Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-04-22 10:16

In en uit dissociatie

Geplaatst door de TopicStarter : 14-04-22 10:16

Momenteel ben ik veel bezig met trauma's en oude emoties te verwerken. Maar nu is dat even heel erg zwaar. Ik schiet namelijk in en uit dissociatie, en ik ben echt compleet van slag. Als de emoties er zijn is het superzwaar, maar dan het volgende moment val ik terug in diss en dan voel ik ineens niks meer. Daardoor raak ik echt compleet in de war en mijn lichaam ook. Soms heb ik ineens heel veel spanning, dan weer niet. Dan voel ik weer paniek.
Ik ben nog niet geneigd om hulp te zoeken omdat ik denk dat ik hier doorheen moet. Maar misschien hebben jullie tips voor mij hoe ik hiermee om kan gaan? Geef me niet al te ingewikkelde leesdingen, want ik krijg bijna niks mee...

**Geplaatst**: 14-04-22 10:22

Re: In en uit dissociatie

Geplaatst: 14-04-22 10:22

Bel je behandelaar. Dat is niet raar, of 'te veel' of wat dan ook. Je kunt ook gewoon even bellen om te overleggen, dat hoort er ook bij.
Hij/zij kent jou en jouw pad, wij niet. Wees lief voor jezelf. Sterkte.

**Geplaatst**: 14-04-22 10:44

Geplaatst: 14-04-22 10:44

Ik zou willen zeggen dat dit niet iets wat je alleen moet doen. En daar sta ik ook achter, alleen ook bij mijzelf hebben behandelaren averechts gewerkt. En ben ik pas tot rust gekomen toen niet iedereen een beetje zat te pulken en vervolgens in paniek de rem erop trapte " ho, dit is te heftig.". Dat is ook een dosis pech geweest met te voorzichtige behandelaren, denk ik (zachte heelmeesters.....) .

Dat gezegd hebbende, is een trauma doorgaans echt niet iets wat je in je eentje moet verwerken en als het zulke heftige gevolgen heeft is een goede betrouwbare behandelaar soms echt van levensbelang. En ik heb ook ervaren dat die er wel écht zijn (alleen kwamen ze voor mij op het verkeerde moment.) Dus mocht die mogelijkheid er zijn, ga daar dan voor!
Kun je om wat voor reden dan ook, of het nou een wachtlijst of gebrek aan vertrouwen is, op dit moment geen behandeling inzetten...

Dan is voor jou nu het belangrijkste denk ik inzetten op crisisvaardigheden. Ik heb daarbij veel gehad aan dialectische gedragstherapie. Of jawel, simpelweg een crisissignaleringsplan. Waarop je beschrijft hoe je aan kan voelen komen dat de emoties te heftig worden, en ook welke stappen je kunt nemen om het in te dammen, jezelf af te leiden etc. Zodat je de moeilijkste momenten door kunt komen.

Formats van crisissignaleringsplannen (CSP) staan voluit op internet , en zelfhulpboeken over dialectische gedragstherapie zijn ook volop verkrijgbaar. Het fijne is dat je daarmee niet op een ongecontroleerde manier met je trauma's aan de slag gaat (met alle gevaren van dien) maar je je emoties leert begrijpen en er op leert te anticiperen op een heel diep niveau, zodat je beter met de dissociatie en angstgevoelens om kunt gaan. Als het goed is leer je het dan ook om het te zien aankomen, en dat helpt ookal enorm.

Samenvatting
Je schrijft dat je niet al te ingewikkelde leesdingen wil. Ik zou voor nu beginnen met een lijst maken die je er altijd bij kunt pakken met dingen om je af te leiden. Het helpt om zoveel mogelijk zintuigen te prikkelen.

Wat suggesties:
- pak een geurkaars die je fijn vindt ruiken en concentreer je op de geur.
- pak een deken of een zachte knuffel die je fijn vindt voelen en concentreer je op het gevoel.
- Geef jezelf opdrachtjes : bv Noem 5 dingen die rood zijn in de kamer (dit helpt om jezelf weer in de realiteit te krijgen, het feit dat je je werkgeheugen activeert beperkt je emotionele brein om helemaal wild te gaan). Of 5 dingen die rond zijn. etc.
- Pak een kleurplaat en ga iets kleuren. Of tekenen als je dat leuk vindt.
- Ga een liedje zingen, als je buren dat niet vervelend vinden

- Zet fijne ontspannende geluiden op.
- Ga mediteren, als je dat fijn vindt.
- Bel een vriend, vriendin of familielid.
- Ga knuffelen met je huisdieren.
- Zoek mooie foto's op het internet (op pinterest ofzo) en maak een bord, collage etc.
- Schrijf een brief aan iemand die je dankbaar bent.
- etc.
- etc.

