Even verdwaald

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
ikheetesmee

Berichten: 1195
Geregistreerd: 04-08-13

Even verdwaald

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 28-12-21 13:00

Hoe ik het anders moest noemen weet ik niet, maar ik ben even verdwaald in mijn eigen wir war van gedachten en afwegingen.
Eigenlijk weet ik heel goed wat ik wel en niet wil, en hoe ik me wel en niet wil voelen, maar toch komen er dan weer (bij wijze van spreken) 100 plussen en minnen en dan raak ik weer verdwaald.

Ik zal even van het begin beginnen..

Afgelopen juni ben ik cum laude geslaagd voor mijn opleiding social work. Super blij dat ik nu eindelijk aan de slag mocht en dat ik een leuke cijferlijst had, al gaf ik niet perse veel om het woordje cum laude. Toen ik op linkedIn een berichtje postte dat ik geslaagd was kreeg ik gelijk twee aanbiedingen in mijn berichtenbox, 1 als trainee binnen een bedrijf waar ze werkcoaches opleidden voor 40 uur in de week en een voor 16 uur in de week bij een bedrijf waar ik in eerste instantie verantwoordelijk zou worden voor het managen van 4 inloopspreekuren en ik evt. doorgroei mogelijkheden zou hebben.
Tijdens mijn opleiding heb ik een flinke burn-out en depressie gehad door eens slechte stage ervaring waarna ik ook een angststoornis heb ontwikkeld. Daarom heb ik er voor mezelf voor gekozen om niet meer een volle week van 9 tot 5 te willen werken, altans niet gelijk aan het begin. Daarom heb ik ervoor gekozen het traineeship af te slaan, ook omdat ik dan ook nog eens iedere dag ruim een uur heen en een uur terug moest rijden.

De 16uur bij het andere bedrijf heb ik aangepakt en daarnaast mijn baan bij de GGD gehouden om uiteindelijk op zo'n 32 uur in de week uit te komen. Echter bleek al gauw dat de 16 uur bij het andere bedrijf (wat nu nog steeds het bedrijf is waar ik voor werk) niet zo uitpakte zoals belooft was. Ik was voornamelijk aanwezig op de inloopspreekuren, maar had eigenlijk weinig te doen omdat er gewoon vrij weinig aanloop was. Ik spendeerde mijn uren voornamelijk met het kletsen met de vrijwilligers en de wijkcoaches die aanwezig waren.
Omdat ik hier niet voldoende uitdaging uithaalde heb ik dit bij mijn manager en mijn team aangegeven. Toevallig zijn er rond deze tijd (dit gaat over eind oktober/begin november dit jaar) twee teamleden stopten met hun huidige functie heb ik de kans gekregen om tot 1 februari contract uitbreiding te krijgen. Vanaf 1 nov ben ik voor 28 uur in de week aan de slag. Binnen deze 28 uur draai ik nog zo'n 6-8 uur inloop spreekuren en ben ik de overige 20 uur junior opbouwwerker. Dit houd ik dat ik me bezighoud met intensieve buurtonderzoeken en het opzetten van activiteiten in de buurt. Tijdens die buurtonderzoeken maken we gebruik van enquetes en gaan we op huisbezoek, om een compleet beeld te krijgen van alle zaken die er spelen in de wijk om vervolgens met netwerkpartners een aanpak hiervoor te maken. Ik en mijn collega's werken voornamelijk op ons zelf enkel bij sommige projecten werken wij samen met 1 a 2 collega's. We hebben ook geen kantoor of iets, dus ik zie mijn collega's meestal enkel bij onze twee wekelijkse vergadering. Ik mis dan ook vaak het makkelijke contact met een collega om even een vraag te kunnen stellen of te kunnen sparren, of een simpel praatje bij het koffie apparaat

Inmiddels zijn we dus even verder, en heb ik nog een maand tot mijn contract afloopt. Ik heb gemerkt dat ik het opzetten en draaien van de activiteiten super leuk vind, maar dat ik het buurtonderzoek zelf, en voornamelijk de huisbezoeken erg lastig vind. Het aanbellen bij buurtbewoners en hopen dat je op een bepaalde manier contact kunt maken en houden is iets waar ik enorm veel druk bij ervaar en waar ik ook veel paniekaanvallen bij krijg, voornamelijk wanneer ik bij de mensen binnen kom. Ik ben dan vaak ook echt kapot aan het einde van de dag.

Daar komt nu nog eens bij kijken dat we nu geen huisbezoeken meer mogen doen ivm de huidige maatregelen, dus dat ik ook geen extra ervaring hiermee op kan doen voordat mijn contract afloopt om te kijken of ik me over deze angsten heen kan zetten.

