Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-02-22 10:28

Hoe omgaan met iemand met Burn-Out

Geplaatst door de TopicStarter : 14-02-22 10:28

Vorig jaar april is mijn beste maatje terug gekomen van een term op zee die de nodige uitdagingen had. Bemanning die onervaren was en waardoor hij dus voor ieder alarm kon komen opdraven en dus niet zijn rust kon pakken. Daarbij kwam natuurlijk corona, dus nergens aan de wal kunnen gaan en dan nog tot 3 x uitstel van aflossing. o ja en toen kwam de ever given ook nog even dwars te liggen.
Hierdoor is hij 6,5 maanden weg geweest, waar hij voor 4 maanden weg ging.

Normaal is het 2 weken bijslapen en dan is hij er wel weer een eind. Helaas is het deze keer anders. Hij heeft weken alleen maar kunnen slapen. Op een bepaald moment zijn we een weekendje weg gegaan van alles en daarna ging het wel. Helaas flinke terugvallen gehad en nu sinds juni in de ziektewet.

Eerst alles zelf op proberen te lossen maar dat werkt duidelijk niet. Nu eindelijk hulp gezocht en sinds eind december waren we in een redelijk ritme gekomen en ging het eigenlijk best goed.

De ene week ben ik bij hem in huis om te zorgen dat er ritme is en dat hij eet. Maar de week erna zijn mijn kinderen thuis en ben ik er niet. Maar kan hij altijd bij mij komen eten.

Helaas is het ritme nu weer compleet weg en ligt hij weer makkelijk 20 uur op een dag in bed en eten doet hij niet. Op dit moment heeft hij al vanaf maandag niets vasts meer gegeten en alleen een drinkontbijt.

Hoe kan ik hem nog verder helpen zonder er zelf aan onderdoor te gaan en zonder me al te veel zorgen te maken. Want we zijn al heel lang vrienden en hebben al zo veel samen doorstaan dat dit er niet tussen mag komen.

**Geplaatst**: 14-02-22 10:37

Re: Hoe omgaan met iemand met Burn-Out

Geplaatst: 14-02-22 10:37

In december had hij hulp schrijf je, heeft hij die hulp nog steeds? En in welke vorm?

Voor iedereen is anders wat helpt in zo'n situatie maar erkennen dat de hulp nodig is blijft stap 1. Praat je verder ook met hem? Hoe hij zich voelt? Wat hij denkt nodig te hebben? Je kan alles voor hem willen doen maar het moet wel bij hem vandaan komen.

**Geplaatst**: 14-02-22 10:38

Geplaatst: 14-02-22 10:38

Door de hulp die je nu biedt vraag ik me af of het beter gaat worden. Jij lost zijn probleem nu op, niet hijzelf.. Hij zal moeten inzien dat er iets moet veranderen, anders is het trekken aan een dood paard.

Of ben ik dan te zwart-wit?

**Geplaatst**: 14-02-22 11:01

Re: Hoe omgaan met iemand met Burn-Out

Geplaatst: 14-02-22 11:01

Ja, dan ben je best zwart wit

Ik heb zelf een zware burnout gehad, met depressie
Ik blijf zeggen dat mijn kinderen mij gered hebben, voor hen kwam ik mijn bed uit.
Maar je MOET iemand hebben die je wel steeds dat zetje geeft om stappen te maken, anders geef je inderdaad op. Je MOET iemand hebben die je laat zien dat er nog mooie dingen zijn etc

Krijgt hij nog steeds hulp inderdaad? Want dat is belangrijk
En in je privé kring blijven praten ook.
Hijzelf moet wel ritme blijven houden, hoe moeilijk ook. Dus wekker zetten om uit bed te gaan en er ook echt uit gaan. Wekker zetten om te eten als dat lastig is, buiten gaan wandelen etc

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-02-22 11:07

Geplaatst door de TopicStarter : 14-02-22 11:07

Hulp als in een psycholoog en ja daar gaat hij nog steeds naar toe. 1x per week.
Via bedrijfsarts en huisarts is dit opgestart en daar heeft hij zelf voor gekozen.

