Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-11-22 22:54

Geplaatst: 09-11-22 22:54

TS, ben je bekend met De Luisterlijn?
Daar kun je dag en nacht terecht als het je teveel is en je even geen raad met jezelf weet.
Je vindt er een anoniem luisterend oor, zonder oordeel, met respect voor wie jij bent en waar je door heen gaat.
Het kan je door die hele diepe momenten helpen.
Meer info vind je hier: http://www.deluisterlijn.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-11-22 23:21

Geplaatst door de TopicStarter : 11-11-22 23:21

Ik was nog niet bekent met de luisterlijn die ga ik wel onthouden. Dankjewel verder hoop ik dat ik hier nog mijn verhaal mag blijven doen want het geeft mij soms net wat rust.

Ik ga wel naar buiten maar niet zonder mijn masker. Het leven gaat gewoon door maar ik merk dat het soms erg op mij afkomt. Het klopt wat kaatastrof zegt het is een gevoel waarbij alle emoties los komen.
Het gevoel dat je veroordeeld wordt voor je gevoelens en niemand ziet het aan de buitenkant maar dat kan ik niet loslaten.

Ik kwam laatst een oude bekende tegen en die had nooit verwacht dat ik “hulp” nodig had want ik was toch wel een van de vrolijkste meiden die hij kende. Blijkbaar ben ik echt goed geworden in het te verbergen.

Binnenkort heb ik mijn laatste gesprek bij de PO ik ben er helemaal niet klaar voor maar ik heb niet niet durven uitspreken. Weer ben ik op een ander toegewezen ik moet weer opnieuw beginnen. Hij was zo trots op de stappen die ik gezet had maar wat als het stilte voor de storm is? Ik ben 200km per uur aan het rijden terwijl de snelheids limiet 50 is (even figuurlijk gesproken) wat gebeurt er als de auto tot stilstand komt? Wat als er een scherpe bocht aankomt, ik durf niet langzamer te gaan want dan zie ik wat er langs de weg gebeurt dan ervaar ik het. Ik wil het niet ervaren ik wil er niet bij stilstaan ik wil gewoon dat de weg ophoud.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-11-22 12:36

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 17-11-22 12:36

Ik voel mij verloren en voor mijn gevoel is er nog maar 1 uitweg want de pijn van onbegrip en wanhoop is niet meer te harden. Enige wat in mijn hoofd omgaat is straks zegt iedereen zie je wel ze had geen ruggengraat ze nam de makkelijke weg. Ik voel mij schuldig tegenover de mensen die zo hard vechten voor hun leven en ik op wil geven ik zou best willen ruilen.
Ik voel mij zo eenzaam en koud. Ik wil niemand teleurstellen maar ik ben zo moe van het vechten en alleen in het donker blijven lopen.

**Geplaatst**: 17-11-22 12:46

Geplaatst: 17-11-22 12:46

Lieve lieve Thijsje, ik weet niet wat ik zeggen moet. Ik vind het zo erg dat je je zo slecht voelt.
Alsjeblieft, geef niet op, je bent te waardevol! :knuffel:

**Geplaatst**: 17-11-22 12:55

Geplaatst: 17-11-22 12:55

Oh, Thijsje, we zien je, we lezen alles wat je schrijft.

Jij bent daarmee waardevol, ook voor ons, maar helemaal voor jezelf.

Wat wil jijzelf op dit moment? Vind je een serie kijken nog wel te doen bv?

Ben je trouwens bekend met de 113 lijn? Daar kan je chatten en bellen, ook totaal anoniem. :(:)

https://www.113.nl/

:knuffel:

**Geplaatst**: 17-11-22 12:55

Geplaatst: 17-11-22 12:55

Ach

TS, weten de mensen in je omgeving wat je gedachten zijn?
Ik hoop dat je een andere weg vindt uit dit gevoel.
Je bent meer dan je gevoel en gedachten. Je bent een prachtig mens.

**Geplaatst**: 17-11-22 12:59

Geplaatst: 17-11-22 12:59

Ik heb je een PB gestuurd. Dikke knuffel :knuffel:

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-11-22 13:10

Geplaatst door de TopicStarter : 17-11-22 13:10

senna21 schreef:
Ach
TS, weten de mensen in je omgeving wat je gedachten zijn?
Ik hoop dat je een andere weg vindt uit dit gevoel.
Je bent meer dan je gevoel en gedachten. Je bent een prachtig mens.

Ja vandaar dat ik me nu zo voel ik heb het aangegeven en er werd gewoon gezegd dat ik mij niet moest aanstellen en mij eroverheen moest zetten. Dat was weer net dat duwtje in de verkeerde richting.

**Geplaatst**: 17-11-22 13:15

Geplaatst: 17-11-22 13:15

Wat ongelooflijk triest Thijsje. Ik vind het ook ongelooflijk en onbegrijpelijk dat je nergens de hulp krijgt die je zo hard nodig hebt en ook verdient!! Moet eerlijk zeggen: ik snap ook niet goed waardoor dit komt.

