Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-12-22 10:50

Geen echte vrienden

Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-22 10:50

Al een paar keer dit willen schrijven maar ook weer gewist. Uit schaamte denk ik. Want steeds meer kom ik tot de conclusie dat ik al jaren geen echte vrienden meer heb. En dan bedoel ik een vriendin waar je samen leuke dingen mee gaat doen, die je regelmatig belt en waar je bij terecht kan als je een luisterend oor nodig heb.

Ik had vroeger altijd vriendinnen op de middelbare school. Ik voelde me wel altijd de meeloper in de groep. Geen hoog zelfbeeld. Ik verhuisde naar een andere stad. Daar heb ik wel mensen leren kennen maar voornamelijk op stal waar je vooral op stal mee af sprak. Opnieuw verhuisd naar Friesland. Het duurde daar ook even voor ik goede vrienden had. Voornamelijk weer mensen van stal of mijn werk. 1 goede vriendin overgehouden. Gescheiden. Toen gemerkt wie wel of niet mijn echte vrienden waren. Sommige mensen bleven, sommige stelden teleur.

Nieuwe vriend ontmoet aan de andere kant van het land. Na een aantal jaar ben ik bij hem gaan wonen. Hier lukt het gewoon slecht om nieuwe mensen te ontmoeten. Ik heb enorm goede collega’s maar niet een vriendin waar ik op aan kan. Ik dacht er 1 te hebben maar die heeft mij zo teleurgesteld toen ik kanker had.

En dat is me nu vaker overkomen. Op het moment dat ik een moeilijke periode door maak dan zie ik wie mijn vrienden zijn en wat ik aan ze heb en ik raak zo teleurgesteld dat het mijn sociale angst alleen maar verder aanwakkerd. Ik voel me steeds minder gemakkelijk op een feestje of met bezoek. Dan besef ik ook dat ik het liefste eigenlijk alleen ben in mijn eigen huisje. Maar ik raak sociaal alleen maar meer geïsoleerd. Ik weet gewoon niet hoe ik dit kan aanpakken.

Wat wil ik hier mee bereiken? Misschien ten eerste ervoor uitkomen. Ik schaam mij ervoor. Misschien dat andere mensen er ook moeite mee hebben? Herkend iemand zich hierin en heb je het aangepakt en hoe dan?

**Geplaatst**: 15-12-22 10:55

Re: Geen echte vrienden

Geplaatst: 15-12-22 10:55

Ik had dit stukje ook kunnen schrijven. Heb nu een oud collega waar ik regelmatig mee wat ga drinken maar echt mijn verhaal kan ik daar ook niet kwijt.
En inderdaad in moeilijke situaties leer je je echte vrienden kennen. Na een brand heb ik “mijn vriendengroep” aan de kant gezet omdat ik bij niemand kon slapen die nacht. Feestjes en bezoek zijn hier ook zeldzaam

**Geplaatst**: 15-12-22 10:58

Geplaatst: 15-12-22 10:58

Hier ook bijna tot geen vriendinnen. Ben maar een eenzaam typje.
In het verleden wel een vriendin gehad(denk ik) die bezig was in het traject om zwanger te raken, kreeg allemaal appjes van haar hoe het ging met het traject. Totdat ze bevallen was. Toen kon er niet eens een appje van af toen ze wist dat ik geopereerd was. En zo gaat het met meer mensen. Ik moet altijd degene een appje sturen om te vragen hoe het gaat.
Ik denk dat ik ook moeilijk nieuwe vrienden maak omdat ik bang ben om wederom teleurgesteld te raken.

**Geplaatst**: 15-12-22 10:58

Geplaatst: 15-12-22 10:58

Ik snap zeker dat je dit niet meteen heb willen plaatsen.
Kan me hier wel in vinden.