Zodra mijn huidige contract afloopt zijn er 3 mogelijkheden, 1 is dat ik een jaar contract aangeboden krijg van 32-36 uur omdat we onze huidige vacature hiervoor niet gevuld krijgen tot nu toe, 2 is dat ik een half jaar contract zou kunnen krijgen als extra inzet. Deze uren worden vrijgemaakt door de gemeente waar wij voor werken en zijn vaak verspreid over meerdere projecten in meerdere stadsdelen, en 3 is dat ik er helemaal mee stop. Voor optie 1 en 2 word er eigenlijk een ervaren opbouwwerker gezocht, maar omdat die lastig te vinden is heb ik nu de kans gekregen om me in deze 3 maanden (van 1 nov tot 1 feb) te kunnen ontwikkelen tot een opbouwwerker met voldoende ervaring om zelfstandig de wijk in te kunnen gaan.

Ik merk dat ik momenteel echt enorm moe ben, en dat ik eigenlijk helemaal geen motivatie meer heb om aan het werk te gaan. Ik heb net 5 dagen vrij gehad waarbij ik mijn telefoon helemaal heb uitgezet maar nog ervaar ik de stress en de druk die het werk me geeft, en schrik ik soms snachts hier van wakker. Slapen doe ik de laatste maand sowieso al erg slecht, wat de vermoeidheid niet beter maakt.

Mijn gedachte nu is dat deze functie momenteel nog te hoog gegrepen voor mij is, ik vind het opzetten en draaien van activiteiten heel erg leuk maar een ingang vinden in de buurt, de huisbezoeken en dergelijke geven mij enorm veel stress, omdat hier zo veel verschillende aspecten bij komen kijken. Daarnaast krijg ik dus vaak paniekaanvallen tijdens de huisbezoeken omdat ik me hier niet op mijn gemak voel. Ik denk dat ik me misschien beter kan ontwikkelen in een omgeving waar ik wel een kantoor heb waar ik (al dan niet hybride met thuiswerken) aanwezig kan zijn met collega's, waar ik een duidelijke functie heb met een caseload oid en ik rustig in kan groeien.

Duidelijk verhaal zou je zeggen, deze functie past niet bij je dus ga je rustig opzoek naar iets anders. Dat is ook wat ik in eerste instantie denk. Maar daarna slaat de twijfel toch toe, want deze kans krijg ik niet zomaar nog een keer. Wat nou als het me op langere termijn wel lukt om me te ontwikkelen en dat ik nu door de zure appel heen moet? geen idee...
Daar moet ik ook even aan toevoegen dat ik vanaf maart 2021 geen vakantie meer heb gehad, op de afgelopen 5 dagen lang weekend na, ik ben tijdens mijn opleiding al 28 uur voor de GGD gaan werken, na mijn opleiding was dit per week tussen de 36 en de 40 uur en toen ik aan mijn huidige baan begon heb ik dit werk ook aangehouden. Ik werk dan ook naast de 28 uur in mijn huidige functie nog zo'n 8 uur per week voor de GGD op het covid project.


Een enorm lang verhaal, waarin ik voornamelijk even van me af wilde schrijven. Geen idee wat ik met dit topic wil bereiken, gewoon even ventileren denk ik.. Bedankt als je het helemaal hebt gelezen en als je tips hebt of vragen over de situatie, is dat van harte welkom :o

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-12-21 13:23

ikheetesmee schreef:
Duidelijk verhaal zou je zeggen, deze functie past niet bij je dus ga je rustig opzoek naar iets anders. Dat is ook wat ik in eerste instantie denk. Maar daarna slaat de twijfel toch toe, want deze kans krijg ik niet zomaar nog een keer. Wat nou als het me op langere termijn wel lukt om me te ontwikkelen en dat ik nu door de zure appel heen moet? geen idee...

Nou, ik snap wel dat je in de war bent. Het is ook niet niks. Zelf had heb ik ook moeite met carrièrekeuzes omdat ik herken wat je schrijft: als je A laat schieten en voor B kiest, dan voelt het alsof je andere kansen laat liggen en wat nou als je daar spijt van krijgt? Maar anderen zeggen altijd terecht dat dat ook geldt als ik voor A had gekozen, of C, of D... Je moet nu eenmaal keuzes maken en het hoeft niet meteen een baan te zijn waar je tot je 67ste werkt.

Zo te lezen heb je een mooi visitekaartje, je wordt al benaderd door werkgevers, er is nu een overschot aan vacatures en het is heel normaal om een beetje te zoeken naar wat bij je past. Als ik je bericht zo lees, lees ik ook wat burn-out-achtige signalen en daar zou ik waakzaam voor zijn. Dan kun je wel door die zure appel heen willen bijten, maar als je vervolgens totaal opgebrand bent, wat dan? :(:) Heb je trouwens ook al met je werkgever besproken dat sommige aspecten je veel stress geven? Kan je functie anders worden ingericht?

