Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-12-23 17:38

Re: Wanneer alleen ook altijd echt alleen is. EMDR

Geplaatst: 28-12-23 17:38

**Geplaatst**: 28-12-23 22:09

Re: Wanneer alleen ook altijd echt alleen is. EMDR

Geplaatst: 28-12-23 22:09

Wat dapper dat je dit hier allemaal deelt en wat fijn dat de EMDR lijkt te werken voor jou. En wat klinkt een deel van jouw verhaal bekend. Die ellendige vermoeidheid, dagen of langer bij moeten komen als je een keer iets extra's doet, moeite hebben met überhaupt volhouden van de dingen die je nog doet. En de onbegrip van andere mensen die daar dan automatisch bij hoort, zelfs van familie. Het is vaak heel moeilijk om het te accepteren. Sommige dagen lukt dat beter dan andere. Maar wel fijn dat je nu wel volledig afgekeurd bent, dat geeft toch wel rust lijkt me. Ook wel weer iets wat je moet leren accepteren inderdaad, maar toch, dat moeten is weg. Of de angst van wat willen ze nu weer van me. Dikke knuffel, ik snap hoe het voelt :(:)

Misschien niet helemaal net zo, maar in ieder geval wel het gedeelte van de vermoeidheid. En fijn dat je binnenkort op vakantie gaat, echt even iets om naar uit te kijken!

**Geplaatst**: 29-12-23 18:44

Geplaatst: 29-12-23 18:44

Wat je schrijft is voor mij allemaal ook herkenbaar TS, de vermoeidheid/overprikkeling en pijn zijn moeilijk uit te leggen aan anderen als zij dit niet kennen.
Ook daarbij (tenminste wat ik herken) is dat het voor de omgeving vaak onzichtbaar is.
Zelfs oververmoeid(of kapotgaan van de pijn) lijk ik nog heel prima te functioneren, juist ook omdat het zo'n normale achtergrond"ruis" is geworden.

Het omgaan met ouders die "niets" doen is pijnlijk, en ook herkenbaar. Zeker om daar steeds weer mee geconfronteerd te worden. Feestdagen/verplichte dagen zijn daarmee ook wel een extra trigger, bij mij, maar denk bij veel mensen.

Ik hoop dat de tranen je de rust kunnen geven die je zoekt, misschien is het nu nog een kwestie van eerst "dieper" gaan, meer de rauwe emoties écht tegenkomen voor het beter word, maar ik denk TS dat dit gaat lukken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-01-24 20:41

Geplaatst door de TopicStarter : 02-01-24 20:41

Gisteravond vergat ik mn ad dus t was vandaag ook wel weer dweilen met de kraan open :')

Ik heb gisteren geprobeerd mijn man goed uit te leggen hoe het is om zo moe te zijn. Hij doet onwijs zijn best en is superzorgzaam en hij wil alleen het beste voor me, maar toch is het lastig te begrijpen.

Ik vertelde hem dat alles wat ik doe een strijd is met mijn lichaam. Mijn vermoeidheid wil dat ik niks doe, gewoon niet bewegen, niet opstaan, niet aankleden, niks. Maar ik wil toch wat doen dus ik push mezelf daar doorheen.
Wakker worden is al een strijd, ik word laat op de dag wakker, meestal ergens tussen 11 en 13 uur. Dan weet ik dat ik eruit moet van mezelf, maar eigenlijk wil ik me gewoon omdraaien en dan mijn ogen weer dichtdoen. Maar de honger dwingt me meestal toch uit bed te gaan. Dat alleen al is een zware onderneming. Ik weet nog dat ik niet moe was vroeger, dan kon ik echt uit bed springen en was ik gewoon wakker. Dat is nu een utopie. Ik heb wel altijd voor elkaar dat ik mezelf aankleed en verzorg en dat als ik beneden kom ik direct ontbijt maak. DAn ga ik zitten en dan moet ik na een tijdje weer op staan omdat ik weer honger heb of naar de wc moet ofzo. Maar dat stel ik meestal al zo ver uit dat ik echt bijv misselijk wordt van de honger. Het is ook echt een uitdaging om dan lunch te maken. Soms eet ik echt te weinig omdat ik gewoon niet de energie heb om een goede lunch te maken. En daarnaast heb ik soms moeite met eten als ik slecht in mn vel zit.
En zo gaat dat de dag wel door. Ik probeer dus wel iets te doen, maar ik ben dan meestal in de middag weer zo moe. Soms doe ik boodschappen en dan kom ik thuis en dan wil mijn lichaam ook nog alleen maar slapen.

Oudejaarsdag was ik onwijs moe omdat ik slecht had geslapen, echt maar 5 uurtjes, dat is voor mijn doen veel te kort. Ik probeerde nog bij te slapen maar dat lukte niet vanwege het vuurwerk. En dan is de avond nog zo gezellig, het constante vechten tegen de intense vermoeidheid haalt veel plezier uit de avond. Ik heb het dan ook steeds koud, en mijn lijf gaat zeer doen. En dat wordt alleen maar erger. Dan eigenlijk zou ik een leuke avond hebben en het een cijfer 8 geven, maar omdat ik zo moe ben geef ik het een 4/5. En dat is gewoon zo balen, dat het zo overheersend is.

Het is echt om te huilen, momenteel ben ik ook onwijs moe en wil mijn lichaam niks anders dan slapen, maar dat wil ik op dit tijdstip niet. Maar vechten tegen de vermoeidheid is ook bijna niet te doen, dus dat maakt het zo onwijs lastig...
En zo ga ik elke dag door, ik doe bijna geen leuke dingen momenteel omdat ik daar gewoon de puf niet voor heb, en ik baal daar onwijs van. Momenteel weegt wat ik ervan terug krijg niet op tegen wat het me kost. Het vechten tegen de vermoeidheid wanneer ik in beweging moet komen eist zijn tol en ik moet eraan toegeven, hoe poedersuiker ook...
Ik denk dat ik zo toch maar even mn ogen dicht ga doen....