Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-02-23 12:15

Geplaatst: 06-02-23 12:15

Geen autist maar door NAH wel last van prikkels.
Ik vond het heerlijk dat de verplichtingen weg waren.
Nu toch weer de verjaardagen waar je voorgoed fatsoen niet onderuit kunt. Kerst en nieuwjaar een verschrikken want dat is dagen bijkomen.

Lees hierboven over afspraken in de ochtend, dat doe ik ook als het kan.
Maar dan omdat ik inderdaad de tijd niet in de gaten hoef te houden. Ik moet anders echt alarmen op mijn telefoon zetten. Dit geeft mij wel weer meer rust omdat ik dan weet dat ik die reminder krijg.
Maar ook voor de energie. Smorgens heb ik die vaak nog wel een beetje, in de middag niet meer.

**Geplaatst**: 06-02-23 13:07

Geplaatst: 06-02-23 13:07

Geen autisme hier, wel enige kennis van zaken.

Ik lees dat je goede introspectie op je eigen handelen en geest hebt, dat is heel mooi en tevens de eerste stap.
Geen idee van in hoeverre je reeds gebruikt maakt van planningen, maar wellicht is het een idee om gewoon eens een moment te plannen waarop je een lijstje maakt met wat je interesse heeft aan evenementen/ uitstapjes en op basis daarvan je week of maandplanning maakt.
Zo bouw je gelijk een nieuwe routine op voor jezelf.
Je kunt daarin dan ook je rustmomenten plannen wat wellicht ook het eea aan stress wegneemt en het overzichtelijk/ behapbaar maakt voor jezelf.

Na iedere activiteit die je onderneemt even stilstaan en reflecteren op wat het je gebracht en/ of gekost heeft mentaal is ook fijn, handig èn wellicht leuk, om bij te houden.

En zie het niet als een stap terug doen, dat je er nu anders in staat dan eerder.
Met elke levensles vergaar je (als het goed is) wijsheid, zelfinzicht en daarmee ook je handelen.

**Geplaatst**: 06-02-23 14:20

Geplaatst: 06-02-23 14:20

Ik geloof zeker dat dit gerelateerd kan zijn aan je autisme, maar ook dat veel mensen (in bepaalde mate) moeite hebben zich voor dingen te motiveren. Zie bijvoorbeeld alle mensen die goede voornemens maken om meer te gaan sporten, maar zichzelf feitelijk niet zo ver krijgen dat ze het gaan doen. Terwijl ze het wél fijn vinden als het lukt.

Zijn er dingen die jou op andere gebieden helpen om gemotiveerder te raken?
Ik lees bijvoorbeeld dat je wél naar paardrijles gaat als die les gepland staat en je verwacht wordt. Dat soort 'sociale druk' kan je ook voor andere dingen proberen in te bouwen. Door alvast kaartjes te kopen voor een concert bijvoorbeeld, of door met iemand af te spreken "Ik wil deze week X doen, ik bel/app je als ik ben geweest".
Andere mensen kunnen juist niet tegen die 'sociale druk' en gaan falen als ze dingen van te voren aankondigen/plannen en moeten dat vooral niet doen. Een derde persoon helpt het om een maandplanning te maken want die gaan sowieso hun planning aflopen, anderen voelen zich beperkt en doen juist niks meer.

Het zal een beetje zoeken zijn naar wat er werkt voor je, ieder mens is anders

Maar als je vind wat jou triggert om aan de slag te gaan, dan heb je iets heel waardevols in handen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-02-23 15:01

Re: Na de pandemie met moeite naar buiten

Geplaatst door de TopicStarter : 06-02-23 15:01

Bedankt voor de vele zinvolle reacties.
@verootjoo: Ja, ik heb begeleiding vanuit de ggz, of zoals ik het noem: "het gekkenhuis".

Die komen echter maar eens in de twee weken en dat is ook meer dan genoeg. Ze nemen met me door wat er de afgelopen tijd speelde en vaak zit ik met een mond vol tanden. Het hoognodige is gedaan, het laagnodige niet, daar komt het op neer. (Ik verklaar hierbij dat 'laagnodig' vanaf nu een woord is.) Natuurlijk kunnen ze me bij van alles helpen, maar zoveel bemoeienis wil ik toch ook weer niet in mijn leven.

@UMayDream: Je hebt helemaal gelijk dat de maatschappij is ingericht op neurotypische mensen. Een heel belangrijk vinkje dat Joris Luijendijk over het hoofd heeft gezien. Tegelijk moet ik constateren dat er weinig van de grond zou komen als de maatschappij op autisten was ingericht. Ik denk ook dat we niet helemaal hetzelfde in het leven staan. Zoals ik al duidelijk aangaf: wil ik heel veel sociale dingen juist wél.

