Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-07-22 08:29

moederschap-ik ben op

Geplaatst door de TopicStarter : 07-07-22 08:29

Hallo lieve allemaal

ik ben op. opper dan op. En aan jullie de vraag of er meegedacht kan worden om mijn batterij weer op te laden, want mijn ideeen zijn op.

de situatie: Getrouwd, man werkt 40 uur per week, is dagelijks wel om 16:30 thuis. Ik ben sociaal maatschappelijk dienstverlener maar al bijna 5 jaar bewust thuisblijfmoeder. We hebben 2 kinderen van 3 en 4 jaar oud, een meisje en een jongen. So far so good.

Het probleem: ik ben op. Het soort moe wat niet op te lossen valt met meer slapen, of een dagje met een vriendin op stap. Ik sta altijd 'aan', heb 24/7 de verantwoordelijkheid voor de kinderen en dat breekt me op. Mijn man helpt goed mee in het huishouden, maar wel altijd onder mijn eh.. ja, supervisie? Hij vraagt altijd wat hij kan doen, waarmee hij kan helpen. In het weekend komen de kinderen naar onze kamer en kruipen ze in ons bed en worden we heerlijk wakker. Alleen gebeurd er niks totdat ik zeg 'kom kinderen, we gaan aankleden' . Als ik ze geen boterham geef voor de lunch, komt man ook niet in actie om ze een boterham te geven. Dit heb ik aangekaart bij hem, dat ook hij de verantwoordelijkheid van de kinderen op zich mag nemen om mij te ontlasten. Dat hij eens de boel aanzwengelt in het weekend en het voortouw neemt, de leiding neemt.

Dan hebben we nog de kinderen. De een wil niet uit bed in de ochtend, de andere wil persé een glitter fleecetrui aan als het buiten 30 graden is, dan eten ze hun brood niet op waarvan ik nog heb gevraagd wat ze erop willen, dan zijn er schoenen kwijt en vind ik die in de prullenbak, sta ik op het punt te vertrekken is het 'mamaaa ik moet poepen', de jongste die het leuk vind zijn kleding uit te trekken en in zijn blote gat door het huis rent en gaan er bekers melk over de salontafel heen. En dit alles in een tijdbestek van een uurtje.
Mijn geduld is op. Ik ben kortaf naar de kinderen en kan niet veel hebben, ik mopper als er iets tegen zit. Ik vind dit absoluut niet leuk, voor niemand. Niet voor mij en ook niet voor mijn kinderen. ik hoef geen moeder theresa te worden, maar waar is mijn geduld gebleven waar ik voorheen zoveel van had?

Wat heb ik gedaan om het op te lossen?
- meer slapen. Als de kinderen op school / de peuterspeelzaal zijn proberen een uurtje slaap te pakken.
- regelmatig een dagje naar de sauna, alleen of met een vriendin
- tot 10 tellen of afstand nemen als ik merk dat mijn frustratie te heftig wordt. Ben regelmatig op de WC te vinden als het me teveel is allemaal
- Zodra man thuis komt even iets voor mezelf te doen en dit ook uitspreken 'mama heeft nu pauze, ga maar naar papa'
- in de avonden ontspannen en mijn hobby's uitoefenen (handwerken)
- De kinderen een nachtje laten logeren bij oma

Ik ga in september een opleiding starten om zwangerschapsdocente te worden, hier heb ik heel veel zin in. Na 5 jaar vlieg ik tegen de muren omhoog, ik wil mijn hersens weer gebruiken en iets voor mezelf doen. Deze studie zal ik moeten doen als de kinderen op school zitten, de praktijkdagen vallen allemaal in het weekend. uiteindelijk kan ik zelfstandig cursussen gaan geven aan aanstaande ouders, deze cursussen worden altijd in de avonden gegeven. Zo kan ik overdag toch voor de kinderen zorgen en in de avonden werken.

Afijn, lang verhaal, respect als je het tot hier hebt weten vol te houden. De vraag: Hoe laad ik mijn batterij weer op? Of is dit gewoon een fase waar iedereen doorheen moet? Gaat het vanzelf weer over?

