Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-04-23 17:13

Het leed dat broer/zus van familielid met aandoening zijn heet..

Geplaatst door de TopicStarter : 14-04-23 17:13

Ik heb geen idee of hier al een topic over is.

Maar. Er zijn hier op Bokt vast wel mensen die een broer/zus zijn van een familielid met een aandoening, stoornis of iets anders. Het lijkt mij fijn om eens te kunnen spuien met mensen die in een soort gelijke situatie zitten. Soms even je frustratie kwijt kunnen bij iemand die het begrijpt. Ik merk namelijk dat ik zelf in het gezin dat vrijwel niet kan. Want ik ben de oudere en de wijzere dus moet maar mijn mond ten allen tijde houden. En mijn omgeving snapt het niet goed.

En ik zou graag met alle liefde het huis uit gaan, daar het onmogelijk is geworden gezien de woningmarkt en de prijzen. Huurhuizen zijn ook niet haalbaar vanwege het weinige aanbod.

Ik heb een broertje van (16, bijna 17) die autisme heeft, ik geloof de pdd-nos variant. En het is al jaren ellende in het gezin.

Wees welkom! :knuffel:

**Geplaatst**: 14-04-23 17:19

Re: Het leed dat broer/zus van familielid met aandoening zijn heet..

Geplaatst: 14-04-23 17:19

De Engelse benaming is glass child! Verder ontstip ik gelijk, want het heeft geen betrekking op mij.

Veel (toekomst) geluk aan diegenen die hiermee te maken hebben. Lijkt me alles behalve makkelijk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-04-23 17:21

Geplaatst door de TopicStarter : 14-04-23 17:21

Ik weet dat ze het ook wel eens brusjes noemen. Maar dat vind ik een verschrikkelijke term.

**Geplaatst**: 14-04-23 17:40

Re: Het leed dat broer/zus van familielid met aandoening zijn heet..

Geplaatst: 14-04-23 17:40

Ah, herkenbaar dit. Mijn broertje heeft downsyndroom. En ook ik moest me altijd aanpassen. Mijn oudere broer was al vroeg uit huis. Toen ik klaar was met mijn studie moest ik echt uit huis gaan, hoewel ik ook graag verder wilde studeren. Het ging echt niet meer thuis, ik moest rust hebben. Ook mijn stiefvader had psychische klachten. Dus ik ben zsm gaan werken en samenwonen. Later ben ik gaan sparen en heb alsnog de studie gedaan die ik graag wilde doen.

Hoe oud ben je? Wat rot dat een huis vinden nu zo lastig is, kan me goed voorstellen dat jij ook graag je eigen plek wilt.

Naast dat ik dol ben op mijn broertje en dat altijd al geweest ben, is het ook gewoon heel zwaar.

**Geplaatst**: 14-04-23 17:50

Re: Het leed dat broer/zus van familielid met aandoening zijn heet..

Geplaatst: 14-04-23 17:50

Ja, ik ben zus van een pdd-nosser

Ik ben 6.5 jaar ouder, dus best bewust meegemaakt dat zij meer zorg en aandacht nodig hebt
Ik heb zelf een zoontje met ASS, we proberen hier thuis wel ook rekening te houden met onze andere.
Juist om dit soort dingen te voorkomen in de toekomst

**Geplaatst**: 14-04-23 18:22

Re: Het leed dat broer/zus van familielid met aandoening zijn heet..

Geplaatst: 14-04-23 18:22

Hoi
Ik ben zelf 46 en heb een 5 jaar oudere zus met een verstandelijke beperking. Naarmate ik zelf meer terugkijk op mijn jeugd en verleden denk ik wel eens dat dingen anders hadden gelopen als dit niet het geval was geweest.

**Geplaatst**: 14-04-23 18:26

Geplaatst: 14-04-23 18:26

CupCakes_ schreef:
Ik weet dat ze het ook wel eens brusjes noemen. Maar dat vind ik een verschrikkelijke term.

