Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-08-22 08:11

Rouwverwerking valt zwaarder dan verwacht...

Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-22 08:11

Ik weet niet wat ik hiermee wil bereiken, maar al kan ik even van mij afschrijven.

Mijn oma was ongeneeslijk ziek, meerdere malen kanker gehad. Positief tot het eind, een prachtmens. Nooit zeuren of zeiken. Ze was onkruid wat niet zou vergaan zei ze.

Inmiddels is zij 3 maanden geleden overleden. Alles is naar haar wens gegaan tot het eind, geen strijd, geen onnodige pijn, prachtig.
Wij als kleinkinderen hebben alles mee mogen maken van dichtbij en zijn overal naar wens bij betrokken.
Ik had me geen fijner afscheid kunnen wensen.

Echter is zij overleden op een ochtend dat ik een ziekmelding kreeg op het werk en mijn beide werkgevers in het vliegtuig zaten en mij, tot echt hun grote frustratie, niet konden bijstaan.
Ik ben teamleider binnen een bedrijf en ik werk bij noodgevallen 5 a 6 dagen per week, ik heb die ochtend besloten gewoon open te gaan en heb in mijn eentje de boel gedraaid tot ik in de lunch enkele uren hulp had van een collega en zijn zwangere vriendin.
Ik dacht dat dit een mooie afleiding zou zijn.
Het was een stressvolle dag.

A fijn, ziekte kan gebeuren, dit was echt een hele nare samenloop van omstandigheden.

Echter merk ik nu, 3 maanden later, dat ik hier echt heel veel last van heb...
Vorige maand zijn de huilbuien begonnen.. Uit het niets... Zonder dat ik aan haar denk.
Ik heb minder concentratie... Geen/minder zin meer om te sporten of naar de paarden te gaan...
Het personeelstekort op werk helpt ook niet mee... Ik vang veel gaten op.. Er is gewoon niemand.
Ik heb 2 fijne collega's die me hierin bijstaan hoor.
Ook mijn partner thuis is er 100% voor mij...
Daar ben ik dankbaar voor.

Inmiddels heb ik weer promotie gemaakt op het werk en ik had dit zo graag willen delen met oma..ik apte haar bij mijlpalen.. We videobelden als ik weer wat meegemaakt had op het werk ...
Opa is trots op me, we bellen keerdere keren per maand. Het gaat goed met hem, hij heeft goede zorg van zn dochters en schoonzonen. Dat is echt super!

Ik merk gewokn dat ik het hier zo moeilijk mee heb... Ik mis haar in mijn leven.. Haar positiviteit..
Hoe kan iemand die stervende is nou zeggen " Jo, er rest niets meer dsn mooie herinneringen, het is goed zo, het was prachtig"

Het doet gewoon zoveel pijn...
Wanneer houdt dit op..

Buiten deze momenten gaat het gewoon prima met me..
Maar soms overvalt het mij gewoon...

Bedankt voor het lezen...

Laatst bijgewerkt door Jolliegirl op 31-08-22 08:17, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-08-22 08:15

Re: Rouwverwerking valt zwaarder dan verwacht...

Geplaatst: 31-08-22 08:15

Geef het tijd, dat is het enige wat ik kan zeggen. Iedereen rouwt anders en zeker niet even lang. De een heeft het met een maand 'afgesloten' de ander kan pas rust vinden na een jaar. En als je moet huilen, verdrietig wilt zijn, lekker doen! Dan ben je het ook kwijt.

Sterkte! :(:)

**Geplaatst**: 31-08-22 08:33

Geplaatst: 31-08-22 08:33

Geef het inderdaad tijd!
En daarnaast, zorg een beetje voor jezelf en kijk uit dat jij straks niet (ook) overspannen bent of een burn-out hebt :(:)

want daar klinken mij een aantal van je "symptomen" persoonlijk ook wel een beetje naar.