Janneke2

Berichten: 23646
Geregistreerd: 28-02-13
Woonplaats: Ergens in Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-12-21 13:27

Lastig hoor!
Ik vind het vooral heel rot hoe slecht jijzelf geholpen bent. Burn out, depressie en angststoornissen 'liggen vrij dicht bij elkaar', en van deze drie is juist de angst vaak relatief goed te verhelpen.
(Nee, niet met hopen dat je je er overheen kunt zetten of dat het met veel confrontatie wel minder gaat worden.)

Verder denk ik dat er ;) meer dan drie opties zijn.
Onderhandelen dat je de inhoud van je functie kunt verschuiven: misschien zijn er mensen die juist die huisbezoeken leuk vinden...?
Of bedingen dat de huisbezoeken anders gaan. Bijvoorbeeld eerst een enquête en als mensen graag willen praten komen jullie langs.

En uiteraard de optie om 'gewoon' te netwerken en te solliciteren en je mooie cijfers subtiel onder de aandacht te brengen (plus een goede therapeut met bijvoorbeeld emdr in het pakket).
Want "deze specifieke" kans krijg je maar 1x, maar je krijgt waarschijnlijk nog duizend andere kansen....
... en op een tweede burn out zit je NIET te wachten!

butengeweun

Berichten: 3805
Geregistreerd: 15-01-06
Woonplaats: voorne putten

Re: Even verdwaald

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-12-21 13:46

lees ik het ook goed dat je nu eiegenlijk 3 banen hebt.

28 uur ggd
28 uur je gewone baan
8 uur ggd covid project

Want denk dat als je je alleen focust op je baan waar je ook in wil groeien het in je hoofd al een stuk rustiger wordt.
En misschien is inderdaad een andere werkgever een betere stap maar overleg ook met je huidige werkgever wat er mogelijk is.

Sem_
Berichten: 7875
Geregistreerd: 17-02-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-12-21 17:10

Als ik het zo hoor lijkt het alsof je totaal niet gelukkig bent in deze functie en dat is prima, maar natuurlijk wel jammer! Als ik jou was zou ik op zoek gaan naar iets anders wat (in ieder geval op dit moment) beter bij je past. Waarom door blijven ploeteren als je er mentaal echt onder lijdt? Is dat het echt waard? Succes met je keuze! Hopelijk voel je je snel wat beter.

ikheetesmee

Berichten: 1195
Geregistreerd: 04-08-13

Re: Even verdwaald

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 28-12-21 17:18

Bedankt voor al jullie berichten en tips, ik ga ze allemaal meenemen en zorgvuldig overwegen.

Ik zit er inderdaad niet op te wachten om opnieuw in een burn-out terecht te komen en merk ook dat ik daarom nu niet langer moet wachten met ingrijpen voor mezelf, even een stap terug doen en alles op een rijtje zetten. Ik heb twee keer een traject gehad met een psycholoog, een keer tijdens mijn burn-out/depressie. Toen hebben we voornamelijk gefocust op het terug vinden van gelukkige gevoelens en het beter bewaken van mijn agenda.
Afgelopen januari heb ik een traject met emdr gehad voor een aantal trauma’s. Ook hier hebben we niet echt gefocust op de angst omdat het beter leek te gaan met de paniekaanvallen toen ik me beter ging voelen op andere vlakken. Wellicht is het dan nu tijd om een traject in te gaan die zich echt gaat richten op het aanpakken van die paniekaanvallen, want die beginnen me steeds meer te belemmeren als ik er zo goed over na denk.

pateeke
Berichten: 2691
Geregistreerd: 12-05-06

Re: Even verdwaald

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-12-21 20:44

Ik herken wel eea in je verhaal. Ik ben op zeker moment aan de slag gegaan in een sector waarin ik graag wou werken, met relatief weinig ervaring, veel druk vanuit de werkomgeving en een erg onprettige werksfeer. Ik had al snel mijn twijfels over de organisatie en of ik er wel zou kunnen aarden, maar ja nog niet zo lang afgestudeerd, werk vinden in die sector op dat niveau was niet zo simpel en opgeven stond ook niet in mijn woordenboek dus toch maar doorgegaan.
Na een jaar ben ik toch beginnen zoeken naar een andere job want ik bleef me er niet echt op mijn plaats voelen. Niet zo direct iets kunnen vinden en dus gewoon verder blijven ploeteren. Er ontstonden steeds meer conflicten op het werk (niet alleen met mij hoor, ook andere collega’s onderling). Een collega met wie ik wel een goede band had en met wie ik wel goed kon samenwerken besliste toen van afdeling te veranderen. En toen ging het bij mij nog meer bergaf. Er is een conflict ontstaan waarin ik mij niet gesteund voelde en voor mij best wel heftig was (nog los van het feit dat ik me ook niet echt kon vinden in een heel deel beleidskeuzes). Ik ben op dat moment heel intensief gaan zoeken en heb toen gelukkig een andere job gevonden. Ik was ontzettend blij dat ik weg kon en heb er echt geen seconde spijt van gehad!

