Geplaatst: 13-11-22 13:03 Met de snelheid dat de tijd lijkt te gaan groeit ook de druk om na te gaan denken over "gezinsplanning".... Niet dat het nou allemaal a la minute morgen moet, kids. Maar ik wil ook niet op mijn 40e pas erachter komen dat ik toch een foute keus heb gemaakt. Bovendien zijn er in mijn familie (en gezin) bovengemiddeld veel mensen voor hun 60e overleden en dus heb ik altijd in mijn achterhoofd het gevoel zitten van "hoe vroeger je aan kinderen begint, hoe ouder je ze ziet worden".
Maarja. Die rammelende eierstokken, dat zijn ook maar hormonen en is ingegeven door een vrij primair instinct. Bovendien heeft niemand het ooit over de vervelende kanten van kinderen omdat dat taboe is. Dus hoor ik alleen maar rozegeur en manenschijn, terwijl ik in mijn omgeving toch veel bleke uitgeputte bekkies en een ijzig wanhhopige roep om kinderdagopvang of een goede oppas zie, wat me een beetje angst aanjaagt. Ik heb een half jaar lang op moeten passen op mijn neefje en nichtje van toen 2 en 5, omdat hun opa (mijn schoonvader) op sterven lag en oma dus niet beschikbaar was. En God..... 1 dag oppassen kostte me meer energie dan drie dagen werken in loondienst. Ookal ben ik echt helemaal gek op ze. Weet ik niet of ik dat nou 24/7 zou trekken. En dan kwam mama thuis met een paar nieuwe schoenen, en dan was het weer krijsen en gillen omdat er de verkeerde pokemon op stond yada yada. Mijn collega vertelde laatst dat ze zich toen ze kleine kinderen ad regelmatig opsloot op de WC zodat ze even geen gejengel en "mama, waar ligt dit" had
. Weinig geruststellend. De goede omstandigheden vind ik ook een beetje moeilijk. Ik heb een supersteady relatie, een koophuis in een goede onwijs kindvriendelijke en leuke wijk met meer dan genoeg ruimte. Maar door omstandigheden heb ik nooit mijn studie af kunnen maken en zit ik voorlopig nog wel even in de studiebanken, en is mijn inkomen niet fantastisch (+ collegegeld is DUUR en ik heb door mijn leeftijd geen enkele aanspraak meer op tegemoetkomingen of leningen).
Vriend verdient bovenmodaal, maar geen vetpot, en we hebben ook een maximale hypotheek dus om nou te zeggen dat er een gigantische buffer is, maandelijks. Mwah. Er komt nog wel een erfenis aan, maar ik weet niet hoeveel en hoe hoog.
Als ik dan lees dat kinderopvang 200 euro per maand kost minimaal schrik ik toch een beetje, hoewel ik door mijn studie dan wel weer allerlei tegemoetkomingen zou krijgen. We wonen ook niet in de buurt van familie (heb ik ook amper, want de levensverwachting ligt kennelijk niet zo hoog in huize menino en de rest krabt elkaar de ogen uit en daar wens ik me ver buiten te houden
). Het is ook niet zo dat we in de problemen zouden komen door 200 euro, maar een vakantie zit er dan bv. niet meer in. Nouja. Al met al TLDR. Ik wil een weloverwogen keuze maken.
De leuke kanten, maar ook de onbesproken kanten die tegenvallen. Het gebrek aan vrijheid en dat je zo'n bv. hummeltje never nooit alleen kan laten, wat ik me pas besefte toen dat stel pas aangehouden werd
. Niet dat ik mijn nichtje van 2 ooit alleen thuis had durven laten hoor, maar 't kwartje was gewoon nooit zo gevallen dat je ze dus tot een zekere leeftijd nooit alleen kunt laten. En de andere kanten die chronisch onderschat worden. De kosten (wat wat plastisch klinkt, maar ik wil geen kinderen in armoede op laten groeien) die nodig zijn om een kind een beetje leuk mee te laten komen met leeftijdsgenoten (als er niets onverhoopt gebeurt. Want dat kan altijd)Aangezien er veel mama's op bokt zitten ben ik dus ontzettend benieuwd wat jullie echt tegen vonden vallen t.o.v. jullie verwachting en vice versa. En of er momenten waren dat je zou willen dat je gewacht zou hebben bv. Mijn hormoontjes vertrouw ik niet zo
Toch is de wens heel groot. Ik ben zelf opgegroeid in een situatie waarbij het vrij duidelijk was dat het allemaal wat tegenviel Dus dat was geen topjeugd en wil ik ten alle tijdens voorkomen. 
. Geen dag meer voor jezelf. Waar je normaal gesproken weekend en vrije dagen hebt, bestaan die nu voornamelijk uit kinderen vermaken. (op een uitzondering na als je oppas regelt en wat leuks gaat doen)
Om een of andere reden denken mensen soms nog langer na over de koop van een paard (want: duur, en je moet er altijd rekening mee houden in je dagplanning) maar niet over het krijgen van kinderen (want: wens!) terwijl het "Duur en je moet er altijd rekening mee houden in je dagplanning" net zo goed een rol speelt. En nouja, een paard kan je altijd nog verkopen, kinderen niet 
, etc. Het is echt wel pittig. En dan is deze al een heel eind op weg 
' maar ondertussen weet ik dondersgoed dat ik nu geen kinderen zou willen. Ik moet er wel bij zeggen, ik heb geen koophuis en geen relatie, ook geen vreselijk grote financiele buffer, en ben een paar jaartjes jonger. Het is dus een iets andere situatie voor mij, maar ook als ik al die dingen wel zou hebben, zou ik alsnog mijn overwegingen hebben zoals jij die ook hebt. Dat je dit gesprek zo opent vind ik erg mooi, omdat nog best wel taboe is. De enige angst die ik heb bij het niet krijgen van kinderen, is hoe mijn toekomst eruit zal zien als ik ouder ben. Want als je geen kinderen hebt, met wie vier je dan Kerst, wie komt er dan op bezoek als je 60/70 bent, wie helpt je zodra je dat echt nodig gaat hebben op je 80e/90e? Vrienden, zussen en broers hebben op een gegeven moment ook hun eigen leven natuurlijk, eventueel wel met kinderen. Aan de andere kant, als je wel kinderen hebt is het natuurlijk ook niet gegarandeerd dat je later gezellig met z'n allen om het haardvuur gaat zitten en dat ze altijd voor je klaar staan. Er kan zoveel gebeuren. Persoonlijk denk ik dat als je nadenkt over hoe je je leven graag voor je zou zien, nu en over 30/40/50 jaar, dat je dan een redelijk idee hebt over hoe kinderen daar wel of niet in zouden passen. Uiteindelijk gaat het er voor mij in ieder geval om, om goed te onderzoeken wat ik in mijn leven wil doen en worden. En ook de afweging van de voordelen en de nadelen, als je dus echt dolgraag kinderen wil dan kan ik mij ook voorstellen dat alle nadelen erbij in het niet vallen - of het in ieder geval dubbel en dwars waard zijn. Als dat voor jou niet zo is, dan heb je ook je antwoord.
