Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-07-22 17:22

PTSS en depressie lotgenoten

Geplaatst door de TopicStarter : 26-07-22 17:22

Dit is een goedgekeurd schaduwaccount. Mocht je me herkennen, dan dit liever niet in dit topic bekend maken.

Waar moet ik precies beginnen? Als tiener wist ik al wat ik wilde worden. Helaas was ik nog te jong dus heb een andere opleiding gedaan. Mijn eerste optie bleef echter kriebelen en ik ben er toch voor gegaan. Het kostte me drie pogingen (en enkele jaren) maar in 2012 was het zover! Ik kon eindelijk beginnen aan mijn droombaan. Ik stond echter niet stil bij de keerzijde van dit beroep: het PTSS monster.

Drie jaar geleden kreeg deze mij in zijn greep. Van een vrolijke, spontane, sociale en energieke vrouw werd ik ineens een teruggetrokken, angstige, vooral niet sociale vrouw met een kort lontje en weinig energie.

Ik werd getest en kreeg de diagnose PTSS met een depressie. De behandeling werd ingezet: imaginaire exposure en, toen dat niet hielp, EMDR.
Dat werkte opzich goed, maar ik kreeg het advies om schematherapie te gaan volgen als vervolgbehandeling.

Zo gezegd, zo gedaan. Na bijna een jaar schematherapie kwamen mijn PTSS klachten terug. Ze zijn nooit helemaal weggeweest, maar nu kwamen ook de flashbacks weer terug. Dus weer gestart met EMDR en daarna exposure. De flashbacks verdwenen, maar de rest van de klachten bleven helaas. Restklachten blijkbaar. Kort gezegd: het is niet anders, maar je bent eigenlijk uitbehandeld. Het enige wat misschien nog wat zou kunnen bieden is een lotgenotengroep. Hier sta ik al 2 jaar op de wachtlijst…

Mijn laatste therapie eindigde eind vorig jaar. En nu…ben ik afgelopen week weer naar de huisarts gegaan omdat het niet goed gaat. Mijn klachten nemen toe, af en toe weer flashbacks, kort lontje, slecht slapen, nergens zin in, terugtrekken, hartkloppingen, concentratieproblemen, gevoel van wanhoop en fysieke klachten bij triggers.
Als ik teveel prikkels heb gehad nemen mijn klachten alleen maar toe en kom ik niet op woorden, vergeet veel en meer van dat soort geintjes.

Ik heb zo hard gewerkt de afgelopen drie jaar en het heeft me precies niets opgeleverd. Ik ben volledig arbeidsongeschikt, heb vanalles geprobeerd met re-integratie, maar alles mislukte omdat het veel te veel van me vroeg.

Ik doe nu 2 uur in de week vrijwilligerswerk en dat was het wel zo’n beetje. Ik sta op in de ochtend en doe mijn dingetjes, maar alles op de automatische piloot en er lijkt geen oplossing te komen.

Ik ben vooral eigenlijk op zoek naar lotgenoten. Weten dat ik niet de enige ben ofzo? Ik begin zo langzamerhand aan mezelf te twijfelen namelijk.

**Geplaatst**: 28-07-22 13:15

Geplaatst: 28-07-22 13:15

Hoi meis,
wat ptss en depressie betreft kan ik mij melden. Al was het bij mij niet werkgerelateerd.
Dat lijkt me nog een extra klap: je doet wat je graag wil en 'beng' en het lukt niet meer... :(:)

Het zijn nare aandoeningen. Bovendien aan elkaar verwant, met een duidelijke overlap, maar ook verschillen. Als student van prof Schreuder: bij depressie is het belangrijk om je cortisol gehalte te checken. Van 'te veel stress' kan je cortisol te laag worden - zoals bij ptss, pts stress tenslotte - met als gevolg dat je moe wordt, moedeloos, bang of hoe het maar uitkomt. Een orthomoleculaire arts kan je hier goed bij helpen.

Schema therapie ken ik vooral als een lange vragenlijst mbt je jeugd, je ouders en in welke mate jouw behoeften wel of juist niet aan de orde kwamen.
Ik kan me voorstellen dat je op gegeven moment in zo'n therapie confronterend kan zijn en dat dus de ptss klachten erger worden. (Ik kwam niet verder dan de lijsten, maar op basis daarvan kun je goed met een therapeut de diepte in.) Zo gaat het soms in een trauma therapie. In principe "geeft het niets" - leuk is beslist anders!!! - je therapeut snijdt een volgend thema (al dan niet een volgende behoefte die vroeger genegeerd werd) en 'bam'.
In mijn tijd (oma vertelt...) werd dan gezegd: we gaan tijdelijk van fase 2 (confrontatie, maar dat is nu te heftig) naar fase 1: weer rust opbouwen.
Nu ja, om één of andere reden gingen jullie emdr doen.
Hebben jullie hier over gepraat, waarom gekozen werd voor emdr (fase 2) ...?
Op zich ben ik emdr fan, ik vind het een hele respectvolle therapie.
(Dat jullie daarna exposure gingen doen hoor ik vaker, maar ik snap het niet helemaal. Emdr heeft aspecten van exposure, en emdr is in principe pas klaar als ook het exposure aspect compleet neutraal voelt. Uiteraard kun je daarna checken hoe het 'in real life'is, en wellicht blijkt er dan nog een trigger mbt geur oid te zijn.)

