Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-01-23 13:58

Meer mensen met ARFID?

Geplaatst door de TopicStarter : 26-01-23 13:58

In 2022 heb ik de diagnose ARFID gekregen. Kwam de term in 2022 tegen, balletje opgegooid bij de huisarts en zo rolde het balletje verder.

Maar omdat het vrij onbekend is ken ik helemaal niemand die het ook heeft. Zijn er toevallig Bokkers die het ook hebben?
Ik ben wel benieuwd hoe het bij anderen zich uit en of therapie voor jullie geholpen heeft.

Ik wil ook wel meer delen over hoe het zich bij mij uit maar wil eerst even weten dat ik niet in mezelf zit te praten hier. Of als mensen zonder ARFID benieuwd zijn wat het is wil ik het ook nog wel even uitleggen.

**Geplaatst**: 26-01-23 14:14

Re: Meer mensen met ARFID?

Geplaatst: 26-01-23 14:14

Ik heb het ook. Ik vermoed sinds ik een jaar of 4-5 was, maar ik kwam pas een paar jaar geleden achter het bestaan (volgens mij is het ook pas een erkende diagnose vanaf de DSM-V). Er vielen toen voor mij een hoop dingen op hun plek

**Geplaatst**: 26-01-23 14:17

Re: Meer mensen met ARFID?

Geplaatst: 26-01-23 14:17

Ik lees graag mee, ken de term van een kennis omdat ze de ervaringen met haar zoontje deelt. Ik ben met name benieuwd naar wat je als ouder kan doen om een (jong) kind te ondersteunen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-01-23 14:21

Geplaatst door de TopicStarter : 26-01-23 14:21

Sokje_6 schreef:
Ik heb het ook. Ik vermoed sinds ik een jaar of 4-5 was, maar ik kwam pas een paar jaar geleden achter het bestaan (volgens mij is het ook pas een erkende diagnose vanaf de DSM-V). Er vielen toen voor mij een hoop dingen op hun plek

Hier heb ik het ook praktisch m’n hele leven. Weet eigenlijk niet beter. Dacht altijd dat ik vooral heel lastig vast en als kind had je nog de naïeve hoop dat het vanzelf beter gaat als je volwassen wordt.
Alleen nu ben ik al een tijd volwassen en eet ik nog steeds hetzelfde als een kind van 6. En kom je er meer door in een isolement. (Niet uit eten bijv) En komt er ook schaamte bij kijken.

Wat was/is dan jouw veilige eten?
Ikzelf leef al m’n hele leven op brood. Vooral brood met chocopasta. Ook als tussendoortje en avondeten. Daardoor ook steeds meer lichamelijke klachten doordat ik geen vitamines en vezels enzo binnenkrijg en ondergewicht.

**Geplaatst**: 26-01-23 14:28

Geplaatst: 26-01-23 14:28

Ik heb het net gegoogled. Hebben we het over de voedselstoornis?
Ik moet bekennen dat ik er wel wat aan herken.
Mijn hele leven al een moeilijke eter, ik lust vrij weinig en vooral 'slechte' dingen. Bij mij is het vooral de textuur en daarna pas de smaak waardoor ik bepaalde soorten voedsel niet eet.
Laatst al eens gelezen dat dat ook kan samen hangen met een vorm van autisme - niet dat dat ooit is onderzocht of vastgesteld bij mij maar ik herken wel wat overeenkomsten her en der. Maar goed wanneer is 'een beetje apart zijn' of ' een lastige eter zijn' nou de reden om wel naar een arts te stappen?
Ik denk dat er best veel mensen zijn die hier last van hebben in meer of mindere mate, maar die nooit naar de dokter stappen. De websites die ik zag deden er redelijk vaag over, ik vermoed dat het dus best lastig vast te stellen is?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-01-23 14:35