Wat ik wil zeggen: ja het zou kunnen dat je je er na verloop van tijd beter gaat voelen, maar als je onderbuikgevoel zegt dat je het beter niet doet, stop dan met deze baan. Je hebt al eens een burn-out gehad en ik denk dat je lichaam nu ook duidelijke signalen afgeeft.
Ik heb daar veel te laat pas naar geluisterd waardoor ik mezelf behoorlijk in de problemen gewerkt heb…

chevax

Berichten: 11338
Geregistreerd: 17-05-06

Re: Even verdwaald

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-12-21 20:57

Ik snap je, maar wil daar, als ouwe doos, ook wel een kanttekening bij plaatsen. Je eerste baan is altijd moeilijk. Je moet in een nieuw ritme komen, het meer vrijblijvende van een stage is verdwenen en je moet het nu zelf zien te rooien. Maar je verleden met burn out en depressie maakt dit er niet makkelijker op. En door heel de coronasituatie is het contact met collega's ook nog eens moeilijk.
Maar probeer er toch ook even voor jezelf goed naar te kijken. Is het je burn out/depressie die opspeelt of is het het nieuwe leven waaraan je moet wennen? Stel, je wordt werkeloos. Ben je niet bang om juist dan in een depressie te glijden? Thuiszitten, is dat ook niet iets om een depressie te voeden? Ik heb er geen ervaring mee (met depressie) dus als ik niet-begrijpend overkom, excuus. Ik zou het nog een kans geven, je bent nu een paar maanden bezig.

pateeke
Berichten: 2691
Geregistreerd: 12-05-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-12-21 21:29

chevax schreef:
Ik snap je, maar wil daar, als ouwe doos, ook wel een kanttekening bij plaatsen. Je eerste baan is altijd moeilijk. Je moet in een nieuw ritme komen, het meer vrijblijvende van een stage is verdwenen en je moet het nu zelf zien te rooien. Maar je verleden met burn out en depressie maakt dit er niet makkelijker op. En door heel de coronasituatie is het contact met collega's ook nog eens moeilijk.
Maar probeer er toch ook even voor jezelf goed naar te kijken. Is het je burn out/depressie die opspeelt of is het het nieuwe leven waaraan je moet wennen? Stel, je wordt werkeloos. Ben je niet bang om juist dan in een depressie te glijden? Thuiszitten, is dat ook niet iets om een depressie te voeden? Ik heb er geen ervaring mee (met depressie) dus als ik niet-begrijpend overkom, excuus. Ik zou het nog een kans geven, je bent nu een paar maanden bezig.


Ik ben het niet helemaal met je eens. Ik vond mijn eerste job wel heel fijn. Akkoord scheelde ook dat ik op mijn stageplek aan de slag kon en ik eigenlijk al langer zelfstandig werkte. Maar goed, mijn baan daarna was een andere omgeving, andere baan, nieuwe collega’s ... ook die baan vond ik wel fijn. Tuurlijk moet je je inwerken en vraagt een nieuwe functie een inwerkperiode. Dat is zo. Maar TS geeft aan dat het vnl bepaalde werkzaamheden zijn die haar niet liggen. Vraag lijkt me dan eerder of de rest van de baan daar tegenop weegt.
En TS, ik zou als ik jou was en je besluit op zoek te gaan naar iets anders, al beginnen zoeken voor je contract afloopt en op zoek gaan naar iets dat je echt aanspreekt. Werkloos worden en dan op zoek (moeten) gaan lijkt me ook niet zo’n evidente keuze.

Zebrastreep

Berichten: 11296
Geregistreerd: 27-08-19
Woonplaats: Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-12-21 21:59

Ik zit momenteel enigszins in dezelfde situatie omtrent of het tijd is om een andere baan te zoeken. Ik ben in juli afgestuurd als persoonlijke begeleider in de gehandicaptenzorg. Ik ben 4 jaar geleden via via terecht gekomen op werklocatie 1. Een kleinschalige woonvorm voor mensen met een verstandelijke en meervoudige beperking. Ik had 0 ervaring met de zorg en de doelgroep , maar wel een hele leuke klik met de doelgroep. Tijdens mijn opleiding werkte ik door op locatie 1 en heb op locatie 1 ook 1,5 jaar mijn stage gedaan zodat vooral de examens wat gemakkelijker gingen omdat ik daar al meer kennis had over de instelling en de cliënten.

Vanaf juli kreeg ik een contract een 0 uren contract om precies te zijn. Omdat er wel werk genoeg was vond ik een 0 uren contract voor toen wel prima. Ook stopten er wat mensen dus ik zag wel een mooie kans om toch te groeien naar een bepaald aantal uren contract. De eerste twee maanden gingen top , ik was hartstikke trots op mijn mooie diploma en ik had super veel zin om bepaalde taken te gaan uitvoeren zoals slaapdiensten enzovoort.