Oh God brusjes…. Ik heb een soort therapie gevolgd voor brusjes. Vind het echt een stomme term. Mijn broertje heeft pddnos en de oudste adhd/verstandelijk beperkt. Niveau van een 5 jarige. Het heeft lastige periodes gehad, maar nu woon ik als enigste nog thuis (de oudste komt wel eens een weekend) dus is het redelijk rustig. Heb het vermoeden dat ik zelf ook op t autisme spectrum zit ergens, maar ben nooit getest op iets.

**Geplaatst**: 14-04-23 19:02

Re: Het leed dat broer/zus van familielid met aandoening zijn heet..

Geplaatst: 14-04-23 19:02

Ja hier.

Ik heb een bijna 8 jaar jonger broertje die gehandicapt is.
Er zijn wel dingen die mijn ouders anders hadden kunnen aanpakken. Maar over het algemeen hebben ze wel echt hun best gedaan.

Dat: jij bent ouder dus moet je beter weten herken ik wel.
Ik ben nu 38 en woon al lang niet meer thuis.
Dat heeft de band wel echt verbeterd.
Maar het blijft soms lastig.

Nu is het vooral lastig omdat mijn ouders ouder zijn en alles niet meer helemaal snappen.
Ik ben nu de mentor van mijn broertje en beheer zijn financiën.

Ik heb eigenlijk een volwassen kind gekregen met zorgen waar ik nu voor moet zorgen.
Ik doe dat met alle liefde, maar soms kan het best zwaar zijn.

**Geplaatst**: 14-04-23 19:12

Geplaatst: 14-04-23 19:12

Ben jij uit jezelf mentor geworden? Of heb je hierin druk ervaren van je ouders?

Ik wil niet specifiek delen hoe of wat, maar wel wat mee kletsen op het onderwerp als dat oke is

**Geplaatst**: 14-04-23 19:17

Geplaatst: 14-04-23 19:17

Mijn oudste zoon heeft pddnos en ja voor mij als moeder is dat al moeilijk

Voor zijn 2 jongere broertjes is het ook iets wat toch een grote impact in hun leven heeft

Bv in de trant van alleen al alle hulpverlening en aparte dingen zoals taxi vervoer
Schema's met pictogammen etc

Mijn middelste zoon ging ook naar een soort lotgenoten vrusjes groep

Al gauw ben ik ermee gestopt

Het draait al genoeg om de oudste

Ik lees graag mee

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-04-23 19:30

Geplaatst door de TopicStarter : 14-04-23 19:30

Iedereen is welkom! Ik vind het juist interessant om van iedereen wat te horen en dat iedereen hier zijn ei kwijt kan.

**Geplaatst**: 14-04-23 19:32

Geplaatst: 14-04-23 19:32

ruitje schreef:
Ben jij uit jezelf mentor geworden? Of heb je hierin druk ervaren van je ouders?

Ik wil niet specifiek delen hoe of wat, maar wel wat mee kletsen op het onderwerp als dat oke is

Noem het meer ingerold.

Het is een taak waar ik langzaam in groeide.

**Geplaatst**: 14-04-23 19:37

Re: Het leed dat broer/zus van familielid met aandoening zijn heet..

Geplaatst: 14-04-23 19:37

Toevallig vrij recent een gesprekje gehad met moeder en betreffende zus over mentorschap. Zus zou toch graag willen dat ik dat word als mijn moeder er niet meer is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-04-23 19:48

Re: Het leed dat broer/zus van familielid met aandoening zijn heet..

Geplaatst door de TopicStarter : 14-04-23 19:48

Als mijn beide ouders weg zouden vallen zou mijn zus de voogd? Mentor? van mijn broertje worden.

**Geplaatst**: 14-04-23 20:03

Geplaatst: 14-04-23 20:03

Ik heb zelf een beperking. Ik wil niet teveel in detail treden, maar het heeft het er zeker niet gemakkelijker op gemaakt binnen het gezin. Jammer genoeg kan een beperking een grote invloed hebben op alle gezinsleden en de onderlinge verhoudingen, zeker als hulpverlening hier te weinig aandacht aan schenkt en onvoldoende / niet werkt met de ouders, broers en zussen.