Geplaatst door de TopicStarter : 26-01-23 14:35

pjer schreef:
Ik heb het net gegoogled. Hebben we het over de voedselstoornis?
Ik moet bekennen dat ik er wel wat aan herken.
Mijn hele leven al een moeilijke eter, ik lust vrij weinig en vooral 'slechte' dingen. Bij mij is het vooral de textuur en daarna pas de smaak waardoor ik bepaalde soorten voedsel niet eet.
Laatst al eens gelezen dat dat ook kan samen hangen met een vorm van autisme - niet dat dat ooit is onderzocht of vastgesteld bij mij maar ik herken wel wat overeenkomsten her en der. Maar goed wanneer is 'een beetje apart zijn' of ' een lastige eter zijn' nou de reden om wel naar een arts te stappen?
Ik denk dat er best veel mensen zijn die hier last van hebben in meer of mindere mate, maar die nooit naar de dokter stappen. De websites die ik zag deden er redelijk vaag over, ik vermoed dat het dus best lastig vast te stellen is?

De combinatie autisme en ARFID komt wel vaak voor

Ja lastig te bepalen wanneer je naar een arts stapt. Ik zou zeggen als het je dagelijkse leven negatief gaat beheersen. Of je gezondheid. Ik had het liefst 20 jaar terug al een arts gezien hiervoor. Maar ik nam het nooit serieus genoeg. Plus dat m’n huisarts de ARFID zelf nog moest Googlen. Dat helpt niet

**Geplaatst**: 26-01-23 14:44

Geplaatst: 26-01-23 14:44

ARFID staat voor Avoidance or Restrictive Food Intake Disorder. De voedselstoornis dus. Hoewel ik het zelf meer vind passen in de categorie angststoornis en niet zozeer eetstoornis, omdat iedereen dan direct aan anorexia/boulimia/Binge denkt, en dan een heel verkeerd beeld van ARFID geeft.

Hoe het vastgesteld wordt - bij mij met gesprekken, maar ik lees dat kinderartsen er hun eigen methodes op na houden. Daar weet ik het fijne niet van, omdat ik er pas achter kwam toen ik de 25 jaar al gepasseerd was. Dat is overigens nadelig voor de behandeling. SeysCentra is een toonaangevende behandelaar voor ARFID, maar die behandelt alleen kinderen en jongvolwassenen (intern, meerdere dagen per week). Hoe vroeger je behandelt, hoe succesvoller ook. Hoe je dit als volwassene aan moet pakken is een stuk vager. Het helpt ook niet dat je dit 'gedrag' ook al vaak 20 jaar bevestigd hebt zelf.

Qua safefoods ben ik gelukkig wel vooruit gegaan over de jaren; ik eet redelijk wat soorten fruit en vlees lust ik ook bijna altijd. Groenten zijn een drama, op elk vlak (textuur, smaak). Bij andere mensen thuis eten vind ik veel enger dan in een restaurant, want bij mensen thuis weet ik nooit wat ze dan maken en of ze me serieus nemen. Ik voel me dan sowieso bezwaard dat ze niet gewoon kunnen koken wat ze willen, maar zelfs als ze wel weten wat ik lust, komt er soms alsnog iets anders 'want ik ging er vanuit dat jij dat ook wel zou lusten'. Was het maar zo makkelijk

Maar in een restaurant eten (lees: biefstuk bestellen) dus altijd wel goed - hoewel ik wel alsnog spastisch de menukaarten lees _O-

Ik maak er altijd maar grappen over anders wordt het zo heftig, maar het kan ook voor je directe omgeving best wel een klus zijn.