Het klinkt allemaal onwijs kneuterig, maar kan je onwijs helpen.
sterkte!

**Geplaatst**: 14-04-22 11:24

Geplaatst: 14-04-22 11:24

Misschien ben je iets te streng voor jezelf. Ik hoor je zeggen dat je vind dat je er doorheen moet. Je hoeft het niet alleen te doen he. Een therapeut kan je daar goed bij helpen.

De tips hierboven genoemd ga ik in mee.

Nog wat praktische tips: even lekker een stukje wandelen, kijk naar wat je ziet ruikt en voeld buiten.

Je paard poetsen (werkt altijd

Minder op internet, tv maar actief bezig zijn. Actief aanwezig zijn en dingen ervaren is goed voor een mens.

Een mens heeft impulsen nodig. Zoek die op, probeer bijv die ingewikkelde rekensom te maken.

Goed dat je met jezelf bezig bent. Sterkte.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-04-22 11:45

Geplaatst door de TopicStarter : 14-04-22 11:45

Bedankt voor de tips. Ik ben wel in behandeling gelukkig bij meerdere mensen en oa een traumatherapeut. Dus dat stukje ga ik niet alleen doen, dat wil ik ook echt niet! Ik heb vannacht heel heftig gedroomd wat mn diepste trauma triggert, en ergens is het ook wel goed dat het los komt. Alleen is de timing natuurlijk een beetje k4t

Maar dat is het altijd _O-

gelukkig voel ik me inmiddels wel wat rustiger, nog steeds wel wat in de war, maar de emoties zijn niet meer zo zwaar. Ik probeer ook met enige regelmaat even mn lijf te checken op spanningen.

Ik deel even wat ik heb geschreven. Gewoon, omdat het kan.

Spoiler:

