Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
 ) dat jij opgroeit in een heel moeilijke generatie. De hele wereld is bereikbaar, alles gaat 24/7 door, en het lijkt wel of je helemaal niks meer mag missen. Mensen lijken maar continue 'aan' te moeten staan, en het druk hebben is een soort van norm geworden.Eatshay schreef:Wanneer ben je voor het laatst eens lekker met een vriendin wezen lunchen, om vervolgens dusdanig lang te blijven hangen dat er na 3 koppen thee ook nog wel een wijntje achteraan kon?
Zorg voor jezelf. Anders kun je het binnenkort ook niet meer voor je kindje...
 Dat is lang geleden,uberhaupt dat ik iets leuks heb gedaan. Begin zomet met mijn man  alleen een etentje. Ik ben ook wel wat vriendinnen hier door verloren, dit omdat ik een totaal ander leven dan hun nu heb. Ik ben mijn beste vriendin gewoon wel kwijt geraakt hier mee. Dat vind ik echt erg. We hebben wel samen hier een heel open gesprek in gehad, zij gaf ook aan dat mijn leven totaal anders is gewoon dan haar leven en dat onze wegen echt van elkaar aan het scheiden zijn. Erg confronterend om dit te horen moet ik zeggen. We hebben overigens geen contact meer, helaas.  Ik heb gewoon geen tijd meer om iets alleen met ze te doen, ben of te moe of mijn kindje moet mee. Dat laatste is geen probleem, hij is super lief. Maar echt genieten doe je dan niet omdat je nog steeds heel de tijd bezig bent.daantjuhhh schreef:Ik zou de huisarts ook vragen om even bloed te laten prikken. Wellicht zijn je hormonen uit balans of kom je vitamine te kort. Dat kan ook een deel van de oorzaak zijn. Dat even uitsluiten is wel slim.
veerxsjimm schreef:Pff respect! Zou inderdaad een gesprek aangaan met de huisarts en wellicht een stapje terug doen waar kan. Gebruik je anticonceptie? ik herken me er een beetje in qua emoties en ''jezelf niet kennen''.. wellicht iets om naar te kijken..
                                                         
 
 . Ook dat is voor mij heel herkenbaar en als je die gebeurtenis zo confronterend vind lijkt het me heel goed om deze ook te laten behandelen als trauma. Dus super dat je naar de huisarts gaat. 
                                                         MarliesV schreef:Herken dit van mezelf jaren geleden. Wou toen niet naar de huisarts omdat ik bang was dat ik van hem mijn werk moest minderen en dat wou ik niet.
Stond ik daar, bij de homeopaat, te janken, schaamde me kapot, kon bijna niet zeggen wat er was en toch heb ik toen met wat ondersteunde druppels het gered.
Wil zeker niet zeggen dat de huisarts niet de juiste stap is, en juist ik ben voorstander van regulier boven alternatief. Maar wou het je wel meegeven.
Hopelijk vind je deels een medische oorzaak en kan je daarnaast niet eens met een praktijkondersteuner of zo gaan praten? Want opkroppen is niet goed, zo weinig tijd voor jezelf ook niet. Dus ergens moet er iets gaan veranderen.
                                                         Dani schreef:Ik zie al verschillende goede adviezen voorbij komen, maar wat ik nog wil toevoegen - als je het afgelopen jaar (andere) hormonale anticonceptie bent gaan gebruiken kan dat ook een rol spelen. Die hormonen kunnen je stemming flink beïnvloeden en bij mij was agressie één van de veranderingen. Moest ik aan denken omdat jij schrijft dat je iemand bijna aanvloog, en dat niet herkent van jezelf.
Amado7 schreef:En heb je zelf ook dat idee dat het dieper gaat?
Goed dat je bent gegaan.