Hij had ook gevraagd of ik bij hem kwam om te helpen met de regelmaat en het eten maar om iedere keer weer vanaf 0 te beginnen kost mij ook de nodige energie. Ik heb mijn werk, de paardjes en eigen huis ook nog.

Inzien dat er iets moet veranderen is er wel maar de moeite er voor doen dat lukt nog niet. en wordt volgens mij ook steeds moeilijker als je je bed niet uit komt en niet eet.

Nu ik er nog eens over nadenk... hij heeft nooit alleen voor zichzelf moeten zorgen, vanuit huis op internaat voor de zeevaartschool en daarna aan boord en altijd samen met een vriendin. En dan nu alleen in een huis.

Het is gewoon heel moeilijk om een grote sterke vent zo te zien worstelen met zichzelf.

Zelf heb ik na mijn scheiding ook het nodige te verduren gehad en zat ik ook volgens mij in een burn out en idd mijn kindjes en paardjes hebben me er toen door gesleept want daar MOET je voor zorgen.

Normaal zou ik vandaag terug gaan maar ik kan het even niet. Moet even op mezelf passen

**Geplaatst**: 14-02-22 11:10

Geplaatst: 14-02-22 11:10

Dan heb je dus externe motivatie nodig om het beter te krijgen. Dat kan. Maar in de situatie van de vriend van TS zijn er geen kinderen waar hij voor uit bed MOET komen.

Hij zal dus ergens intrinsieke motivatie moeten gaan vinden om de situatie waarin hij zich nu bevindt te veranderen. Op het moment dat anderen voor hem blijven zorgen krijgt hij de kans niet om zelf de situatie te veranderen: de noodzaak is er niet.

Als vriendin denk ik dat je hem alleen kan steunen als hij zijn verhaal kwijt wil.

Wat ik merkte in mijn burn-out is juist dat de druk van anderen dat je van alles MOET juist maakt dat het langer duurt voor het lukt.
En onder MOETEN valt inderdaad ook uit bed komen en buiten wandelen.

**Geplaatst**: 14-02-22 11:11

Geplaatst: 14-02-22 11:11

Ik denk dat hij dit het beste met z'n psycholoog kan bespreken en een 'schema' maken voor opstaan, eten, rondje wandelen etc. Desnoods prima om een uurtje 's middags te slapen maar ook daarna dan weer op te staan en eten te maken. Het is moeilijk, heel moeilijk want ik ken de situatie en het is goed dat hij wel wil en hulp zoekt maar op dit moment kan jij niet heel veel meer voor hem doen behalve er gewoon zijn als hij het moeilijk heeft denk ik. Voor hem zorgen heeft op dit moment geen zin, hij moet zelf die stappen gaan maken.

Aanvulling upendo; Inderdaad het 'moeten' en de druk van anderen (of jezelf in mijn geval) werkt averechts. Je moet terug naar de bodem/0 en dat is je vriend nu wel denk ik, maar het opklimmen kan hij echt alleen zelf doen.

**Geplaatst**: 14-02-22 11:15

Geplaatst: 14-02-22 11:15

Daarom ook, zorgen voor en ondersteunen zijn 2 verschillende dingen

En inderdaad moeten kan negatief werken, maar mijn ervaring is dat sommige dingen wel moeten
Maar dat is persoonlijk inzicht en voor iedereen anders natuurlijk

**Geplaatst**: 14-02-22 11:16

Re: Hoe omgaan met iemand met Burn-Out

Geplaatst: 14-02-22 11:16

Als je altijd dingen moet is het juist heel helpend als je erachter komt dat de wereld niet vergaat als je het een tijdje niet doet.

Met uitzondering van kinderen. Daar moeten dingen voor. Maar voor de rest... Je moet belasting betalen en poepen.