Helaas heb ik eind augustus een vervelende crisissituatie meegemaakt wat te maken heeft met de dood. Ik had 0,0 ervaring hiermee en de dood is ook een grote angst voor mij. Ik heb daar volgens mijn werkgever niet goed naar gehandeld. Niet dat daar een goed of fout in is , maar ze hebben toen zonder mij eigenlijk echt het verhaal te laten vertellen en meer vanuit het verhaal van mijn collega de conclusie getrokken dat we wat te snel gaan en ik bepaald verantwoordelijke taken nog niet zou moeten doen. Ik heb daar toen ja op gezegd maar het is een flinke domper geweest op mijn zelfvertrouwen , maar ook op zoveel meer.

Sindsdien heb ik allemaal wilde plannen , maar ik wou eerst goed nadenken of ik hier nu echt weg wou. het waren toen meer spontane uitspattingen. Helaas bleef het daar niet bij en werd het opgevolgd door flinke bezuinigingen en verdien ik momenteel bizar weinig. Reden dat ik nu nog blijf is omdat ik een leuke klik heb met de cliënten en mijn collega's. Maar heel eerlijk? Ik ben er wel klaar mee.... Mijn plezier , motivatie , zelfvertrouwen en ook het vertrouwen in mijn collega's en de werkplek is aardig om zeep geholpen. En dit heeft mentaal best veel invloed. Ik ben er vaak mee bezig op een dag. Zo vond ik het na het incident heel spannend om te werken maar ben gelijk wel weer begonnen zodat het niet een te grote angst zou worden om bijvoorbeeld mensen uit bed te halen.

3 maanden terug kwam ik weer via via in contact met een vrouw die een PGB'er zocht. Een heel andere doelgroep namelijk zonder verstandelijke beperking maar lichamelijke beperkingen. Ik heb de stoute schoenen aan getrokken en ben op sollicitatie gegaan. Eerlijk geweest over mijn situatie maar het voelde gelijk goed. 2 weken daarna begonnen en gelijk de eerste dag kreeg ik al de vraag of ik nog een dag extra wou gaan doen en hier gelijk ja op gezegd. Dit is locatie 2 voor mij , en ik voel mij op deze plek heel erg thuis. Mijn zelfvertrouwen , motivatie en plezier zijn op locatie 2 enorm gestegen. Ik krijg daar meer waardering voor mijn werk , en ik mag ook verantwoordelijke taken uitvoeren. Doordat ze hier met respect maar ook geduld met mij omgaan en mij de kans geven de verpleegtechnische handelingen rustig te leren gaat alles ook hartstikke goed en vindt ik een fout maken helemaal niet erg. De onzekerheid wat ik voel op locatie 1 voel ik niet op locatie 2. Ik ben er daarom achter gekomen wat op locatie 1 is dat het plaatsgebonden is.

Op locatie 1 heb ik wel het idee dat ze eigenlijk wel van mij af willen maar dat proberen te brengen met het is verstandig om meer ervaring op te gaan doen op grote locaties. Iets wat ik dus niet wil want ik ben helemaal fan geworden van het PGB werk in thuissituaties. Ik vindt dat persoonlijke juist heel fijn want je bouwt zo toch echt meer een band op met je cliënt. Nu heb ik op locatie 2 ook een leuke klik met de cliënt maar ook met de ouders. Ik merk echt de waardering en dat ze blij met mij zijn. Vooral dat ik veel kansen krijg vindt ik zo leuk!


Ik ben al maanden aan het twijfelen of ik op locatie 1 wil blijven. Ik verdien beter dan dat , ik ben het zat om maar mij aan te passen maar anderen niet aan mij. Ik wil al niet eens meer uitleggen hoe ik mij voel over de crisissituatie want er wordt niet geluisterd of de totaal verkeerde adviezen gegeven. Ik ben vooral niet meer gemotiveerd op locatie 1 , maar durf dit door onzekerheid ook niet meer te zeggen. Veel dingen interesseren mij niet meer en ik vindt dat ik heel klein wordt gehouden. Ik vindt dit heel jammer maar ik denk dat het voor mij tijd is om verder te gaan naar een plek waar een mooi contract ligt , meer kansen en waar ik niet klein wordt gehouden. Wat en hoe geen idee , maar ik ga binnenkort wel in gesprek met een aantal contactpersonen of er nog ergens PGB werk ligt.

Ik ben vooral erg teleurgesteld in locatie 1 , want ik had dit allemaal niet verwacht.