Ik ben ook voor de liefde van de ene kant naar de andere kant van het land verhuisd.
Deze relatie is nu over, hebben ook geen contact meer.
(vooral omdat hij niet reageert op mail etc - moeilijk verhaal, ga ik hier verder niet bespreken)

Ik krijg van veel kanten te horen, waarom ik niet terug ga naar waar ik vandaan kom.
Maar ik woon hier ondertussen al bijna 4 jaar.
Heb hier me werk, me paard - leuke mensen om me paard
(dat zijn inderdaad stal genoten en dus niet perse mensen die je daarbuiten ook ziet)
Maar aan de andere kant. Vraag eens of iemand iets buiten stal wilt doen?
Ik ben ook wel zelf meegevraagd voor bijv een festivalletje of iets wat hier dan meer gebeurd kwa kermis (muziek tenten)

Ik wil niet terug, omdat ik het hier gewoon veel mooier vind.
Mijn paard is super gelukkig waar hij nu staat.
Alle rompslomp er om heen gaat vast ooit een keer over.
Ik begin 2 januari zelfs met heel ander werk hier.

en wat altijd nog kan helpen is een hobby gaan doen of sport die je ook weer met andere mensen doet.
Je leert dan meer mensen kennen, die jij kent en niet via je vriend ofzo.
Want inderdaad, de mensen die je 'via' kent zijn vaak de gene die je kwijtraakt.

Je mag me pb sturen als je wilt.
Weet niet waar je zelf in de regio woont nu.
Ik zit in Noord-Brabant, wie weet zitten we dichtbij elkaar

**Geplaatst**: 15-12-22 11:01

Re: Geen echte vrienden

Geplaatst: 15-12-22 11:01

Ik heb wel vrienden maar redelijk oppervlakkig denk ik en nu ik wil trouwen was het even confronterend dat ik geen idee heb wie mijn bruidsmeisjes zouden zijn, laat staan mijn getuige. Vreselijk jammer.

Zou best iemand willen om echt regelmatig mee af te spreken en leuke dingen te doen maar het lijkt er niet zo in te zitten.

**Geplaatst**: 15-12-22 11:02

Geplaatst: 15-12-22 11:02

Heb je al eens geprobeerd online mensen te leren kennen? Ik ben zelf actief op Twitter en bokt en heb via deze platformen meerdere goeie vrienden over gehouden. Er bestaan ook websites gericht op nieuwe mensen leren kennen.

In welke regio zitten jullie? Wellicht kun je via dit topic wel mensen vinden met gemeenschappelijke interesses

**Geplaatst**: 15-12-22 11:05

Geplaatst: 15-12-22 11:05

Azmay schreef:
Ik heb wel vrienden maar redelijk oppervlakkig denk ik en nu ik wil trouwen was het even confronterend dat ik geen idee heb wie mijn bruidsmeisjes zouden zijn, laat staan mijn getuige. Vreselijk jammer.

Zou best iemand willen om echt regelmatig mee af te spreken en leuke dingen te doen maar het lijkt er niet zo in te zitten.

Wat leuk dat je binnenkort gaat trouwen.
Ik snap zeker dat dit dan wel heel moeilijk is ja.
Maar aan de andere kant. krijg je dan wel een hele intieme bruiloft.
Tenminste, dat is hoe ik er dan naar zou kijken.

jij woont voor mij heel dichtbij

misschien dat wij mekaar in de paardenwereld in de korte periode dat ik hier woon
dan wel eens gezien hebben (zonder te weten)

**Geplaatst**: 15-12-22 11:05

Geplaatst: 15-12-22 11:05

Hier hetzelfde hoor. Wel een vriendengroep maar geen eigen goede vrienden. Op school en universiteit geen blijvende vriendschappen opgebouwd (met verschillende redenen) en daarna lukte het ook niet echt. Ik ben introvert en een sociale kluns met weinig geduld voor koetjes-en-kalfjesgesprekken. Dat helpt niet echt lekker mee.

**Geplaatst**: 15-12-22 11:07

Geplaatst: 15-12-22 11:07

capopjekop schreef:
Heb je al eens geprobeerd online mensen te leren kennen? Ik ben zelf actief op Twitter en bokt en heb via deze platformen meerdere goeie vrienden over gehouden. Er bestaan ook websites gericht op nieuwe mensen leren kennen.