**Geplaatst**: 14-02-22 14:17

Re: Hoe omgaan met iemand met Burn-Out

Geplaatst: 14-02-22 14:17

Het lastige van burn out is dat het een lichamelijke ziekte is.

Een psycholoog kan troosten 'wat rot dat je ziek bent', en verder de tips geven die jij ook kunt geven :
zoals 'ga naar de thuiszorg, regel alfahulp, ga naar het sociale wijkteam (voorheen maatschappelijk werk)'.
Natuurlijk is er het advies om grenzen serieus te nemen, maar voor gedragsverandering heeft hij zo te lezen nu geen energie.

En in feite heeft hij geen hulp, behalve van jou.

Motivatie speelt een kleine rol, iemand met een gebroken been herstelt met of zonder motivatie ook niet echt sneller.
(Je bed uit MOETEN komen wordt al snel "wéér een grens over terwijl je al op bent".)

En hoe paradoxaal ook, is het nu aan jou om jouw grenzen te bewaken.
"Niet zorgen voor, maar ondersteunen", zeg ik Joanne na.
Wellicht ben jij degene die de echte hulp (thuiszorg etc) moet inschakelen. Dat is efkes geregel, dat wel, maar met wat mazzel kunnen die jou een aantal zaken uit handen nemen.

**Geplaatst**: 14-02-22 14:50

Re: Hoe omgaan met iemand met Burn-Out

Geplaatst: 14-02-22 14:50

Janneke, Hij heeft toch wel hulp? Hij gaat elke week naar de psycholoog. Dat kan wel een stukje verder gaan dan enkel troosten en tips die je geeft.

Ts, wat moeilijk voor jou! Fijn dat hij in ieder geval de stap neemt om hulp te nemen. En jij vooral heel goed op jezelf letten. Als je merkt dat het teveel wordt, neem voor jezelf ook wat afstand als dit mogelijk is. Dan kan je er ook voor hem staan als je zelf oké bent. Hou daarom jezelf goed in de gaten.

En je doet al genoeg door er überhaupt alleen te zijn. Je kan alles proberen om hem te motiveren, maar als dit niet lukt bij hem dan is het trekken aan een dood paard. En dat is moeilijk om te zien, als iemand erg lijdt.

Daarom, je kan er voor hem zijn, maar wees er vooral ook voor jezelf (en je kinderen).

**Geplaatst**: 14-02-22 15:16

Geplaatst: 14-02-22 15:16

Thuiszorg/alfahulp bij een depressie? Dat hangt dan wel af van je financiën, want de kans dat je dat vergoed krijgt is in veel gemeenten niet zo groot...

En ik ben het niet met je eens dat een psycholoog alleen kan troosten. Die kan ook juist helpen om die kleine stapjes te zetten of juist nog even niet te zetten.

**Geplaatst**: 14-02-22 15:26

Re: Hoe omgaan met iemand met Burn-Out

Geplaatst: 14-02-22 15:26

Kan hij niet bijvoorbeeld een uitlaathondje of een opvanghondje hebben? Of een andere taak buitenshuis wat hem structuur geeft.

Heel lastig TS! Maar 1 hele grote tip: je bent NIET zijn verpleegster/hulpverlener maar zijn partner. Probeer die rol alsjeblieft te behouden. Anders houd je geen gezonde relatie.

**Geplaatst**: 14-02-22 15:28

Geplaatst: 14-02-22 15:28

Tink89 schreef:
Thuiszorg/alfahulp bij een depressie? Dat hangt dan wel af van je financiën, want de kans dat je dat vergoed krijgt is in veel gemeenten niet zo groot...

Ja.
Het gaat over een burn out en nauwelijks uit bed kunnen komen.
Ik baal van de ongelijkheid, niet iedere gemeente doet hetzelfde.

Maar een psycholoog is ook niet gratis en is hier niet voor opgeleid. (= Weinig effectief.)
(Een depressie is trouwens ook voor een groot deel lichamelijk, zeker als het volgt op uitputting.)

