Geplaatst Ok... wordt best een lang verhaal
Aantal jaar geleden zijn diverse fysiotherapeuten, bekkentherapeut en de steunzolen meneer tot de conclusie gekomen dat ik wel hypermobiel moet zijn, toendertijd dus nog niks officieel laten vaststellen want ik wilde geen etiket op mn hoofd.
Vooral toen ik vertelde dat ik in het verleden 25x mn enkelbanden heb gescheurd, met zelfs alleen lopen en operatief inkorten totaal geen effect had (pas een pees transplantatie hielp) en netvlies loslating zonder reden vonden ze dit raar
Eens in de zoveel tijd kom ik wel weer bij de fysio en afgelopen week wist ik gewoon dat het weer tijd voor de bekken therapeut was, maar dit heeft een wachtlijst. Of ik dan voor nu even bij een regulier fysio terecht wilde? Ja graag, heb weer zo veel last van nek en schouders.
Deze raadde mij toch wel aan eens een onderzoek te laten doen, want hij vind echt dat ik te veel klachten heb. De dag erop dus de dokter gebeld en die belde terug met de mededeling dat ik maar eerst achter eventuele erfelijkheid aan moet gaan, aangezien ik aangaf dat mijn zusje ooit een bepaald onderzoek heeft gehad.
Hier ben ik achteraan gegaan en dit bleek het syndroom van tietze te zijn, op dat moment dacht ik dat dit totaal losstaand was, nu weet ik dat het samen voor kan komen. Hierop heb ik een brief opgesteld voor de huisarts, zodat hij me niet kan afschepen of onderbeken, en ik hoop op snel een belletje
Ik zal de brief hierbij posten, naast dit alles heb ik natuurlijk ook de gewone dingen, zoals niet lang in een bepaalde houding kunnen zitten en liggen
Dit bovenstaande is ergens in oktober begonnen denk ik...
Inmiddels ben ik al een paar weken aan het sporten met een personal trainer, en dit heeft er in ieder geval al voor gezorgd dat ik nu even niet meer naar de fysio hoef. Hoe sterker ik kan worden, op eem gedoseerde en uirgedachte manier, hoe minder pijn ik hopelijk (ga) heb(ben).
2 weken geleden kon ik terecht bij de bekken therapeut, zij kent mij al een tijdje, en tevens mijn moeder en zusje. We raakten aan de praat en ik begon te vertellen... ze raadde me met klem aan weer contact met de huisarts te zoeken aangwzien ik daar niet echt meer iets van vernomen had, en toch op die verwijzing aan te dringen.
Die afspraak ben ik rechtgezet in mijn bekken, heb ik dry needling gehad en ben ik gekraakt. Advies; oefeningen doen en warmte therapie en zo goed als gaat sporten te blijven volhouden.
Gisteren had ik weer een afspraak bij de bekken therapeut, en zelfde riedeltje. Maar ook goed nieuws, vorige week heb ik een verwijzing gehad van mijn huisarts! En meteen voor een klinisch geneticus.
Hij vind het vreemd dat er na mijn netvlies loslating niet meteen verder is gekeken, want ook hij staaft de mening van de fysio en bekken therapeut, dit is niet 'gewoon' hypermobiel zijn...
Maar nu... lang wachten, maand of 3, dan mogen we komen.
Maar wat komt er dan allemaal op me af? Kan iemand me misschien wat meer vertellen?
De huisarts heeft weinig ervaring met ED en aanverwante zaken, en ben blij dat hij me laat nakijken.
Ik ben het niet toegeven en het vechten ook beu. Zijn er patiënten met veel meer klachten en pijn? Volmondig ja, want bij mij valt het best mee, maar pijn is er wel. En moe, zo moe...
Lang verhaal, en even mn ei kwijt kunnen is al erg fijn...
Bovenste rib (rugkant) verschuift steeds 
Maandag weer goed gezet en ging weer super, ga ik woensdag paardrijden en les ging super stap ik af zit die rib weer verkeerd 