@DuoPenotti: Dagen bijkomen is er voor mij niet bij, één dag komt wel voor. Het is voor mij vaak dubbel: ik vind het leuk en belastend. Ik heb bij jou het idee dat je het vooral belastend vindt. Jij zegt dat je "met goed fatsoen" niet onder een verjaardag uit kunt. Ik zeg: als je het echt niet wilt, is niet-aangeboren hersenletsel een heel fatsoenlijk excuus om een verjaardag over te slaan. Maar dat is verder aan jou.

@BarbaLala: Dankjewel. Ik kan wel een lijstje maken van dingen die ik wil doen, maar als het puntje bij het paaltje komt sla ik het toch vaak over. De praktijk is vaak dat ik een tijdlang een lijstje maak en me daar ook redelijk aan houd, maar dan komt de klad er weer in: ik laat één taak liggen en de week daarop worden het er tien. Maar goed, prioriteiten stellen van wat ik het liefste wil (of wat het hardste nodig is), dat is wel zinvol.

@Lijsken: bij rijles helpt inderdaad de druk van een afspraak hebben. Stel je voor, dertig euro kwijt aan een halfuurtje niksen als je niet komt opdagen! Bij concerten e.d. gaat dat niet. Ik heb nauwelijks vrienden meer. Ik had er een paar, maar die zijn zelf ook min of meer autistisch (goh...) en die krijg ik ook met geen stok de deur uit. (Dat was één van de redenen om dit topic te openen: ik zie dat meer dubbeltjes die kant op zijn gevallen.) Of ze zijn niet autistisch maar hebben het veel te druk met hun baan en hun gezin. Dat is trouwens nog een probleem apart: bijna veertig zijn en er niet naar leven. Daarom kan ik ook nog steeds goed opschieten met studenten. Maar dat terzijde. De motivatie zal dus van mezelf moeten komen.

**Geplaatst**: 06-02-23 15:07

Geplaatst: 06-02-23 15:07

@musiqolog; En zelf naar een concert gaan is geen optie voor je? Want als je dat kaartje eenmaal hebt ga je wel, als ik het zo lees

En wie weet worden je vrienden ook weer enthousiaster als ze horen dat jij wél bent geweest.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-02-23 17:07

Geplaatst door de TopicStarter : 06-02-23 17:07

Lijsken schreef:
@musiqolog; En zelf naar een concert gaan is geen optie voor je? Want als je dat kaartje eenmaal hebt ga je wel, als ik het zo lees En wie weet worden je vrienden ook weer enthousiaster als ze horen dat jij wél bent geweest.

Het is zeker wel een optie. Ik heb dat voorheen zo vaak gedaan. Alleen: ik moet er zin voor maken, en dat kost energie. Veel energie.

**Geplaatst**: 06-02-23 17:38

Re: Na de pandemie met moeite naar buiten

Geplaatst: 06-02-23 17:38

Maar we hebben ook niet de beste periode achter de rug, koud, regen, en echt K.loteweer dan wil je toch ook niets.
Ik niet hoor, dan wil ik met een kleedje op de bank.

Maar is het niet nu het weer wat beter wordt dat je weer wat meer zin ga krijgen in dingen, lekker naar buiten, genieten van de zon? Of werkt dat niet zo?

**Geplaatst**: 06-02-23 17:58

Geplaatst: 06-02-23 17:58

musiqolog schreef:
Lijsken schreef:
@musiqolog; En zelf naar een concert gaan is geen optie voor je? Want als je dat kaartje eenmaal hebt ga je wel, als ik het zo lees En wie weet worden je vrienden ook weer enthousiaster als ze horen dat jij wél bent geweest.

Het is zeker wel een optie. Ik heb dat voorheen zo vaak gedaan. Alleen: ik moet er zin voor maken, en dat kost energie. Veel energie.

En als je geen zin maakt, maar wel een kaartje koopt?

Dikke kans dat je dan gaat, anders gooi je X euro weg. Zelfde idee als bij de paardrijles zegmaar

**Geplaatst**: 06-02-23 18:08

Re: Na de pandemie met moeite naar buiten

Geplaatst: 06-02-23 18:08

Ik mis even in het verhaal wat je dagbesteding zoal is? Werk je bvb thuis of op locatie en hoeveel prikkels krijg je dan voor je kiezen?
Want als je intensief werk hebt of de hele dag al tussen de mensen zit dan is het niet heel raar dat je de energie of motivatie ontbreekt om nog meer sociaals te ondernemen

**Geplaatst**: 08-02-23 08:08

Re: Na de pandemie met moeite naar buiten

Geplaatst: 08-02-23 08:08

Ik heb je topic gelezen en er even over nagedacht maar in hoeverre wil je die dingen echt? Of wil je gewoon meer meten aan de sociale norm?

