

Sinds november 2020 heb ik polsklachten aan beide polsen, een overbelasting/ontsteking. Ik studeerde toen fulltime en werkte daarnaast 16 uur per week als transcribent, waarbij ik spraak tot woord omzet. Normaliter doe ik mijn werk via inspreek-apparatuur, maar door drukte heb ik toen de fout gemaakt om ook een deel van mijn werk te typen. Toen ontstonden de klachten.
Vrij snel aan de bel getrokken - naar de fysio, naar de dokter, bij de studieadviseur gemeld - en natuurlijk rustiger aan doen. Verder had ik al een goede muis en stoel en zat ik goed achter mijn laptop, want ja, als fervent gamer weet ik dat blessures op de loer liggen. Ik moest van mijn werk ook minder uren gaan werken, maar financieel moest ik in ieder geval een paar uur per week blijven werken, anders zou ik het niet redden. Uiteraard nu heel secuur via de audio-software, maar je zit toch achter de laptop en bent toch altijd wat aan het doen met de muis/spatiebalk/etc. Gamen stond toen ook op een zeer laag pitje, mede geholpen door het feit dat ik rond het nieuwe jaar toevallig net ook een paard had gekocht. Dus veel buiten, zo weinig mogelijk typen, fysiotherapie… Afijn, ik deed er alles aan om beter te worden.
Het leek ook beter te gaan, voelde er eigenlijk niks meer aan, totdat mijn scriptietijd aanbrak ik eind maart/begin april en ik er niet onderuit kwam om mijn laptop te moeten gebruiken voor onderzoek en schrijven. Van de ene op de andere week waren mijn klachten net zo hard weer terug, al dan niet erger dan in november. Ik heb toen uitstel aangevraagd voor mijn scriptie, met het idee dat ik in ieder geval tot eind juli rust kon nemen en daarna langzaam aan m’n scriptie weer op zou kunnen pakken. Vanaf begin mei had ik dus alleen nog maar mijn paard (die geblesseerd was en ik op dat moment ook dus niet reed), en 6 uur werken per week.
In juni bleek dat echter ook niet meer te gaan, dus toen ben ik ziek gemeld. De pijn bleef zeuren en aanwezig; niet heftig, maar meer een sort continu gevoel alsof m’n polsen slapen. Ik kreeg een ontsteking erbij in mijn knie en ribbenkast, en zo is het balletje gaan rollen om toch maar naar het ziekenhuis te gaan. Bij de reumatoloog kwam er uitrollen dat ik een hypermobiliteitssyndroom heb, en hebben we een afspraak gemaakt bij de reumaconsulent om te bespreken wat voor ondersteuning ik kan krijgen. Die afspraak is morgen.
Inmiddels ben ik dus sinds november zoet met twee polsblessures, kan ik niet meer werken waardoor ik financieel in de penarie kom, kan ik mijn studie niet afronden maar wordt m’n studieschuld wel elke maand een beetje hoger, kan ik ook niet stoppen want ik kan niet (genoeg) werken om mezelf te onderhouden, en mijn polsen lijken er niet echt op vooruit te gaan.
Daarnaast weet geen enkele dokter mij te vertellen hoeveel rust ik moet houden, en wat is rust? Is rust niet meer werken en studeren, of is het helemaal niet meer de laptop open doen en op de bank hangen met een brace om beide polsen? Mag ik nog paardrijden, gezien ik daar geen pijn heb, of mag ik helemaal niks meer? En wat moet je dan met de dagelijkse klussen rondom het huis, of fietsen? Dingen tillen, mag dat dan nog? Ze zijn nooit duidelijk geweest. En hoe lang mag ik dan niks? Want heel eerlijk - als ik niks meer mag én ze weten niet voor hoe lang…tja, ik hou niet van films kijken en Netflix bingen, dus heel veel blijft er dan niet over!


Hoe dan ook… ik moet het even van mij af schrijven. Dit is medisch issue nummer 51738 van mij, en hoewel ik de goede moed er vaak in weet te houden, begin ik me toch af te vragen of ik ooit gewoon eens lekker “normaal” mee kan gaan draaien. Gewoon, lekker saai, 40 uur per week werken, waar ik hard voor heb gestudeerd en tegenslagen voor heb overwonnen. Zou toch leuk zijn als ik dat gewoon zou kunnen doen. Of 32 uur, ook prima! Maar alles beter dan de hele dag niks mogen en weinig kunnen.
Zijn er bokkers voor wie dit herkenbaar is? Of bokkers die tips hebben? Homeopathisch, alternatief, traditionele geneeskunde, het maakt me allemaal niet uit - ik wil mezelf gewoon de beste kans geven dit te fixen. Dank jullie wel alvast, lieve bokkers!