Citaat:
Ik moet naar huis, maar ik kan nergens anders heen dan daar. Daar waar mijn hele lichaam niet wil zijn. Een vriendin van mijn moeder zit voor het raam, Anna. Ik snap niet wat ze daar doet, maar het leid me even af van wat komen gaat. Onvermijdelijk. Nou ja, soms doet hij normaal, maar ik voel dat het nu niet zo gaat zijn. Alle vezels in mijn lijf zeggen dat ik hier niet binnen moet stappen, maar ik voel ook dat ik niet anders kan. Dus doe ik de deur open en zet ik mezelf schrap. Direct, boosheid. Zie je wel, ik hoor hier niet. Ik ben niet welkom, ik mag hier niet zijn. Op de plek waar je als kind je het meest veilig zou moeten voelen, maar waar je grootste vijand onder hetzelfde dak leeft. Hij schreeuwt met woorden die ik niet hoor, en hij is zo boos. Maar ik snap het niet, wat heb ik misdaan? Hij doet alsof het mijn schuld is, ik ben hier diegene die het fout doet. Ben ik de fout? In alles voel ik mij afgekeurd, in mijn hele wezen, in mijn hele bestaan. Toch ga ik naar boven, want ook al ben ik er niet welkom, ik kan nergens anders heen. De emoties zijn ongeveer 15 jaar oud, maar nu pas voor het eerst gevoelt. En het is zo intens zwaar, dat het lijkt alsof mijn darmen naar buiten gedrukt worden door de buikwand heen. Tranen rollen fors over mijn wangen, water van pijn en verdriet. En dan ben ik weer terug in het ouderlijk huis. Ik voel de onveiligheid alsof de dood in elke kamer op de loer ligt. In elke vezel in mijn lijf voel ik dit. Mijn lichaam wil hard wegrennen, maar ik voel dat ik nergens heen kan.
In mijn droom ben ik ineens weer wakker en mijn vader is weg. In voel direct de noodzaak om weg te gaan, maar ik kan mijn spullen niet vinden. Ik kan naar Michel toe, maar ik weet niet waar hij is. Ik zoek mijn spullen, maar telkens raak ik ze kwijt. Paniek borrelt op en schichtig kijk ik iedere keer naar buiten. Bij elke auto die langs komt, wil mijn lichaam in paniek raken maar dat kan ik niet. Want ik moet helder blijven nadenken, ik moet de spullen bij elkaar pakken want anders krijg ik ze nooit meer terug. Ik besef me dat ik de katten ook mee heb, hoe moeten zij met me mee? Ik blijf mijn spullen bij elkaar pakken, maar net zo snel raak ik ze weer kwijt. Ik zoek, en zoek. En dan ineens zie ik een auto met iemand die ik herken en ik verstijf. Ik ben te laat, hij is terug. Hij staat in de gang en is boos. Weer hoor ik niet wat hij zegt, maar hij is gewoon boos, heel boos. Weer krijg ik het gevoel dat ik uit zijn leven moet, dat ik niet gewenst ben. Dat hij me ziet als een last. Ik voel boosheid opkomen, intense boosheid. Ik wil hem doodmaken, ik heb iets in mijn handen en ik wil hem slaan met spullen die ik in mijn handen heb. Maar ik houd mezelf tegen omdat ik weet dat hij niet kapot te maken is, want hij heeft mij al kapot gemaakt. Dus ik plaats daarvan pak ik de spullen die ik pakken kan, en ren ik de deur uit. Ik weet niet waar ik heen wil, maar ik ren. Ik moet vluchten, weg van de plek die mij kapot heeft gemaakt. Ik ben een dodemansleven, alleen leef ik nog. Maar nu voelt mijn lichaam verzuurt, alsof de dood al in mijn lichaam zit. Bijna alsof ik niet terug kan. Alsof ik ren over een moerasbodem en steeds verder weg zak, zonder terug te kunnen. Onvermijdelijk, maar ik laat het niet gebeuren. De man die mij op de wereld heeft gezet wordt niet mijn dood. Gelukkig ben ik sterker dan dat, al voel ik dat nu even niet.

**Geplaatst**: 15-04-22 21:42

Geplaatst: 15-04-22 21:42

Earth schreef:
Momenteel ben ik veel bezig met trauma's en oude emoties te verwerken. Maar nu is dat even heel erg zwaar.

Ja. Het kan hartstikke zwaar zijn. :(:)

En daarna wordt het weer lichter.

Citaat:
Ik schiet namelijk in en uit dissociatie, en ik ben echt compleet van slag. Als de emoties er zijn is het superzwaar, maar dan het volgende moment val ik terug in diss en dan voel ik ineens niks meer.

Het is een nuttig beschermingsmechanisme.
Beroerd dat het nu nodig is.
... haal al je stabilisatie technieken van stal!

Citaat:
Daardoor raak ik echt compleet in de war en mijn lichaam ook. Soms heb ik ineens heel veel spanning, dan weer niet. Dan voel ik weer paniek.

Ja, je zigzagt.
Herkenning.
Op de momenten in dissociatie voel je je een soort van rustig.
Maar eigenlijk heb je meer stress dan handelbaar.

Citaat:
Ik ben nog niet geneigd om hulp te zoeken omdat ik denk dat ik hier doorheen moet.

Ik geloof niet in 'ergens doorheen moeten'.
Dit dient zich nu aan, verwerkingsprocessen gaan niet altijd precies voorspelbaar en niet altijd met een brave snelheid, ofwel soms komt er meer dan je 'aankunt', en gaat je lichaam in dissociatie.

Citaat:
Maar misschien hebben jullie tips voor mij hoe ik hiermee om kan gaan?

... mijn gevleugelde uitdrukking luidt: ga niet om met angst of trauma, er is zoveel leuker gezelschap.

Goed voor jezelf zorgen.
Al je stabilisatie vaardigheden toepassen.
En ik zou mijn emdr mevrouw bellen met de mededeling dat ik asap langs wil komen...