Is het misschien eerder een idee om uit zoeken of je echt al die dingen wilt doen of dat je misschien moet leren vrede te nemen dat je die dingen niet doet en dat dat ook ok is?

Persoonlijk heb ik sinds enkele jaren meer en meer last van angsten maar ik merk dat ik me niet per se laat weerhouden om dingen te doen. Wel ben ik selectiever op wat ik ga doen. Ik ben nog net zoveel van huis maar doe nu andere dingen die beter bij mij passen in plaats van wat 'de rest' doet. Laatste keer dat ik iets oncomfortabel moest doen voor de sociale normering was een festival met een slotconcert. Dat is gewoon echt mijn ding niet en de volgende keer bedank ik netjes in plaats dat ik meega 'voor de gezelligheid'.

Op deze manier, met vallen en opstaan, begin ik halverwege de 30 eindelijk te ontdekken wat er wel goed voor me is en wat niet. En soms wil ik iets waarvoor ik zwaar uit mijn comfortzone moet gaan maar dan is het einddoel dat uiteindelijk ook waard.

Lang verhaal met veel gezever over mezelf en hoe ik er in sta maar de conclusie is: misschien meer kijken naar zaken waar je echt zin in hebt en deugd uithaalt ipv te doen wat je denkt dat leuk moet zijn? Dat haalt het moeten ook een deel weg waardoor het een en ander ook weer spontaner kan komen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-23 01:51

Re: Na de pandemie met moeite naar buiten

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-23 01:51

Mars schreef:
Ik mis even in het verhaal wat je dagbesteding zoal is? Werk je bvb thuis of op locatie en hoeveel prikkels krijg je dan voor je kiezen?
Want als je intensief werk hebt of de hele dag al tussen de mensen zit dan is het niet heel raar dat je de energie of motivatie ontbreekt om nog meer sociaals te ondernemen

Nou, dat valt tegen. Ik heb acht uur vrijwilligerswerk per week, plus nog wat thuiswerk voor hetzelfde doel, dat is het. Ik slaap bijna altijd uit (wekker zetten verhoogt de stress nog extra extra meer!); je snapt waarschijnlijk wel dat ik op een dag met werk op kantoor al helemaal aan niets anders toekom. Enige uitzondering: om de andere dag bel ik met mijn broertje. Medeautist en ondanks zijn 36-urige baan iemand die veel problemen met me deelt. Ook uitgesproken avondmens - en liefhebber van aparte humor. Dus dat is wel een relaxmoment, dat rustig de halve avond in beslag neemt.

Overigens ga ik zeer binnenkort aan het werk in een betaalde baan - in eerste instantie ook maar acht uur. Of beter: ik begin twee maanden onbetaald en dan kijken ze of ik het aankan. Ik wil heel graag zelf centjes verdienen (al zal ik voorlopig wel iets van Wajong moeten trekken), dus de motivatie om dat te doen is er. Maar ook de angst dat ik volledig instort.

Schuur_ schreef:
Ik heb je topic gelezen en er even over nagedacht maar in hoeverre wil je die dingen echt? Of wil je gewoon meer meten aan de sociale norm?

Is het misschien eerder een idee om uit zoeken of je echt al die dingen wilt doen of dat je misschien moet leren vrede te nemen dat je die dingen niet doet en dat dat ook ok is?

Ik heb boven al meermaals aangegeven dat ik het echt wel wil - ik zie er alleen tegenop. Dat dubbele gevoel wil er blijkbaar niet in bij mensen die het zelf niet kennen. En eerlijk gezegd snap ik niet waarom niet.

Zoals ik boven zei: ik weet waar ik over praat. Periodiek heb ik, ook vorig jaar nog, namelijk wél dingen gedaan die ik me voornam. Ik heb bijvoorbeeld één dag Castlefest meegepakt. Daarvoor moest ik de wekker op zeven uur 's ochtends zetten (zéér tegen mijn natuur, zie eerder in deze post) en vervolgens zestig kilometer op de fiets. Rond tien uur daar op het terrein, tot een uur of negen 's avonds (toen wist mijn rug het wel) en nog zestig kilometer terug. Kortom: veel moeite. Maar voor een ontzettend leuke dag waar ik geen seconde spijt van heb gehad. Ik ben alleen gegaan, ik had daar met niemand afgesproken en ik ben nul mensen tegengekomen. Dus aan welke sociale norm zou ik me nou geconformeerd hebben?