**Geplaatst**: 26-01-23 14:47

Geplaatst: 26-01-23 14:47

Hoi Selina...
Ook ik ben sinds kort bekend met de term ARFID, en heb zeer sterk het vermoeden dat ik hier ook aan lijd.
Vind het stoer dat je hiermee naar de huisarts bent geweest, zelf die stap nog niet durven nemen.
(Afgelopen maandag een etentje van het werk, en daar een hele week slecht om geslapen door de stress hierom)
Wel al serieus nagedacht over hypnose, maar dat vind manlief onzin....(waardoor ik dus niet meer durf, whahaha)

Ik hoop dat je meer over je ervaring wilt vertellen, en ook of en zo ja hoe er nu een behandeling wordt opgestart. En nog belangrijker, of je hier een goed gevoel bij hebt en verbetering merkt.
Wellicht helpt dit mij om ook de stap te durven nemen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-01-23 14:57

Geplaatst door de TopicStarter : 26-01-23 14:57

@ Sokje: Ik eet eigenlijk ook niet echt bij anderen. Ik neem vaak zelf eten mee

Bruiloften vind ik ook altijd vreselijk. Een keer was alles vegan en de ‘friet’ was van komkommers. Ik ben toen naar een snackbar gegaan

Ik vind het ook lastig als mensen dan speciaal hapjes hebben gekocht en ik dan nee moet zeggen. Wat ik ook wel eens doe is het aannemen als ik weet dat ik het als het niet meer lukt aan m’n man kan geven. Al weten de meesten wel van m’n ARFID dus ze halen meestal al geen eten in huis of we bestellen pizza ofzo.

@ Amazone4Fun: Ik heb oorspronkelijk de knoop doorgehakt doordat m’n man en ik een kinderwens hadden en ik mezelf niet zwanger zag met zo weinig eten en je kan ook moeilijk brood eten terwijl je kind wel z’n groente moet eten zegmaar. (Al is die wens nu even in de ijskast)
Er zijn enorm weinig behandelaars voor ARFID. Ik heb uiteindelijk 13 maanden(!) op de wachtlijst gestaan en ben sinds december begonnen. Volgende week gaan we beginnen met de exposure therapie waarbij ik eten dat voor mij eng is mee moet nemen wat ik dan daar ga leren eten. Dus weet nog niet hoe dat zal gaan.

**Geplaatst**: 26-01-23 15:01

Geplaatst: 26-01-23 15:01

Heb je binnen je huisartsenpraktijk een POH-GGZ? Die zijn vaak beter bekend met zulke dingen, misschien maakt het dat wat makkelijker om het erover te hebben? Vaak kun je ook een mail sturen naar je huisarts. Als je daarin je vermoeden van ARFID noemt, kan je arts voor het consult even opzoeken wat het dan precies is.

Wat betreft behandeling kan het lastig zijn. Ik ben zelf geen psycholoog overigens, maar heb me er wel (ook vanuit mijn vakgebied als wetenschapper) in verdiept. Hypnose zou ik voor mezelf niet willen, omdat dat in Nederland niet wordt gezien als gevalideerde methode. Maar als het voor jou wel zou helpen zou dat prima zijn. Pure exposuretherapie ben ik zelf geen fan van omdat dat vaker leidt tot terugval (niet in alle gevallen overigens!), en een enorme drempel is om op te starten. Ik denk dat cognitieve gedragstherapie in combinatie daarmee wél zou kunnen helpen. EMDR zou ook kunnen voor o.a. trauma-gerelateerde ARFID (dwz je ARFID is bv. ontstaan na bijna stikken in een bepaald voedsel). Maar zoals ik al zei, ik ben zelf geen psycholoog dus je moet je behandeling vooral goed samen met je psycholoog bepalen.

Ik vond zelf de methode voor mijn eigen behandeling niet zo'n struikelpunt. Ik liep er vooral tegenaan dat de behandeling zwaarder werd dan wat het op zou leveren. Dat vond ik eigenlijk het moeilijkste punt.