Sommige ouders verwachten dat broer of zus de rol van mentor / mantelzorger overneemt als ze die rol zelf niet meer kunnen oppakken. Als de band oké is en de broer of zus ziet dat zitten, kan het wel. Maar in het andere geval vind ik niet dat een broer of zus die taak op zich "moet" nemen. Als broer of zus heb je daar niet voor gekozen en heb je ook gewoon je eigen leven, vaak je eigen gezin waar je voor moet zorgen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-04-23 20:08

Geplaatst door de TopicStarter : 14-04-23 20:08

Bij ons in het gezin is mijn moeder degene die het 'beste' met mijn broertje om kan gaan, zij heeft altijd gezegd dat iemand met autisme vaak aan een persoon hangt. Mijn vader doet ook echt zijn stinkende best, maar daar heeft mijn broertje net als voor mij 0.0 respect voor.
Mijn zus kan het ook aardig, maar die is inmiddels het huis uit. Al woont deze maar twee deuren verder. Ik merk zelf dat ik het soms echt heel erg zwaar heb. Ondanks dat ik dan al 26 ben. Ik accepteer mijn broertje en zijn autisme volledig, maar hoe het zeker de laatste paar maanden gaat vind ik behoorlijk zwaar.

**Geplaatst**: 14-04-23 20:14

Geplaatst: 14-04-23 20:14

CupCakes_ schreef:
Als mijn beide ouders weg zouden vallen zou mijn zus de voogd? Mentor? van mijn broertje worden.

Ja wij wilden dit juist voorkomen.
Mijn vader en deden het eerst samen.
Steeds een stapje meer neem ik over.

Als mijn ouders allebei overlijden en ik kom er dan uit het niets alleen in is het een veel zwaardere last. Je hebt sowieso al te maken met rouw. En dan komt dat er ook nog boven op.

Nu groei ik er langzaam in en pak ik gewoon steeds meer over.
Maar kan nog steeds wel terug vallen op mijn vader.
Op mijn moeder lukt helaas niet. Die ziet en weet het niet zo helder.

**Geplaatst**: 14-04-23 20:21

Geplaatst: 14-04-23 20:21

Heb je er al eens aan gedacht om hierin voor jezelf hulp te zoeken?
Het autisme van je broer mag geen "excuus" zijn om onrespectvol met jou of je vader (of wie dan ook) om te gaan. Ja, hechting bij mensen met een beperking kan verstoord zijn of moeilijker tot stand komen als gevolg van de beperking, maar dat wil niet zeggen dat het oké is omdat hij een beperking heeft.
Het is overigens geweten dat broer of zus zijn van iemand met een beperking je welzijn erg onder druk kan zetten en tot moeilijkheden kan leiden.

**Geplaatst**: 14-04-23 20:51

Re: Het leed dat broer/zus van familielid met aandoening zijn heet..

Geplaatst: 14-04-23 20:51

Je kan zelf wel hulp zoeken maar je bent natuurlijk ook een beetje afhankelijk van het patroon/ de dynamiek waar de familie in zit

Ik vind dat het heftigste...

**Geplaatst**: 14-04-23 20:56

Re: Het leed dat broer/zus van familielid met aandoening zijn heet..

Geplaatst: 14-04-23 20:56

Ja en nee… je hebt ook het recht om aan zelfzorg te doen, hulp te zoeken voor waar je tegenaan loopt in die situatie.
En het is in principe niet omdat er een bepaalde dynamiek is in een gezin dat je daarin mee moet (blijven) gaan. Is dat gemakkelijk? Nee, maar soms is het wel nodig, voor jezelf (en voor de rest van het gezin).

**Geplaatst**: 14-04-23 21:06

Re: Het leed dat broer/zus van familielid met aandoening zijn heet..

Geplaatst: 14-04-23 21:06

Interessant wat hier allemaal geschreven wordt. Mijn moeder is nu curator, broer zal zoals het nu lijkt het over gaan nemen wanneer het moeilijker wordt oh mijn moeder iets overkomt. Maar soms ben ik ook bang dat dit tussen mijn broer en mij in komt te staan later.
Het stukje hulp zoeken wil ik graag later nog even uitgebreider op reageren.