Ander voorbeeld: pre-Covid. In 2017 was er een congres annex muziekconcours rond Karlheinz Stockhausen, mijn favoriete moderne componist. Ergens ten oosten van Keulen. Ik ernaar toe - op de fiets. Alweer kende ik daar niemand, behalve 's mans weduwe, met wie ik weleens gemaild had. Had ik er wat te zoeken? Ja. Maar verwachtte iemand dat ik erheen ging? Nee. Laat staan zo. Dacht je dat er één ander iemand met de fiets was gekomen?

Als we het dan toch over mijn favoriete vervoermiddel hebben: dit jaar hoop ik naar IJsland te fietsen; dat wil zeggen: naar Noord-Denemarken en dan met de boot naar IJsland om daar rond te fietsen. Vorig jaar wilde ik dat ook, en het jaar daarvoor ook. En steeds ketsten die plannen af op mijn angst om de deur uit te gaan. En achteraf voel ik me daar steeds zo poedersuiker over.

En waarom? Toch niet vanwege het missen van sociale normen hè? De modale dertiger gaat met het vliegtuig naar Zonnig Verweggistan, omdat zijn collega's en vrienden daar toffe verhalen over hebben. Dat wil ik helemaal niet - om milieuredenen, maar ook omdat ik niet zo nodig tussen andere bleke hipsters in een Thaise bleke hipsterluchtbel hoef te hangen. Dus bedenk ik de vakantie die ik zelf wil. En ik zal blij zijn als ik die gedaan heb, en ook blij zijn als ik in IJsland ben, maar er wel heel erg tegenop zien als ik nog moet beginnen en ook de eerste dagen nog flink lijden onder de gedachte "o jee waar ben ik aan begonnen".

Nu zul je zeggen: ja, maar zo'n ambitieus plan is haast altijd tot mislukken gedoemd, ook vóór die pandemie, ook bij niet-autisten. Klopt. Maar alleen de proporties zijn anders. De onderneming is veel groter, maar ik heb hetzelfde bij het bezoeken van concerten of het ondernemen van sociale dingen. Ik wil het, ik ga naar concerten die ík leuk vind, maar ik zie er als een berg tegenop. De meerderheid gaat helemaal niet naar klassieke concerten, dus waar zou die sociale druk vandaan moeten komen? De grote massa gaat naar films. Als ik me wat gelegen liet liggen van wat de sociale norm voorschreef, ging ik wel naar de nieuwe Avatar-sequel, of bingede ik hele series op Netflix. Maar weet je: ik heb geen Netflix en ik weet bij God niet wanneer ik voor het laatst een bioscoop van binnen heb gezien. 2009? Zou zomaar kunnen. Omdat films me niet zo boeien en muziek wel.

Geloof je me nu als ik zeg dat ik echt alleen doe wat ík wil, en niet wat de sociale norm voorschrijft?

**Geplaatst**: 10-02-23 08:03

Geplaatst: 10-02-23 08:03

Je kan de sociale norm ook anders zien meer als dat mensen bewondering voor je hebben en de dingen die je zooooo anders doet knap vinden. Een soort sociale goedkeuring zeg maar of bevestiging juist omdat je misschien voor je eigen gevoel niet volledig mee komt door het beperrkt of niet deelnemen aan het werkende leven.

Ik heb al spijt dat ik heb gereageerd in dit topic. Je weet het zelf allemaal zo goed en op andere geluiden begin je te steigeren dus snap niet zo goed wat je dan precies wilt?

Als je iets echt wilt maar je kan jezelf er niet toe zetten om een wekker te zetten is het toch niet raar dat mensen zich afvragen in hoeverre dat je het echt wilt? Zeker als die mensen zelf ervaring hebben met autisme, sociale angsten oid? Kan je dan niet je broer of iemand in je omgeving vragen om je wakker te bellen of je te 'herinneren' aan iets?

Maar in ieder geval, kaart het aan bij je begeleiding of zoek extra hulp die je kan helpen met dit probleem.

**Geplaatst**: 10-02-23 08:27

Geplaatst: 10-02-23 08:27

Ik vind je wel erg kort door de bocht Schuur_
Als het zo makkelijk was om jezelf te motiveren dan waren er hele bevolkingsgroepen die de wekker om 6 uur zouden zetten om te gaan hardlopen. Omdat ze het eigenlijk leuk vinden, weten dat het gezond is. Maar ze doen het niet, want die wekker vroeger zetten en uit je warme bed komen is moeilijk!
Dat is dezelfde moeilijkheid die TS nu ervaart volgens mij.