Laatst bijgewerkt door Sokje_6 op 26-01-23 15:09, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 26-01-23 15:02

Geplaatst: 26-01-23 15:02

Selina schreef:
@ Sokje: Ik eet eigenlijk ook niet echt bij anderen. Ik neem vaak zelf eten mee Bruiloften vind ik ook altijd vreselijk. Een keer was alles vegan en de ‘friet’ was van komkommers. Ik ben toen naar een snackbar gegaan Ik vind het ook lastig als mensen dan speciaal hapjes hebben gekocht en ik dan nee moet zeggen. Wat ik ook wel eens doe is het aannemen als ik weet dat ik het als het niet meer lukt aan m’n man kan geven. Al weten de meesten wel van m’n ARFID dus ze halen meestal al geen eten in huis of we bestellen pizza ofzo.

@ Amazone4Fun: Ik heb oorspronkelijk de knoop doorgehakt doordat m’n man en ik een kinderwens hadden en ik mezelf niet zwanger zag met zo weinig eten en je kan ook moeilijk brood eten terwijl je kind wel z’n groente moet eten zegmaar. (Al is die wens nu even in de ijskast)
Er zijn enorm weinig behandelaars voor ARFID. Ik heb uiteindelijk 13 maanden(!) op de wachtlijst gestaan en ben sinds december begonnen. Volgende week gaan we beginnen met de exposure therapie waarbij ik eten dat voor mij eng is mee moet nemen wat ik dan daar ga leren eten. Dus weet nog niet hoe dat zal gaan.

Haha, oh zo herkenbaar! Met name ook die kinderwens overigens. Maar ik ben dan vooral bang dat ik tijdens de zwangerschap m'n kind tekort zou doen. Dat eten op latere leeftijd is ook nog wel een ding ja.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-01-23 15:14

Geplaatst door de TopicStarter : 26-01-23 15:14

Citaat:
Ik vond zelf de methode voor mijn eigen behandeling niet zo'n struikelpunt. Ik liep er vooral tegenaan dat de behandeling zwaarder werd dan wat het op zou leveren. Dat vond ik eigenlijk het moeilijkste punt.

Daar zit ik ook nog wel mee. Ik ga dan 3 therapieën volgen. De exposure, cognitieve gedragstherapie en systeemtherapie.
En dan ben ik ook nog herstellende van een burn-out om het qua energie nog makkelijker te maken.
Dus ik hoop maar dat het me wat gaat opleveren. Nu niks over te zeggen nog. Ik probeer overal altijd open in te gaan.

**Geplaatst**: 26-01-23 15:24

Geplaatst: 26-01-23 15:24

Wat goed dat je erover nagedacht hebt in combinatie met een kinderwens.
Ik ben zelf inmiddels mama van een leuke 9-jarige dochter, die helaas (waarschijnlijk door mama dus) een moeilijke eter is.
Als ik alles had geweten, had ik er ook graag op voorhand iets aan laten doen. Maar toen had ik nog nooit van ARFID gehoord, en heb ik altijd maar moeten horen dat ik een "moeilijke eter" ben.

Ben inderdaad vooral bang voor de hoeveelheid therapie en hoe dit dan in mijn leven zal passen...
Gezin, baan, hobby's (zowel van kind als mijzelf).
Jajaja, ik weet het, dit is een verkeerde mentaliteit, maar die heb ik niet zomaar omgegooid.
Daarom hoop ik ook echt op mensen die zich met een succes verhaal melden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-01-23 15:28

Re: Meer mensen met ARFID?

Geplaatst door de TopicStarter : 26-01-23 15:28

Ik weet ook nog niet hoe ik het moet combineren met werk

Scheelt dat ik nog maar 60% van m’n uren werk dus ga maar niet opbouwen voorlopig.
Gelukkig wel sinds kort een bijrijder dus m’n paard krijgt wel aandacht als ik minder ga.

**Geplaatst**: 26-01-23 15:38

Re: Meer mensen met ARFID?

Geplaatst: 26-01-23 15:38

Ik lees graag even mee. Ik coach een jongere (voor een ander probleem, waar mijn expertise ligt) waarbij ARFID ook een rol speelt. Online is veel informatie te vinden, maar ik lees ook graag over de persoonlijke ervaring die jullie hebben.