Ik snap je dus heel goed in je keuze , het is ook zo ontzettend lastig al die verwachtingen en helemaal als je niemand wilt teleurstellen. Ik vindt wel dat je echt heel veel uren draait! Ik werk uiteraard ook op 2 banen , maar locatie 2 niet veel uurtjes anders val ik ook echt om. Het is een balans vinden in , na werk wil ik ook niet meer bezig zijn met mijn werk. Thuis is thuis en ik reageer nu ook niet zo vlot meer op berichten van locatie 1.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-12-21 22:14

Ik heb bij mijn huidige en eerste echte grote mensen baan er bijna 1,5 jaar over gedaan om te weten dat ik het écht leuk vond. Heb online coaching gedaan bij een psychologe om werk en privé te leren scheiden. Ik kon mijn werk op vrije dagen niet uit mijn hoofd krijgen. Er schoot continu wel een naam, deadline of probleem door mijn hoofd. Heel vermoeiend. Continu in de stress dat ik het helemaal fout zou doen. Nu gaat dat een stuk beter, heb geaccepteerd dat waar een mens werkt, fouten gemaakt kunnen worden. En van fouten kan je leren.

Is er geen coaching of therapie om je te helpen met je angstaanvallen? Die lijken je nu vooral in de weg te zitten? Als je dat kan overwinnen, zou je dat aspect van je werk dan ook leuk gaan vinden?

ikheetesmee

Berichten: 1195
Geregistreerd: 04-08-13

Re: Even verdwaald

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 28-12-21 23:39

Het kunnen loslaten van mijn werk is inderdaad iets waar ik hulp bij zou moeten krijgen. Het loopt nu te veel door mijn privé leven heen.

Opzoek gaan naar iets anders ben ik al rustig mee begonnen. Ik heb een aantal sollicitaties gedaan bij voor mij bekende bedrijven op functies die wat meer stabiliteit zouden bieden, in de zin van een kantoor waar je je collega’s regelmatig ziet, casuïstiek besprekingen, een afgebakende caseload etc.
Werkloos word ik niet, door de drukte bij de GGD omtrent COVID kan ik zo weer volle uren daar werken als ik zo willen, dat scheelt wel in het maken van mijn keuze, van werkloos thuis zitten zou ik inderdaad niet gelukkig worden.

Ik vraag me ook af of het wegnemen van mijn angsten en voor zouden zorgen dat ik het werk wel leuk zou vinden. Voor nu heb ik niet het gevoel dat dat hele hele probleem op gaat lossen. ik heb voornamelijk het idee dat ik in deze functie te veel aan het zwemmen ben omdat ik te onervaren ben om dit echt te kunnen doen (even in perspectief, ik ben bij verre de jongste uit mijn team de anderen zijn allemaal ruim boven de 40 en hebben al jaren ervaring in dit werk) en dat ik me daarom ongelukkig en gespannen voel. Dat ik daardoor ook eerder last heb van mijn angsten. Maar zeker ben ik daar niet van.

Ik neem al jullie verhalen, meningen en tips mee en ga er op een rustig moment een goed plan van maken. Ik ben jullie enorm dankbaar voor jullie uitgebreide antwoorden!

pateeke
Berichten: 2691
Geregistreerd: 12-05-06

Re: Even verdwaald

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-12-21 12:04

Wat me bij het lezen van je laatste post te binnen schiet, TS... Bij burn-out (en depressie) speelt perfectionisme in veel gevallen een grote rol. Ik lees in jou bericht dat je te onervaren bent om je functie goed te kunnen doen en je collega's meer ervaring hebben enz. Ik lees daarin toch ook wel perfectionisme... Je meet je aan de prestaties van je oudere, meer ervaren collega's. En dan voel je je natuurlijk niet goed in je vel want je doet het "minder goed" dan zij.
Ervaring bouw je op, door het te doen hé. Je collega's zijn ook ooit onervaren begonnen. De vraag is daarom denk ik ook niet zozeer hoe je het doet in vergelijking met je collega's, maar wel welke progressie jij maakt. Een werkgeer is er imo ook verantwoordelijk voor om jou daarbij te helpen om die progressie mogelijk te maken: via coaching, contacten met collega's, opleidingen enz.

ikheetesmee

Berichten: 1195
Geregistreerd: 04-08-13

Re: Even verdwaald

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 29-12-21 12:33

Daar haal je een heel goed punt aan pateeke, en wat je zegt klopt helemaal.
Ik ben een enorme perfectionist en meet me dan inderdaad te gauw aan anderen waardoor er een totaal onrealistisch beeld ontstaat.
Deels komt dit in deze situatie denk ik ook door de positie waar ik nu in sta. Ik moet in 3 maanden laten zien dat ik voldoende ervaring op kan bouwen om als opbouwwerker ingezet te kunnen worden, een functie waar eigenlijk ruime ervaring voor gevraagd word en waar normaal gesproken niet iemand voor aangenomen word die net afgestudeerd is zoals ik. Ik ervaar daarom een bepaalde druk om me te ontwikkelen, alleen weet dat dit binnen 3 maanden niet realistisch is. Dit is dan ook iets waar ik nog over in gesprek wil gaan.