Probeer je jezelf toch groter te houden dan je eigenlijk bent? Je praat over onbegrip en eenzaamheid. Ik snap dat je je zo voelt en de onbegrip ervaart, maar is er dan helemaal niemand in je omgeving die begrip heeft? Je hebt een man, dringt de ernst van de situatie niet tot hem door? En verder, ouders, broers, zussen, vrienden of vriendinnen? Niemand die je steunen kan of wil?

Ik moet wel zeggen, heb naasten met psychische problemen, depressies, persoonlijkheidsstoornissen, en dat is werkelijk loodzwaar om mee te moeten dealen. Uiteraard voor de betrokkenen zelf, maar ook als je er dichtbij staat.
Wellicht kan je omgeving het niet aan en is het niet direct onwil? ‘Als ik het niet zie en het er niet over heb dan is het er ook niet?’ Zoiets? Ik zeg altijd: heb alle begrip voor je, maar ik begrijp er niets van.
Ik vind het echt heel lastig, zou je graag goed advies willen geven, maar helaas.

Je zou eigenlijk iemand in je omgeving moeten hebben die snapt wat je doormaakt, een aantal keer per week naar je toe komt en zich hard maakt voor behandelingen, medicatie etc.
Ik wens je alle sterkte!!

**Geplaatst**: 17-11-22 15:43

Geplaatst: 17-11-22 15:43

Thijsje38 schreef:
Ik voel mij verloren en voor mijn gevoel is er nog maar 1 uitweg want de pijn van onbegrip en wanhoop is niet meer te harden. Enige wat in mijn hoofd omgaat is straks zegt iedereen zie je wel ze had geen ruggengraat ze nam de makkelijke weg. Ik voel mij schuldig tegenover de mensen die zo hard vechten voor hun leven en ik op wil geven ik zou best willen ruilen.
Ik voel mij zo eenzaam en koud. Ik wil niemand teleurstellen maar ik ben zo moe van het vechten en alleen in het donker blijven lopen.

Ik begrijp het. Je mag je zo voelen. Laat het er zijn :knuffel:

**Geplaatst**: 17-11-22 16:49

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 17-11-22 16:49

Poeh ik schrik er toch elke keer weer van hoe naar jij je voelt. Ik snap het niet( gelukkig), maar wil je toch een dikke knuffel geven. Niks wat ik zeg kan dit gevoel bij jou weg nemen helaas maar ik hoop zo dat je vol houdt en dat voor jou de zon snel weer gaat schijnen

**Geplaatst**: 17-11-22 16:52

Geplaatst: 17-11-22 16:52

Thijsje38 schreef:
Ik voel mij verloren en voor mijn gevoel is er nog maar 1 uitweg want de pijn van onbegrip en wanhoop is niet meer te harden. Enige wat in mijn hoofd omgaat is straks zegt iedereen zie je wel ze had geen ruggengraat ze nam de makkelijke weg. Ik voel mij schuldig tegenover de mensen die zo hard vechten voor hun leven en ik op wil geven ik zou best willen ruilen.
Ik voel mij zo eenzaam en koud. Ik wil niemand teleurstellen maar ik ben zo moe van het vechten en alleen in het donker blijven lopen.

In je eentje in het donker - brrr....
Ik herken het gevoel en "er is niets aan". (Dat is een understatement.)

En verschrikkelijk dat jouw gevoel keihard ontkend wordt. :(:)

Dat jij keihard ontkend wordt. :(:)

"Met zulke huisgenoten heb je geen vijanden meer nodig" - huuuuu!

Makkelijk gezegd en eerlijk gemeend: wat zou het fijn en goed zijn als je dit soort "meningen" naast je neer kon leggen.
En vooral als je niet met dit soort 'gif' of hoe zeg je dat werd geconfronteerd.
Wat zou dat een weldadige rust zijn.
... een herstellingsoord oid?

**Geplaatst**: 17-11-22 17:00

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 17-11-22 17:00

Pff wat vervelend voor je zeg! Ik lees al een tijd mee, maar weet vaak gewoon de woorden niet te vinden.

Ik wil je wel heel even een hele dikke knuffel geven! Blijf vooral hier posten als dat voor jou op dat moment ook even oplucht!

**Geplaatst**: 17-11-22 18:12

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 17-11-22 18:12

Ook ik kan vaak de woorden niet vinden.

Vind het erg dapper van je dat je alles hier opschrijft en aan de andere kant verontrust het mij. Omdat wij alleen maar kunnen 'luisteren' en je digitaal een hart onder de riem kunnen steken.

Iets wat je uit je omgeving niet ervaart en het dus alleen maar moeilijker maakt.

Ook van mij een hele dikke knuff, en blijven posten he. Als dat fijn is, doen! Luisterlijn is daarnaast een fijne tip, soms is een luisterend oor in het donker het belangrijkste wat je geboden kan worden. Een klein flakkerend lichtpuntje, ik hoop dat je die dan nog opzoekt.