**Geplaatst**: 15-04-22 22:15

Geplaatst: 15-04-22 22:15

Het is net een achtbaan, als je het hoogste punt bereikt dan gaat dat karretje naar beneden racen. En dan helpt sturen niet. Dus dat proberen heeft 0 zin. Beter afwachten en laten uitrazen. Als de ergste druk eraf is dan kan je vaak wel weer een beetje sturen. Tot je weer op zo'n top zit en het festival weer opnieuw begint.

Met hulp vragen op de momenten dat het karretje onderaan zit probeer je steeds de achtbaan iets af te vlakken. Tot na een flinke tijd hij echt vlak gaat worden.

Het komt echt goed als je de rustige momenten pakt en goede hulp vind. Maar snel gaat het nooit en poedersuiker is het zeker tot die tijd $:\$

**Geplaatst**: 16-04-22 12:01

Geplaatst: 16-04-22 12:01

troi schreef:
Het is net een achtbaan, als je het hoogste punt bereikt dan gaat dat karretje naar beneden racen. En dan helpt sturen niet. Dus dat proberen heeft 0 zin. Beter afwachten en laten uitrazen. Als de ergste druk eraf is dan kan je vaak wel weer een beetje sturen. Tot je weer op zo'n top zit en het festival weer opnieuw begint.

Met hulp vragen op de momenten dat het karretje onderaan zit probeer je steeds de achtbaan iets af te vlakken. Tot na een flinke tijd hij echt vlak gaat worden.

Het komt echt goed als je de rustige momenten pakt en goede hulp vind. Maar snel gaat het nooit en poedersuiker is het zeker tot die tijd

Ik kan dit beamen. Het wordt écht beter :knuffel:

. En dat is ook moeilijk. Want als je hele identiteit zolang in het teken van een trauma (en/of het vermijden ervan

) heeft gestaan is het ook een ontdekkingstocht om uit te zoeken wie en wat je bent zonder dat gedrag.
Maar dat is ook heel mooi en waardevol.

Fijn dat je goede hulp hebt :(:)

Koester de goede momenten. Anticipeer op de moeilijke momenten in de zin van : regel troost of afleiding. En denk aan het lange termijn doel. Ik heb vaak gedacht dat het nooit beter zou worden... Maar dat wordt het echt!

**Geplaatst**: 16-04-22 12:08

Re: In en uit dissociatie

Geplaatst: 16-04-22 12:08

Praktisch:
Hoe dissocieer je?

Het kan helpen om met een sterke geur te werken, koffiebonen of mint bijvoorbeeld. Neem dat mee in een bakje of flesje. Op moment dat je voelt dat je weg zakt die erbij pakken.

**Geplaatst**: 16-04-22 12:23

Geplaatst: 16-04-22 12:23

Dissociate is echt heel vervelend... helaas heb ik geen tips voor je.. ben jaren terug in dissociatie geraakt en kom er eigenlijk gewoon niet uit.. waardoor ik ook als uitbehandeld ben bestempeld, maar ooh.. wat zou ik graag weer uit de dissociate komen om alles weer te kunnen voelen en mee te maken..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-04-22 23:22

Re: In en uit dissociatie

Geplaatst door de TopicStarter : 17-04-22 23:22

Vandaag heb ik een rare dag. Enerzijds voel ik me onwijs goed, gelukkig zonet. Maar het volgende moment voel ik weer dst ik in m'n telefoon wil duiken en niets betekenend op fb wil scrollen totdat er een uur voorbij is. Ik voel dan ergens de narigheid wel, maar ik heb dan vooral heel veel spanning in m'n buik. Ik ben nu ook erg gespannen, ik wil slapen maar zit teveel in alert stand. Toch maar een poging doen, even knuffelen met de katten en vooral focussen op wat ik voel met m'n handen (klinkt fout maar jullie snappen me wel :')

**Geplaatst**: 18-04-22 09:25

Re: In en uit dissociatie

Geplaatst: 18-04-22 09:25

... ik had ooit een kei-goede therapeute, die mij 'de oefening van de vijf zintuigen' leerde.
En idd: je zintuigen, bijvoorbeeld tast, je katten aaien is een prima manier om in 'het hier en nu' te komen.
En deels ook: spanning laten afvloeien. Bijvoorbeeld jezelf zachtjes masseren en dat aanvullen met de spanning op een uitademing er uit blazen.
Of zo laag als je makkelijk kunt het woord 'voe' te zingen of te zuchten (lang aanhouden : voe-oe-oe).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-05-22 08:34

