Voor ik verder ga: dit is een goedgekeurd schaduwaccount. Mocht je mij denken te herkennen, dan wil je vragen dat voor jezelf te houden of me desnoods een privébericht te sturen. Dankjewel

Ik had nooit gedacht een SA aan te gaan vragen, maar toch zijn we hier. Ik wil heel graag jullie mening en advies over een gevoelige kwestie. Ik heb echt geen idee welke kant ik op moet en het is lastig dit in mijn eigen omgeving te bespreken. Laat ik maar gewoon beginnen.
Mijn beste vriendin is een schat van een mens en we kennen elkaar inmiddels al jaren, er is alleen één maar aan dit verhaal. Ik zal de situatie schetsen, ivm herkenbaarheid wel een uitgeklede versie met zo min mogelijk details.
Sinds zij en de vader van haar kind uit elkaar zijn gegaan, is ze onstabiel. Zij en haar ex hebben (letterlijk) slaande ruzie en kunnen niet communiceren, dat gaat al geruime tijd ten koste van hun kind. Ze delen de zorg maar dat werkt dus voor geen meter, gebruiken het kind om elkaar een hak te zetten. Ondertussen vliegt zij van de ene naar de andere ‘relatie’, en ik bedoel, you do you maar het kind heeft al meerdere mannen papa genoemd in korte tijd. De laatste is zwaar verslaafd aan blowen, heeft recent een overdosis genomen en is (zo nu en dan?) suïcidaal. Ze ging na de overdosis bij hem weg, maar 2 weken later was ze met hem verloofd. Hij heeft een kind uit een vorige relatie waar hij 100% zorg voor draagt.
Tot zover: TOTAAL niet eens met deze keuzes, maar niet die ene druppel (& ik wilde haar blijven steunen door de moeilijke tijd). Die druppel kwam toen we wat leuks gingen doen samen met haar kinderen. Ik vermoed al lange tijd dat er sprake is van een… hardhandige opvoeding, maar had nooit bewijs. Tot ze me trots vertelde dat haar kind een grote mond had en dat dat gelijk ook de laatste keer was, want daar was ze niet van gediend. Ze zei het niet letterlijk, maar ik schrok toch. Een paar dagen later sprak een (heel vage) kennis me aan met een heftig verhaal over wat haar verloofde met zijn kind doet als het kind niet luistert. Deze kennis drukte me op het hart om mijn eigen kleine NOOIT alleen met hem te laten. Deze persoon wilde eigenlijk niets zeggen (we kennen elkaar amper), maar heeft dat uit zorgen dus toch gedaan. Ik weet ook dat jeugdzorg een paar jaar geleden betrokken is geweest en een huisbezoek heeft gedaan, maar ik weet niet waarom of wat daar uitgekomen is.
Goed. Er is dus geen bewijs, maar ik weet nu zeker dat dit gebeurd.
Ze weet dat ik 100% anti slaan/corrigerende tik ben. Het gebeurd niet waar ik bij ben. Ik zie nooit bewijs. Ik sta lijnrecht tegenover haar in deze kwestie. Ze weet dat haar verloofde bij mij thuis niet welkom is (ivm blowen), maar zij weet niet wat ik over zijn én haar losse handen weet. Ik wil hier niets mee te maken hebben en mijn eigen kind hier niet aan blootstellen.
Maar dan.. Wat nu? Ik kan zonder bewijs volgens mij geen melding maken. Moet ik gewoon weglopen? Praten? Zeg het maar, ik weet het niet meer. Zeker omdat de relatie met deze vriendin al jaren alleen over haar gaat terwijl ik zelf ook genoeg op mijn bord heb liggen. Anderzijds, egocentrisch gezien, heb ik verder ook geen vrienden en wil ik niet een jarenlange vriendschap opzij schuiven. + de kinderen…….
Nouja. Dit dus.
Welke Bokker heeft tips of advies voor mij? Ik snap dat ik zelf moet beslissen, maar een frisse kijk/inzicht zou echt heel fijn zijn.
Dank!