Geplaatst Nu ongeveer 4 maanden geleden voelde ik voor het eerst "iets" boven mijn oog. Er drukte wat, en het leek alsof het licht net anders mijn oog in viel. Op naar de huisarts, maar die zei in eerste instantie: ga maar naar de opticién om uit te sluiten dat het iets met je oog is. Die waren in ieder geval in orde. Toen toch maar weer naar de huisarts, die verdacht dat het bijholteontsteking was. Gaat vanzelf wel over, zei hij.
Meestal is dat zo inderdaad, maar vier weken verder liep ik er nog steeds mee, en het werd ook erger. Op den duur heb ik in het weekend de HAP gebeld omdat de hele rechterbovenkant van mijn hoofd pijn deed, maar die wisten het ook niet zo en zeiden dat ik mezelf maar vol moest stoppen met paracetamol.
Een paar dagen later was het weer mis; ik had het gevoel dat er boven mijn oog wat "knapte" waarna ik een pijnscheut in mijn slaap voelde, en er spontaan een zwelling in mijn jukbeen zat, die snel afzakte. Een goed bevriende arts is toen aan komen fietsen en heeft wat gevoeld, en toen de HAP me weer af wilde wimpelen heeft ze even goed verteld waar het op stond. Ik mocht langskomen, maar ook voor hen was het weer een raadsel. Ik was namelijk helemaal niet verkouden of wat dan ook, en er was niets te zien in mijn neus. Hun advies: morgen ne huisarts bellen en om een doorverwijzing naar de KNO regelen.
Eindelijk werd het probleem serieus genomen, en een week later kon ik terecht. Ook de KNO arts kon niets vinden, maar wilde toch een CT scan laten maken.
Godzijdank gaf die inderdaad uitsluitsel: er zit een enorme verstopping/blokkade in de sinus precies boven mijn oog. Daar staat flink druk op, en dat geeft de klachten. Eindelijk duidelijkheid. De KNO arts wilde eerst proberen om het te bestrijden met medicijnen, waarna ik drie weken dexamethason heb geslikt en ook nog steeds flixonase neusdruppels gebruik. Toch stuurde hij me ook alvast door naar het ziekenhuis zodat ik daar in ieder geval niet lang hoefde te wachten, mocht het niet helpen en zou er een verdere ingreep nodig zijn; hij durfde dat zelf niet aan.
De dexamethason hiel goed; de klachten waren volledig verdwenen en ik voelde me eindelijk weer energiek. Een week nadat ik klaar was met de dexamethason mocht ik me melden in het ziekenhuis om opnieuw een CT scan te laten maken om te kijken of het probleem op was gelost, en als niet, wat dan.
Je hoopt op het beste, maar helaas, de blokkade zit er nog steeds.
Een team van meerdere artsen heeft het probleem besproken en daarna ook met mij. Zij snappen niet helemaal hoe deze blokkade er is gekomen, en uiteraard hoopten we met zijn allen dat het probleem daarom ook vanzelf toch weer zou verdwijnen voordat we gaan opereren. We hebben dus afgesproken om het nog even aan te kijken aangezien ik geen klachten meer had en dat we op 30 november weer bellen. Mochten de klachten in de tussentijd weer terugkeren, mag ik bellen en plannen we een operatie in.Nogmaals hoop je op het beste, maar helaas. De klachten zijn terug. Momenteel enkel als ik vermoeid ben; dan speelt het echt op en hoe vermoeider ik ben, hoe erger. Maar ik kan toch niet voor de rest van m'n dagen met pijn blijven lopen als ik een beetje moe ben? En hoe lang geef je zoiets tijd om vanzelf weg te gaan? Totdat je weer ligt te creperen zoals voorheen? Ik moet dit jaar afstuderen, ik heb helemaal geen tijd om iedere dag te leiden. Ik ben er nu al 4 maanden af en aan mee in de weer, en ben het inmiddels flink zat.
De andere optie is dus een FESS operatie. Hierbij zou ik onder narcose worden gebracht, en gaan ze met een endoscoop mijn neus in om zo de boel open en leeg te maken. Ik ben echter nog nooit geopereerd of onder narcose geweest, en zie hier best wel tegenop. Ik lees dan weer over de (kleine) risico's die eraan vastkleven, en dan voelt het echt als kiezen uit twee kwaden. Maarja, het moet toch ook een keer overgaan.
Is er iemand die ervaring heeft met zo'n operatie (of uberhaupt hetzelfde probleem heeft gehad), en me wellicht wat over de ervaringen kan vertellen? Of mensen die uberhaupt kunnen meedenken? Ik ben het gewoon ontzettend zat en wil dat het over gaat.
. Veel succes met het herstel! 