Daarnaast heb ik gister avond even voor mezelf alles op een rijtje gezet en zijn er een aantal dingen die ik wil doen:
- rustig blijven solliciteren op functies die me meer aanspreken en waar ik een rustiger gevoel bij krijg om te kijken wat er op mijn pad komt
- Een goede psycholoog/coach zoeken om aan de slag te gaan met mijn angsten en beter om te leren gaan met het scheiden van werk en prive en de druk die ik me (onbewust) op mijn schouders leg
- in gesprek gaan met mijn manager over mijn functie, zijn er mogelijkheden om dit anders in te richten etc.

Ik denk dat dit me al een eind op weg gaat helpen om uit de wir war te komen die zich nu in mijn hoofd afspeelt. Ik merk dat ik al iets rustiger ben door deze stappen voor mezelf door te nemen en door jullie ervaringen en tips te lezen en daar iets mee te doen!

chevax

Berichten: 11338
Geregistreerd: 17-05-06

Re: Even verdwaald

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-12-21 14:01

Ik vind het dapper van je dat je met vanalles bezig bent en open staat voor alle tips en adviezen hier. Ik wens je heel veel sterkte bij het maken van je keuze en hoop dat je je snel op je plek voelt. Of dat nu op je huidige werkplek is of bij een nieuwe werkgever.

Janneke2

Berichten: 23646
Geregistreerd: 28-02-13
Woonplaats: Ergens in Drenthe

Re: Even verdwaald

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-12-21 14:07

Meis, wat een uitstekend stappenplan!! +:)+

En laat je idd niet op de kop zitten door angst om fouten te maken.
De dingen goed willen doen is uitstekend, maar als dit je eerste baan is, kan niemand redelijkerwijs bakken ervaring verwachten 'punt uit'!

Anoniem

Re: Even verdwaald

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-12-21 16:48

Ik vind ook dat je goed bezig bent!

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-12-21 13:55

Maar moet je in 3 maanden de potentie laten zien of werkelijk alles kunnen? Dat laatste lijkt me onmogelijk en dat zou je werkgever toch ook wel beseffen lijkt mij. Dat eerste is natuurlijk gelijk een heel ander verhaal.

Je klinkt beetje als mij qua de lat absurd hoog leggen. Hoezo moet ik dit leren, anderen kunnen dit toch ook gewoon? Anderen die al 10 jaar het werk doen versus ik 2,5 jaar waarvan 2 jaar thuiswerk door corona (= niet bepaald ideaal).

Vond ik van fietsen ook, dat kan iedereen.. wat een onzin dat ik dat moest leren. Dat moet je gewoon kunnen punt.

ikheetesmee

Berichten: 1195
Geregistreerd: 04-08-13

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 01-01-22 22:12

Ik kan me goed voorstellen wat je bedoelt Idinn, echter is dat gene wat ik schrijf letterlijk het gene wat mijn manager heeft aangegeven. Ik bevind me in een uitzonderingspositie, normaal zouden ze dit niet hebben gedaan. Daarom heb ik de 3 maanden gekregen om enerzijds mezelf voldoende te kunnen ontwikkelen om zo goed als zelfstandig opbouwwerk te kunnen doen en anderzijds om er zelf achter te komen of ik het leuk vind om te doen.

Over het hoog leggen van de lat heb je helemaal gelijk, dat is een enorme valkuil van me en breekt me in dit soort situaties enorm op. Dat is ook iets waar ik mee aan de slag wil met hulp.

Anoniem

Re: Even verdwaald

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-01-22 22:37

Misschien kun je dit aangeven bij je werkgever?

ikheetesmee

Berichten: 1195
Geregistreerd: 04-08-13

Re: Even verdwaald

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 01-01-22 22:50

Dat ga ik inderdaad ook doen, zodra hij is genezen van zijn Corona infectie ga ik met hem in gesprek om aan te geven wat er op dit moment speelt en om te kijken of er mogelijkheden zijn om te kijken naar de inrichting van de functie.

ikheetesmee

Berichten: 1195
Geregistreerd: 04-08-13

Re: Even verdwaald

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 05-01-22 12:51

Even een update van mijn kant. Ik heb vanmiddag een gesprek staan met mijn manager.
Voor mezelf heb ik even opgeschreven wat ik graag wil bespreken, zodat ik geen dingen vergeet of onvoldoende benoem. Ondanks dat ik iemand ben die wel redelijk goed aan kan geven hoe ik me voel en wat ik zou willen vind in dit wel erg spannend, in de werksfeer merk ik dat ik hierin toch minder sterk in mijn schoenen sta.

Janneke2

Berichten: 23646
Geregistreerd: 28-02-13
Woonplaats: Ergens in Drenthe

Re: Even verdwaald

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-01-22 15:40

Toitoitoi...!

Canon
Berichten: 950
Geregistreerd: 09-10-11

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-01-22 16:29

Wauw.. Mijn verhaallijn van het afgelopen jaar verschilt niet enorm van het jouwe, behalve dat ik dan in de communicatie multimedia branche zit en wat andere keuzehobbels ernaast had. Ik zie een enorme gedrevenheid het goed te willen doen en het onderste uit de kan te willen halen, maar daarnaast lees ik ook dat je pas net bent begonnen.. Ik vind dat je aardig wat hooi op je vork neemt hoor!