**Geplaatst**: 07-07-22 08:33

Re: moederschap-ik ben op

Geplaatst: 07-07-22 08:33

Tja, klinkt mij als ouderschap in de oren. Breng de kinderen naar de opvang 1 dag in de week ofzo? Gaan ze nog niet naar school of speelzaal?

**Geplaatst**: 07-07-22 08:36

Geplaatst: 07-07-22 08:36

Ik vind het best heftig om te lezen hoe passief je partner is. Is hij wel een blije papa of kwam het meer vanuit jou?

Verder herken ik je ochtenddrama, maar niet de stress. Als ze niet eten in de ochtend, prima, ik gooi een extra appel in de tas. Ze kiezen hun eigen kleding, ook als het een dikke trui is. Die gaat toch uit zodra ze het warm hebben.

**Geplaatst**: 07-07-22 08:38

Geplaatst: 07-07-22 08:38

Hier geen kinderen, dus in hoeverre het normaal is, weet ik niet, maar wat rot dat je er zo doorheen zit. Mijn eerste vraag is eigenlijk: heb je ook hobby’s buitenshuis? Want zo te lezen bevind je je hoofdzakelijk tussen de 4 muren van je eigen huis, m.u.v. wanneer je naar de sauna gaat, en dan is het niet vreemd dat je dat mentaal niet trekt. Zelfs zonder kinderen zou ik daar gek van worden. Al ga je alleen maar een flink stuk wandelen zodra je man thuiskomt, je bent dan in ieder geval even buiten.

Daarnaast denk ik dat je bepaalde dingen ook beter los kunt laten. Wil je kind met 30 graden in een glittertrui rondlopen? Prima, lekker doen. Ze komen er vanzelf wel achter dat het niet fijn is. Wil je zoon in huis in z’n blootje rondrennen? Ook best. Op z’n achttiende doet hij dat vast niet meer, was altijd het devies van mijn moeder. :))

De vraag van Urbanus is ook een goede. Misschien kun je eens aan je partner vragen waarom hij zo weinig doet?

**Geplaatst**: 07-07-22 08:39

Geplaatst: 07-07-22 08:39

Schuur_ schreef:
Tja, klinkt mij als ouderschap in de oren. Breng de kinderen naar de opvang 1 dag in de week ofzo? Gaan ze nog niet naar school of speelzaal?

Jojoju schreef:
Wat heb ik gedaan om het op te lossen?
- meer slapen. Als de kinderen op school / de peuterspeelzaal zijn proberen een uurtje slaap te pakken.

**Geplaatst**: 07-07-22 08:39

Geplaatst: 07-07-22 08:39

Is het niet een optie dat je man een dagje minder kan werken? Dan kan hij jou een beetje bijstaan en helpen met de kinderen.

**Geplaatst**: 07-07-22 08:40

Geplaatst: 07-07-22 08:40

Tropenjaren.

Zit de oudste al op school?

Kan je niet afspreken met je man hij doet zaterdagochtend de kinderen en jij op zondagochtend, of andersom?
Twee avonden in de week zelf iets gaan doen en je man verantwoordelijk laten zijn.
Het zijn jullie kinderen.

**Geplaatst**: 07-07-22 08:41

Geplaatst: 07-07-22 08:41

Even een echte vakantie naar warm land boeken voor alleen jezelf. Manlief die maar met opa en oma het regelt. Soms moet je echt even aan jezelf denken hoor. Als jij niet functioneren kan functioneert het gezin ook niet.

Nou is dat voor een weekje niet erg. Maar als het straks jarenlang niet meer goed gaan omdat jij er doorheen zakt wel.

**Geplaatst**: 07-07-22 08:42

Geplaatst: 07-07-22 08:42

Hee moeie moeders,

Allereerst wat ontzettend vervelend voor je. Moederschap is echt pittig, en zeker zo zwaar als werken. Waarschijnlijk nog wel meer, want inderdaad, het houdt niet op om 5 uur. Ik denk dat het heel goed is om weer wat tijd voor jezelf in te ruimen, ook als dat werk is. Maarrr ik zie wel gelijk een rode vlag: je gaat de avond werken, en dan kun je overdag nog voor de kinderen zorgen. Dat is toch juist dubbelop en nog veel zwaarder?