In welke regio zitten jullie? Wellicht kun je via dit topic wel mensen vinden met gemeenschappelijke interesses

Ik heb via bokt inderdaad ook een vriendinnen groepje, daar prikken we een paar keer een dag mee om een buitenrit te doen.
Wij zien mekaar dus eigenlijk alleen dan.
Al is het wel handig dat je wat verspreid woont.
Moest er laatst 1 in Eindhoven zijn en die is toen bij mij blijven slapen omdat dat wel lekker dichtbij was.
Scheelt een heel stuk file rijden

Ondanks dat ik hun dus niet zo vaak zie, is het wel altijd super gezellig als we mekaar weer zien.
+ je heb altijd veel om over te praten als je mekaar niet elke week ziet.
Dus dan is een buitenrit en daarna vaak even uiteten of lunchen altijd wel super gezellig

**Geplaatst**: 15-12-22 11:09

Geplaatst: 15-12-22 11:09

Ik had zo dit bericht kunnen typen... Ik weet hoe moeilijk dit kan zijn :(:)

Ik heb wel vriendinnen maar ik sta er nog niet open genoeg naar hun toe om alles te durven/kunnen vertellen. Mijn vertrouwen is geschaad vroeger, ik vertrouw mensen slecht en ben bang dat mensen bij oordelen op hoe ik ben. Hierdoor maak ik ook slecht nieuwe vriendschappen, het duurt erg lang voordat ik mijzelf durf te zijn. Ik heb ook een erg negatief zelfbeeld en denk regelmatig dat mensen niet met mij af willen spreken, al zeggen ze 10x dat het niet zo is.

Ik ben graag alleen, soms iets te graag. Ik haat verjaardagen en alle sociale evenementen. Maargoed, tot nu toe ga ik weleens over m'n grenzen heen, denk ik meer aan andere en ga ik wel naar verjaardagen, feestjes en leuke dingen doen

Ik weet niet natuurlijk uit welke omgeving je komt en je leeftijd, maar je mag altijd een pb sturen hoor!

**Geplaatst**: 15-12-22 11:12

Geplaatst: 15-12-22 11:12

Ik triggerde een beetje de manier waarop je aangeeft teleurgesteld te zijn in vrienden.
Zijn je verwachtingen niet te hoog. Zeker bij ziekte weten mensen vaak niet wat te doen, hoe ermee om te gaan , en dan doen ze domme dingen.
Dat hoef je ze niet te vergeven, dat is je goed recht, maar het mag wel.

Vrienden zullen je altijd teleurstellen, dat hoeft geen einde van de vriendschap te zijn, je kunt het ook als feit accepteren dat dit soort zaken nu eenmaal gebeuren, eroverheen stappen en de vriendschap gewoon in stand houden.

Vriendschappen waar alles perfect van twee kanten komt zijn uiteraard geweldig. Ik heb 1 zo'n vriendschap, maar genoeg anderen die anders zijn, omdat elk mens anders is.
Een vriendschap waar alles van 1 kant komt hoeft geen slechte vriendschap te zijn. Er zijn nu eenmaal mensen die heel slecht zijn in communiceren , die gerust 3 maanden elke week denken dat ze contact met je willen ,maar dat het er toch niet van komt.
Je kan dan beslissen om die mensen niet als vriend te willen,maar het hoeft niet.

Veel vrienden zijn gerelateerd aan context. Paardenvrienden raak je kwijt als je van stal verhuist of je paard weg is. Ook geen onwil, maar paardenmensen hebben nooit ergens tijd voor, en vriendschappen verwateren dan makkelijk.

En als laatste. Ga op zoek naar kennissen. Doe een sport/ hobby/ vereniging oid en bouw een band op met die mensen. Dat zijn dan kennissen, en met een beetje geluk worden het goede kennissen ... en wie weet komt er dan ook weer een vriend op je pad.

Mensen hebben in het algemeen maar weinig echte vrienden, dus een hoop fijne kennissen is al een goede start.