Verder herken ik je gevoelens heel erg. Ik ben 5 jaar terug binnen 9 maanden tijd zowel mijn opa als oma verloren. Alle "eerste keren" mistte ik ze. Inderdaad het appen of bellen, en nog steeds denk ik wel eens "wat had ik ze dit graag willen vertellen/hierbij gehad". En nog steeds kan ik incidenteel nog wel eens in tranen uitbarsten.
Het verdriet slijt, maar zeker bij "grote" momenten mis ik ze ook nog steeds, en dat mag ook

. Je leert er alleen op een andere manier "mee omgaan" denk ik...

Heel veel sterkte in ieder geval, en wees een beetje lief voor jezelf!

**Geplaatst**: 31-08-22 08:35

Re: Rouwverwerking valt zwaarder dan verwacht...

Geplaatst: 31-08-22 08:35

Het is ook nog maar 3 maanden geleden :(:)

Grote knuffel van mij!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-08-22 08:38

Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-22 08:38

Blacky94: het is zeker niet makkelijk op het werk in de tijd van zoveel personeelstekort.
Ik probeer hierin mijn grenzen te behouden en niet zelf alles op te vangen. Ik ben ervan overtuigd dat er echt wel betere tijden komen.

Ik heb over 2.5 week even lekker 4 dagen vrij, gaan we even naar Frankrijk een paar dagen aan de kust genieten. Zal me goed doen.

Die dag dat mijn oma overleed heeft gewoon iets geraakt bij mij.. En niet het feit dat ze overleed. Masr het feit dat ik compleet alleen ervoor stond.. Ik heb geen contact gehad met familie omdat ik aan het werk was.. En die keuze had gemaakt omdat ik dacht dat het goed voor me was.

Achteraf gezien had ik gewoon niet moeten gaan.. Dan was de toko maar dichtgebleven..

Maar dat is achteraf gel*l.

Bedankt allemaal

Kookaburra schreef:
Het is ook nog maar 3 maanden geleden Grote knuffel van mij!

Het voelt soms : oma kom nu maar weer terug.. Het duurt nu wel erg lang....

**Geplaatst**: 31-08-22 08:41

Geplaatst: 31-08-22 08:41

Hier 8 dagen geleden mijn vader verloren aan die %€# ziekte. Ik wil jou en de anderen hier die iemand verloren zijn heel veel sterkte wensen. Ik heb geen idee wanneer het beter word. Wij zitten er nu net midden in. Gisteren was de uitvaart en ik voel me leeg. Leeg en boos.

**Geplaatst**: 31-08-22 08:41

Geplaatst: 31-08-22 08:41

Mijn vader is in de 1e Corona golf aan Corona overleden. Ondanks dat we erbij mochten zijn, merk ik dat het overlijden nu pas echt binnen komt.
Bij hem was de manier waarop hij naar het ziekenhuis vervoerd werd en de strenge regels rond de uitvaart klote en surrealistisch.
Ik geef maar aan het gevoel toe, haal mooie momenten met hem op.
Ben me bewust van hoe zijn laatste dagen verlopen zijn. Helaas kon dat niet anders vanwege de situatie.

Sterkte en ik denk dat je oma begrijpt hoe de dag toen verlopen is voor jou en ze zou niets liever willen dan dat je alles blijft delen met haar, alleen is het nu in je gedachten en met je opa.
Rouw kent geen vaste periode en geen draaiboek.

**Geplaatst**: 31-08-22 08:42

Geplaatst: 31-08-22 08:42

Allereerst gecondoleerd met je verlies.
Bij mij gaan ook burn-out alarmbellen rinkelen wat niet zegt dat het verdriet om je oma geen grote rol speelt.
Pas dus goed op jezelf (een ander doet het niet) en neem je tijd. Misschien kun je brieven schrijven aan je oma als je haar iets had willen vertellen of zoiets. Maar houd zeker ook de burn-out achtige symptomen in de gaten. In mijn geval was dit een samenloop van diverse heftige gebeurtenissen in mijn leven icm hoge werkdruk, het is vaak niet één factor. Heel veel sterkte gewenst!