@ts; iets dat misschien helpt is de gedachte dat je het wel kan (je deed het immers voor Corona ook) maar je vaardigheid wat is weggezakt. De eerste paar keer zal het moeilijker zijn, net als hardlopen na een tijdje weer oppakken, maar als je eenmaal weer op gang bent wordt het makkelijker. Je hoeft jezelf dus niet tot in het eeuwige zo te motiveren als nu, je hebt nu een hele hoge drempel waar je overheen moet maar daarna wordt het weer makkelijker

**Geplaatst**: 10-02-23 08:33

Re: Na de pandemie met moeite naar buiten

Geplaatst: 10-02-23 08:33

Toch herken ik het wel. Eigenlijk wil ik wel op vakantie. Maar ik zie er zo tegenop. De stress en het inpakken, en de zorg dat je koffers wel aankomen en dat de bestemming is wat je hoopt, en dat het weer meezit en al die drukte op de vliegvelden. Ik ben altijd doodmoe als ik aan ben gekomen in mijn hotel, dan kan ik wel janken. Ik weet dat als ik er eenmaal ben dat ik het best leuk vind, maar in mijn hart blijf ik gewoon lekker thuis. Maar inderdaad dat gevoel dat ik mijn leven dan voorbij laat gaan, de fomo. Eigenlijk wil ik wel meer van de wereld zien. Maar ik durf niet.

**Geplaatst**: 10-02-23 08:53

Geplaatst: 10-02-23 08:53

Lijsken schreef:
Ik vind je wel erg kort door de bocht Schuur_
Als het zo makkelijk was om jezelf te motiveren dan waren er hele bevolkingsgroepen die de wekker om 6 uur zouden zetten om te gaan hardlopen. Omdat ze het eigenlijk leuk vinden, weten dat het gezond is. Maar ze doen het niet, want die wekker vroeger zetten en uit je warme bed komen is moeilijk!
Dat is dezelfde moeilijkheid die TS nu ervaart volgens mij.

@ts; iets dat misschien helpt is de gedachte dat je het wel kan (je deed het immers voor Corona ook) maar je vaardigheid wat is weggezakt. De eerste paar keer zal het moeilijker zijn, net als hardlopen na een tijdje weer oppakken, maar als je eenmaal weer op gang bent wordt het makkelijker. Je hoeft jezelf dus niet tot in het eeuwige zo te motiveren als nu, je hebt nu een hele hoge drempel waar je overheen moet maar daarna wordt het weer makkelijker

Ik snap wat je bedoelt met kort door de bocht 'en als het zo makkelijk zou zijn'. Het is juist niet makkelijk, vertel mij wat. Maar ondanks alle argumenten, ondersteuning, adviezen en topics is er maar 1 iemand die het kan doen en dat ben je zelf. Je zal toch echt zelf de motivatie moeten vinden om die wekker te zetten, eventueel met hulp of iemand als stok achter de deur maar de wekker zetten en opstaan is iets dat je alleen zelf kan.

Als je voor jezelf hebt uitgemaakt dat je iets écht wilt zoals TS benadrukt en het lukt je niet om je wekker te zetten zodat je ook kan doen of je spullen te pakken, lunch te maken whatever dan ga je toch op zoek naar hulp om juist die eerste stappen wel te kunnen zetten? Dat mis ik in het verhaal van TS.

**Geplaatst**: 10-02-23 09:00

Geplaatst: 10-02-23 09:00

Schuur_ schreef:
Lijsken schreef:
Ik vind je wel erg kort door de bocht Schuur_
Als het zo makkelijk was om jezelf te motiveren dan waren er hele bevolkingsgroepen die de wekker om 6 uur zouden zetten om te gaan hardlopen. Omdat ze het eigenlijk leuk vinden, weten dat het gezond is. Maar ze doen het niet, want die wekker vroeger zetten en uit je warme bed komen is moeilijk!
Dat is dezelfde moeilijkheid die TS nu ervaart volgens mij.

@ts; iets dat misschien helpt is de gedachte dat je het wel kan (je deed het immers voor Corona ook) maar je vaardigheid wat is weggezakt. De eerste paar keer zal het moeilijker zijn, net als hardlopen na een tijdje weer oppakken, maar als je eenmaal weer op gang bent wordt het makkelijker. Je hoeft jezelf dus niet tot in het eeuwige zo te motiveren als nu, je hebt nu een hele hoge drempel waar je overheen moet maar daarna wordt het weer makkelijker

Ik snap wat je bedoelt met kort door de bocht 'en als het zo makkelijk zou zijn'. Het is juist niet makkelijk, vertel mij wat. Maar ondanks alle argumenten, ondersteuning, adviezen en topics is er maar 1 iemand die het kan doen en dat ben je zelf. Je zal toch echt zelf de motivatie moeten vinden om die wekker te zetten, eventueel met hulp of iemand als stok achter de deur maar de wekker zetten en opstaan is iets dat je alleen zelf kan.