**Geplaatst**: 15-12-22 11:41

Re: Geen echte vrienden

Geplaatst: 15-12-22 11:41

Wat doe je verder zelf aan je sociale angst?
Ik bedoel dit niet aanvallend.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-12-22 11:51

Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-22 11:51

Een sport of hobby beoefenen met anderen is zeker iets waar ik mij toe moet zetten. Probleem is alleen dat ik simpelweg niet weet hoe te handelen om een stap verder te nemen. Ik durf mezelf altijd slecht uit te nodigen bij iemand anders of iemand bij mij. Ik ontmoet wel nieuwe mensen en in een groep kan ik best wel functioneren maar het kost me wel veel energie. Ik kan niet mezelf zijn. Ik ben introvert en ik heb er soms moeite mee om interesse naar een ander te houden. Dat geef ik toe, omgekeerd ben ik vaak ook niet een goede vriendin geweest. Ik moet echt dingen opschrijven en onthouden wat er bij mensen speelt. Ik weet niet waarom ik deze skill mis. Ik ben verpleegkundige. Professioneel moet en kan ik dit heel goed maar er zit een groot verschil in mij tussen professional en privé.
Ik heb nooit grote verwachtingen gehad van mensen. In de periode dat ik ziek was, heb ik heel veel aandacht en berichten gehad maar ik liet me teleurstellen door degene waar ik juist een bericht van verwachte. Ik heb er begrip voor dat het hartstikke moeilijk is iemand te benaderen met een moeilijke ziekte. Ik ben er altijd heel open geweest en absoluut geen klager. Wel wat lotgenotencontact over gehouden maar dan gaat het voornamelijk over de ziekte ( hoewel ik met een leuk clubje de Dam tot Dam heb gelopen, ik weet alleen niet hoe ik dit kan onderhouden)
Voor degene die nieuwsgierig zijn: ik ben 45 en woon in de omgeving van Boxtel. Geen kinderen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-12-22 11:54

Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-22 11:54

Pumpkinbroes schreef:
Wat doe je verder zelf aan je sociale angst?
Ik bedoel dit niet aanvallend.

Ik zit er steeds meer aan te denken om hulp te zoeken. Vorige week was ik op een receptie van mijn werk en ik weet gewoon niet hoe ik mij gedragen moet en voel me dan gewoon eenzaam en ongemakkelijk. Dit is na mijn ziekte wel enorm toegenomen. Drie jaar in isolatie geleefd ( Corona en kanker, werk in verpleging dus flink geïsoleerd)

**Geplaatst**: 15-12-22 11:54

Geplaatst: 15-12-22 11:54

Heel herkenbaar. Maar ik ben zelf ook mega introvert en heb niet snel echt een klik met mensen. Ik heb wel wat groepen waar ik regelmatig gezellig mee kan praten, maar echt vriendschappen zou ik dat niet snel noemen.

Het helpt om je verwachtingen van anderen niet te hoog te zetten en gewoon te leven. Zolang je actief blijft met hobby's e.d. komen en gaan mensen en soms blijven ze plakken.

**Geplaatst**: 15-12-22 11:58

Geplaatst: 15-12-22 11:58

Wat zoek je precies in een vriendschap Napie? Ik had vroeger vriendinnen die maandelijks wel wat samen deden. Dat kreeg ik niet meer ingebakken in mijn (over-)leven en die vriendschap is na heeeeeeel veel jaren voorbij. Vind ik nog wel eens jammer, maar als ik enkel vriendschapswaardig ben als ik elke keer "opdraaf", want "zo hoort dat", dan is het ook prima.

Heb ook een vriendin gehad; we spraken elkaar 2keer per week. Zij vooral aan het woord, ik vooral vragenstellend. Die was verbolgen dat ik enkel belde als ik in de auto zat - mijn reisafstand is > 1.5 uur enkele reis en ben blij als ik thuis ben. En nog was dat niet genoeg. De rust dat het gaf toen zij de stekker uit de vriendschap trok, "omdat ik haar niet voldoende aandacht gaf". Pfffff

En in het verleden een vriendin gehad die danig in de knoop zat. Dagen, weken, maanden voor haar klaargestaan. Ik had 1 keer haar echt nodig. Ze was er toen ook. Op een gegeven moment had ze mij nodig en kon ik even niet en heb me een tirade over me heen gehad dat ik egoistisch was, ze had nog wel voor mij klaargestaan. ja dikke doei, ALS er al sprake was van een weegschaal, dan sloeg ie haar kant uit en niet de mijne. Dus bekijk het effe. Flikte ze bij meerdere trouwens.

