Ik wil dit even van mij afschrijven en hopelijk hebben mensen tips hoe ik dit momenteel kan doorbreken, ook al zijn het maar kleine stapjes alles is welkom.

Ik heb de afgelopen 2 weken best wel wat stressvolle momenten meegemaakt op verschillende vlakken.
Vorige week maandag had ik in de middag een gesprek met iemand waarbij ik in behandeling ben voor dit soort dingen te bespreken. Toen ze eenmaal weg was wilde ik mij een broodje smeren en opeten op de bank, maar hier is het helemaal fout gegaan.

Ik heb 2 happen van mijn broodje genomen en meteen kreeg ik een reactie alsof er een brok in mijn keel zat en het stukje brood bleef steken. Ik kreeg dus een paniekaanval die ruim 30 / 45 minuten heeft geduurd. Ik was op dat moment alleen thuis dus ik wist niet wat ik moest doen. Ik ben in paniek naar de wc gerend en heb moeten braken en spugen. Voor de rest heb ik die middag / avond niks meer gegeten verder.
Dinsdag ben ik gaan werken maar in de middag tijdens de lunch en bij de 2de hap van mijn boterham weer hetzelfde verhaal.. een paniekaanval. Ik kreeg het heel benauwd en hartkloppingen dat ik er gewoon bang van werd voor weer dat enge gevoel.

Woensdag, donderdag en vrijdag weer op vloeibaar geleefd. Maar ik zou vrijdag terugbellen als ik nog steeds geen vast voedsel kon eten. Dus ik gebeld maar de huisarts was met vakantie en ze kon niks voor me doen, ik moest het weekend nog maar afwachten..
Zaterdag lukte het mij helemaal niet meer dus heb ik de spoedpost gebeld want ik kon zelfs zonder te kokhalzen geen vloeibaar meer eten en drinken deed zeer. Ze gaven aan dat ik oxazepam voorgeschreven kreeg om de angst wat te laten zakken om weer te proberen te eten. Opzich gaat het met momenten aardig maar ergens heb ik ook nog angst voor het stik gevoel vooral als ik alleen thuis ben. Maar als ik de oxazepam heb genomen en mijn vriend is thuis dan lukt het eten wel aardig.
Ik vind het zelf al heel eng om dit te schrijven hier dus hou het aub wel een beetje lief