Als je voor jezelf hebt uitgemaakt dat je iets écht wilt zoals TS benadrukt en het lukt je niet om je wekker te zetten zodat je ook kan doen of je spullen te pakken, lunch te maken whatever dan ga je toch op zoek naar hulp om juist die eerste stappen wel te kunnen zetten? Dat mis ik in het verhaal van TS.

Jeetje, ik vind het een heftige reactie als iemand je advies niet wilt aannemen.
Hij is niks aan je verplicht hè… van zich afschrijven kan ook een doel zijn.

Gedragsverandering is het moeilijkste wat er is en voor iemand met autisme nog wat moeilijker kan ik me voorstellen. De drempel is gewoon hoog.

Uiteindelijk gaat het TS lukken, want hij kon het hiervoor ook. Maar ieder gaat op z’n eigen tempo’s

**Geplaatst**: 10-02-23 09:04

Re: Na de pandemie met moeite naar buiten

Geplaatst: 10-02-23 09:04

Waarom is dat een heftige reactie? Het is toch ook gewoon waar, en persoonlijk vind ik het niet vreemd geformuleerd. Het zou wel kunnen dat je er hulp bij nodig hebt omdat het om diverse redenen té lastig is.

Ik ken het evenwicht overigens goed hoor, tussen toch dingen blijven doen en dingen doen omdat je het leuk vindt. Ik probeer een mix te maken. Ik weet namelijk dat ik gewoon thuis standaard tegen de meeste dingen opzie, al zijn ze nog zo leuk.

**Geplaatst**: 10-02-23 09:27

Geplaatst: 10-02-23 09:27

Schuur_ schreef:
Lijsken schreef:
Ik vind je wel erg kort door de bocht Schuur_
Als het zo makkelijk was om jezelf te motiveren dan waren er hele bevolkingsgroepen die de wekker om 6 uur zouden zetten om te gaan hardlopen. Omdat ze het eigenlijk leuk vinden, weten dat het gezond is. Maar ze doen het niet, want die wekker vroeger zetten en uit je warme bed komen is moeilijk!
Dat is dezelfde moeilijkheid die TS nu ervaart volgens mij.

@ts; iets dat misschien helpt is de gedachte dat je het wel kan (je deed het immers voor Corona ook) maar je vaardigheid wat is weggezakt. De eerste paar keer zal het moeilijker zijn, net als hardlopen na een tijdje weer oppakken, maar als je eenmaal weer op gang bent wordt het makkelijker. Je hoeft jezelf dus niet tot in het eeuwige zo te motiveren als nu, je hebt nu een hele hoge drempel waar je overheen moet maar daarna wordt het weer makkelijker

Ik snap wat je bedoelt met kort door de bocht 'en als het zo makkelijk zou zijn'. Het is juist niet makkelijk, vertel mij wat. Maar ondanks alle argumenten, ondersteuning, adviezen en topics is er maar 1 iemand die het kan doen en dat ben je zelf. Je zal toch echt zelf de motivatie moeten vinden om die wekker te zetten, eventueel met hulp of iemand als stok achter de deur maar de wekker zetten en opstaan is iets dat je alleen zelf kan.

Als je voor jezelf hebt uitgemaakt dat je iets écht wilt zoals TS benadrukt en het lukt je niet om je wekker te zetten zodat je ook kan doen of je spullen te pakken, lunch te maken whatever dan ga je toch op zoek naar hulp om juist die eerste stappen wel te kunnen zetten? Dat mis ik in het verhaal van TS.

Natuurlijk is het uiteindelijk aan hem zelf, maar volgens mij is stap 1 in hulp zoeken van TS dat hij hier van zich af schrijft

En hij heeft ook al heel duidelijk waar zijn probleem níet ligt.
Goede onderweg naar een oplossing, in mijn ogen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-23 13:29

Re: Na de pandemie met moeite naar buiten

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-23 13:29

O jee, dit is even hard gegaan...

Om te beginnen: Schuur_ zegt dat ik "het allemaal zo goed weet". En dat klopt. Ik weet zelf het beste wat er in mij omgaat, dat hoeft een ander me niet te vertellen. Het gaat niet om advies wel of niet opvolgen. Ik wil gewoon geloofd worden als ik zeg dat ik het echt wel wil maar dat het niet lukt.