**Geplaatst**: 14-04-23 21:09

Geplaatst: 14-04-23 21:09

Ik heb zelf geen ervaring. Maar mijn vriend komt uit een gezin van 5 kinderen. Hij is de een na oudste. De middelste heeft ppd nos en de jongeste autisme. Mijn vriend was altijd de gene die mondigst was van het stel, waardoor er behoorlijk vaak ruzies was. Al snel toen wij een relatie was ging die bij mij thuis zitten om rustig te studeren en hij is al vrij snel bij mij en mijn ouders in getrokken. Voor hem is de band met zijn broertjes en zusjes wel iets beter geworden toen hij daar uit huis is gegaan.

Zijn jongste broertje heeft een tijdje begeleiding gewoond, maar weigerde alle begeleiding. De middelste woont nog thuis, zij kan overigens prima voorzich zelf zorgen en is super slim, dus heeft verder niet veel begeleiding nodig.

**Geplaatst**: 14-04-23 21:09

Geplaatst: 14-04-23 21:09

Tuurlijk heb je daar recht op. Maar het is een illusie om te denken dat het systeem van een familie veranderd als de rest geen hulp zoekt.

Sterker nog, als jij dan grenzen gaat aangeven zorgt dat mogelijk voor meer frictie.

Maargoed, geen hulp zoeken werkt op lange termijn ook niet. Dus dan naar frictie terwijl je voor jezelf opkomt denk ik dan maar

**Geplaatst**: 14-04-23 21:13

Geplaatst: 14-04-23 21:13

Aangezien ik Al zeker 3 Keer de term pddnos heb zien voorbijkomen. Deze diagnose bestaat niet meer en valt gewoon Onder autisme spectrum stoornis.

Verder ga ik niet meer meelezen, want ik ga mezelf anders boos maken. Maar ik vond dat wel belangrijk om te melden als zelf autist zijnde....

**Geplaatst**: 14-04-23 21:25

Geplaatst: 14-04-23 21:25

Beetje grotere afstand voor mij, maar ik werk met mijn famillie dus toch nog vrij dichtbij. Het zoontje van mijn zusje heeft ADHD. Dit uit zich in de bekende uitingen, maar daarnaast kan hij ook enorm agressief worden. Hij is nu 8, maar met 2 jaar was het duidelijk dat er echt iets mis was (ramde nog net niet zijn hoofd door glasplaten heen bijvoorbeeld). Zeer problematisch zowel thuis als op school, maar ook bij opa en oma en als hij op de zaak kwam. Was echt een drama, iedereen leed er onder en met name hij zelf.
Het heeft uiteindelijk tot zijn 7e moeten duren totdat er een diagnose was (je moet wachten ivm leeftijd) maar het is tot die tijd echt een drama geweest. Met name zijn moeder is ook lang heel erg bang geweest dat er geen diagnose zou komen omdat de verwachting is dat hij de 2 meter gaat aantikken en op jonge leeftijd was hij al erg agressief naar zijn ouders (slaan, schoppen, stomp in de zak geven, etc).

Hij zit nu aan de medicijnen, hij is nog steeds 'anders' maar het is nu bespreekbaar met hem. Op school is de afspraak dat als hij boos of overprikkeld wordt dat hij de klas mag verlaten. Thuis zegt hij dat hij met rust gelaten wil worden. Als zijn pilletje uitwerkt wordt hij extreem hyperactief en dat wordt door iedereen genegeerd of hooguit een beetje bijgestuurd en dat gaat allemaal heel erg goed.

Tis inderdaad aanpassen en anders, maar in ieder geval in dit geval, als er mee gewerkt wordt ipv geduwd en getrokken dan kan het best goed gaan. Hij heeft een jonger zusje die er ook heel goed mee om gaat en niks te kort komt. Ik weet dat voor de meeste mensen hier de 'schade' al gedaan is, maar hoop dat het toch goede hoop geeft.