En BALEN dat de klachten bleven...!
Okee, de flashbacks ben je liever kwijt dan rijk, maar de 'definitie' van ptss in de DSM omvat veel meer (en in principe kun je dus ptss hebben zonder flashbacks).

En BALEN dat de therapie dan stopt...!!! Been there, done that and got the scars, therapeuten die je eerst vertrouwt en op een moment dat je je nog steeds hartstikke rot voelt krijg je de boodschap 'dat het klaar is'.
In principe is het om uit je vel te springen, maar ik had daar lang niet altijd de enrgie of het lef voor.

Hopelijk ten overvloede, maar voor alle duidelijkheid: trauma verwerken doe je zogezegd in 'de drie fasen'.
Die kunnen elkaar wat afwisselen, maar het kan zin hebben om te weten dat er drie "afzonderlijke" fasen zijn.

Beginnen bij het begin : de stabilisatiefase, 'poot'n op de groand', rust opbouwen. En heel veel informatie krijgen. Snappen wat er gebeurt, weten hoe allerlei zaken in elkaar zitten, duidelijkheid, rust en graag betrouwbare mensen om je heen.
In die stabilisatie staat niet de oliebol centraal, maar jouw leven 'in het hier en nu'. En krijg je allemaal tips en tricks en technieken om je leven zo aangenaam als momenteel mogelijk is te maken. Alles echt fijn maken lukt de eerste keer in fase 1 nog niet, dat komt in de rest van het proces.
Van de reddingsdriehoek tot de polyvagale theorie tot de oefening van de vijf zintuigen.
Je zelf ook al aan de slag met dingen als wandelen, yoga en wat al niet, gericht op rust en ontspanning. En rondneuzen mbt de informatie. Ivm de mogelijkheid dat je cortisol mogelijk te laag is: liever wandelen dan hollen en niet meteen enorme afstanden.

In de tweede fase ('confrontatie') waarin jullie met bijv emdr de oliebol aanpakken wordt het anders. En als je grondig aan fase 1 gewerkt hebt, kun je altijd terugvallen op je vaardigheden. (Gedurende 1 minuut of vijf weken of - tig maanden - net wat je wil.) Nu is het doel dat je leven leuker wordt omdat je de ellende 'de nek omdraait' - dat lucht op! En met wat mazzel krijg je nieuwe inzichten.

En de derde fase: daarin gaat het over 'wat jij vroeger niet geleerd hebt mbt emoties en wat al niet' alsnog leren. En : heel belangrijk : de derde fase traumatherapie is ook ruimte om na te denken over 'dit is MIJN leven, wat wil IK hier mee gaan doen...? En het is een complete fase, geen afrondend gesprek.
Er is een omkering: nu staat niet centraal wat jou is aangedaan, maar wat jij wil, wie je bent, waar je heen wil - en ruimen jullie alle belemmeringen die er nog blijken te zijn op.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-07-22 13:31

Re: PTSS en depressie lotgenoten

Geplaatst door de TopicStarter : 28-07-22 13:31

Hoi Janneke,

Fijn dat je reageert! De schematherapie is destijds gedaan, omdat de ptss herstelt was, maar er verder wel nog werk aan de winkel. Ik herken de vragenlijsten trouwens niet moet ik zeggen. Wel enkele natuurlijk, maar ik heb vooral veel praktische dingen gehad. Het heeft mij wel veel inzichten gegeven. Om de een of andere reden is de ptss toch weer de kop opgestoken. Vermoedelijk door bepaalde triggers. De psychologen in de praktijk waar ik op dat moment zat gaven aan dat het ook zou kunnen zijn dat de emdr de eerste keer niet voldoende heeft gewerkt en het dus ruimte had om weer op te vlammen.

De exposure is gekozen, omdat ik behoorlijk heftig bleef reageren op sirenes die ik hoorde. Ik heb dus sessies lang alleen maar naar sirenes mogen luisteren.

Ik heb een tijdje dan ook EMDR en schematherapie naast elkaar gehad. Niet op dezelfde dag uiteraard. Er is uiteindelijk besloten om de therapie in zijn geheel te stoppen, omdat het geen meerwaarde meer had. Bij EMDR was mijn spanning laag en bij de schematherapie was eigenlijk weinig meer te vertellen. Overigens is dit wel afgebouwd (uiteraard). Het ging toen ook eigenlijk best prima. Ja ik had restklachten, maar die konden met therapie niet meer verholpen worden.

Maar nu loop ik dus weer vast en begint het hele feest weer van voren af aan.

**Geplaatst**: 28-07-22 13:43

Re: PTSS en depressie lotgenoten

Geplaatst: 28-07-22 13:43

Hoi meis,
heb je zelf een idee over die triggers die op gegeven moment de ptss deden opvlammen...?
(Het kan iets heel subtiels zijn, een geur, een opgetrokken wenkbrauw - van alles - en soms heeft het ook geen zin om er naar te zoeken.)

En trouwens: hielp het: tijden lang sirenes beluisteren...?
En ook met zo'n soort trigger kan het heel ingewikkeld in elkaar zitten 'hoe en waarom' jouw lichaam meent dat ze in (levens)gevaar is, en jouw lichaam in haar alarm toestand gaat.

En andermaal 'oma vertelt': dat je toch twee jaar moet wachten op zoiets simpels als een lotgenotengroep...
Heel naar!