Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
plutolover schreef:Care fore women heb ik ook gedaan en moest ind suplimenten slikken maar werkte niet..
Ik ben nu ook in therapie.
Ik heb geen kinderwens en soms denk ik laat alles weg halen. Maar dokters zijn daar niet happig op.. ik moet blijkbaar maar wachten tot de overgang.
Ik wil gewoon stabiel zijn niet steeds in angst levend. Ik wil gewoon van leven genieten ben 35..
Esperanza schreef:Oh, hier nog zo'n geval![]()
Ik ben nu 46 en heb sinds mijn 19e medicatie tegen angsten. (Paroxetine, ik neem 10 mg) Verder heb ik rond mijn 36e een burn-out gehad en daar is (denk ik) hormonaal ook echt wat van de rel geraakt. Echt hele diepe dippen, 1x soms 2x in de maand, maar niet altijd rond dezelfde tijd, dus ik had hormonen in die zin niet zo in het vizier. Aan de pil of spiraal ben ik echt al jaren niet meer.
Deze buien/dippen, hoe je het wilt noemen waren voor mij echt niet te doen. Dagen later zat ik me af te vragen hoe ik me zo had kunnen voelen. Jezelf voornemen dat je het niet weer laat gebeuren.... no chance!
Via via belande ik bij de gynaecoloog om mijn hormonen eens te laten nameten in het bloed, maar hij gaf me na he gesprek gelijk al progesteron mee. En wat een verschil dat dat voor mij gemaakt heeft, echt, ik ben weer de normale ik. Had hij sec alleen naar de bloedwaarden gekeken (die waren normaal) dan had hij me misschien nooit de progesteron voorgeschreven. Ik ben blij dat hij op basis van zijn ervaring zei, probeer het nu maar. Hij zei dat veel vrouwen dit soort problemen hebben en dat hij uit interesse een bepaalde arts uit Wenen volgt die daar veel over publiceerde. Dit had hem doen besluiten om het uit te proberen in zijn praktijk.
Tuurlijk heb ik nog lastigere dagen en natuurlijk probeer ik mijn leefstijl ook aan te passen en te verbeteren, maar zonder deze progesteron was ik niet mezelf. Ik mag nu zelf een beetje experimenteren met wanneer beginnen en met de hoeveelheden, maar ook niet iedere maand is hetzelfde. December en januari waren voor mij echt k*t maanden rond die periode, februari is gelukkig weer normaler.
Ik denk dat het zoeken naar verbetering nog niet klaar is, maar ik ben een grote stap geholpen. Nu heb ik ook de energie en de moed om weer verder te verbeteren. Door die mega dippen was het zo uitzichtloos. Je hebt er geen controle over en het lijkt niet op te houden, wat jij zegt TS, dit is ook geen leven. Ik wilde ook geen hormonen slikken, maar ik heb blijkbaar wat nodig.
Volgende maand heb ik een afspraak bij een vrouwelijke arts voor een algeheel gezondheidsonderzoek. En ik hoop dat zij me vandaaruit kan helpen naar nog een stap tot verbetering. Zodat ik later misschien minder kan slikken of ergens weer mee kan stoppen. We gaan het wel zien.