Ik heb nu "maar" een paar heel goede vriendinnen. En bij beiden is het echt: "zolang we onszelf kunnen zijn". Maar dat betekent ook, dat er afspraken gecanceld worden, als 1 van ons geen puf of even geen zin heeft. Zonder scheve gezichten. Soms spreken we elkaar maaaanden niet, en soms is het dagelijks (dan wel via whatsapp,). Maar het is altijd gezellig en we zijn er, indien nodig. Er zijn geen weegschalen of het "vrouwen-punten-systeem". We krijgen energie van elkaar.

Edit: over dat opschrijven. Ik heb mijn vriendin ooit eens helemaal lyrisch opgebeld omdat er iets heel gaafs gebeurd was. Ik bleef er maar praten en uiteindelijk zei ze: Oh ik dacht dat je belde om me te feliciteren. Oeps....

Dus wat zoek je precies?

Laatst bijgewerkt door Rocamor op 15-12-22 12:00, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 15-12-22 12:00

Geplaatst: 15-12-22 12:00

Ik heb 1 echt goede vriendin, eentje waar ik echt van op aan kan. We zien elkaar niet meer zo vaak als vroeger, maar onderhouden het contact wel. Dat doen we beide, het komt niet van 1 kant

Verder heb ik wel nog andere vriendinnen, maar daar ben ik niet zo close mee als met mijn "bestie". We spreken wel eens af, zien elkaar vaak op stal maar doen ook daarbuiten dingen samen. We bespreken ook wel eea, maar ik gooi mijn hart niet meer bloot op tafel zoals ik dat vroeger zou hebben gedaan.
Ik ben, net zoals iedereen denk ik, ook al heel erg teleurgesteld geweest in mensen van wie ik echt dacht dat ze héél goeie vriendinnen waren. Dat bleek niet zo te zijn, en daar heb ik wel van geleerd.

Ik ben wel vrij close met mijn familie, en breng graag tijd met hen door.
Ik voel me niet eenzaam, maar ik ben gewoon een loner. Ik doe het goed in mijn eentje. Ik heb van tijd tot tijd zeker nood aan een babbeltje, optrekken met vriendinnen, maar ik ben zo iemand die het vriendje veel plezier wenst op een feestje en met een boek op de bank kruipt. Dekentje erbij, katten op mijn voeten, Netflix op de achtergrond - I love it.

Het is niet zo dat ik sociaal incapabel ben - ik ben gewoon iemand die graag me-time heeft.
En als ik dan nood heb aan gezelschap, heb ik een aantal mensen bij wie ik terecht kan - vriendinnen, familie.

Ik denk dat het best moeilijk is om nog "nieuwe" vrienden te maken eens je een bepaalde leeftijd gepasseerd bent. Niet omdat we "te oud" zijn (ik ben 33 jaar), maar omdat we meestal al wel gesetteld zijn ofzo. Nieuwe mensen leren kennen lijkt me gewoon niet simpel te zijn (hoewel ik het type ben dat tegen iedereen kan beginnen kletsen), maar mensen hebben het gewoon zooo ontzettend druk, hebben al een "vaste kern" qua vrienden, ...

Ik ga akkoord met Eleeke: veel vriendschappen zijn context-gerelateerd. Ik had op mijn vorige stal een héél goeie vriendin, we spraken ook buiten stal vaak af. Ik ben verhuisd (zowel van huis als van stal) en nu zien we elkaar gewoon veel minder. We houden wel contact hoor, maar tja, de vriendschap is wel een beetje verwaterd. Maar ik vind haar nog steeds een topper, we proberen het contact te onderhouden en zullen elkaar vast nog wel zien. Ik had op één van mijn vorige jobs ook een heel goeie collegavriendin - die vriendschap is echt compleet verwaterd ondertussen. Dat is jammer - maar ik vrees dat dat zo'n beetje het leven is. We hebben het allebei druk, zijn allebei een andere kant opgegaan. Ook hier: ze is nog steeds een topper hoor, ik heb me 4 jaar doodgelachen met haar, heel veel privé-dingen besproken met haar (zowel mijn "dingen" als de hare), maar ach, zo gaat dat helaas in het leven... Er is niets gebeurd, geen ruzie oid, we hebben het beide gewoon druk, zijn een andere kant opgegaan en zo verwaterd de hele boel. Ik kan alleen maar dankbaar zijn dat ze me 4 jaar lang zo heeft laten lachen, ik ben blij dat ze een deel van mijn leven heeft uitgemaakt, en wie weet, misschien treffen we elkaar later nog wel eens!

