Moderators: Firelight, Muiz, NadjaNadja, Mjetterd, xingridx, Ladybird, ynskek, Essie73, Polly
Onali schreef:Ik zou naar je eigen HA gaan en in overleg naar een goede psycholoog en diëtiste.
xPareltje schreef:Hallo Bokkers,
Ik wil dit even van mij afschrijven en hopelijk hebben mensen tips hoe ik dit momenteel kan doorbreken, ook al zijn het maar kleine stapjes alles is welkom.
Ik heb de afgelopen 2 weken best wel wat stressvolle momenten meegemaakt op verschillende vlakken.
Vorige week maandag had ik in de middag een gesprek met iemand waarbij ik in behandeling ben voor dit soort dingen te bespreken. Toen ze eenmaal weg was wilde ik mij een broodje smeren en opeten op de bank, maar hier is het helemaal fout gegaan.
Citaat:Ik heb 2 happen van mijn broodje genomen en meteen kreeg ik een reactie alsof er een brok in mijn keel zat en het stukje brood bleef steken. Ik kreeg dus een paniekaanval die ruim 30 / 45 minuten heeft geduurd.
Citaat:Ik was op dat moment alleen thuis dus ik wist niet wat ik moest doen.
Citaat:Dinsdag ben ik gaan werken maar in de middag tijdens de lunch en bij de 2de hap van mijn boterham weer hetzelfde verhaal.. een paniekaanval. Ik kreeg het heel benauwd en hartkloppingen dat ik er gewoon bang van werd voor weer dat enge gevoel.
Citaat:Zaterdag lukte het mij helemaal niet meer dus heb ik de spoedpost gebeld want ik kon zelfs zonder te kokhalzen geen vloeibaar meer eten en drinken deed zeer. Ze gaven aan dat ik oxazepam voorgeschreven kreeg om de angst wat te laten zakken om weer te proberen te eten. Opzich gaat het met momenten aardig maar ergens heb ik ook nog angst voor het stik gevoel vooral als ik alleen thuis ben. Maar als ik de oxazepam heb genomen en mijn vriend is thuis dan lukt het eten wel aardig.
Citaat:Ik vind het zelf al heel eng om dit te schrijven hier dus hou het aub wel een beetje lief
xPareltje schreef:Voor diegene die zeggen hulp zoeken, zoals in mijn tekst hierboven heb ik die op het momenteel al elke week. Dus aan die tips heb ik niet zoveel.
@_mar3 de momenten beginnen wat meer rust te geven inderdaad. Nu heb ik pizza gegeten en dat gaat goed, een madelaine koekje gaat ook gewoon prima. Ik kan alles binnenhouden maar krijg het wel benauwd met hartkloppingen tijdens het moment dat ik het tot mij neem. Het is enkel nu de angst omdat ik vorige week dus het gevoel had van te stikken dat ik geen vastigheid durf te eten. Verder kan ik gewoon prima eten als dit niet was voorgevallen
xPareltje schreef:Voor diegene die zeggen hulp zoeken, zoals in mijn tekst hierboven heb ik die op het momenteel al elke week. Dus aan die tips heb ik niet zoveel.
@_mar3 de momenten beginnen wat meer rust te geven inderdaad. Nu heb ik pizza gegeten en dat gaat goed, een madelaine koekje gaat ook gewoon prima. Ik kan alles binnenhouden maar krijg het wel benauwd met hartkloppingen tijdens het moment dat ik het tot mij neem. Het is enkel nu de angst omdat ik vorige week dus het gevoel had van te stikken dat ik geen vastigheid durf te eten. Verder kan ik gewoon prima eten als dit niet was voorgevallen
Annet_Dottie schreef:xPareltje schreef:Voor diegene die zeggen hulp zoeken, zoals in mijn tekst hierboven heb ik die op het momenteel al elke week. Dus aan die tips heb ik niet zoveel.
@_mar3 de momenten beginnen wat meer rust te geven inderdaad. Nu heb ik pizza gegeten en dat gaat goed, een madelaine koekje gaat ook gewoon prima. Ik kan alles binnenhouden maar krijg het wel benauwd met hartkloppingen tijdens het moment dat ik het tot mij neem. Het is enkel nu de angst omdat ik vorige week dus het gevoel had van te stikken dat ik geen vastigheid durf te eten. Verder kan ik gewoon prima eten als dit niet was voorgevallen
Onderschat stikangst alsjeblieft niet. Ik heb het in 2014 ontwikkeld en ben er nog altijd niet helemaal vanaf. Ook niet met wekelijks een psycholoog zien of wat dan ook. Sinds een jaartje gaat het beter na de zoveelste keer naar een psycholoog en EMDR (ik had in het algemeen veel last van angsten). Doe ermee wat je wil, maar de tip van zoek hulp en zeker bijvoorbeeld een logopedist is geen verkeerde. En als je wekelijks hulp krijgt, kaart het daar aan, voordat het wel erger word. Bij mij begon het ook klein en sloop het er in tot ik alleen nog maar vloeibaar "at"/dronk.
xPareltje schreef:Annet_Dottie schreef:
Onderschat stikangst alsjeblieft niet. Ik heb het in 2014 ontwikkeld en ben er nog altijd niet helemaal vanaf. Ook niet met wekelijks een psycholoog zien of wat dan ook. Sinds een jaartje gaat het beter na de zoveelste keer naar een psycholoog en EMDR (ik had in het algemeen veel last van angsten). Doe ermee wat je wil, maar de tip van zoek hulp en zeker bijvoorbeeld een logopedist is geen verkeerde. En als je wekelijks hulp krijgt, kaart het daar aan, voordat het wel erger word. Bij mij begon het ook klein en sloop het er in tot ik alleen nog maar vloeibaar "at"/dronk.
Ik probeer strakjes even op iedereen te reageren.
Als het slikangst is neem ik dat zeker serieus, maar dat is het in dit geval niet. Ik heb gewoon een nare ervaring gehad doordat ik van de afgelopen weken behoorlijk wat stress heb gehad, dit heeft mij waarschijnlijk een soort brok in de keel gegeven waardoor ik het gevoel kreeg dat mijn voedsel is blijven hangen en het voelde als stikken.
Ik kan wel andere dingen eten als alleen vloeibaar alleen dan begint mijn lichaam weer symptomen te laten zien van een paniekaanval, waardoor ik telkens niet durf. Maar met een oxazepam lukt het wel. Dus ergens zit het ook momenteel tussen de oren denk ik zoals iemand hierboven al schreef waardoor het paniekerige gevoel erger wordt omdat ik bang ben dat het weer gebeurd terwijl dat helemaal niet hoeft te zijn.