Maya en Tinus jullie ook heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 31-08-22 08:44

Geplaatst: 31-08-22 08:44

Gecondoleerd met het verlies van je oma. Snap een beetje hoe je je voelt.

Op 10 april kreeg ik te horen dat mijn zus ongeneeslijk ziek was, 17 april is ze overleden.
Heb jaar 2½ jaar niet gezien vanwege de corona, zij woonde in Suriname. Wel bijna dagelijks app contact en we belde elke week wel een keer. Het is voor zo onwerkelijk, heb haar geen knuffel meer kunnen geven, niet kunnen steunen, mijn zwager niet bij kunnen staan. Met de grootste moeite heb ik hun jongste zoon die kant op kunnen krijgen, lang leve alle regels maar niet heus. Hij was helaas te laat om zijn moeder nog in leven te kunnen zien, gelukkig was hij wel op tijd voor de rouwdienst. Ik mis haar ook nog dagelijks, vooral de nachten, dan ben ik veel en vaak wakker, door het tijdverschil was zij dan ook wakker en zaten we vaak te app-en, pak nog zo vaak mijn mobiel om te kijken of ze on-line is, helaas, ook het laatste app gesprek wat we hadden zakt steeds verder naar onderen, mijn zwager vertelde dat ze op haar telefoon als enigste nog een foto van mij had staan, en alle gesprekjes, de rest had ze gewist.

**Geplaatst**: 31-08-22 08:47

Geplaatst: 31-08-22 08:47

Het is pas drie maanden geleden, je hebt nog tijd nodig om het een plekje te geven. En niemand kan jou vertellen hoeveel tijd daarvoor nodig is. Dat verschild per persoon, maar weet wel dat rouwen een moeilijk proces is.

Probeer ook niet te vluchten in je werk, dat ga je niet trekken en dan zit je straks ziek thuis met verdriet en een overspannen lijf... zorg alsjeblieft goed voor jezelf.

Ik ben nu een jaar geleden m’n zus verloren aan kanker, tot het laatste moment voor haar gezorgd. Heb het er zelf ook nog ontzettend moeilijk mee want het leven gaat verder terwijl je voor je gevoel stilstaat.

Misschien helpt het voor je als je een gesprekje met de POH van de huisarts afspreekt? Zijnkunnen ook bepaalde handVatten bieden en ondersteunen bij rouwverwerking.

Ik wil je heel veel sterkte wensen want ik weet Precies hoe je je voelt, en dat sucks.....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-08-22 08:49

Re: Rouwverwerking valt zwaarder dan verwacht...

Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-22 08:49

Wauw wat een reacties. Ik ga die vanavond als ik thuis ben even op het gemak doorlezen. Wat Zijn jullie lief!!

**Geplaatst**: 31-08-22 08:51

Geplaatst: 31-08-22 08:51

Er staat geen tijd op rouw. Maar hij iedere eerste keer komt het gemis weer naar boven. Zeker het eerste jaar heb je veel van die momenten. De eerste keer dat… gun jezelf de tijd en het verdriet.

**Geplaatst**: 31-08-22 09:02

Re: Rouwverwerking valt zwaarder dan verwacht...

Geplaatst: 31-08-22 09:02

Heel veen sterkte Jolliegirl! Ieder mens is anders in de rouwverwerking. Mijn moeder is overleden toen ik 16 was, dat is inmiddels 9 jaar geleden. Ook zij had een lang ziekbed. Toen ik 16 was gaf ik mijzelf nooit de tijd om verdrietig te zijn of om er over na te denken. Ik ben zelf dus pas een aantal jaar geleden begonnen met rouwen toen mijn leven wat rustiger werd. Het overviel me enorm. Ook met huilbuien, paniekaanvallen en straatvrees. Toen heb ik wel hulp gezocht bij een rouwcoach/psycholoog. Met haar hulp heb ik eigenlijk leren rouwen. Nu kan ik nog steeds verdrietig zijn, maar heb ik het hele proces een betere plek kunnen geven. Geef het tijd en geef goed aan je omgeving aan waar je wel en niet aan toe bent. En ga vooral je gevoelens niet opkroppen of negeren. Praat er over met anderen, dat helpt. Het klinkt misschien nu onwerkelijk, maar het wordt echt beter!

