![Vork :Y)](https://boktimg.nl/s/vork.gif)
Ik zit nu in mijn examenjaar op het vwo. Opzich gaat het prima op school, ik haal prima cijfers en docenten zijn erg te spreken over mijn doorzettingsvermogen en instelling. Ik merk echter steeds meer en steeds vaker dat ik erg onzeker over mijzelf ben, op alle vlakken. Of het nu gaat om het rijden van mijn (nieuwe) paard of het maken van examens. Ook over de kleine dingen. Ik weet dat ik de lat voor mijzelf hoog leg, dat zit in het aard van het beestje zegmaar
![Clown :+](https://boktimg.nl/s/clown.gif)
De afgelopen jaren/maanden zijn voor mij niet makkelijk geweest. 2 jaar geleden in het ziekenhuis gelegen, daar sowieso een half jaar van moeten herstellen en dat nog midden in de coronatijd. Het jaar daarop (afgelopen jaar) heel veel pech gehad met mijn paard, blessures, ziektes etc. We hebben afgelopen zomer helaas afscheid van hem moeten nemen, iets waar ik nog steeds dagelijks heel erg mee struggle.
Ik merk steeds meer dat ik er tegenop zie om, met name voor school, fouten te maken. Ik vergelijk mijzelf automatisch veel te veel met anderen, ook als ik het voor mijn doen goed doe. Mijn ouders, vriendinnen, docenten etc (iedereen in mn omgeving eigenlijk) zegt dat ik niet aan mijzelf moet twijfelen, omdat ik het goed doe zoals ik het doe en goed ben zoals ik ben. Het stomme is dat ik dat zelf ook heus wel weet, dat ik niet zo onzeker moet zijn, maar dat lukt op een of andere manier niet. Het komt er op neer dat ik in alles wat ik doe een stemmetje in mijn hoofd hoor die zegt dat ik het niet goed doe. Dit leidt ertoe dat ik het erg moeilijk vind om me voor te bereiden op belangrijke momenten, zoals SE week van aankomende week. Ik heb het gevoel dat het toch wel mislukt, hoeveel moeite ik er ook instop. Dit leidt ertoe dat ik vaak niks doe, waardoor ik juist meer stress krijg en er helemaal niks meer van bak.
Mijn ouders, (nieuwe) paard en vriendinnen zijn heel belangrijk voor me. Ik baal er zo van dat het maar niet lukt om te presteren op het niveau wat ik kan, want ik weet dat ik het in mij heb, alleen ben ik zo onzeker als de pest op elk gebied. Veel te bang om fouten te maken, ook al is mij altijd geleerd dat het niet erg is om fouten te maken.
Waar ik nu het meeste tegen aan loop is dat ik continu het gevoel heb dat ik niet goed genoeg ben, dat ik niet verdien wat ik allemaal heb. Het voelt constant alsof ik als een soort spook door het dagelijks leven zweef en van alles maar een klein beetje meekrijg. Als ik een dag lang niks of heel weinig doe voel ik me schuldig omdat ik niks doe, en als ik veel doe krijg ik maar de helft mee. Het rare is ook dat dit spookgevoel
![Scheve mond :\](https://boktimg.nl/s/nosmile.gif)
Het doel van dit topic weet ik ook niet zo goed, voornamelijk om van me af te schrijven en hopelijk heeft iemand misschien nog adviezen. Morgenochtend ga ik naar de huisarts met mijn ouders om dit allemaal te bespreken en hopelijk gaat dat helpen