Ik zou, als je weer aan het werk wil, juist werk zoeken voor overdag tijdens de schooltijd van de kinderen. Of nog even niet en die tijd pakken voor jezelf om op te laden. En kijk hoe je het jezelf nog wat kunt ontlasten: boodschappen laten bezorgen, een hulp in de huishouding, buurmeisje die op kan passen zodat je je handen even vrij hebt? Je man helpt voor zover ik het lees al best mee naast een fulltime baan. Dat er niet automatisch wat gebeurt zonder dat jij aanstuurt is voor mij heel herkenbaar en helaas groeit dat in veel gezinnen zo. Papa doet het niet uit zichzelf, dus mama springt wel in en papa went daar aan. Dus dat is of accepteren en aansturen, of proberen het weer af te leren dat hij automatisch op jou wacht.

Sterkte in elk geval, je klinkt inderdaad niet happy.

**Geplaatst**: 07-07-22 08:43

Geplaatst: 07-07-22 08:43

Wat vervelend dat je er zo doorheen zit :(:)

En wat zonde dat je partner zo weinig initiatief toont / verantwoordelijkheid neemt. Ik zou (in aanvulling op de tips hierboven) daar echt goed met hem over praten. Als jij je altijd verantwoordelijk voelt en er zonder jouw initiatief niks in het gezin gebeurt, dan is het niet gek dat je nu op bent.

Misschien kun je met je partner afspreken dat hij een deel van de tijd (vaste dagen, dagdelen) het gezin 'runt'? Dan kun jij die momenten even achterover leunen. En het zal voor jou wennen zijn om het opvoeden dan even los te laten. Hij zal het anders doen dan jij, maar de kinderen vast niet laten verhongeren

Dus laat maar gebeuren...

**Geplaatst**: 07-07-22 08:43

Geplaatst: 07-07-22 08:43

Ik zal als kindvrije ongetwijfeld een boel moeders op mijn dak krijgen, maar het eerste dat in mij opkomt: wordt het niet eens tijd om los te laten?

Willen ze dat brood niet? Nou dan niet. Ook geen snoepjes en als ze later wel eten, is het broodje er nog in de koelkast ofzo
Als jij in de weekenden het voortouw niet neemt, blijf je toch gewoon lekker liggen, totdat iemand trek krijgt?
WIl het kind met 30 graden een trui aan? Kind is jong, leert vanzelf dat het niet handig was. Desnoods geef je een tshirt mee naar school. Als ie echt peentjes zweet kan er gewisseld worden.

Ga parttime weer werken, of vrijwilligerswerk. Zodat je uitgedaagd wordt.

Edit: ben je niet gewoon bored-out?

**Geplaatst**: 07-07-22 08:46

Geplaatst: 07-07-22 08:46

Hmm, heel eerlijk denk ik dat je meer partnermoe bent dan kindermoe.
Voor mij leest het vooral als hoogopgelopen ergernis naar je partner (terecht trouwens!!) en dat is ronduit slopend.

Ik zou me trouwens proberen niet druk maken wat je kinderen aan willen of dat ze in hun blootje rondlopen tot de middag. Dat is namelijk helemaal niet zo belangrijk.
Niets mis met een dikke trui in de zomer of blote voeten in de winter daar leren ze vanzelf van.
Mijn dochter liep in die leeftijd soms ook het halve weekend in haar blote kont of pyama, dat gaat vanzelf weet voorbij (tot ze tiener worden, want dan komen ze niet meer uit bed).

Regelmatig eten aanbieden is uiteraard wel belangrijk, dat lijkt me helder. Maar eten ze even niet, dan neem je het gewoon mee.

Maar alles bij elkaar denk ik toch eerder de ergernis naar de lakse houding van je partner is die je kapot maakt.