**Geplaatst**: 17-11-22 18:42

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 17-11-22 18:42

Goed TS, dat je hier alles deelt.

Dikke knuffel!

**Geplaatst**: 19-11-22 23:06

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 19-11-22 23:06

Thijsje ik vind je juist ontzettend dapper.
Je durft hier, op internet, geen idee wie dit allemaal leest, je gedachten en gevoelens onder woorden te brengen. Weet je hoeveel kracht en moed daar voor nodig is?

Ik snap dat je er genoeg van hebt, dat je een uitweg zoekt.
Maar vooral dat je niemand om je heen hebt die je kan helpen. Helpt het je wel om hier te vertellen?

Wat je zegt over geen ruggengraat, dat herken ik dan weer niet. Zelf heb ik jaren geleden op dat punt gestaan, maar ik was er niet sterk genoeg voor om door te zetten. Achteraf ben ik blij dat ik toen niet heb doorgezet, want nu is mijn leven compleet veranderd.
Hopelijk gebeurt dat voor jou ook snel.

**Geplaatst**: 23-11-22 16:04

Geplaatst: 23-11-22 16:04

Al die tijd stille meelezer komt even een knuffel geven :knuffel:

je bent het waard.

**Geplaatst**: 24-11-22 13:27

Geplaatst: 24-11-22 13:27

Hoe gaat het Thijsje? :knuffel:

**Geplaatst**: 24-11-22 13:45

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 24-11-22 13:45

Ik moest ook aan je denken vanochtend en hoop dat het goed met je gaat!

**Geplaatst**: 25-11-22 00:15

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 25-11-22 00:15

Ik vind het altijd moeilijk te reageren omdat het best confronterend is om iemand tegen te komen die met dezelfde gedachten rondloopt. Ik heb helaas ook geen antwoorden, maar geloof me je loopt niet alleen in het donker. Er zijn er veel meer. En ik weet niet goed hoe ik je uit het donker moet helpen, maar als je hulp nodig hebt ben ik altijd bereid om er samen met je doorheen te lopen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-11-22 11:22

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 25-11-22 11:22

Lieve lieve mensen in dit topic het doet mij zoveel om jullie berichten te lezen en toch het gevoel te hebben dat er ergens waar dan ook iemand aan mij denkt.
Momenteel merk ik dat het niet goed gaat ik ben mij volledig in van alles aan het storten om maar niet te hoeven voelen. Het schrijven in dit topic is dus voelen en erkennen dat het gevoel er nog degelijk zit. Ik merk nu dat de emoties ook vast zitten ik huil niet ik ben niet boos ik voel mij verdoofd. Ik probeer steeds te denken na de feestdagen zal het beter gaan terwijl ik ergens voor mijn gevoel er een soort van deadline aan plak.
Als het dan nog niet verbetert is dan …. Dus vandaar dat ik het gevoel probeer te onderdrukken.
Ik spreek mijn PO helaas niet meer die zou trots zijn op de stappen die ik heb genomen maar ik kan er voor mijn gevoel niks uithalen. Ik denk maar je hebt dit gedaan… ja en? Dat kan een klein kind nog dus zo bijzonder is het niet. En ik ga mij meer frustreren over wat niet lukt. Ik weet niet zo goed hoe ik nu verder moet …

**Geplaatst**: 25-11-22 11:28

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 25-11-22 11:28

Wij zijn wel trots op de stappen die je zet, onthoud dat goed!

Is er nu niemand meer met wie je kan praten, aangezien je je PO niet meer spreekt? Lijkt me er gevaarlijk

**Geplaatst**: 25-11-22 12:15

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 25-11-22 12:15

Wij zijn zeker trots op elke stap die je zet! Zelfs op de letterlijke stappen want het lijkt me voor jou al zwaar om uit bed te komen :(:)

Ook ik ben benieuwd of je nog iets van hulp krijgt naast je PO?
En krijg je medicatie? Ik krijg zelf antidepressiva en dat drukt echt gigantisch je emoties weg. Huilen lukt mij ook totaal niet terwijl ik denk dat het best lekker zou zijn om eens goed uit te huilen. Wat dat betreft heeft medicatie echt wel voor- en nadelen.

TS, je bent een kanjer en je doet het goed!

**Geplaatst**: 25-11-22 13:03

Geplaatst: 25-11-22 13:03

Wat fijn om weer van je te horen.

Ook ik hoop dat je ergens anders hulp krijgt of nog durft te zoeken.

Dikke knuffel :knuffel:

**Geplaatst**: 25-11-22 13:14

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 25-11-22 13:14

Heel herkenbaar. Ik begrijp dat je ook heel slecht slaapt? Het is wel heel erg belangrijk dat je beter slaapt. Als je wilt, kun je me een pbtje sturen, ik heb nog wel wat ideetjes als je er voor open staat...heel veel sterkte xxx