Ik heb mijn ene vriendin die alles voor me betekent. Zij is ondertussen ook gegroeid in het leven, heeft een heel veeleisende job, woont ondertussen ook op zichzelf, heeft een paar relaties gehad, heeft een nieuwe vriendenkring opgebouwd - maar stiekem weten we dat wij altijd, no matter what, elkaars "bestie" zijn. We kennen elkaar al bijna 20 jaar haha, ik zie haar nog als 8-jarige rondhobbelen, heerlijk kind

Ik ben 8 jaar ouder

Dus onze vriendschap is echt moeten groeien haha! Maar echt - ik zou mijn leven voor haar geven. En zij ook voor mij. Ik heb er liever zo 1, dan 100 vagere vriendschappen.

Ik weet dat het eenzaam kan zijn. Ik zie het bij mensen in mijn nabije omgeving ook. De één kan daar beter mee om dan de ander.

Ik heb helaas niet erg veel tips voor je.. Je zou een nieuwe hobby kunnen proberen. Ik heb heel mooie vriendschappen gezien, die ontstaan zijn door bijvoorbeeld bij een wandelclub of singles-club te gaan. Dat zijn stuk voor stuk fantastische mensen die niet echt een eigen netwerk hebben, elkaar daar leren kennen, samen dingen ondernemen (omdat alleen maar alleen is, en zij liever niet alleen zijn) en daar zijn echt mooie vriendschappen door ontstaan.

**Geplaatst**: 15-12-22 12:02

Geplaatst: 15-12-22 12:02

Ik denk dat het meer de norm is eigenlijk.
Vrienden voor het leven is niet de gouden standaard, ookal wil social media je dat graag doen geloven.
Het is belangrijk om je sociaal actief op te stellen en een bepaald netwerk te hebben, maar zo‘n netwerk/vrienden is bijna altijd fragiel.
Levens veranderen en mensen die al 25 jaar dagelijks met elkaar belden kunnen ineens enorm uiteenlopende interesses krijgen of zelfs tot volledig nieuwe inzichten komen.

Het opvangen van iemand in nood zie ik ook niet als iets dat perse gebonden is aan een specifieke vriendschap. Als bij een collega het huis af fikt dan mag diegene hier heus onder goede afspraken komen logeren, ookal sprak ik diegene voorheenwellicht niet veel. Dat kan omdat we die ruimte kunnen bieden. Als je beste vriend in een studio woont is dat gewoon niet perse realistisch, totaal losstand van je emotionele verbinding of wel/niet vrienden zijn.

Het is denk ik ook niet perse gekoppeld aan generatie. Maar vroegah… bleven mensen vaker in hun eigen dorp wonen en dan blijven bestaande netwerken in stand. Echter is dat geen garantie dat deze je in jet ziekenhuis komen bezoeken. Het kan ook gewoon 40 jaar shiny surface zijn. Daar kom je pas achter als je in de problemen zit. Het kan dan ook blijken dat die over buur die je nauwelijks sprak ineens je toeverlaat is.

**Geplaatst**: 15-12-22 12:11

Geplaatst: 15-12-22 12:11

Hier ook geen vriendinnen na jaren geleden verhuizen en situaties waardoor je je vrienden leert kennen. Ik vind het prima zo en eigenlijk wel erg lekker. Niet dat getrek aan je en de sociale moetjes. Maar dat is natuurlijk net hoeveel behoefte je daaraan hebt. Ik heb mijn man en heb mijn familie en dat is (meer dan) voldoende voor mij.

