Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-08-21 23:17

Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst door de TopicStarter : 20-08-21 23:17

Lief bokt,

Ik heb lang nagedacht over het openen van dit topic maar ik doe het toch. Bokt is altijd een plek voor me geweest waar ik mijn hart kon luchten, en het is echt nodig.

De coronaperiode is voor mij erg lastig geweest. Niet om het thuiswerken of watdanook; geen probleem. Nee, mijn ouders geloven dat het een complot is wat voor enorme wrijving binnen het gezin zorgt.

Mijn zus is arts. Ze werkte in de coronaperiode op de respiratory afdeling, echt in het epicentrum dus. Op het hoogtepunt was er zo weinig plek dat mensen in de ambulances moesten worden geholpen, en iedereen ging de hele dag alleen maar dood om haar heen. Loodzwaar natuurlijk, en nog erger als je ouders dan stug vol blijven houden dat het een griepje is. Dat het allemaal niet waar is. Dat het wel meevalt en de overheid enkel op controle uit is.

Ik ben zelf iemand die graag wil dat iedereen het gezellig heeft en conflict wil voorkomen. Ook omdat discussie niet mogelijk is met mijn moeder; een goed gesprek heeft geen zin. Het komt niet binnen, er zit een soort muur omheen. Mijn moeder heeft nooit geleerd om ongelijk te hebben wat voor verscheidene zeer moeilijke periodes en gebeurtenissen heeft gezorgd. Verder is ze echt een schat van een mens, en hebben onze ouders een erg leuke en gezonde jeugd gegeven. Maar conflict werkt niet met mijn moeder (mijn vader weet dit ook maar al te goed, dus vandaar dat hij het ook niet aangaat; hij is degene die ons oa geleerd heeft dat discussie met mijn moeder geen zin heeft).

Ik nam daarom al gauw de taak op me om alles, ondanks de meningsverschillen, in goede banen te leiden. Na ruzies met corona als onderwerp lijmde ik mijn familie weer aan elkaar, belde ik met mijn zus over het feit dat ik het gedrag van m'n moeder absoluut niet goedkeur maar dat we het simpelweg moeten laten, omdat we anders naast corona ook nog een kapotte familie hebben. En dat terwijl we het buiten corona om altijd heel fijn hebben als gezin. Ondertussen bij m'n ouders ook net doen alsof ik al de onzin niet hoor, en het vooral gezellig houden. Want het is het niet waard om over te breken.

En toen kwam daar de tijd van het vaccin. En ik heb flink wat nare, enge dingen gehoort van m'n ouders, maar al die tijd dacht ik: ene oor in, andere oor uit. Ik volgde mijn zus en broer die ook gewoon gingen vaccineren. Voordat ik laatst ging laten vaccineren hebben ze me nog flink bang proberen te maken. Verhalen over bijwerkingen, een oversture vader dat hij geen vertrouwen meer had in de overheid, appjes naar mijn vriend of hij me tegen wilde houden, etc...

Vorige week zondag ben ik uiteindelijk toch gevaccineerd met Pfizer. En ik vond het erg spannend, maar we gingen het toch gewoon doen. En dan toch knaagt die "wat als" er, die daar door mijn ouders geplant is. Vorige week donderdag kwam die tot uiting. 's ochtends in de trein had ik een heel onwerkelijk, melancholisch gevoel alsof ik de laatste momenten van mijn leven aan het beleven was. Die avond had ik een ongelofelijke paniekaanval ten gevolge van een korte hartklopping die ik had in de trein (ik heb nog nooit paniekaanvallen gehad). Gelukkig kon er snel een bevriende arts langskomen die me eruit heeft geholpen, mijn zus heeft me een abbonement headspace cadeau gedaan, en de volgende ochtend kon ik al terecht bij de praktijkondersteuner van mijn huisarts. Die heeft uitgelegd hoe paniekaanvallen werkten en spreek ik komende donderdag weer. Het leek eventjes gerust te stellen, maar dat was van korte duur.

De benauwdheid bleef, en dinsdag ben ik weer naar de huisarts geweest. Die heeft geluisterd naar mijn hart en longen en kon niets geks vinden dus hij zei hetzelfde: het zal wel door de paniek komen. Ondertussen had ik ook nog last van mijn oog, dus gisteren daar weer voor langs geweest maar dat kwam waarschijnlijk door een bijholte ontsteking.

Maar de geruststelling helpt niet. Ik voel me niet veilig in mijn eigen lichaam. Ik ben constant angstig. Vandaag heb ik de hele dag weer met benauwdheid rondgelopen. HAP gebeld, maar ook zij weer: het hoort bij je paniek. Net weer een paniekaanval gehad, en ik ben gewoon echt op. Ik kan niet meer. Wanneer stopt het? Ik ken dit niet van mezelf. Ik stond altijd zo positief in het leven, mij overkwam niets en ik had zulke grote plannen. Nu ben ik constant angstig dat mij (of m'n vriend) iets overkomt. Nare, visuele gedachtes kruipen mijn hoofd binnen waardoor ik gelijk weer in die angst ga zitten. Ik heb kramp in mijn nek, steken in mijn borst.

Maar het ergste is dat ik gewoon even heel graag wil uithuilen bij mijn moeder, maar dat gaat niet. Want dat is de grote oorzaak van het probleem, en als ik tegen haar over mijn klachten praat, is het: zie je wel. Het komt door het vaccin. Vorige week heb ik het even geprobeerd uit te leggen, waarna ik te horen kreeg dat ik misschien wel dood ging met een bezorgd en betraand gezicht.

Ik kan niet meer. Wanneer stopt het? Mijn schoonouders (die heel erg lief zijn) zijn ons net op komen halen om even een weekendje tot rust te komen. Ik ben constant bang dat ik dood ga.

Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic, wellicht even van me afschrijven. Tips zijn welkom.

**Geplaatst**: 20-08-21 23:21

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst: 20-08-21 23:21

Jeetje, wat heftig! En ik snap best dat je daardoor compleet in de war raakt.
Misschien is het verstandig om eens met een praktijkondersteuner of psycholoog te gaan praten? Zij kunnen je met je gevoel helpen!

**Geplaatst**: 20-08-21 23:44

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst: 20-08-21 23:44

Goed dat je direct hulp hebt gezocht, fijn dat. Je schoonouders je op kunnen vangen. Zou daar, indien mogelijk, wat langer blijven en laat je ouders maar even wezen tot je jezelf weer op de rit hebt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-08-21 23:44

Geplaatst door de TopicStarter : 20-08-21 23:44

Cayenne schreef:
Jeetje, wat heftig! En ik snap best dat je daardoor compleet in de war raakt.
Misschien is het verstandig om eens met een praktijkondersteuner of psycholoog te gaan praten? Zij kunnen je met je gevoel helpen!

Met de praktijkondersteuner heb ik al contact, ja.

ik heb ook al een opdracht van haar gehad met dat ik mijn angsten op moet schrijven op het moment dat ze er zijn enzo. Ik spreek haar donderdag weer.

**Geplaatst**: 21-08-21 00:29

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst: 21-08-21 00:29

Dit heb ik ook gehad. Het is klote, maar geloof mij, na regen komt zonneschijn. Het is wel belangrijk dat je uitzoekt waar het vandaan komt en wat “vastzit” in je onderbewustheid, daar komen vaak de paniekanvallen van. Leer ook goed wat je kunt doen als je eentje voelt aankomen, dan ga je voelen dat je meer controle hebt. Maar komt goed!

**Geplaatst**: 21-08-21 00:31

Geplaatst: 21-08-21 00:31

Bekijk mijn topic even , daar staan veel goeie tips in

En daarnaast, bij mij is acceptatie echt een sleutel.

Goed dat je hulp hebt ! Sterkte met alles :(:)

**Geplaatst**: 21-08-21 02:56

Geplaatst: 21-08-21 02:56

Dat zaadje dat door je ouders geplant is is onkruid, en door de hyperfocus op alles wat je voelt en ervaart krijgt dat zaadje water en ontstaat er angst waardoor je emotionele kant het van je rationele kant wint. Hier ook een paar weken gedacht bij elk vreemds iets, zoals bijvoorbeeld plotselinge tinnitus, dat het wel eens met de vaccinatie te maken kon hebben. Maar ik had een houding van "Oh well, fiets me I guess. Gewoon doorgaan met ademhalen." en na een week was de focus op mezelf weg. Hopelijk wint de ratio het bij jou ook weer en kun je dat onkruid eruit trekken.

Het verhaal komt verder ook heel bekend over, alleen dan niet paniekaanvallen maar gigaveel stress en ook een gevoel alsof ik er psychisch onder lijd.

Mijn zus, zwager en moeder zijn hier ook volledig het paranoia-putje in gedoken, en m'n vader huppelt er maar wat achter aan en is de enige waar ik nog een beetje vat op heb. Het is gewoon vreselijk dat mensen waar je van houdt en die je hoog hebt zitten zichzelf zo verliezen in waanideën. En ik heb ze al vaak uigelegd wat confirmation bias en illusory pattern perception zijn, en waarom ze beter uit hun echokamers op FB of telegram kunnen gaan. Maandenlang stuurden ze links en ik heb een heel weekend de tijd genomen om op letterlijk élk linkje te reageren met redenen, argumenten en bewijs waarom hun linkje onzin was. Letterlijk geen enkele inhoudelijke reactie op gekregen. Wel weer een hoop nieuwe linkjes, dus ik heb het opgegeven want het is alsof je tegen een muur praat. Zelfs de methode van continu doorvragen tot ze vastliepen hielp niet en meestal schoten ze weer in dezelfde bullshit-retoriek.

Op de laatste familie-meeting heb ik gezegd dat ik van ze hou en dat ik geloof dat ze het beste met me voor hebben en dat dat vice versa is. Maar ik zei ook dat ik ontzettend teleurgesteld in ze was dat ze nooit op mijn weerwoord hadden gereageerd, dat ze ongeremd en zonder echte kennis en onderzoek angst verspreiden en termen als proefkonijn, schaap en slaper voor mij gebruiken terwijl ik bij hun nooit het woord wappie of complotgekkie gebruik. Onze ideën zijn gewoon onverenigbaar en waar ik normaal echt van "Let's agree to disagree" ben ik kan dat hier gewoonweg niet want dit is te groot en belangrijk. Ik heb gezegd dat ik ze overal ontvriend en een poos no/low contact wil en dat als ik ergens bij kan helpen ze me altijd mogen vragen. Dat is psychisch ook zwaar en vooral eenzaam maar tot nu toe bevalt dat beter dan het alternatief en het scheelt een hoop ergernis en teleurstelling.

Je kunt er geen fiets mee maar net als jij moest ik het even van me afschrijven, sorry.

**Geplaatst**: 21-08-21 04:35

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst: 21-08-21 04:35

Jeetje wat erg TS en ook Rawr :(:)

.

Denk dat ik ook wat afstand zou proberen te nemen. Kan je verder geen advies geven, hopelijk waait al het gedoe rondom Corona en de vaccins snel een beetje over bij je ouders en gaan je paniek aanvallen over.

**Geplaatst**: 21-08-21 06:58

Geplaatst: 21-08-21 06:58

TS wat vervelend dat dit je nu overkomt. Wat vinden je ouders van dit verhaal? Ik heb nog wel een praktische tip voor je. Koop een saturatie meter. Je kan dan gelijk zien of je benauwde gevoel terecht is. Want het is natuurlijk heel makkelijk om alles op de paniek te gooien. Wat vaak ook wel de oorzaak is. Maar misschien ook niet. En dan is het fijn om te zien hoe het zit.

**Geplaatst**: 21-08-21 08:37

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst: 21-08-21 08:37

Hoi TS,

Wat ontzettend rot hoe je je nu voelt. Ik vind het knap hoe lang je de situatie hebt geprobeerd te lijmen. Het kan nu lijken alsof de paniekaanvallen ineens ontstaan zijn, maar dit heeft een hele lange aanloop gehad. Lange periodes van stress helpen daar niet bij, maar vaak heb je niet door hoeveel stress je ervaart tot je lichaam je op deze manier even helemaal in de war brengt. Het is goed dat je naar de praktijkondersteuner bent gegaan! Het is niet altijd makkelijk om hulp te vragen. Ik vind het ook heel mooi hoe je de opvoeding van je ouders en je jeugd niet in een negatief licht wilt zien. Dat zal het voor een groot deel ook niet geweest zijn, maar toch kan het je nu wel hinderen dat je geleerd hebt om conflict te mijden en geen discussies aan te gaan. Wellicht is het goed om daar met een psycholoog over te praten. Dit kun je met je praktijkondersteuner bespreken. Je ouders kunnen je in deze fase even niet ondersteunen, maar voor zover ik kan opmaken uit je verhaal heb je veel mensen om je heen die dat wel kunnen en willen. Ben niet bang om dat toe te laten!

Het is een pijnlijke situatie waar je nu in zit. Niet alleen de paniekaanvallen, maar ook de realisatie dat je ouders er niet voor je kunnen zijn. Ik wil je heel veel sterkte en succes wensen en maak vooral gebruik van de hulp die je kunt krijgen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-21 11:19

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-21 11:19

Allereerst bedankt voor alle ontzettend lieve berichtjes!

Het is gek maar het helpt echt. Ik heb net enorm hard geslapen na gisteren ontzettend lief te zijn ontvangen door mijn schoonouders (die ons speciaal zijn komen ophalen anderhalf uur verderop), en net goed geslapen. Ik neem even de tijd om op iedereen te reageren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-21 11:34

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-21 11:34

@bigone ik kijk eerst eens dit weekendje aan, want ik merk dat ik ook veel steun heb aan mijn vriend. Die moet maandag echter weer thuis zijn dus dan ga ik toch liever weer mee.

maar de gedachte dat ik hier altijd terecht kan en een soort surrogaat ouders heb is al heel fijn.

@phonix het is heel fijn om te horen dat het weer goedkomt... het voelt nu echt alsof ik wakker wordt na zo'n hele zware breakup en dat je dingen moet gaan doen maar de vreugde er niet in ziet. Als ik ze aan voel komen probeer ik goed te ademen, maar tot nu toe ben ik daar dan de hele dag mee bezig geweest en dan uiteindelijk slaat het toch door. Hopen dat de praktijkondersteuner me daar wat verder mee kan helpen.

@amado ik ga zeker even lezen!

@Rawr allereerst wat ontzettend naar dat jij hier ook doorheen hebt moeten gaan.

en vooral zo naar dat ze oprecht het idee hebben dat ze je "helpen". Dat ze oprecht bang zijn. Dat maakt het zo hartverscheurend en dat je er zo tussenin zit. Schrijf het hier gerust van je af.

het is inderdaad precies die hyperfocus. Ik kan ook echt niets uit m'n vingers krijgen en moet me met moeite zetten tot dinngen die moeten.

Precies wat jij zegt probeerde ik ook, ja. De hele tijd kalm blijven en weer opnieuw uitleggen, de tijd nemen, maar het komt gewoon echt niet aan. Frustrerend is dat, he? Ook wanneer al die linkjes op facebook ziet verschijnen en je weet dat niemand het ermee eens is. Laatst werd er weer een gedeeld over dat gevaccineerden het virus nog steeds verspreiden (duh) en dat er dan wordt gezegd "nou, maar even niet met gevaccineerden omgaan dan". Het zal wel een "grapje" zijn (want ze geloofden toch niet in corona?) maar het is zo'n klap in je gezicht en ze hebben gewoon geen idee wat ze ermee aanrichten.

**Geplaatst**: 21-08-21 13:12

Geplaatst: 21-08-21 13:12

Rot hoor...! :(:)

Angstaanvallen zijn gemene krengen, zo is mijn ervaring. Het put je ook nog eens uit, als mens.
Want 'je biologie vindt' dat je in groot gevaar bent, hatd moet hollen etc etc, dus je hersenen denken niet meer logisch, je zintuigen gaan wagenwijd open en je hart en spieren zijn 'klaar voor actie'.
Probeer met "heel veel nadruk" rust te nemen.
Dat is een paradox.
... en soms is hardlopen of boksen de beste manier om rust te ervaren. Of activiteiten afwisselen met headspace. (Lieve zus!!)

En ik snap de 'trigger' ook wel : het moment dat je echt "ongehoorzaam" was.
Op bewust niveau is dat de natuurlijkste zaak van de wereld -
maar deep down als pleaser wringt het aan alle kanten. (Been there, done that and got the scars and the T-shirt...)

En dan wil je - logisch! Tuurlijk! - uithuilen bij je moeder.
En het is frusterend dat dat niet kan
(.. je hebt het geprobeerd en zij ging huilen...)
sterker nog, zij is de oorzaak.
Boosheid is dan logisch, maar tegelijkertijd ook niet wat je - volstrekt begrijpelijk - wil.
"Het is een knoop."

**Geplaatst**: 21-08-21 13:27

Geplaatst: 21-08-21 13:27

Wat ontzettend lastig :(:)

En wat stoer dat je contact hebt gezocht met de huisarts. Paniekaanvallen zijn gewoon zo ontzettend naar om te ervaren. Wees lief voor jezelf

Eigenlijk is het een heel bijzonder iets. Angst is een reactie van je lichaam om je in veiligheid te houden.
Zo voelt het bij een paniekaanval niet. Dat weet ik. Been there, done that. Bij een paniekaanval is de reactie van je lichaam een stuk groter dan het normaal zou zijn. Maar allemaal gericht op 1 ding: jou veilig houden :(:)

Heeft de praktijkondersteuner jou ook een ademhalingsoefing meegegeven? Op die manier kun je, als je voelt dat de spanning in je lichaam toeneemt, deze misschien wat minder maken.

**Geplaatst**: 21-08-21 14:10

Geplaatst: 21-08-21 14:10

Ik herken een deel van je verhaal: ik ervoer ongeveer hetzelfde als jij tijdens je paniekaanvallen. Volgens de huisarts waren het paniekaanvallen, hyperventilatie. Het was heel naar om mee te maken. Mij viel zo tegen dat ik met alleen die diagnose naar huis werd gestuurd. Niet gevaarlijk, relax. Maar dat lukt dan juist niet. Ik pleit echt voor betere ondersteuning door de huisarts. (Bij mij bleek de diagnose van de huisarts niet juist, bij mij kwam een heftige astma voor het eerst tot uiting en stond ik daarna niet meer alleen maar was er medicatie en ondersteuning. Maar ik weet wel ongeveer wat jij voelt en het was de hel).

Ik zat te denken..... je uitleg in de OP is echt heel pakkend voor de lezer. Zelfs voor een vreemde. Zelfs voor mijn man die ik het heb laten lezen, omdat ik zo met je meeleef. En zelfs een niet zo empathisch type als hij werd er even stil van.

Is het een idee om die tekst (op bepaalde punten misschien een beetje aanpassen en/of weghalen maar niet teveel aan doen) als bijlage bij een (ouderwetse papieren) brief aan je moeder naar haar te sturen? En een kopie naar je vader zodat hij ervan op de hoogte is?

Je moeders moederhart kan daar toch niet omheen als het al zo'n indruk maakt op vreemden? Wie weet weet je haar op de juiste manier ermee te raken en te doordringen van jouw nood en hoe erg je haar nu nodig hebt? En die tegenstellingen tussen jullie juist niet! Haar vertellen dat je zo blij bent met de steun van je schoonouders, maar dat zij je moeder natuurlijk niet kunnen vervangen. Wie weet ziet je moeder zo het licht.

Verder ligt het in mijn aard om van familie waarmee het helemaal niet botert (even) afstand te nemen voor je eigen bestwil zodat je tot rust kunt komen. Verstoorde familiebanden kunnen zoveel met je doen. En dat is niet altijd gezond of goed voor je. Maar dat is helemaal aan jou natuurlijk, ieder mens is anders.

Ik wens je heel veel sterkte. Beterschap met alles.

Laatst bijgewerkt door Boras op 21-08-21 14:32, in het totaal 4 keer bewerkt

**Geplaatst**: 21-08-21 14:26

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst: 21-08-21 14:26

TS, heb je concreet uitgesproken naar je ouders dat de situatie je dusdanig veel stress geeft dat je er paniekaanvallen van krijgt? Weten zij dit?

**Geplaatst**: 21-08-21 19:11

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst: 21-08-21 19:11

Kan je goed met je zus praten? Zij is immers iemand die heel dicht bij je staat én een professional. Niet op psychisch gebied natuurlijk, maar wel arts.

Benauwdheid etc. kun je jezelf inderdaad aanpraten (niet expres natuurlijk, maar angst/paniek kan wel hyperventilatie triggeren).

Misschien moet je afstand nemen van je ouders, tijdelijk. Die doen meer kwaad dan goed. Ik kan me voorstellen dat het bovendien lastig voor je is te accepteren dat zij dergelijke wappiegedachten hebben.

**Geplaatst**: 21-08-21 19:46

Geplaatst: 21-08-21 19:46

Het is moeilijk om te lezen dat de loyaliteit aan je ouders en aan de rest van je familie jezelf uiteindelijk de kop kost. Je bent zo hard aan het werk om alles rustig te houden dat je er zelf aan onderdoor gaat.
Ik zie de loyaliteit ook aan het feit dat je extra benoemd dat je ouders je verder heel leuk hebben opgevoed. Dan is dat conflict wel heel duidelijk. Je wilt je ouders niet afdoen, maar de manier waarop ze (nu) met je omgaan is ongezond voor jou als dochter. Diep van binnen wil je weg avn deze mensen, maar je hebt de pech dat het je ouders zijn. Dus blijf je bij ze in de buurt. Woon je nog thuis?

Je zit in de overlevingsstand, al best een tijdje maar nu begint die overlever een beetje in te storten, want je kunt maar voor een bepaalde tijd in die stand blijven. Het mechanisme is voor een bepaalde tijd behulpzaam, maar nu is de batterij op, en begint je lichaam in protest te komen. Het beste advies is inderdaad, neem je afstand, neemt je tijd. Maar vooral, kies voor jezelf.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-21 21:36

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-21 21:36

Gaabje schreef:
Hoi TS,

Wat ontzettend rot hoe je je nu voelt. Ik vind het knap hoe lang je de situatie hebt geprobeerd te lijmen. Het kan nu lijken alsof de paniekaanvallen ineens ontstaan zijn, maar dit heeft een hele lange aanloop gehad. Lange periodes van stress helpen daar niet bij, maar vaak heb je niet door hoeveel stress je ervaart tot je lichaam je op deze manier even helemaal in de war brengt. Het is goed dat je naar de praktijkondersteuner bent gegaan! Het is niet altijd makkelijk om hulp te vragen. Ik vind het ook heel mooi hoe je de opvoeding van je ouders en je jeugd niet in een negatief licht wilt zien. Dat zal het voor een groot deel ook niet geweest zijn, maar toch kan het je nu wel hinderen dat je geleerd hebt om conflict te mijden en geen discussies aan te gaan. Wellicht is het goed om daar met een psycholoog over te praten. Dit kun je met je praktijkondersteuner bespreken. Je ouders kunnen je in deze fase even niet ondersteunen, maar voor zover ik kan opmaken uit je verhaal heb je veel mensen om je heen die dat wel kunnen en willen. Ben niet bang om dat toe te laten!

Het is een pijnlijke situatie waar je nu in zit. Niet alleen de paniekaanvallen, maar ook de realisatie dat je ouders er niet voor je kunnen zijn. Ik wil je heel veel sterkte en succes wensen en maak vooral gebruik van de hulp die je kunt krijgen!

Dat laatste wat je zegt is inderdaad ook zeker waar. Ondanks dit vervelende punt hou ik ontzettend van mijn familie. Het is echt m'n rots, in al hun lieve rarigheid en hoe ze zijn. En het is dan gewoon zo naar en verdrietig dat je niet bij ze terecht kan wanneer je je zo voelt. Het liefst zou ik nu heel lang uithuilen bij mijn ouders maar dat gaat niet. En dat voelt zo ontzettend alleen, ondanks dat ik zoveel lieve mensen om me heen heb.

Ik heb het ook naar ze uitgesproken maar dat doet echt meer kwaad dan goed. Dus is geen optie. En dat voelt heel machteloos. Ik voel me gewoon zo intens verdrietig, en op de momenten van angst wordt dat versterkt. Dan zie ik beelden voor me van mijn vriend die zonder me verder moet ofzo.

Mijn vriend gaf me al de tip: je kan ook een brief aan ze schrijven zonder dat je 'm verstuurt. Daar ben in nog niet aan toe, maar is wel iets om over na te denken.

Dit alles brengt mijn zus en ik wel dichterbij elkaar inderdaad. Er zit een groot leeftijdsverschil tussen en toen ik nog heel klein was is ze al naar een ander land verhuisd, dus we zijn nooit echt zussen geweest. Dat komt nu wel meer, dus dat is dan weer mooi.

Sorry dat ik niet op iedereen direct reageer maar even wat algemener reageer, ik probeer het maar ik zit er momenteel weer middenin.

**Geplaatst**: 21-08-21 21:49

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst: 21-08-21 21:49

Wat vervelend ts dat je paniekaanvallen hebt. Wat mij heeft geholpen in de periode dat ik er last van had is een aantal bezoekjes aan een psychosomatische fysiotherapeut en ademhalingsoefeningen. Als je bijvoorbeeld op you tube zoekt op 'Respiroguide Pro' krijg je filmpjes met een hele fijne ademhalingsoefening, deze oefening heeft mij altijd heel goed geholpen op het moment dat ik in een paniekaanval zat. Misschien kun je er iets mee. Heel veel sterkte in ieder geval.

**Geplaatst**: 21-08-21 22:40

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst: 21-08-21 22:40

Wat een vervelende situatie Ts
Bespreek de volgende keer met de praktijkondersteuner of zij het een optie vindt dat je met je ouders afspreekt dat je met hun gewoon niet meer over de hele Corona situatie wilt hebben . Dat het jou teveel stress geeft dat je er nu eigenlijk gewoon ziek van bent .
Je wilt het daar gewoon gezellig hebben en daar zorgt Corona niet voor .

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-08-21 21:36

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst door de TopicStarter : 22-08-21 21:36

Ontzettend bedankt voor de tips voor ademhalingsoefeningen, daar ga ik ook mee aan de slag!

Vandaag was weer even een tegenslag. Niet qua benauwdheid, maar ik heb ook al twee weken last van mijn rechteroog inclusief hoofdpijn enzo. Al meerdere keren voor naar de huisarts geweest en de HAP gebeld maar ook die zeggen: er zijn geen alarmsymptomen. Dus ik zal er wel teveel op focussen... ik ben ook echt ongelofelijk moe. Vannacht lang geslapen en vanmiddag ook weer twee uur, maar ik word gewoon alweer moe wakker.

Vannacht blijven we nog bij mijn schoonouders, morgen ergens overdag weer naar huis. Ook omdat ik dinsdagochtende een proefdag heb bij een potentiele werkgever.

Want ja, binnenkort gaat het leven ook weer beginnen. Begin september begin ik aan mijn afstudeerjaar (na een tussenjaar te hebben genomen om meer ervaring in mijn werkveld), en naast mijn studie wil ik ook graag drie dagen blijven werken (tevens om rond te komen, ook om meer ervaring op te doen). Hetgeen waar ik voor studeer is nogal een leefstijl. Normaal heb ik er ook echt ongelofelijk veel plezier in, maar het is ook iets wat ontzettend veel energie kost. Je moet je er echt in storten, wil je een mooie carriere tegemoet gaan. Normaal heb ik daar geen moeite mee, maar ik zit nu toch wel even van: oh god, hoe gaan we dit doen. Is het over een paar weken weer over en dat ik dan gewoon weer doorkan? Het fijne is wel dat mijn vriend hetzelfde doet en hij dus heel goed de wereld kent en alles wat erbij komt, dus dat begrip is erg fijn. Hij is overigens zo'n enorme steun nu, weet niet wat ik zonder hem moest beginnen.

**Geplaatst**: 22-08-21 22:09

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst: 22-08-21 22:09

Heel veel succes met je sollicitatie! Wat een ontzettend nare situatie zit je in... misschien heb ik er overheen gelezen maar woon je nog bij je ouders?

Ik hoop dat het snel wat beter gaat. Ademhalingsoefeningen en yoga ( yoga with adrien op YouTube is echt een aanrader!! Ook voor totale beginners) hebben mij heel goed geholpen toen ik last had van paniek en hyperventilatie. Ik heb ooit zelfs op de spoedeisende hulp gelegen voor een hart filmpje... ik ben ook " gezegend " met het soort paniekaanvallen dat precies lijkt op een hartaanval.... mij wouden ze toen ook medicatie geven voor tijdens zo'n aanval. ( oxasepam) maar dat verdraag ik niet en ik ben heel verslavingsgevoelig dus ik wil ook eigenlijk nergens medicijnen voor tenzij het echt niet anders kan. Maar voor sommige mensen is dat wel een goede optie. Ik hoop dat de praktijk ondersteuner en huisarts je goed verder kunnen helpen.

Zo'n nieuwe baan en studie zou ik juist aangrijpen om niet aan alle toestanden thuis te hoeven denken. Dat kan ook echt in je voordeel werken omdat je dan gewoon geen ruimte in je hoofd hebt voor paniek en angst, omdat je zo druk bent met andere dingen.

En wat super fijn dat je zulke fijne schoonouders en zo'n lieve vriend hebt. Ik hoop dat je je snel beter voelt. En blijf hier ook vooral van je af schrijven als dat helpt! Je bent echt niet de enige die met deze problemen zit, en je hoeft het ook echt niet alleen te doen allemaal!

**Geplaatst**: 22-08-21 22:16

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst: 22-08-21 22:16

Die studie (en afstuderen) ga je rocken, die is je op het lijf geschreven en je hebt er zoveel aanleg voor. Misschien dat het juist wel fijn is dat je die structuur weer hebt straks want het is ook gewoon je hobby en het geeft je ook energie. Dat komt echt hartstikke goed.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-08-21 22:20

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst door de TopicStarter : 22-08-21 22:20

@mayasfrenk

Dankjewel!

Ja, ik heb inderdaad ook al van die pilletjes oxepasam gekregen maar ook ik gebruik die liever niet als het niet écht nodig is. Dus hopen dat dat zo blijft. Ik denk ook van: als ik al me zo voel en dan weer een pilletje neem, wie zegt dan dat ik me daar weer niet raar van ga voelen en dat ik daar dan weer over in ga zitten.

Ik woon niet meer thuis, maar sinds drie kwart jaar samen met mijn vriend op een heel leuk plekje.

dus dat is ook prettig, dat ik er niet constant in zit.

Ontzettend lief wat je zegt, en ik merk wel dat het me een beetje helpt, ja.

@marcoborsato

Dankjewel voor je lieve berichtje, het doet me veel. Ik hoop ook dat ik er weer zin in heb als ik binnenkort ga beginnen, want ik zie de wereld momenteel voor een doedelzak aan...