**Geplaatst**: 31-08-22 09:24

Re: Rouwverwerking valt zwaarder dan verwacht...

Geplaatst: 31-08-22 09:24

Er is geen tijdplan bij rouw. Achteraf zijn beslissingen die je neemt in geval van overlijden niet terug te draaien en dat kan heel hard en lang zorgen voor een naar gevoel. Mijn ouders en schoonouders zijn al langer weg, waarbij ik met mijn mam en de omstandigheden waaronder ze overleed heel veel moeite en verdriet heb gehad. Tot twee jaar later lag ik vaak met tranen in mijn ogen in bed, van woede, onmacht en verdriet dat ik dat niet heb weten te voorkomen.
Jij kunt het niet terugdraaien en in combinatie met de drukke baan kan dat zorgen voor het even niet meer zien zitten.
Geniet van je vier dagen weg en is het niet genoeg dan neem een time out. Er komt een tijd dat je met een lach aan haar kunt denken maar hoelang dat nog duurt kan niemand voorspellen. En hoeft ook niemand voor je te zeggen want dat is bij iedereen verschillend, sterkte :(:)

**Geplaatst**: 31-08-22 09:30

Re: Rouwverwerking valt zwaarder dan verwacht...

Geplaatst: 31-08-22 09:30

Ik loop hier ook onwijs tegen aan. Oktober 2021 is mijn broertje plotseling overleden. Rond mei/juni dacht ik dat het wel weer ging allemaal, na 7 maanden thuis te hebben gezeten. Nu echter heb ik er weer zo veel last van. Inderdaad geen zin hebben om dingen te doen, geen plezier halen uit dingen. Huilen om alles, veel flashbacks naar die momenten.
Ik kom er zelf niet meer uit en heb morgen een afspraak bij de huisarts.

Rouw is een apart iets, komt met fases, en is natuurlijk voor iedereen anders. Heb je mensen met wie je hier over kan praten? Dat helpt mij altijd wel heel erg.

**Geplaatst**: 31-08-22 09:40

Geplaatst: 31-08-22 09:40

Je klinkt als iemand in de rouw. Hartstikke logisch om zo in de rouw te zijn. En dan maak je ook nog promotie die je niet kan delen met haar, logisch dat het dan weer gelijk heel hard binnenkomt.

Als je er niet meer uitkomt , of gewoon eens graag wil praten is het prima om daar hulp bij te vragen.
Maar je bent zeker niet heel lang in de rouw, dus het kan ook vanzelf minder worden.

Als je vooral maar beseft dat het ok is om je rot te voelen, dat je ontzettend rot en verdrietig voelen er ook gewoon bijhoort en dat je dat gevoel niet hoeft weg te stoppen voor jezelf.

**Geplaatst**: 31-08-22 11:50

Geplaatst: 31-08-22 11:50

Wat fijn dat je zo'n lieve oma hebt gehad. Heel veel sterkte met het verlies.

Het rouwen werkt voor iedereen anders en heeft vooral tijd nodig om het een plek te kunnen geven.

Zo te lezen wordt je ook op dit moment opgeslokt door het werk. Hierdoor heb je natuurlijk ook weinig tijd voor jezelf om te kunnen verwerken.

Soms is nee zeggen op het werk prima. Ook al ben je teamleider je bent bovenal mens. Jij kan zelf het personeelstekort niet oplossen en bijspringen is prima maar wel alleen als het ook voor jezelf kan. Je bedrijf heeft niks aan iemand die nu extra werkt en daarna uitvalt omdat het teveel wordt.

Zorg goed voor jezelf, geef jezelf rust en ademruimte en dan komt ook tijd voor het verwerken van het verlies van je oma.

Dikke knuffel en veel sterkte.

**Geplaatst**: 31-08-22 17:06

Geplaatst: 31-08-22 17:06

Wat naar. Ten eerste gecondoleerd met dit grote verlies.

