit,… en met de meesten gaat het nu wel een stuk beter.
Ik weet niet of het in NL ook bestaat, maar in BE heb je ook inloophuizen voor mensen die te maken hebben met suicidaliteit, een doodswens etc. Ze kunnen er hulp krijgen maar kunnen er evenzeer naartoe om er gewoon even te zijn, tot rust te komen,… het is niet voor iedereen de juiste hulp, maar sommige mensen hebben daar ook wel veel steun aan.

**Geplaatst**: 11-02-24 12:06

Geplaatst: 11-02-24 12:06

Waterdicht schreef:
Gister was wel heftig.
Toen waren we bij de crisisdienst om de opname te bespreken en toen ben ik nog achter iets gekomen waar ik erg van ben geschrokken en waardoor m’n vertrouwen nu beschaamd is. Dus dat moet nu weer terugverdiend worden.

En nu een beetje in de wachtstand tot de opname en hopen dat dat de juiste keuze is.

Pittig dat je vertrouwen beschaamd is, door de hulpverlening of door je partner?

Hopelijk kan je opname snel plaatsvinden. Heb je al hulp voor jezelf voor die periode kunnen regelen? Ik begreep dat het lastig was om alleen in een huis te wonen voor je. Hopelijk kan daar ook hulpverlening of iemand uit je netwerk bij helpen.

Hoe gaat het met jou?

**Geplaatst**: 11-02-24 12:13

Geplaatst: 11-02-24 12:13

Waterdicht schreef:
Gister was wel heftig.
Toen waren we bij de crisisdienst om de opname te bespreken en toen ben ik nog achter iets gekomen waar ik erg van ben geschrokken en waardoor m’n vertrouwen nu beschaamd is. Dus dat moet nu weer terugverdiend worden.

En nu een beetje in de wachtstand tot de opname en hopen dat dat de juiste keuze is.

Wat vervelend dat je vertrouwennis beschaamd, hopelijk niet door je partner. Ik hoop dat je weer wat rust in het dagelijkse leven vindt, wanneer je partner opgenomen is.

**Geplaatst**: 11-02-24 12:30

Geplaatst: 11-02-24 12:30

Rot dat jouw vertrouwen is beschaamd!
"Vertrouwen komt te voet en gaat te paard", zeggen ze dan. (Of hippisch: komt in stap en verdwijnt in volle galop.)
Goed om je even terug te trekken en 'je wonden te likken'. +:)+

En in zijn algemeenheid: het begin van een hulpverleningstraject is altijd razend moeilijk.
Zeker bij een 'intake' waarbij alles in één keer op tafel moet komen.
Je kunt zeggen: dan weten we van A tot Z waar we mee dealen - daar is iets voor te zeggen.
Dingen achterhouden 'is het ook niet'.
Maar in plaatselijk jargon: het werkt wel de-stabiliserend. Terwijl stabilisatie vaak de eerste fase van de hulp moet zijn - en stabiliseren hard nodig is.
"Paradox", diepe zucht.
Sterkte! :(:)

**Geplaatst**: 11-02-24 12:54

Re: Als het slecht gaat met je partner

Geplaatst: 11-02-24 12:54

Ik hoop niet dat het vertrouwen in je partner is beschaamd maar zo lees ik het wel.
Dat zou heel zuur zijn, want dat kan je er niet bij hebben in deze situatie natuurlijk. Ik weet niet wat er gebeurd is en het is van de zijlijn makkelijk oordelen natuurlijk, maar soms kan je beter apart van elkaar helen dan elkaar samen zieker maken. Misschien hebben jullie apart van elkaar eerst een pad te volgen. En wie weet leidt dat jullie weer terug naar elkaar maar misschien ook niet.
Sowieso veel sterkte gewenst.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-02-24 13:07

Re: Als het slecht gaat met je partner

Geplaatst door de TopicStarter : 11-02-24 13:07

Ja wel door m’n partner. Er is iets gebeurd toen hij alleen thuis was. Terwijl ik dacht dat ik hem alleen thuis kon laten. En vervolgens durfde hij het niet te vertellen omdat hij mij in bescherming wil nemen. Maar dat gaat gewoon niet altijd. Ik hoef niet alles te weten maar dat wel.

Ik ga 2 weken naar m’n ouders en sowieso hebben al veel vrienden aangeboden om een keer te komen koken of helpen poetsen. Het huishouden staat een beetje onderaan de prio lijst

**Geplaatst**: 11-02-24 13:16

Re: Als het slecht gaat met je partner

Geplaatst: 11-02-24 13:16

Sterkte TS.
Het lijkt mij vreselijk ingewikkeld voor jullie allebei. Je houdt van elkaar en wilt elkaar steunen...maar dat lukt niet altijd.
Fijn dat je terug kunt vallen op je ouders en vrienden.
Een grote virtuele knuffel voor jullie allemaal. :(:)

**Geplaatst**: 11-02-24 14:37

Geplaatst: 11-02-24 14:37

Waterdicht schreef:
Ja wel door m’n partner. Er is iets gebeurd toen hij alleen thuis was. Terwijl ik dacht dat ik hem alleen thuis kon laten. En vervolgens durfde hij het niet te vertellen omdat hij mij in bescherming wil nemen. Maar dat gaat gewoon niet altijd. Ik hoef niet alles te weten maar dat wel.

Wat een ontzettend ingewikkelde 'knoop'.
Misschien zweeg hij na afloop wel om jou het schuldgevoel te besparen ('was ik maar niet etc etc.') - ik noem maar iets.

Citaat:
Ik ga 2 weken naar m’n ouders en sowieso hebben al veel vrienden aangeboden om een keer te komen koken of helpen poetsen. Het huishouden staat een beetje onderaan de prio lijst

Een netwerk is heel belangrijk!
Fijn dat mensen dingen aanbieden en dat je bij je ouders terecht kunt!