Citaat:
En ik ben het niet met je eens dat een psycholoog alleen kan troosten. Die kan ook juist helpen om die kleine stapjes te zetten of juist nog even niet te zetten.

.... natuurlijk kan een psycholoog heel veel, ik schreef dat een psycholoog NU alleen maar kan troosten. Die andere dingen zijn waardevol maar niet in dit stadium.

**Geplaatst**: 14-02-22 15:30

Geplaatst: 14-02-22 15:30

Wauw wat een kortzichtig beeld over psychologen... Sorry maar dat is echt niet kloppend......

**Geplaatst**: 14-02-22 15:40

Geplaatst: 14-02-22 15:40

Eens met jou hoor upendo.

En een psycholoog kan wel gewoon uit de zorgverzekering betaald worden als er een verwijzing is van de huisarts. En die is zeker wel opgeleid om hulp te bieden bij een burn-out.

Maar goed, da's een discussie waar de ts niks aan heeft, dus ik hou erover op.

**Geplaatst**: 14-02-22 19:08

Re: Hoe omgaan met iemand met Burn-Out

Geplaatst: 14-02-22 19:08

Mijn favoriete strategie bij grote problemen is om het kleiner en gestructureerder te maken. De ene week wel en de andere week niet lijkt mij best wel een grote schommeling. Dus ik ben benieuwd in hoeverre je dit samen wat kleiner kunt maken? Hoever wonen jullie uit elkaar? Want ik denk dat je in de week dat je wel tijd hebt, toch niet iedere dag daar hoeft te zijn. Omgekeerd kan hij misschien in de week dat je er niet bent, toch 1 of 2 keer komen eten, op vaste dagen (want vragen 'als het nodig is' is vaak al veel te ingewikkeld om te kiezen.)

En dan is het misschien ook handig om te kijken naar puur praktische bezwaren als hij naar jou komt, het vervoer bijvoorbeeld, en of je daar misschien nog iets te verzinnen is (samen, in overleg!) wat het minder belastend en meer helpend kan maken.

Daarnaast denk ik dat het zinvol is als hij zo'n structuur ook op wat andere manieren een beetje kan uitbouwen? Kleine afspraken, die wel redelijk vast zijn. Die kun jij niet regelen, maar het is misschien wel iets om een keertje op te gooien. (En het kan echt klein zijn, iets als met een vriend 1 aflevering van 1 korte serie kijken, en het daar dan bij te laten - de ander binnen een uurtje weer de deur uit. Of alleen een blokje rond lopen en verder niets.)

**Geplaatst**: 14-02-22 19:57

Geplaatst: 14-02-22 19:57

Ik ben met een burnout door de huisarts naar een revalidatiekliniek gestuurd, ging daar 3 ochtenden heen gedurende 2 maanden en het hielp echt super goed. Daar gesprekken met psycholoog, "les" in begrijpen wat er is en wat je triggers zijn en gedoseerd sporten(zonder uit te putten zodat je je grens leert kennen). Nooit geweten dat het kon maar ik raad het iedereen aan haha. Misschien is zoiets te regelen, zodat hij elke dag uit bed moet en ergens heen gaat waar de juiste hulp is?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-02-22 09:54

Re: Hoe omgaan met iemand met Burn-Out

Geplaatst door de TopicStarter : 15-02-22 09:54

Hij vond het juist fijn dat ik daar een week was ... dan is er meer regelmaat en een doel om uit bed te komen. Ook het komen eten was vanuit zijn kant om toch wat regelmaat te houden.

We wonen ongeveer 10 minuten op de fiets bij elkaar vandaan. Dus op zich goed te doen en we hebben allebei een auto. Al moet hij nu niet met de auto op pad gaan.

Gelukkig heb ik goed contact met zijn ouders en gaat zijn moeder mee naar de psycholoog. Die zit namelijk om 30 minuten met de auto. Vandaag weer een afspraak en zij gaat mee de afspraak in. De afspraak is dat wel elkaar op de hoogte houden van hoe en wat.