Ik denk dat het belangrijk is om te beseffen dat het okay is om haar te missen en dat dat best een beetje pijn mag doen. Dat is ook zo’n open deur, maar toch. Het belangrijkste is denk ik om te weten dat dat hele diepe scheurende gevoel weer weggaat. Dat dat niet voor altijd is. En dat het zelfs vaak best korte momenten zijn. En dat dat al dat moois misschien wel waard is geweest.

Vaak zijn het specifieke momenten die het triggeren, en dan gaat het ook weer weg. Er is geen quick fix (je bepaalde (zelf)medicatie, maar dat wordt’um ookk niet). En dat maakt het ook zo zuur.

voor sommige mensen kan het wel heel waardevol zijn om dat gevoel om te zetten in iets symbolisch (iets doen voor een ander, een schilderijtje (laten) maken, geld inzamelen voor kwf) etc. Een ander heeft daar misschien helemaal geen behoefte aan. Er is geen goed of fout.
Probeer de verdrietige momenten te compenseren met iets leuks voor je zelf. Iets waar je blij van wordt. Dat heb jij en heeft je lichaam nu extra nodig. Dus je niet 3 slagen in de rondte werken, maar af en toe iets leuks doen. Een leuk uitje, een avondje bankhangen met vriendinnen, etc.

het wordt beter :(:)

**Geplaatst**: 31-08-22 17:21

Geplaatst: 31-08-22 17:21

Rouw is een persoonlijk proces en voor iedereen anders en met een andere intensiteit. Wegduwen of negeren helpt niet, dan krijg je vroeger of later alsnog die klap.
Maar je hoeft het niet alleen te doen, je kan hulp bij de rouwverwerking krijgen. Toen mijn vader was overleden kwamen de muren op mij af en was ik letterlijk doodmoe van het verwerken. Ondanks dat sliep ik vreselijk slecht. Mijn huisarts heeft mij toen naar een psycholoog doorverwezen die was gespecialiseerd in rouwverwerking. Dat heeft mij goed geholpen om door het rouwproces heen te komen.

**Geplaatst**: 31-08-22 17:24

Geplaatst: 31-08-22 17:24

Gecondoleerd met je verlies. Rouw is echt iets heel persoonlijks en verschilt van mens tot mens. Maar ik wil je toch even een waarschuwing meegeven, wat je omschrijft neigt namelijk ook heel erg naar een burnout. Dus pas echt op jezelf. Ook met die personeelstekorten, dat is iets voor je baas. Niet voor jou.

**Geplaatst**: 31-08-22 17:33

Re: Rouwverwerking valt zwaarder dan verwacht...

Geplaatst: 31-08-22 17:33

Ik heb na een verlies dichtbij 3 weken verlof opgenomen. Ik zou met jouw werklast zijn omgevallen in alle eerlijkheid. Dus ik vind het niet zo gek. Jij hebt totaal geen tijd ook om te rouwen. Dan wordt het enorm complex.

**Geplaatst**: 31-08-22 17:39

Geplaatst: 31-08-22 17:39

Rouw is anders voor iedereen, het beste is om het maar gewoon op zijn beloop te laten en jezelf het ook gewoon te gunnen om te rouwen.
Mijn vader en zus stierven binnen 5 jaar na elkaar en daar tussenin zat een zwaar kanker traject. Mijn methode was 'onbewust' bezig blijven. Maar ooit sta je stil en dan komt het binnen. Ik ben uiteindelijk zwaar depressief geweest met lichamelijke uitingen van stress. Ik gunde me zelf geen rouw. Mijn vader is nu 10 jaar weg en mijn zus 5 en ik heb nog steeds aanvallen van intens verdriet, mijn schoonmoeder is in juni overleden en dan komt het allemaal dubbel zo hard weer binnen. Hopelijk kun je wat troost vinden bij familie. Mijn moeder heeft een doodswens en mijn andere zus heeft paniekaanvallen en een zware burn out. Allemaal liepen we voor het verdriet weg. Dus laat het toe, het geeft niet, pijn mag gevoeld worden, je rouwt en rouw kent geen tijd. Heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 31-08-22 17:42

Geplaatst: 31-08-22 17:42

Gecondoleerd met het verlies van je oma.