En ik herken dat ook wel.. :o
Maar je weet wat je moeilijk vind, maar ook wat je leuk vindt.. En daar hoort binnen een baan een evenwicht in. Wat je leuk vind ben je ook goed in en kun je sneller in groeien.. Als dat voor nu je basis is, dan is daar niks mis mee eigenlijk.. S'nachts wakker blijven liggen een teken is dat er iets niet klopt.. Wat ik heb gedaan is vooral veel verschillende bedrijven bezoeken (en veel mensen/vrienden/studiegenoten naar hun ervaringen vragen) en kijken wat past. Is er geen andere plek met hetzelfde werk, maar dan minder van de moeilijkheids-druk? Dat je ze nog niet gevonden hebt betekent niet dat ze er niet zijn. ;)

ikheetesmee schreef:
Ik kan me goed voorstellen wat je bedoelt Idinn, echter is dat gene wat ik schrijf letterlijk het gene wat mijn manager heeft aangegeven. Ik bevind me in een uitzonderingspositie, normaal zouden ze dit niet hebben gedaan. Daarom heb ik de 3 maanden gekregen om enerzijds mezelf voldoende te kunnen ontwikkelen om zo goed als zelfstandig opbouwwerk te kunnen doen en anderzijds om er zelf achter te komen of ik het leuk vind om te doen.

Over het hoog leggen van de lat heb je helemaal gelijk, dat is een enorme valkuil van me en breekt me in dit soort situaties enorm op. Dat is ook iets waar ik mee aan de slag wil met hulp.

Ik probeer je verhaal even goed te begrijpen.. Is dit wat zij jou zeiden? Drie maanden is meestal een proeftijd die een bedrijf je hoort te geven, toch? Dat is eigenlijk van iets gewoons iets heel bijzonders maken.. Het komt op mij zelfs over als een soort pressiemiddel door het zo te stellen. Dat wat zij zeggen staat eigenlijk los van hoe jij je voelt en wat je ervaart..

Heb je ooit gesprekken overwogen met een POH vanuit de huisarts?
Ik denk dat zij qua inzichten enorm kunnen helpen met deze gedachten.. Die hebben mij veel inzicht en kracht gegeven in deze momenten. Ik denk dat iemand spreken die onpartijdig is en kennis heeft van psychosomatische therapie (bijvoorbeeld voor het slapen en rust vinden) enorm kan helpen je hoofd te klaren en je kan laten inzien wat je wel en niet ligt.

Met een warboel aan gedachten is keuze maken vaak ook veel lastiger. :o

ikheetesmee

Berichten: 1195
Geregistreerd: 04-08-13

Re: Even verdwaald

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 06-01-22 10:13

bedankt voor je uitgebreide reactie Canon! Ik ga zeker wat doen met de tips die je gegeven hebt.

Gisteren heb ik een goed gesprek met mijn manager gehad. Hij vroeg me hoe het ging en toen heb ik hem eerlijk uitgelegd dat het niet altijd goed gaat. Vervolgens heb ik aangegeven waar ik tegen aanloop en wat dit voor effect op mij heeft. Hij gaf aan dat hij het jammer vond dat ik tegen bepaalde zaken aanliep en dat hij helaas geen oplossing daarvoor heeft binnen de functie. Ze komen echt mensen tekort en zijn alleen opzoek naar mensen die wel de volledige functie op zich kunnen nemen. Ik heb aangegeven dat dit voor mij op dit moment nog te veel gevraagd is en dat ik bang ben voor mijn eigen gezondheid als ik niet op de rem trap. Daarom hebben we uiteindelijk besloten dat het beter is dat ik na 31 januari geen contract verlenging krijg.
Gelukkig was mijn manager verder heel tevreden over mij, hij gaf aan dat ik de compententies om het werk te kunnen doen zeker bezit maar dat hij inderdaad mijn verhaal herkent en ook terug ziet dat ik nu nog te onervaren ben om dit werk te kunnen doen waardoor ik steeds hele bergen aan het beklimmen ben om ergens te komen waar anderen enkel een drempel over hoeven te stappen. Hij gaf aan dat hij me een goede referentie mee wilde geven en mocht ik bij partners willen solliciteren hij me zeker warm zou aanbevelen en overdragen.

Al met al een goed gevoel aan over gehouden, toen ik gisteren middag thuis kwam was ik super moe, er viel echt een last van mijn schouders af dus ben ik even gaan liggen. Heb zo 2 uur geslapen. Dat is al lang niet meer voorgekomen.

Komende tijd ga ik me bezighouden met het afronden van de zaken die ik nu nog heb lopen, solliciteren en zoeken naar een geschikte psycholoog/coach voor mijn (angst)klachten. Vanmiddag ga ik daar nog even een rondje voor bellen.