Een revalidatiekliniek zou misschien nog wel een goede optie zijn. Maar eerst vandaag maar weer even afwachten.

Gisteravond heb ik zelf berichten gehad van mijn kinderen die bij hun vader zijn en daar ging het ook niet goed... Kids en ik gaan nu even voor. Gelukkig heb ik zelf wel wat leuke dingen te doen deze week... en heb ik ook weer een gesprek bij de praktijkondersteuning, even de boel relativeren.

**Geplaatst**: 15-02-22 09:59

Geplaatst: 15-02-22 09:59

Ik vraag me af of dit alleen een burn out is, of dat er meer problemen bij komen kijken zoals bijvoorbeeld een depressie. Als hij daar niet goed bij geholpen wordt dan kun jij heel erg je best blijven doen, maar dat gaat niks oplossen. Waarmee ik niet wil zeggen dat je niks moet doen, het is juist geweldig dat je er voor hem bent en hem zo goed mogelijk probeert te helpen.

**Geplaatst**: 15-02-22 10:22

Re: Hoe omgaan met iemand met Burn-Out

Geplaatst: 15-02-22 10:22

Wat vindt hij ervan dat zijn moeder meegaat naar therapie? En wat vindt hij ervan dat jullie elkaar op de hoogte houden?

Ja, je hebt een doel nodig om uit je bed te komen en je hebt hulp nodig als je in zo'n situatie zit. Maar je moet wel zélf stappen zetten als je in zo'n situatie zit, zelf ergens motivatie in vinden om die stappen te zetten,...Daar gaan jij en zijn moeder niet bij kunnen helpen.
Bovendien is de vraag of je op deze manier iets voor hem doet wat helpend is of dat je net iets mee in stand houdt wat net niet gezond is op langere termijn.

Om verder op je vraag te antwoorden wat je voor iemand met een burn-out kan doen: wees duidelijk over wat je wel en niet kan bieden, waarvoor hij bij jou terecht kan en wat jouw verwachtingen zijn. Probeer geen dingen / beslissingen over te nemen, maar spoor hem aan om bij zichzelf na te gaan wat hij nodig heeft en deze hulp te vragen. Help hem eventueel in het zoeken / verkrijgen van de juiste hulp; Verwijs indien nodig door naar zijn hulpverlener(s) (met sommige dingen kan je als naaste gewoon niet helpen waar een hulpverlener dat wel kan). Laat de zorg voor hem bij zijn hulpverlener(s) (tuurlijk kan je wel eens iets te eten brengen of kan hij wel eens bij je langskomen, maar probeer zijn problemen niet op te lossen). En bewaak je eigen grenzen.

**Geplaatst**: 15-02-22 13:17

Geplaatst: 15-02-22 13:17

Persoonlijk vermoed ik met twintig slagen om de arm dat deze meneer een arts nodig heeft.
Burn out is een lichamelijke ziekte en een arts die onder andere zijn cortisol meet en probeert op orde te brengen zet denkbaar zoden aan de dijk.

En voor jezelf, Eva, een pas op de plaats.
Deze situatie is niet gezond, voor niemand.

Wat wel goed is, dat jij als mantelzorger contact hebt met een 'collega', zijn moeder.
En het is goed dat je ondersteuning krijgt.

En met enige schroom begin ik over de reddingsdriehoek.
Als mantelzorger van iemand die praktisch niets meer kan, kom je relatief makkelijk in de rol van de 'redder': dat jij de enige zou zijn die zijn problemen kan oplossen. (Ik denk dat daar een arts voor nodig is.)
(En voor hem is het belangrijk dat hij niet het gevoel krijgt 'dat hij echt niets meer kan', de zielepiet, dit wordt met een ongelukkige uitdrukking vaak 'slachtoffer' genoemd. Hij is ziek, heeft een arts nodig - maar kan wellicht nog wel iets.)
...en de dynamiek van de reddingsdriehoek is dat als je 'terecht komt in de driehoek', je vroeger of later een boze of cynische 'vervolger' wordt.
Svp laat dat niet gebeuren...!