Verder: de voornaamste opzet van dit topic was om medeautisten te vinden met hetzelfde probleem. Zodat we elkaar konden motiveren. Die opzet is niet zo geslaagd, maar als een ander me wil motiveren is h/zij welkom. Ik wil dus wel degelijk iets meer dan het alleen maar van me afschrijven. Ik wil naar IJsland, dat durf ik wel méér te noemen! Maar daarvoor moet ik a) een nieuw leven beginnen en b) een nieuw leven volhouden. Dat is wel heftig hoor.

Ter illustratie: jullie hebben allemaal vanochtend voor kantoortijd gediscussieerd, ik kom pas net mijn bed uit. Vannacht urenlang wakker gelegen: te wakker om te slapen, te moe om te lezen o.i.d. Over zonde van je tijd gesproken...

**Geplaatst**: 10-02-23 13:39

Re: Na de pandemie met moeite naar buiten

Geplaatst: 10-02-23 13:39

Tja, als je tot half 1 in je bed ligt dan gebeurd er natuurlijk ook weinig. Hier geen autisme maar in mijn natuur zit het ook niet om om 07.00 op te staan, bezig te gaan met huishouden, werk en andere zaken. Maar ik heb nu eenmaal verantwoordelijkheid voor een huishouden, rekeningen die betaald moeten worden waar ik geld voor zal moeten verdienen.
De meeste mensen zullen ‘s ochtends liever in bed blijven tot ze zelf op willen staan maar zo is het leven nu eenmaal niet.

Als je te weinig om handen hebt om voor uit bed te komen is het wellicht toch handig om iets van routine in te gaan bouwen. Op gezette tijden naar bed en opstaan bijvoorbeeld. Starten met je bed opmaken, of douchen of iets anders wat je helpt om te activeren.
Misschien lastig maar als je in bed blijft veranderd er niets en blijf je inwendig ook ontevreden. Dat lijkt me even lastig/vervelend op de lange termijn.

**Geplaatst**: 10-02-23 13:43

Geplaatst: 10-02-23 13:43

Door ziekte zit ik ook thuis en ja ik ben ook een avondmens.
Toch sta ik tussen 7 en half 8 op in de winter. Met eerder licht ook eerder.
Net wat mars zegt niet omdat ik daar van sta te springen, maar blijven liggen en geen ritme hebben vind ik nog vervelender.
Mijn stok achter de deur is natuurlijk de paarden en de honden, kan het ook echt niet maken tot de middag te blijven liggen.

Kijk om kwart voor 6 je bed uit zoals veel werkende ook vaak moeten is niet direct nodig, maar liggen zodat de dag zowat voorbij is en dan in de nacht wakker liggen. Ik denk dat iedereen dat wel kan doorbreken dat ritme

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-23 13:54

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-23 13:54

Mars schreef:
Tja, als je tot half 1 in je bed ligt dan gebeurd er natuurlijk ook weinig. Hier geen autisme maar in mijn natuur zit het ook niet om om 07.00 op te staan, bezig te gaan met huishouden, werk en andere zaken. Maar ik heb nu eenmaal verantwoordelijkheid voor een huishouden, rekeningen die betaald moeten worden waar ik geld voor zal moeten verdienen.
De meeste mensen zullen ‘s ochtends liever in bed blijven tot ze zelf op willen staan maar zo is het leven nu eenmaal niet.

Als je te weinig om handen hebt om voor uit bed te komen is het wellicht toch handig om iets van routine in te gaan bouwen. Op gezette tijden naar bed en opstaan bijvoorbeeld. Starten met je bed opmaken, of douchen of iets anders wat je helpt om te activeren.
Misschien lastig maar als je in bed blijft veranderd er niets en blijf je inwendig ook ontevreden. Dat lijkt me even lastig/vervelend op de lange termijn.

Tja, als ik iets moet - dat vrijwilligerswerk bijvoorbeeld - dan zet ik een wekker. Maar als ik dat vandaag had gedaan - dan had ik nul uur slaap gehad. Ik ga wel laat naar bed, maar als je goed slaapt kun je om één uur naar je nest gaan en om negen uur er weer dansend naast staan. En dat is bij mij niet het geval. Dan is ****-laat opstaan nog altijd de minst slechte optie.

Maar goed, ik kan nog heel best om halftwaalf 's avonds een belangrijk thuiswerk afronden. Ik zal deze dag, net als alle andere, afrekenen op wat ik op het einde heb gedaan.

**Geplaatst**: 10-02-23 14:03

Geplaatst: 10-02-23 14:03

Maar je staat niet om 9 op.

Je veranderd op deze manier je dag en nacht ritme.

En nu lang slapen is bijna gegarandeerd vannacht weer wakker liggen, want je hebt je uren toch wel gehaald.
Sta je nu om half 9 op en om half 1 naar bed en doe dat eens lange tijd, dan heb je kans dat die nacht wel weer gaat slapen.

En zo te lezen heb jij energie genoeg om dingen te doen, tenminste 60 km fietsen, wauw...

Heb je nu ook moeite om dingen voor jezelf te doen zonder andere mensen?
Dus gaan fietsen, wandelen? Geen concert in de drukte, maar wel lichamelijk actief?
Geen afspraak op tijd, maar wel vandaag. En ook morgen enz.
Ook dan heb je kans dat je in de nacht beter slaapt.
En je komt weer uit huis dus is de stap misschien kleiner om socialere dingen te gaan doen.

**Geplaatst**: 10-02-23 14:15

Geplaatst: 10-02-23 14:15

Precies, je dag en nacht ritme omdraaien is niet echt gezond.

musiqolog schreef:
ja, als ik iets moet - dat vrijwilligerswerk bijvoorbeeld - dan zet ik een wekker. Maar als ik dat vandaag had gedaan - dan had ik nul uur slaap gehad.

Die wekker kun je elke dag zetten. Ook als je geen vrijwilligerswerk hebt, gewoon om je ritme weer naar een gezond niveau te brengen en daar te houden. Iedereen slaapt weleens slecht of gaat later naar bed als dat handig was. Soms heb je dan weinig slaap gehad, hoort ook bij het leven. Ook na 0 uur slaap moeten mensen hun bed uit, naar werk, of aan hun andere verplichtingen en verantwoordelijkheden voldoen.

Het mooie van een gestructureerd opstaan/naar bed ritme is dat je lichaam dat makkelijker weer oppikt na een slecht nachtje. Het is niet meteen weg en als je eenmaal went aan wat vroeger opstaan krijg je ook vanzelf de behoefte om eerder in bed te stappen.

**Geplaatst**: 10-02-23 20:49

Geplaatst: 10-02-23 20:49

Elkaar motiveren in het topic, ik snap niet zo goed hoe je dit bedoelt. Meer als 'doe het' typen kunnen we toch niet? Ik denk dat een groot deel hier heeft gedeeld dat ze vaak tegen dingen opzien maar het achteraf toch leuk was en daardoor de drempel lager wordt.
Een ander deel heeft gereageerd dat het voor hen niet zo moet en ze dus geen dingen doen waar ze tegenop zien.

Ik geloof wel dat je dingen graag wilt maar ik ben niet 100% van de motivatie waarom je ze wilt. En als de intrinsieke motivatie niet helemaal aanwezig is wordt het wel een moeilijk verhaal. Hierboven haalde iemand het voorbeeld hardlopen aan. Tja, hoe gezond en goed dat het ook is, het zal bij mij geen routine worden. Ik vind het niet leuk en de motivatie mist.

Maar misschien, zeker als je over de wekker en uitslapen begint, is het eerder een gebrek aan zelfdiscipline? Ik sta ook niet te juichen naast mijn bed om 6u smorgens maar het moet wel, voor niet leuke dingen, zoals met zeurende honden in de kou gaan wandelen en daarna mijn huishouden doen en ontbijt maken zodat ik op tijd naar het werk kan. D
Dit is allemaal niet toepasbaar in je situatie en ik weet dat ik blij moet zijn dat dit voor mij allemaal vanzelfsprekend is maar is het misschien een idee om eens een week of 2 weken elke dag om 9u op te staan? Je ritme gaat zich aanpassen en dan zie je misschien ook hoeveel uren je in een dag hebt? Dat kan helpen om je meer rust te geven om dingen te doen.
Ik merk zelf dat ik met het vroeg donker worden al aan de dagafsluiting begin om 18u terwijl ik in de zomer om 21u nog aan het rondprutsen ben in de tuin.

Misschien helpt het je (mij in ieder geval wel) om anderen te vertellen wat je van plan bent? Dus bijvoorbeeld je Ijslandreis.. Vertel je broer over je plannen en vraag hem om regelmatig te checken bij je wat je al concreet hebt gedaan. Is je ticket geboekt? Heb je al een route bedacht? Welke bezienswaardigheden wil je zien? Als je dan iets wilt uitstellen heb je een soort stok achter de deur die toch aan je gaat vragen hoe het gaat met je plannen.

Je hebt een eerste stap gezet met te ondervinden en erkennen dat je moeite hebt met dingen ondernemen. Nu stopt het alleen niet en zal je moeten zoeken naar wat een juiste tweede stap voor jou is. Of juist niet, daar beslis je ook compleet zelf over. Je hoeft geen dingen te doen, alleen als je ze zelf wil