Inmiddels wordt ik er beu van.. sinds eind Januari nu 6 aanvallen van een acute alvleesklierontsteking gehad, 2x thuis uitgezeten en 4x opgenomen en aan een vochtinfuus + pijnstillers.
Er zijn een echo (27-01), MRI met contrastvloeistof (15-02), EUS (03-05) en MRCP (24-05) gedaan.
Nadat ik 31-05 me weer mocht melden, een nachtje blijven en met oxycodon naar huis de volgende dag had ik een vervroegde poli afspraak gekregen op 03-06. (ik had een afspraak gekregen voor 16-08 voor de uitslag van de MRCP maar door de pijn op 30-05 contact met ziekenhuis gehad die uiteindelijk de poli afspraak naar 03-06 verplaatste en aangaf toch maar even langs te komen)
Die poli afspraak verliep best vreemd, de arts snapte niet wat ik zo kort na opname kwam doen want ze had niks nieuws te melden na de opnamen. Dus ik geef aan dat ze me niks qua uitslagen of vervolg hebben verteld tijdens de opname en ik daarvoor hier zat. Midden in mn verhaal ging ze bellen en na ophangen kwam ze met dezelfde mededeling, ze wist niks nieuws als wat ik bij de opname als verteld had gekregen. Op dat moment raakte ik iets geïrriteerd en gaf iets narriger aan dat ik nog niks te horen had gekregen.
Nou dat was uiteindelijk de uitslag ook, ze konden niks vinden en hadden alleen wat “sludge” gezien in mn galblaas tijdens de EUS. Maar dat was het probleem niet. Moraal van t verhaal was ik we hebben geen idee, zit het maar uit en rust nemen zonder verder een idee hoe verder. Dus ik heb gevraagd hoe ze dat voor zich zag, iedere maand maar op de spoed blijven melden (gezien de 6 aanvallen in krap 4,5/5 maanden) en weer 1 of enkele dagen blijven voor een infuus en daarna maar weer thuis uitzieken zonder enig idee hoe of wat? Dat het niet echt ging helpen met een baan behouden.
Nu ging ze, ondanks dat ze het een onnodig onderzoek vond, nogmaals een Echo laten inplannen (ze vond het onnodig omdat een echo het “minste” zou laten zien qua beeld en de overige onderzoeken met veel specifieker beeld niks hadden aangetoond) ik vond het vreemd dat ze dat ging doen als ze het onnodig vond. En de beelden nogmaals bekijken met collega’s.
Ik heb er allemaal een vreemd en vooral rot gevoel aan overgehouden (en pijn
) en zit te denken aan een second opinion, nu heb ik echter geen idee waar ik moet beginnen en of het wel nut gaat hebben.. de arts in het ziekenhuis was niet bepaald meedenken.. Ik weet niet wat ik echt wil bereiken hiermee maar wellicht zijn er mensen met ervaring of hebben die enig idee waar ik zou kunnen kijken qua specialisten?
In ieder geval bedankt voor het lezen!