**Geplaatst**: 15-02-22 13:28

Re: Hoe omgaan met iemand met Burn-Out

Geplaatst: 15-02-22 13:28

Als jarenlange ervaringsdeskundige als zijnde degene die leeft met iemand met burn-out (die later omsloeg naar depressie) kan ik zeggen dat het soms echt nodig is om iemand een structuur of ritme aan te bieden. Mensen kunnen dat echt niet meer zelf als ze in zo'n situatie zitten. Kun je nog aankomen met : zelfredzaam zijn, zelf problemen oplossen, trekken aan dood paard maar soms moet je echt even voor twee denken.
Uiteindelijk leert iemand dan weer op eigen pootjes met jou mee te lopen en uiteindelijk weer zonder zijwieltjes (zonder jouw continue hulp).

De kunst zit hem erin om te zorgen dat je zelf niet ten onder gaat in het bieden van die zorg.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-02-22 13:35

Geplaatst door de TopicStarter : 15-02-22 13:35

Natuurlijk neem ik niet alles uit zijn handen. En overleg met zijn moeder is in overleg gebeurt. Gewoon fijner om dingen maar 1x uit te leggen.

Ook mee naar therapie kwam uit hem dus dat zit gelukkig wel goed.

En zelf ten onder gaan zat er wel aan te komen maar door nu een pas op de plaats te maken en even "lekker" thuis te blijven en even wat extra tijd aan de paardjes te besteden komt mijn energie wel weer terug...

**Geplaatst**: 16-02-22 12:25

Geplaatst: 16-02-22 12:25

Plausibel schreef:
Kun je nog aankomen met : zelfredzaam zijn, zelf problemen oplossen, trekken aan dood paard maar soms moet je echt even voor twee denken.
Uiteindelijk leert iemand dan weer op eigen pootjes met jou mee te lopen en uiteindelijk weer zonder zijwieltjes (zonder jouw continue hulp).

Ik kan me voorstellen dat dat jouw ervaring is. Mijn ervaring zowel privé als professioneel is dat je echt verantwoordelijkheid bij de persoon in kwestie moet laten liggen en je anders heel gemakkelijk terechtkomt in de reddingsdriehoek waar Janneke het over heeft. Als vriend, partner,… ben je niet de hulpverlener van de persoon met een burn-out en ik denk dat het belangrijk is te voorkomen dat je in die rol terecht komt en dus ook duidelijk te zijn over tot waar jouw rol als naaste reikt. Soms help je gewoon echt meer door te zeggen dat je niet meer kan doen dan een luisterend oor bieden als het nodig is of eens wat te eten te brengen, maar je wel ziet dat de persoon nood heeft aan meer hulp en dan dus door te verwijzen naar een hulpverlener.
Het moeilijke met dingen overnemen is dat je dingen kan doen met de beste bedoelingen, maar dit voor de persoon met een burn-out oid niet perse helpend is. De persoon gaat zelf met therapie moeten leren voelen wat hij of zij nodig heeft en waar zijn of haar grenzen liggen om er op die manier ook rekening mee te kunnen houden en anderen te laten weten aan welke hulp ze behoefte hebben.
Je kan meedenken en zoeken, maar het is uiteindelijk de persoon zelf die moet nagaan wat voor hem of haar helpend is en hoe hij of zij geholpen kan worden, hoe moeilijk dat ook is.
Ga je dingen overnemen, beslissingen of keuzes maken voor iemand die dat op dat moment niet kan, dan riskeer je keuzes of beslissingen te maken die voor de persoon op dat moment niet passend zijn en dat kan dan op zijn beurt weer leiden tot conflict (want jij hebt dan iets beslist waarmee die persoon bv over zijn grenzen gaat).