**Geplaatst**: 15-12-22 12:14

Geplaatst: 15-12-22 12:14

Volgens mij is dit heel erg vaak voorkomend en het is juist goed dat je het aan de orde stelt. Ik woon al 2 jaar in een nieuwe stad en corona hielp niet, maar ik heb hier nog geen vrienden. En ik weet het ook van een andere kennis: zij mist het ook heel erg om even samen iets met iemand te kunnen doen.
Ik vind het zelf niet zo erg, ik hou niet van smalltalk en vind 1 op 1 met iemand om het 'gewoon maar samen zijn' niet zo leuk. Neemt niet weg dat het alsnog eenzaam kan zijn.
Gewoon maar zoveel mogelijk blijven ondernemen. Ik had altijd een super druk leven met heel veel activiteit, maar tijdens corona kwam ik er daardoor wel achter dat ik eigenlijk alleen 'activiteitsvrienden' had. Stopt de activiteit, dan stopt het contact.

**Geplaatst**: 15-12-22 12:15

Geplaatst: 15-12-22 12:15

Wat lastig TS!

Hier wel veel contacten / vriendinnen. Maar dat komt zeker niet vanzelf. Daar moet ik heel hard mijn best voor doen en dat echt tot een prioriteit maken. Daar struggle ik ook nog best vaak mee. Maar tot mijn 22e ofzo had ik niet echt veel vriendinnen, toen ging dat heel lastig en was ik vaak eenzaam. Dit is veranderd toen ik er actiever mee bezig ging. Ze komen niet aanwaaien dus thuis op de bank wachten helpt niet zeg maar.

Ik ken veel mensen via bokt / instagram etc. Dat helpt bij onze generatie heel erg. Ga eens meepraten in een leuk HK topic of doe eens mee met een meeting. Dan leer je vanzelf mensen kennen!

**Geplaatst**: 15-12-22 12:37

Re: Geen echte vrienden

Geplaatst: 15-12-22 12:37

Dat via internet helpt natuurlijk alleen als je daarna ook in real life wat gaat ondernemen.

**Geplaatst**: 15-12-22 12:38

Re: Geen echte vrienden

Geplaatst: 15-12-22 12:38

Er is denk ik een belangrijk verschil tussen eenzaam voelen en het idee dat je geen „echte“ (wat dat ook is) vrienden hebt.

**Geplaatst**: 15-12-22 12:44

Geplaatst: 15-12-22 12:44

Ook ik heb geen echte vriendinnen. Al jaren niet meer. Wel een boel kennissen maar echt diep gaat dat niet. En dat is ook voornamelijk online. Ik heb vroeger op school wel een groepje gehad waarmee ik echt goed bevriend was. We gingen stappen maar ook goede gesprekken. Ik was toen de eerste die een relatie kreeg en alles is verwaterd. Nu realiseer ik me dat ik er altijd moeite voor deed, maar dat als ik het niet deed dat er niks gebeurde. Daarom ben ik nu ook wel eens eenzaam. Ik heb mijn man, maar soms zou ik ook wel eens een leuke vriendin willen waar ik leuke dingen mee kan doen

**Geplaatst**: 15-12-22 12:48

Geplaatst: 15-12-22 12:48

Ts, lijdt je er onder? Of denk je niet te voldoen aan het "ideaalbeeld".
Ik herken perfect je woorden over recepties en feestjes, mijn man heeft een stuk of acht goede vrienden, al vanaf de kleuterschool. Ik had er eentje toen, die is helaas jong overleden. Daarna kwam een nieuwe die me zo heeft teleurgesteld dat ik na 20 jaar dacht, bekijk het maar. En nu, wanneer ik goed nadenk, alleen goede kennissen en eigenlijk interesseert het me niet zo meer. Ik leef mijn leven hoe ik het goed vind en klaar. Sociaal wenselijk gedrag vertonen op feestjes? Wanneer ik er onderuit kan, graag. Ik ben volledig gelukkig met partner, kinderen en dieren. En achteraf zat dat er altijd al in, maar van meeloper ben ik gewoon gestopt met pleasen. Wanneer iemand om hulp vraagt ben ik er maar verder niet.