Geplaatst door de TopicStarter : 03-05-22 08:34

Inmiddels zijn we 1,5e week op vakantie en ook hier schiet ik heel veel in dissociatie. Sowieso wanneer het te warm was, dan ga ik nog een beetje in de overlevingsstand. Maar ik merk ook nu moederdag dichterbij komt, dat ik daar moeite mee heb. Ik merk dat de relatie met mijn moeder nog niet goed is. Ik voel me nog steeds dat kleine meisje die gezien wil worden. En het doet pijn om daar uit te moeten stappen, en te moeten erkennen dat ze me nooit echt gaat zien om wie ik ben. Het liefst zou ik m'n kop in het zand steken en gewoon verder gaan :')

maar dit moet ik veranderen. Maar nu nog even niet.

**Geplaatst**: 03-05-22 08:38

Re: In en uit dissociatie

Geplaatst: 03-05-22 08:38

TS, ik heb niet het hele topic gelezen, maar dit is wel belangrijk om bespreekbaar te maken. Het dissociëren is namelijk een (inadequate) manier om de pijn niet te hoeven voelen. Ergens natuurlijk goed want het zorgt ervoor dat je 'overeind' blijft, je beschermt jezelf, maar je bent juist bezig met behandeling om de trauma's op een goede (adequate) manier een plek te geven. Dissociëren, en zeker niet in de frequentie waarin jij het noemt, helpt daar niet bij.
Mijn enige advies is dan ook om dit meteen en goed bespreekbaar te maken met je therapeut.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-05-22 08:58

Re: In en uit dissociatie

Geplaatst door de TopicStarter : 03-05-22 08:58

Ja dat heb ik ook al wel gedaan. Het is alleen lastig omdat ik het zelf ook niet altijd door heb. Ik heb van m'n psychosomatische fysio ademhalingsoefeningen meegekregen om te ontspannen, maar die doe ik niet omdat ik denk ik onbewust in die dissociatie wil blijven ter 'veiligheid'. Erg lastig dus :/

**Geplaatst**: 03-05-22 09:45

Geplaatst: 03-05-22 09:45

Earth schreef:
Inmiddels zijn we 1,5e week op vakantie en ook hier schiet ik heel veel in dissociatie.

Ja, dat kan. Onbekend terrein kan veel met een mens doen.

Citaat:
Sowieso wanneer het te warm was, dan ga ik nog een beetje in de overlevingsstand.

Dissociatie is zo ongeveer per definitie overleven, hè...

Citaat:
Maar ik merk ook nu moederdag dichterbij komt, dat ik daar moeite mee heb. Ik merk dat de relatie met mijn moeder nog niet goed is. Ik voel me nog steeds dat kleine meisje die gezien wil worden. En het doet pijn om daar uit te moeten stappen, en te moeten erkennen dat ze me nooit echt gaat zien om wie ik ben.

First things first: wat rot dat je moeder je nooit gezien heeft voor wie je bent. :(:)

Naar dat jouw kleine meisje nog steeds zo hunkert. :(:)

Ik zou zeggen: stap 1 is: geef je eigen kleine meisje ZELF alle erkenning die ze hebben wil.
.... Lavender Jane zong het al: het staat ook op YT : 'the woman in your life... is you'.
(Erkennen dat het nooit echt goed gaat worden met je moeder is een prima doel om naar te streven, maar sla nou geen stappen over...!)

Citaat:
Het liefst zou ik m'n kop in het zand steken en gewoon verder gaan maar dit moet ik veranderen. Maar nu nog even niet.

'Je moet niets', het doet zeer, maar als je jezelf veel erkenning geeft, wordt het steeds minder pijnlijk.

Citaat:
Ja dat heb ik ook al wel gedaan. {Dissociatie bespreken met je therapeut, J2} Het is alleen lastig omdat ik het zelf ook niet altijd door heb.

Tuurlijk heb je het niet altijd door, dissociatie is geen bewuste keuze, het is wel een keuze, maar van je overlevingsinstinct. Niet jouw bewustzijn.
Het is wel goed om eea te bespreken, want therapie gáát over je overlevingsinstinct, en hoe en waarom het de kop op steekt.