**Geplaatst**: 07-07-22 08:50

Geplaatst: 07-07-22 08:50

Schuur_ schreef:
Tja, klinkt mij als ouderschap in de oren. Breng de kinderen naar de opvang 1 dag in de week ofzo? Gaan ze nog niet naar school of speelzaal?

Nou gelukkig voelt het ouderschap voor mij anders.

Het hoort er niet bij dat je compleet uitgeblust bent.

TS, laat deze eens aan je man lezen als hij 'n beetje Engels kan: https://www.theguardian.com/world/2017/ ... ores-comic

**Geplaatst**: 07-07-22 08:51

Geplaatst: 07-07-22 08:51

Knuppel in het hoenderhok: is de partner laks van zichzelf of laks gemaakt?

Er zijn zat vrouwen die mopperend de kamer nog een keer stofzuigen, omdat nadat de man stofgezogen had de randjes niet helemaal schoon waren. Of richting papa piepen waarom die de zoon een roze shirtje heeft aangedaan. Of 2 verschillende sokken. Of of of.
Dan snap ik wel dat de vent op een gegeven moment denkt: als je het beter denkt te kunnen, doe je het zelf maar en ik hoor het wel als je hulp nodig hebt.

uiteraard geen flauw benul of dit van toepassing is op de situatie van TS en haar gezin

Laatst bijgewerkt door Rocamor op 07-07-22 08:51, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 07-07-22 08:51

Geplaatst: 07-07-22 08:51

Je zit nog in de hele intensieve zorgjaren dus het is niet vreemd dat je op raakt. Schakel hulp in . Heb je een grootouder die bv kan koken , oppassen . Boek een vakantie/hotel of naar een vriendin , ga zelf echt even weg , het zal thuis niet zo gaan als bij jouw zorg maar dat geeft niet. Zorg voor een schoonmaakster zodat je niet in een uitgewoond huis terugkomt na je vakantie. Even los van alles en gun jezelf dat vaker om op te laden.
Wees niet te streng voor je eigen. Bedenk even hoeveel je wel hebt gedaan de afgelopen jaren en hoe intensief dat is geweest. Kleintjes worden ook weer groot en dan wordt het ook weer makkelijker qua zorg.
:knuffel:

Laatst bijgewerkt door SARINO op 07-07-22 08:55, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 07-07-22 08:52

Geplaatst: 07-07-22 08:52

Het leest alsof je in je eentje drie kinderen managed...

**Geplaatst**: 07-07-22 08:54

Geplaatst: 07-07-22 08:54

Veel klinkt bekend. Meebewegen is vaak het toverwoord. Van eten en aankleden kun je een hele strijd maken, maar het hoeft niet. Kinderen kunnen op die leeftijd trouwens al heel veel zelf en willen dat meestal ook graag. Onze kinderen zijn 4 en 5 en regelen zelf het aankleden en broodje smeren. Alleen als ze naar school gaan moet ik ze wel wat motiveren om op tijd klaar te zijn.

Mij helpt het ook wel om te denken dat vermoeidheid, te laat komen en een plakkende vloer er nu eenmaal een beetje bij horen. Het wordt echt beter. Onze jongste gaat nu ook naar school en de wereld ziet er opeens weer heel anders uit. Verder laat ik mijn man zoveel mogelijk de kinderen naar bed brengen en ga dan zelf een uurtje wandelen, dat doet me altijd goed. Ik ga ook minstens één keer per jaar een weekje (of twee) weg. Gewoon lekker in een eenvoudig vakantiehuisje en alleen maar doen wat ik zin heb, wanneer ik daar zin in heb.

**Geplaatst**: 07-07-22 08:54

Geplaatst: 07-07-22 08:54

Klinkt als moederschap is zo'n fiets dooddoener.

Het is ook gewoon heel erg zwaar om jezelf volledig weg te cijferen en de mentale load van het hele huishouden en soms ook praktisch in leven houden van twee levende wezens.

Ik kan mij er ook verschrikkelijk in op jagen dat als ik geen eten kook er geen eten is en er alsnog twee man staat te vragen wat we eten. Ook al werken we allebei 40 uur...