**Geplaatst**: 26-01-23 16:05

Geplaatst: 26-01-23 16:05

Ik herken mijzelf er enigszins is. Nu heb ik niet echt behoefte aan een extra labeltje, maar als kind was het altijd wel drama. Ik heb een diepe intense afkeer tegen vele verschillende soorten rauwkost (ook als ik het zie) en vooral i.c.m. saus of vocht is het vrij dramatisch. Ik krijg echt kriebels als ik het zie en mijn eetlust vergaat helemaal.
Komkommer is mijn grootste vijand, als iets komkommer heeft aangeraakt hoef ik het echt niet meer en hoef ik eigenlijk geen eten meer. Ik kan ook echt misselijk worden van de geur van komkommer (en ga dat maar eens aan mensen uitleggen }:0

.) Als ik mensen rauwkostsalades zie eten word ik ook een beetje onpasselijk. Als mijn vriend huzarensalade mee naar huis neemt is het ruzie hier :')

. Vroeger was het dusdanig dat ik niet uiteten durfde (omdat het me ook echt overprikkelt als er teveel van die meuk op tafel staat of andere mensen het eten _O-

.)

Verder ben ik echt een rommelkont qua huishouden en met opruimen, maar met eten dus echt extreme smetvrees wat soms ook maakt dat ik echt helemaal overprikkeld ben als andere mensen koken of we bij iemand anders gaan eten.

Het is allemaal geen levensgroot drama (als kind wel. Dan heb je er echt geen controle over en wel een hoop onbegrip en word je veel in situaties gedwongen die mij onwijs overprikkelde. Ik kan me echt nog levendig herinneren dat ik een enorme woede-aanval had omdat mijn vader maar liefst twee hamburgers at en dat ik het gewoon echt niet meer trok, en iedereen echt deed alsof ik een debiel was. Ik was toen 6 ofzo

) En ik ken mensen die het echt onwijs erg hebben. Maar ik mijn gevalletje vind ik vooral heel moeilijk om het uit te leggen en ik hoef ook geen begrip te verwachten.

Het is geen echte angst, of paniek. Het is meer een diep gevoel van afkeer en ongemak tot op een fysiek level, waarbij dergelijk voedsel zien ongeveer vergelijkbaar voelt als kijken naar ranzige plaatjes met bloed, poep of iemand die met zijn nagels over het schoolbord krast. En dat dan soms urenlang achter elkaar en dat je dan op een gegeven moment echt wel denkt "het is meer dan genoeg geweest, laat me hier pleiten gaan". Soms is het wel benauwend als ik te lang in zo'n situatie zit

Verjaardagen met kaas, worst maar vooral zilveruitjes en augurkjes triggeren ook echt het allerslechtste in me

Omdat werkelijk niemand het snapt (en ik zelf ook niet helemaal) maak ik er altijd maar domme grapjes over. Op die manier blijft het soms nog een beetje hangen en zijn mensen ten minste af en toe nog enigszins geneigd er rekening mee te houden

.

**Geplaatst**: 26-01-23 16:25

Re: Meer mensen met ARFID?

Geplaatst: 26-01-23 16:25

Ik vind het hilarisch dqt je augurken en zilveruitjes noemt, want dat zijn precies dingen die ik dan juist wel weer eet

Heftig dat bij jou de overprikkeling zo vervelend aanwezig is. Lijkt me wel extra lastig.