Ik ben mijn moeder eind December 2020 verloren en ik ben nu pas op het punt dat ik het een plek kan gaan geven.

Mijn moeder was 1 van de belangrijkste personen in mijn leven maar ik werd in dezelfde periode chronisch ziek dus alles kwam tegelijk.

Ik ben de dag na overlijden ook gaan werken en stug door blijven gaan maar ik merk nu dat het mij op gaat breken.

**Geplaatst**: 31-08-22 17:49

Geplaatst: 31-08-22 17:49

Mindim schreef:
Rouw is anders voor iedereen, het beste is om het maar gewoon op zijn beloop te laten en jezelf het ook gewoon te gunnen om te rouwen.
Mijn vader en zus stierven binnen 5 jaar na elkaar en daar tussenin zat een zwaar kanker traject. Mijn methode was 'onbewust' bezig blijven. Maar ooit sta je stil en dan komt het binnen. Ik ben uiteindelijk zwaar depressief geweest met lichamelijke uitingen van stress. Ik gunde me zelf geen rouw. Mijn vader is nu 10 jaar weg en mijn zus 5 en ik heb nog steeds aanvallen van intens verdriet, mijn schoonmoeder is in juni overleden en dan komt het allemaal dubbel zo hard weer binnen. Hopelijk kun je wat troost vinden bij familie. Mijn moeder heeft een doodswens en mijn andere zus heeft paniekaanvallen en een zware burn out. Allemaal liepen we voor het verdriet weg. Dus laat het toe, het geeft niet, pijn mag gevoeld worden, je rouwt en rouw kent geen tijd. Heel veel sterkte.

Hier sluit ik me bij aan.
TS, je bent pas 3 maanden verder. Het verdriet is nog ontzettend vers en voor rouwen staat inderdaad geen tijd of manier voor.
Iedereen doet het anders en dat mag allemaal gewoon. Huil wanneer het komt en druk het niet weg.

Er is een mooie quote die zegt:

Citaat:
Grief is love with nowhere to go

**Geplaatst**: 31-08-22 19:22

Re: Rouwverwerking valt zwaarder dan verwacht...

Geplaatst: 31-08-22 19:22

Wat voor mij erg heeft geholpen is praten.
Toen ik 18 was is mijn vader heel onverwachts overleden.
Ik heb nooit afscheid van hem kunnen nemen, en de boosheid en verdriet was groot want waarom nou hij?
Ik ben na zijn overlijden ook in een diep zwart gat beland om maar zo te zeggen.
Hoe moeilijk ik het ook vond, met familie en andere mensen die dicht bij mij stonden heb ik veel over hem gepraat. En dat heeft mij ook goed gedaan.
Alsnog heeft het jaren geduurd voordat ik het echt een plekje kon geven en mezelf niet meer snachts in slaap huilde.
Dus geef het inderdaad tijd.

Gister heb ik helaas definitief afscheid moeten nemen van mijn opa, na lang ziekte bed is hij vorige week overleden.
Wat ik niet bij mij vader kon, kon ik gelukkig wel bij mijn opa en dat is afscheid nemen.
Mijn opa betekende ook veel voor mij, hij heeft ook veel voor mij gedaan.
Ondanks dat het verdriet groot is en ik hem heel erg zal misses, ben ik ook opgelugd, want wetende dat hij nu rust heeft en geen pijn meer maakt het toch iets dragelijker en waardoor ik het misschien ook sneller een plekje kan geven dan bij mijn vader.

Neem vooral de tijd, als je tijd voor jezelf nodig hebt pak die.
En vooral niet je gevoelens opkroppen, als je behoefte hebt om te praten gewoon doen (als je niemand hebt om er mee te praten mag je ook altijd mij een pb doen

)

In ieder geval wens ik je nog veel sterkte :knuffel: