Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-10-23 10:42

Geplaatst: 08-10-23 10:42

Ook ik denk aan je, hoop dat het goed met je gaat?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-10-23 17:14

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 09-10-23 17:14

Dankjewel allemaal voor jullie lieve berichten… ik heb na een enkele bericht hier even moeilijke tijd gehad. Het was echt een gevoel van “zie je nu wel je wordt niet gelooft” en “het is vast niet zoals jij denkt dat het is”
Dit gevoel gaat als een rode draad door mijn leven. Al is het maar een enkele persoon snijdt dat even hard als 50 die het wel snappen.
Ik ben een tijd ziek geweest en al mijn stappen waren helaas weer weg geveegd daardoor. Als je mentaal al veel moeite heb om naar buiten te gaan en lichamelijk lukt het niet wordt de drempel alsmaar hoger als het weer daadwerkelijk moet.
Om even een duidelijk beeld te schetsen van hoe het gaat met hulp en ondersteuning. Ik heb maanden op een wachtlijst gestaan voor specifieke therapie. Tussentijds kon ik bij een psycholoog terecht maar ik moest mijn therapie binnen 15 sessies afgerond hebben. Bij deze organisatie ben ik al eerder afgewezen omdat ik eerlijk was. “Heb je wel eens de gedachte om jouw leven te beëindigen”? Mijn antwoord was “ja” hierdoor val je onder het kopje “lastig” hun antwoord was als ik hier nee op geantwoord had hadden ze mij aangenomen. Als ik dus niet eerlijk was geweest had ik hulp gekregen maar dan niet de hulp die ik daadwerkelijk nodig had want ze durven geen hoge risico gevallen aan. Omdat ik niet dagelijks deze gedachtes heb en eigenlijk geen bewuste plannen heb kom ik ook niet in aanmerking voor crisis hulp.
Met veel hulp van mijn PO is er uiteindelijk besloten om mij toch toe te laten en heb ik enkele maanden om de 6 weken gesprekken gehad. Bij mijn PO moest ik stoppen want ik kreeg nu hulp dus ik had geen recht op extra ondersteuning vanuit de huisartsen praktijk.
Vorige maand kreeg ik eindelijk het verlossende woord ik had eindelijk een intakegesprek gesprek bij de gespecialiseerde instantie. Het was enorm confronterend en ontzettend lang aangezien het gesprek bijna 3 uur duurde. Maar het zat erop en ik dacht dat er eindelijk gerichte hulp zou komen. 2 weken geleden kreeg ik het verlossende woord ik ben toegelaten tot verschillende behandelingen. Ze gaan alle diagnoses verschillend aanpakken waardoor ik meerdere dagen in de week intensief therapie krijg. Maar om even met het slechte nieuws af te ronden ook hier is er een wachttijd van ruim 10-14 Maanden!
Ik wilde dit met mijn huidige psycholoog overleggen alleen die kwam afgelopen week met nog vervelender nieuws. Aangezien ik vanaf nu aangemeld ben bij de instantie waar straks de behandelingen plaats gaan vinden mag ik niet meer bij haar verder met de sessies. Het is namelijk niet toegestaan om bij meerdere instanties hulp te krijgen. Ook niet als tussentijdse oplossing. De komende jaar sta ik er dus weer alleen voor en heb meteen al aangegeven dat de drempel om straks weer hulp te aanvaarden daardoor juist heel moeilijk is voor mij. Mijn hoofd zit nu vol twijfels. Morgen heb ik een telefonische afspraak aangevraagd met een nieuwe huisarts van onze praktijk of ik dan alsnog bij de PO terecht kan om niet weer verder af te zakken in mijn depressie.
Zoals jullie vast kunnen lezen loopt mijn hoofd over en Ben ik behoorlijk chaotisch in mijn schrijven.
Ik probeer alsnog mijn hoofd boven water te houden en af en toe naar de kant te zwemmen maar het lijkt op sommige momenten alsof ik naar benden wordt getrokken door het water.
Hulp krijgen is in alle opzichten niet vanzelfsprekend zwel van degene die er in gespecialiseerd zijn als degene uit mijn omgeving.
Als je zo vaak tegen een muur aan loopt wordt het alleen maar lastige om hulp te vragen en aan te geven dat iets niet gaat. Er zijn echt mensen die zeggen “goh gaat het alweer niet?” Zelfs als ze mijn gevecht van dichtbij meemaken. De laatste weken heb ik daarom altijd mijn masker op. Ik schakel mezelf uit en sta op automatische piloot. Dit kan niet goed blijven gaan daar ben ik mijzelf zwaar van bewust maar een andere optie is er niet. Ik ben uitgeput en kan het verdriet van afwijzing en onbegrip niet meer verdragen dus ik ontloop het zoveel ik kan.
Ik weet dat het mij ook lichamelijk straks duur kan komen te staan maar dan denk ik enkel dan is het ook goed.

Voor degene die lieve pbs gestuurd hebben heb ik veel dankbaarheid. Ik heb verschillende keren geprobeerd te antwoorden maar dan kom ik niet op mijn woorden maar ik wil alleen maar benadrukken hoeveel het doet. Ook degene die na al die tijd mij nog in hun gedachten hebben geeft mij diep van binnen een gevoel dat ik ergens nog toe doe.

Dankjulliewel

**Geplaatst**: 09-10-23 17:33

Geplaatst: 09-10-23 17:33

Ik leef echt met je mee. De GGZ heeft echt bizar lange wachttijden. Hele grote knuffel van mij :(:)

Wel ontzettend fijn dat er verschillende behandelingen opgestart gaan worden, en echt. Als je in de tussentijd hulp nodig hebt, klop aan bij je huisarts. Zo vaak als nodig is om vanuit hun/PO ondersteuning te krijgen :(:)

"Dit gevoel gaat als een rode draad door mijn leven. Al is het maar een enkele persoon snijdt dat even hard als 50 die het wel snappen."
Hier zag ik laatst een heel mooi filmpje over, die ik helaas niet terug kan vinden. Maar zo werkt het in ons hoofd ook. En jij ziet dat gewoon! Dat is al heel knap!
Ik hoop dat je met de PO en straks met gespecialiseerde hulp stap voor stap kunt gaan geloven dat je gevoel er echt toe doet, waardoor die ene persoon niet meer zoveel negatieve invloed heeft. Dat gun ik je zo :(:)

Want dat ben je waard!

**Geplaatst**: 09-10-23 18:47

Geplaatst: 09-10-23 18:47

Wat fijn om weer wat van je te horen en wat klote om weer van je te horen dat het nog steeds door ettert allemaal.

Ik hoop dat de huisarts inziet dat je zonder ondersteuning weer de verkeerde kant op zou kunnen gaan. :(:)

**Geplaatst**: 09-10-23 20:23

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 09-10-23 20:23

Ik word echt zo boos in jouw plaats! Omdat je op een wachtlijst van gemiddeld een jaar (!) staat, kan je geen verdere hulp krijgen?! En dat dan in een welvarend land…
Ik kan goed begrijpen dat de moed je in de schoenen zakt. Ik vind het wel knap dat je het bij die andere huisarts gaat aankaarten en hulp vraagt bij de PO.

Kan je in tussentijd misschien terecht bij een vrijgevestigde therapeut? Volgens mij hebben die niet van die belachelijke regels.

Veel sterkte in elk geval.

**Geplaatst**: 09-10-23 21:18

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 09-10-23 21:18

Fijn om eindelijk weer een berichtje van je te horen, al is het nog steeds klote allemaal.

Ik snap niet hoe dit nog hulp kan heten. Op deze manier kun je mensen toch niet laten zwemmen. Dit helpt mensen juist de verkeerde kant op. Wachttijd van 10-14 maanden! Dat kan toch niet!

**Geplaatst**: 09-10-23 23:23

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 09-10-23 23:23

Fijn om wat van je te horen Thijsje! Ook vanuit hier een virtual hug.

Die stap die je voor de intake hebt gezet is er al een om heel trots op te zijn!

**Geplaatst**: 11-10-23 22:10

Geplaatst: 11-10-23 22:10

Lieve Thijsje, het is bizar die wachttijden… Ik kon zelf ter overbrugging bij het Buurtteam terecht. Dat is heel laagdrempelige hulp. Je kan er zelfs binnenstappen op bepaalde tijdstippen en dan een afspraak hebben of gewoon eentje plannen. Ze geven direct hulp bv 1 of zelfs 2 wekelijks bij een vaste persoon. Ze denken mee in welke hulpverlener een goede match zou kunnen zijn. Ze hebben, ook ter overbrugging voor meer gespecialiseerde zorg, mij circa een jaar geholpen met praktische dingen die me allemaal ineens erg veel moeite kostte maar okk zeker mentaal. Wat steun en sparren kan een mens al goed doen. Het heeft mij echt wel wat geholpen! Het Buurtteam waar ik kwam was regio Utrecht. Maar volgens mij zitten ze door het hele land voor juist die laagdrempelige zorg. Iig in Amsterdam en Nijmegen wat ik zo gauw zag. Wie weet ook waar jij woont?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-10-23 10:50

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 15-10-23 10:50

Vandaag een hele slechte dag … nu al … ik voel mij enorm opgejaagd terwijl ik gewoon op de bank zit. Misschien komt het door het weer of omdat ik al een tijdje de ballen probeer hoog te houden. Geliefde die ik ben verloren mis ik vandaag extra veel. Ik raak verloren in het kijken van foto’s. Ik wordt er verdrietig van maar tegelijk voel ik mij weer even dichtbij. Soms denk ik zou ik weer bij ze mogen zijn?

**Geplaatst**: 15-10-23 12:39

Geplaatst: 15-10-23 12:39

Thijsje38 schreef:
Vandaag een hele slechte dag … nu al … ik voel mij enorm opgejaagd terwijl ik gewoon op de bank zit. Misschien komt het door het weer of omdat ik al een tijdje de ballen probeer hoog te houden. Geliefde die ik ben verloren mis ik vandaag extra veel. Ik raak verloren in het kijken van foto’s. Ik wordt er verdrietig van maar tegelijk voel ik mij weer even dichtbij. Soms denk ik zou ik weer bij ze mogen zijn?

Ik persoonlijk vind er altijd comfort in om ja te denken. Je mag bij ze zijn. Ze zijn bij je. Altijd. In je hart. Maar ook daarboven. Want daarboven is overal om ons heen. Ik weet zeker dat ze je nu enorm veel knuffels geven om je te troosten op zo'n dag als vandaag. Ze zijn bij je. Al is het niet fysiek. Ze zijn dichtbij je als een soort mooie ster die op je schijnt. Ze zijn dichtbij je als een warm en comfortabel licht in je hart.

Het is oke om ze te missen. Dat mag. Maar het betekend niet dat ze helemaal weg zijn.

Vanuit mij krijg je nog wat meer knuffels :knuffel:

**Geplaatst**: 15-10-23 13:25

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 15-10-23 13:25

**Geplaatst**: 15-10-23 13:29

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 15-10-23 13:29

Van mij ook een knuffel :(:)

Omdat ik even niet weet wat te zeggen

**Geplaatst**: 15-10-23 14:32

Geplaatst: 15-10-23 14:32

Vanaf mij uit ook.

Gewoon prut

**Geplaatst**: 15-10-23 16:08

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 15-10-23 16:08

**Geplaatst**: 16-11-23 12:38

Geplaatst: 16-11-23 12:38

Hoi Thijsje,
ik ben je niet vergeten hoor...!
Ik hoop dat het ondanks alle novemberregen een beetje met je gaat.
(November plus regen is niet mijn favoriet...)

Uiteraard wens ik je toe dat het GOED met je gaat, maar dat is nadrukkelijk geen eis!!! (Itt al dat gezeur in je omgeving in plaats van steun en erkenning!)

**Geplaatst**: 18-11-23 17:03

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 18-11-23 17:03

Ook ik ben je niet vergeten :(:)

**Geplaatst**: 27-11-23 21:43

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 27-11-23 21:43

Knuffel, hoe gaat het met je?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-12-23 06:17

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 05-12-23 06:17

Het is weer even geleden dat ik met jullie gedeel heb excuses daarvoor. Ik ben nog niets huiverig om mezelf tegen over andere ook hier open te stellen. Dat is de laatst maanden ook erger geworden ik deel zo min mogelijk alles blijft oppervlakkig. Dat is vermoeiend. Vannacht komt het eruit in heftige paniek gevallen en zweet. Uit nood handdoeken in bed totdat ik het natte bed kan verschonen. En lopen de koude rillingen over mijn lijf. Er is een gesprek geweest waarbij ze met hele andere voorstellen komen waar ik mij niet in kan vinden. Lichamelijk niet en financieel ook niet. Betekent dat ik mijn dieren huis, auto baan en alles kwijt raak dus nee. Dat ik in de schulden kom is al zeker dus het wordt. Alleen erger. Dus dit is ook weer z’n onmogelijke keuze. Dus momenteel zit ik vast vast ik mijn gedachtes alles wat weer opgehaald is en waar ik nergens mee heen kan. Het gevoel pijn verdriet en wanhoop wat door mij heen gaat. Ik wil weg weg van alles met mijn dieren die echt alles voor me zijn. Ontsnappen aan dit leven.

**Geplaatst**: 05-12-23 09:27

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 05-12-23 09:27

Wat vervelend Thijsje. Het is niet verwonderlijk dat je je zo voelt als je zulke uitdagingen tegenkom op je pad. Zeker niet omdat je dieren, nu denk ik nog meer dan anders, erg belangrijk voor je zijn.

Ik ken de precieze situatie natuurlijk niet en iedere situatie is anders, maar het is voor mij wel herkenbaar wat je schrijft. Ik heb het als zwaar, slopend, beangstigend, verwarrend enz ervaren. Maar ik ben er wel uit geraakt, zonder mijn dieren weg te moeten doen. Ja, ik heb mijn geld anders gebruikt dan ervoor, op heel wat dingen bespaard, … Dat was vaak zwaar en pijnlijk, maar ik had het er wel voor over als ik op die manier mijn dieren kon houden.
Het lijkt nu misschien uitzichtloos. Hoe lastig hulp vragen ook is, zou ik je aanraden hulp te zoeken bij een goede maatschappelijk werker. Die kan samen met jou bekijken wat jouw rechten zijn, welke opties je hebt, en indien nodig hoe je zo’n moeilijke periode financieel door kan komen. Ik weet niet precies welke keuze je moet maken, maar soms proberen anderen je in een hoek te drijven waardoor je het idee hebt dat er geen uitweg is, maar wat de andere partij eigenlijk niet kan/mag doen wettelijk gezien. Ook in dat opzicht is het bekijken van de situatie met een maatschappelijk werker een idee want die kan je vertellen wat jouw rechten zijn.

Veel sterkte iig!

**Geplaatst**: 05-12-23 20:44

Geplaatst: 05-12-23 20:44

Thijsje38 schreef:
Het is weer even geleden dat ik met jullie gedeel heb excuses daarvoor. Ik ben nog niets huiverig om mezelf tegen over andere ook hier open te stellen. Dat is de laatst maanden ook erger geworden ik deel zo min mogelijk alles blijft oppervlakkig. Dat is vermoeiend.

Naar hoor, mensen die jou gewoon niet wensen te geloven en met wie dus op gegeven moment niet echt meer te communiceren valt.

Als sociaal wezen 'mens' is het fijn om contact te hebben en is het heel 'armoedig' als dat niet kan.

(Maar je hebt groot gelijk. Voorbij een bepaald punt wordt het alleen maar pijnlijker dan het toch al is...)

Citaat:
Vannacht komt het eruit in heftige paniek gevallen en zweet. Uit nood handdoeken in bed totdat ik het natte bed kan verschonen. En lopen de koude rillingen over mijn lijf.

Heftig...!
Ik heb het één of twee keer zo gehad in de overgang - 'leuk is anders'.

Citaat:
Er is een gesprek geweest waarbij ze met hele andere voorstellen komen waar ik mij niet in kan vinden. Lichamelijk niet en financieel ook niet. Betekent dat ik mijn dieren huis, auto baan en alles kwijt raak dus nee. Dat ik in de schulden kom is al zeker dus het wordt. Alleen erger. Dus dit is ook weer z’n onmogelijke keuze. Dus momenteel zit ik vast vast ik mijn gedachtes alles wat weer opgehaald is en waar ik nergens mee heen kan. Het gevoel pijn verdriet en wanhoop wat door mij heen gaat. Ik wil weg weg van alles met mijn dieren die echt alles voor me zijn. Ontsnappen aan dit leven.

Ach potverdorie, wat een gedonder weer...!!!!
Ik sluit me aan bij Pateeke: schakel maatschappelijk werk in. ('Sociaal wijkteam' heet het nu.)

En wellicht ook het juridisch loket.

Je bent kwetsbaar, en wellicht zijn er nog opties 'die ze jouw niet hebben verteld, omdat dat hun beter uitkomt'. (Dat je dat soort mensen hebt is vrees ik oud nieuws voor je.)
En wellicht kun je ook nog op de één of andere manier 'nee' tegen hun plannen zeggen - je bent in principe een vrij mens.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-12-23 11:03

Geplaatst door de TopicStarter : 20-12-23 11:03

Ik heb lang getwijfeld om te posten maar ik voel zoveel onrust dat ik hoop dat het een klein beetje lucht geeft.

De laatste weken zijn lood zwaar, ik loop rond met een gevoel dat iemand mij 24/7 bij mijn keel vast heeft. Steeds vaker bekruipt mij het gevoel ik wil het jaar niet afmaken.
Ik ervaar zoveel druk dat ik op ontploffen sta. En weer sta ik er overal alleen voor. Vooral de laatste week voelt alsof ik er beter niet meer kan zijn. Nu ook voel ik mij schuldig om te schrijven want ik voel mij weer tot last.
Ik ben eigenlijk gewoon tot last.

Soms denk ik dat ik beter meer afstand kan nemen van mensen dat het niet steeds zoveel pijn doet dat ik afgewezen wordt. Want dat gebeurt keer op keer en het opstaan daarvan kost steeds meer moeite.

Kwa hulp ben ik weer terug bij af er was geen tussenweg dus ik wordt weer opnieuw aangemeld op een ander traject. Ik heb nu eens in de paar weken een gesprek bij de PO meer ruimte is er niet. Ook daar voel ik mij soms een mislukkeling en durf ik niet te vertellen hoe slecht het gaat. Dat ik op het breek punt sta. Ergens ben ik ook bang dat ik dan weer weg gestuurd wordt want dan ben ik weer te complex.

Ik weet het niet meer …

**Geplaatst**: 20-12-23 11:16

Geplaatst: 20-12-23 11:16

nee je bent geen last. Je bent een mens met gevoelens en die mogen er zijn. Ik heb echt met je te doen :knuffel:

Ik wilde dat ik meer kon doen dan een paar woorden typen op een forum en een virtuele knuffel geven. Houdt moed Y;(

**Geplaatst**: 20-12-23 11:18

Geplaatst: 20-12-23 11:18

Thijsje38 schreef:
Nu ook voel ik mij schuldig om te schrijven want ik voel mij weer tot last.
Ik ben eigenlijk gewoon tot last.

Je bent hier niemand tot last. Ieder van ons kan voor zichzelf de keuze maken om wel of niet mee te lezen in je topic. Het is niet jouw verantwoordelijkheid als er mensen zijn die het als moeilijk ervaren om te lezen wat je schrijft. Het is wel onze eigen verantwoordelijkheid om daarin voor onszelf te zorgen op ieder zijn eigen manier…
Dus voel je er niet slecht over dat je hier van je afschrijft, dat is echt oké.

Verder weet ik even niet zo goed wat te zeggen, behalve dan dat ik wat warmte naar je toe zou willen sturen.

Echt zo rot voor je dat je nu weer moet wachten op hulp, zeker nu het zo slecht gaat. Steeds weggestuurd worden om een of andere reden heeft zoveel impact en werkt zo negatief in op je veiligheidsgevoel, de mate waarin je je kan openstellen en je vertrouwen….
Ik hoop oprecht dat er snel een lichtpuntje komt.

**Geplaatst**: 20-12-23 11:25

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 20-12-23 11:25

Afstand nemen van de mensen die je pijn doen is prima he. Dat kost alleen maar negatieve energie en daar heb je al genoeg van op je bordje.

Ik snap heel goed dat je je nu zo onveilig voelt door alle afwijzingen, dat je niemand eigenlijk meer durft te vertrouwen.

Toch hoop ik dat je iemand hebt/vind die dat wel voor je kan zijn. Dat kleine steuntje, een lichtpuntje, een baken.

Je bent hier niemand tot last. Dat is het voordeel van internet, mensen kunnen het weg klikken als ze het niet willen lezen. Maar echt, wees welkom om alles hier neer te schrijven en weet dat wij wel meelezen en je echt de moeite waard vinden :(:)

**Geplaatst**: 20-12-23 15:36

Geplaatst: 20-12-23 15:36

Lieve Thijsje,

Wat goed dat je weer een berichtje doet.

Wat ontzettend naar dat je weer vastloopt in de hulpverlening. Fijn dat je soms bij de PO terecht kan, maar zo kl*te dat het maar zo weinig is en dat je gewoon niet krijgt wat je nodig hebt...

Ik zat nog te denken, ben je bekend met de Luisterlijn? Daar kan je 24/7 naar toe bellen voor en luisterend oor. Misschien lucht het op als je anoniem even je verhaal kwijt kan bij iemand.. het is maar een idee.

Een hele dikke knuffel van mij. :(:)