Bokt.nl

Doubtless schreef:

Je kiest niet voor een kind om aan de sleur te ontkomen.
Als ik jouw post lees denk ik 'vooral niet doen'.

Bij ons was het geen beslissing. Het was een sterk verlangen waar we aan toe gegeven hebben.

Marjo schreef:

Als de zwangerschap/bevalling hetgeen is wat je tegenhoudt, waarom kijk je dan niet naar adoptie?

Voor mij is het al jaren heel duidelijk dat ik geen kinderen wil. Ik heb niets met kinderen en ik kan er ook niks mee. Ik zie alleen maar de nadelen van kinderen nemen

Qimm schreef:

Nou ja het zwanger zijn, bevallen en ziekenhuizenverhaal is natuurlijk maar een relatief korte tijd aan de orde en is waarschijnlijk prima te behappen.

Wat denk je dat er zo leuk is aan een kind?
Heb je er bij stilgestaan dat een kind er echt niet voor zorgt dat je niet in een sleur komt te zitten? (ik vrees zelfs het tegenovergestelde)


Ik hoef ze zelf zeker weten niet, ik denk dat mijn leven er qua kwaliteit op achteruit zal gaan. Kinderen krijgen, vind ik, moet je dan ook echt -ECHT- willen. De komende tig jaar zal je leven draaien om het kind en schijnbaar zul je je de rest van je leven zorgen maken of ze wel gelukkig zijn. Als dat voor jou een prima vooruitzicht is, dan ga er voor. Ik ken zat mensen die het helemaal heerlijk vinden.

Doe het iig niet omdat je denkt dat je leven er misschien leuker van wordt, of omdat iemand anders zegt dat het hoort of omdat je partner het heel graag wil.
Denk er eens goed over na, praat met mensen en vorm hierin je eigen beeld en beslis dán.

Wat je ook kiest, succes!

Yessy schreef:

Wij hebben ook onwijs lang getwijfeld en er was niet echt iets wat daarbij hielp. Er is zo'n boek 'het babydilemma' geloof ik maar ook de (gratis via de mail na aanmelden) oefeningen hielpen hier niet om de keus te maken. Lijstjes met voordelen en nadelen werkten niet want we konden geen rationele reden bedenken om er wel aan te beginnen. De enige reden was 'omdat we het graag willen' en daar waren we dan net niet zeker van. Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om er wel voor te gaan omdat we ons wel over een x aantal jaar met een gezinnetje zagen in plaats van met z'n tweetjes. Eigenlijk precies wat jij zegt: het leven is nu fantastisch samen maar vinden we dit leven over 10 jaar nog net zo leuk?

Wat betreft de zwangerschap en bevalling: ik vond er persoonlijk niks aan. Ik voelde me enorm, die buik zat in de weg en tegen het einde had ik olifantenpoten. En dan laten we de wekenlange misselijkheid en onderzekerheid of alles wel goed gaat nog buiten beschouwing. Je bent inderdaad een speldenkussen, ook als alles gewoon goed verloopt, en als het minder goed verloopt mag je nog een paar keer extra. En gelukkig mag je tegenwoordig gewoon zeggen dat je sommige dingen niet leuk vindt. Je hoeft (in elk geval bij de meeste mensen) niet meer te faken dat het een grote blije roze/blauwe wolk is. En als jij zo'n geluksvogel bent waarbij dat wel zo blijkt dan zijn dan is dat alleen maar fantastisch

En alles wat daarna komt kan je volgens mij toch niet inschatten. Je hebt baby's die altijd slapen en baby's die nooit slapen en alleen maar gillen en alles er tussen in. Misschien kun je goed tegen slaapgebrek, misschien ben je twee jaar lang een zombie. Doe je je kind vanaf een paar weken oud regelmatig een nachtje uit logeren voor me-time of wil je juist je kind geen meter bij je vandaan tot 'ie loopt.

Succes met je beslissing!

ynskek schreef:

Ik zie met name redenen waarom je ze niet zou willen.

Wat zijn voor jou redenen waarom je wel kinderen zou willen? En wat maakt dat je kinderen van je zelf wil en niet zoals hier boven ook aangegeven wordt bijvoorbeeld geadopteerd of pleegkinderen?