**Geplaatst**: 26-01-23 16:28

Geplaatst: 26-01-23 16:28

Ik hoop niet dat dit verkeerd overkomt, het is een serieuze interesse. Het lijkt erop dat mensen vooral moeite hebben met gezond voedsel. Is dat zo? En hoe komt dat? En hoe komt het dat je te weinig eet? Waarom eten mensen met Arfid dan niet "gewoon" meer van wat ze wèl kunnen eten?
Sorry als jullie mijn vragen niet op prijs stellen. Ik heb zelf geen Arfid, maar zou er wel meer over wíllen weten. Als dat hier niet de juiste plek is, dan trek ik me weer terug.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-01-23 16:34

Geplaatst door de TopicStarter : 26-01-23 16:34

Nikass schreef:
Ik hoop niet dat dit verkeerd overkomt, het is een serieuze interesse. Het lijkt erop dat mensen vooral moeite hebben met gezond voedsel. Is dat zo? En hoe komt dat? En hoe komt het dat je te weinig eet? Waarom eten mensen met Arfid dan niet "gewoon" meer van wat ze wèl kunnen eten?
Sorry als jullie mijn vragen niet op prijs stellen. Ik heb zelf geen Arfid, maar zou er wel meer over wíllen weten. Als dat hier niet de juiste plek is, dan trek ik me weer terug.

Bij mij zit het hem in de structuur. Fruit en groenten ‘kraakt’ en dan moet ik kokhalzen. Ik eet nu vooral zacht voedsel. Brood, patat, pizza enzo.
En meer eten lukt bij mij niet, ook dan moet ik kokhalzen. Mijn lichaam protesteert ertegen. Ene dag gaat beter dan de andere. Korstjes van brood hebben vaak ook al teveel structuur voor mij dus vaak gooi ik dat ook nog weg. Hierdoor kom ik dus niet aan genoeg calorieën.
Er zit ook een stuk angst achter. Dus je stopt vaak voordat de angst komt, dan is het nog veilig.

**Geplaatst**: 26-01-23 16:34

Geplaatst: 26-01-23 16:34

Voor de jongere die ik begeleid is het vooral zo dat vers eten onvoorspelbaarder is dan (de meeste soorten) ongezond eten. De angst dat je niet helemaal weet wat je in je mond neemt.

Mooi plaatje ter info, zal het voor de zekerheid in een spoiler zetten voor mensen die er misschien moeite mee hebben, maar je ziet blauwe bessen tov crackers

Spoiler:

**Geplaatst**: 26-01-23 16:41

Geplaatst: 26-01-23 16:41

Ik heb er tot mijn 26ste zwaar last van gehad. Ik heb het deels overwonnen naar een redelijk gezond eet patroon maar ik eet ook nog heel veel niet.

Ik ben wel blij dat het tegenwoordig meer bekend is, hopelijk geeft dat ook meer begrip in plaats van “die lastige eter” te zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-01-23 16:46

Geplaatst door de TopicStarter : 26-01-23 16:46

wyoming schreef:
Ik heb er tot mijn 26ste zwaar last van gehad. Ik heb het deels overwonnen naar een redelijk gezond eet patroon maar ik eet ook nog heel veel niet.

Ik ben wel blij dat het tegenwoordig meer bekend is, hopelijk geeft dat ook meer begrip in plaats van “die lastige eter” te zijn.

Heb je er hulp voor gezocht of er zelf aan gewerkt?

Wel knap dat je het deels overwonnen hebt!

**Geplaatst**: 26-01-23 16:47

Geplaatst: 26-01-23 16:47

Nikass schreef:
Ik hoop niet dat dit verkeerd overkomt, het is een serieuze interesse. Het lijkt erop dat mensen vooral moeite hebben met gezond voedsel. Is dat zo? En hoe komt dat? En hoe komt het dat je te weinig eet? Waarom eten mensen met Arfid dan niet "gewoon" meer van wat ze wèl kunnen eten?
Sorry als jullie mijn vragen niet op prijs stellen. Ik heb zelf geen Arfid, maar zou er wel meer over wíllen weten. Als dat hier niet de juiste plek is, dan trek ik me weer terug.

in mijn geval absoluut groente,

Met fruit heb ik het minder, maar ik vind dat nog steeds moeilijk. Ooit een keer iemand een appel zien opensnijden en die was zwart van binnen. Dat heeft dan bv. zo'n indruk gemaakt dat ik bijna geen appels meer wil eten. Ik zou het wel kunnen als het moet ofzo, en soms zet ik mezelf er wel overheen. Maar ondanks dat ik appels oprecht heel lekker vind eet ik het toch liever niet. Met ander fruit ook constant bang dat er schimmel of wat dan ook tussenzit.