Het heeft mij juist veel deugd gedaan om weer te gaan werken. Even geen mama zijn en een plaats waarvan ik tegen mijn collega's zeg 'sorry ik heb echt een rot nacht achter de rug' en dan wordt je gewoon met rust gelaten ipv 'mamaaaa of schaaaat'

Verder ontzettend duidelijk zijn naar je man. Wij hadden de afspraak dat in het weekend (als er niemand moet werken) er elke ochtend iemand van ons mocht blijven liggen. In de praktijk bleek dat mijn man, een nachtdier, niet wakker werd en net zolang bleef liggen tot ik zelf op stond terwijl hij de ochtend daarvoor ook al mocht blijven liggen. Oplossing in ons geval: de avond van te voren nog eens benadrukken dat ik mag blijven liggen en dat hij moet op staan. Echt gewoon duidelijke afspraken en verwachtingen uit spreken.
Zo zijn er voor meer problemen oplossingen te vinden als je maar probeert er samen over te communiceren.
Voor de rest, kies je strijd. Kind is vaker dan eens in zijn pyama weg gebracht omdat hij vol overtuiging zijn dino pyama aan wou. Niet mijn probleem.

**Geplaatst**: 07-07-22 08:55

Geplaatst: 07-07-22 08:55

Waar laad jij van op? Ik vond het altijd heerlijk om met mn kids er op uit te gaan. Naar t bos, naar de dierentuin of een dagje zwemmen. Dingen waar jij en je kids blij van worden.

Als je voldoende slaapt en toch zo moe bent dan zou ik bloedprikken om te kijken of je vitamine D, vitamine B, ijzer en dergelijke goed zijn.

**Geplaatst**: 07-07-22 08:57

Geplaatst: 07-07-22 08:57

TS, je leeft voor je kinderen en je man.
Wanneer jij de dingen blijft regelen, zullen ze blijven wachten op jouw 'supervisie'. Zo werkt dat.
Er is ook een reden waarom je zoveel controle wilt hebben en zo weinig opkomt voor jezelf (wat je waarschijnlijk meer uitput dan je bewust bent). Misschien kun je dat gaan onderzoeken met hulp van een psycholoog. Echte veranderingen beginnen bij jezelf.

**Geplaatst**: 07-07-22 09:02

Geplaatst: 07-07-22 09:02

Ik denk dat je onbewust te veel overal op let.

Kinderen zijn vermoeiend zeker op die leeftijd, maar ik vind sommige dingen niet echt prettig naar je man toe.. hij werkt 40 uur. Helpt ook in huishouden. Ik snap dat hij in weekend dan wilt bij komen. Los van het feit dat hij ind ook kinderen eten kan geven.

Misschien idee om kids weekend naar opa en oma te brengen en lekker met z’n tweeen weekend weg

Als je kind in zo trui wilt lopen. Laat lekker in lopen komdn van zelf achter dat t warm is..

Willen ze niet eten.. jammer dan. Maak voor jezelf niet te groot probleem van. Net als het huishouden van je man.. ik weet niet precies wat je bedoeld onder super visie.. maar ook zal dat voor hem denk ik best een druk geven als jij bijv commentaar geef dat het niet goed is (weet niet of je dat doet maar zo komt het wel over)

Los laten scheelt zo veel energie. Doe ze een dag naar de opvang zodat je dag voor jezelf hebt,

Geniet er van dat ze in weekend ff lekker op bed liggen, je hoeft niet perse steeds aan te zijn.

Misschien eens met een huisarts over hebben of iemand anders om zo rust te creëren in je hoofd en lijf.

En tuurlijk mag je met je man bespreken om meer mee te helpen. Maar 40 uur werk is ook niet niks.

Laatst bijgewerkt door plutolover op 07-07-22 09:05, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-07-22 09:04

Geplaatst door de TopicStarter : 07-07-22 09:04

Dat ik met man moet gaan praten is een goede tip, vooral dat we de ochtenden in de weekenden gaan splitten.
Op de vraag wat er gebeurd als ik niet in actie kom in het weekend? Uit-ein-de-lijk komt hij wel in bewegen maar dit is dan altijd met een lang gezicht en een hoop gezucht. Ook geen lekkere start van de dag.