Citaat:
Ik heb van m'n psychosomatische fysio ademhalingsoefeningen meegekregen om te ontspannen, maar die doe ik niet omdat ik denk ik onbewust in die dissociatie wil blijven ter 'veiligheid'.

Ik snap het nut van dit soort oefeningen nooit zo goed.
Je dissocieert omdat je overlevingsinstinct vindt dat je in gevaar bent.
Psychische pijn is voor jouw instinct net zo gevaarlijk als een tijger...!
Weghollen kan bij gevaar een zinnige reactie zijn.
Aanvallen kan een zinnige reactie zijn.
Dissociatie is verwant aan 'doe alsof je dood bent, katachtigen eten geen dood beest'. Ook heel zinnig.
.... maar gaan ontspannen als je in gevaar bent - ?? Doe maar niet.

Als het gevaar geweken is en jij weer terug bent uit dissociatie kan iedere ontspanningsoefening heerlijk zijn.
Gun jezelf dat van harte.
... en als je je niet veilig genoeg voelt om te ontspannen, verzin dan wat jou een gevoel van veiligheid kan geven.
Idealiter hebben jullie daar op therapie uitgebreid over gesproken.

**Geplaatst**: 03-05-22 09:59

Geplaatst: 03-05-22 09:59

Ts, ik herken je verhaal. Na vele 'therapiën' in het verleden ben ik therapie-moe en heb geen vertrouwen meer in de 'behandelaars'. Echter, alleen kom ik er niet uit. Als ik in standje-negeer ga, dan komt het de volgende keer des te harder terug, is mijn ervaring. Laatst een test bij de POH gehad en een nagesprek met mijn HA. Hij adviseerde mij toch weer in therapie te gaan, net als mijn bedrijfsarts en inzetbaarheidscoach. Ik ben bang dat het weer van die Koffietijd-interviews door jonge meiden van in de twintig zijn of door een zogenaamd doorgewinterde therapeut die je allemaal onnodige labels opplakt. Mijn HA verzekerde mij dat de kwaliteit van therapeuten in twintig jaar (dat is de laatste keer dat ik therapie heb gehad) verbeterd is en dat eentje bij ons in de buurt erg goed aangeschreven staat. Ik geef het nog één kans. Duurt alleen nog even, want de wachttijd is ongeveer tien weken... Nu maar hopen dat er in tussentijd niet weer zo'n heftige aanval komt.
Ben jij al met je HA in gesprek geweest? Dit zou ik je wel willen adviseren.

Aanvulling: Ik wil niet meer graven in wat was, maar handvatten om weer vooruit te kunnen.

**Geplaatst**: 03-05-22 10:14

Re: In en uit dissociatie

Geplaatst: 03-05-22 10:14

Klopt, sprak ik als fan van emdr.
'Eindeloos praten en graven' helpt niet heel erg tegen trauma, emdr wel. En er zijn meerdere manieren die vergelijkbaar goed werken.

Maar als je al een 'inzetbaarheidscoach' hebt, krijg je toch ook al handvatten om er mee om te gaan?
(Technisch gesproken is dat de eerste fase van trauma verwerking : het in het hier en nu redelijk goed leren hebben. Fase twee is 'de monsters de nek omdraaien'. Fase 3 is alles wat je in je ontwikkeling gemist hebt wegens trauma alsnog leren en gaan doen.)

**Geplaatst**: 03-05-22 10:59

Re: In en uit dissociatie

Geplaatst: 03-05-22 10:59

Bij ons op het werk is een inzetbaarheidscoach er om te kijken wat je qua werk weer kunt oppakken. Het enige wat ik tot nu toe als extra te horen kreeg is dat ik toch weer in therapie zou moeten en mijn medicatie verhogen. Dat laatste weiger ik sowieso. Ik denk dat dat niet de oplossing is namelijk, omdat de aanvallen ook lange tijd weg kunnen blijven zonder verhoging. EMDR heb ik wel van gehoord, echter geen ervaring mee. Zou je er iets meer uit eigen ervaring over kunnen vertellen? Op Google zie je alleen de theoretische werking.

**Geplaatst**: 03-05-22 12:06

Re: In en uit dissociatie

Geplaatst: 03-05-22 12:06

(je hebt pb.)