Fabrieksvoedsel is veel consistenter van kwaliteit dus dan heb je dat soort fratsen niet. Dat maakt voor mij veel verschil, en ik vermoed bij anderen ook want ik zie vaak ook dat safe foods heel erg vaak erg bewerkt voedsel zijn (brood met chocoladepasta bv.). Als ik fruit eet is dat het liefst voorgesneden of uit de diepvries. Dan heb je niet dat het ineens rot is aan de binnenkant, of beschimmeld etc.
Of nouja, kan wel. Maar kleinere kans. Dat met die appel is overigens 6 jaar geleden, maar dat maakt dan toch indruk omdat ik het gewoon extreem vies en walgelijk vind.

Ik merk ook dat ik het meer heb bij bijvoorbeeld erg koud voedsel (maar ijs is dan wel weer prima) dat vind ik echt heel erg naar :')

.

Ik ben er zelf nooit door afgevallen. Eerder altijd dik geweest omdat koekjes, patat en pizza's nou eenmaal makkelijker naar binnen gingen dan alles wat koude groentes of rauwkost zou kunnen bevatten (of aangeraakt kan hebben).

Sokje_6 schreef:
Ik vind het hilarisch dqt je augurken en zilveruitjes noemt, want dat zijn precies dingen die ik dan juist wel weer eet

Heftig dat bij jou de overprikkeling zo vervelend aanwezig is. Lijkt me wel extra lastig.

Dat zoiets je safe food kan zijn is voor mij echt niet voor te stellen _O-

. Ik moet zeggen dat die overprikkeling ook maar af en toe is hoor. Dus geen life changing probleem. Maar vooral het onbegrip is vervelend.

**Geplaatst**: 26-01-23 16:57

Geplaatst: 26-01-23 16:57

Ok, allereerst moest ik de term googlen want ik kende het niet.
En hoewel ik tot de conclusie ben gekomen dat dit bij mij niet speelt, wil ik jullie wel heel veel sterkte wensen.
Wat lijkt het me rot als je geen gezonde relatie kan hebben met eten en dat het daardoor je leven belemmert
Dus geen hulp of tips van mijn kant, alleen maar sterkte gewenst en ik hoop dat jullie allemaal een gezondere relatie met eten krijgen! :(:)

**Geplaatst**: 26-01-23 17:00

Geplaatst: 26-01-23 17:00

Ik kwam deze term ook pas onlangs tegen! Ik ben hier zelf niet mega bekend mee, maar heb wel ervaring met enigszins angst voor eten. Bij mij kwam het met name omdat ik prikkelbare darm syndroom heb, en heel veel voedsel triggerde een "aanval". Op een gegeven moment durfde ik dan in het openbaar nauwelijks nog wat te nemen, uit angst dat ik weer heel misselijk zou worden.

Inmiddels weet ik beter hoe er mee om te gaan, ook omdat de prikkelbare darm beter onder controle is. Maar ik snap dus wel het stukje "angst voor eten". Ook ik ging daardoor wel restrictief eten. Gelukkig kwam het bij mij niet zo ver dat ik echt klachten kreeg (los van de PDS), want thuis durfde ik wel gewoon bijna alles te nemen.

Maar wat goed dat je hulp ervoor krijgt nu TS! Lijkt me heel heftig, zeker als je er ook klachten door krijgt. :(:)

Ik ben heel benieuwd wat de exposure gaat doen, maar ik duim natuurlijk dat dat goed gaat helpen. Lijkt me spannend, dus dapper dat je ermee bezig bent