Bored-out! Dat vind ik een goede, dat zou het best eens kunnen zijn. Daarom heb ik ook zo'n zin in mijn studie, om weer bezig te zijn. Daarnaast doe ik nu ook vrijwilligerswerk, eens in de week, misschien dat ik dat meer kan gaan doen?

Papa is zeker een blije papa en gek op/met de kinderen, alleen vind hij het denk ik wel makkelijk als moeke altijd het voortouw neemt. En ik snap dat hij moe is van zijn werk en ik stel regelmatig voor dat hij het weekend blijft liggen. Maar dat wil hij zelf niet

Een vakantie voor mij alleen, klinkt heerlijk!

Verder lees ik veel loslaten. Daar gaan we ook maar eens aan werken. Het maakt mij op zich niet uit als kleintje in zijn blootje rond rent, maar wel als hij naar de peuterspeelzaal moet!

Ik heb trouwens op maandag en donderdag de kinderen op school tot 14:30, en op de woensdagochtend tot 12:30

**Geplaatst**: 07-07-22 09:06

Geplaatst: 07-07-22 09:06

40 uur werken is normaal, dat vind ik echt een slap excuus om in het weekend niet gewoon even aan te pakken

Heel veel ouders werken beide 80-100%, zou wat zijn als ze dan allebij in het weekend niet in staat zijn de kinderen te „voeren“.

Ik denk echt dat het probleem niet zit in de kinderen, maar met ontevredenheid met je leven in het algemeen. Even 2 weken weg is misschien niet zo‘n dom idee.

**Geplaatst**: 07-07-22 09:07

Geplaatst: 07-07-22 09:07

Jojoju schreef:
Op de vraag wat er gebeurd als ik niet in actie kom in het weekend? Uit-ein-de-lijk komt hij wel in bewegen maar dit is dan altijd met een lang gezicht en een hoop gezucht. Ook geen lekkere start van de dag.

Dat is jouw interpretatie he!? Gewoon negeren, lange gezicht trekt vanzelf weer weg

**Geplaatst**: 07-07-22 09:07

Geplaatst: 07-07-22 09:07

Als je een paard zou zijn zou bokt zeggen "eerst medische zaken uitsluiten, dan les nemen, duidelijke grenzen stellen aan gedrag dat je niet tolereert" en dat is precies wat ik je nu ga aanraden :knuffel:

-Als je zó moe bent en niet uitrust van slapen, ga dan eens naar je huisarts. Dit kan ook een fysiek probleem zijn.
-Als iemand met een ander soort 'baan' dan thuisblijfmoeder deze klachten zou hebben zou iedereen dit identificeren als burn-out. Bespreek dit ook met je huisarts.
-Zorg dat je leert om je grenzen beter te bewaken, genoeg rust neemt en de huidige patronen doorbreekt. Dat is moeilijk maar daar kan bijvoorbeeld een praktijkondersteunder GGZ van de huisarts je mee helpen.
-Ga in gesprek met je man. Ja, jij bent thuisblijfmoeder, maar zie dat als je baan. Dat betekent dat avonden en weekenden voor jou net zo vrij mogen zijn als voor je man. Hij moet niet "meehelpen" met de kinderen en het huishouden, jullie hebben sámen kinderen en een huishouden. Zorg dat hij die verantwoordelijkheid neemt én laat het ook gebeuren als dingen niet precies zo gaan als jij wilt. Kortom maak duidelijke afspraken en doe minder. Ja, dat is heel moeilijk want je moet uit je huidige patroon. Maar het kan én het is nodig.
-Realiseer je dat als je niet eerst goed voor jezelf zorgt, je ook niet goed voor een ander kan zorgen. Naast van dat je voor jezelf een instorting wilt voorkomen, wil je dat ook voor je kinderen. Beter nu stevig ingrijpen dan écht crashen.

Veel kracht wens ik je sowieso. Het is niet makkelijk, kleine kinderen hebben :knuffel: