Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-05-21 21:03

Paniek, angst en burn-out

Geplaatst door de TopicStarter : 11-05-21 21:03

Hi Bokkers,

Al jarenlang is Bokt mijn ‘safe space’. Ik post niet veel, lees lekker mee, maar nu wil ik graag zelf een topic openen.

Ik heb al sinds jonge leeftijd last van angsten en alle daarbij horende klachten. Veel soorten therapie gevolgd en nog steeds. Dit leek goed te gaan.

Nu had ik de laatste maanden echter veel klachten: hevige rugpijn en pijn aan mijn borstbeen aan 1 kant, moe, snel geïrriteerd en de paniekaanvallen werden steeds erger, terwijl ik al jaren geen erge aanvallen meer had gehad. Vorige week kwam het tot een soort climax en had ik zo’n extreme angstaanval dat ik echt dacht dat ik gek zou worden. Mijn omgeving voelde vreemd aan en ik was bang mezelf te verliezen. Ik woon alleen, dus ik heb mijn moeder en een vriendin gebeld en zij hebben mij gekalmeerd, want ik wilde een ambulance gaan bellen. Het was de heftigste aanval die ik ooit heb meegemaakt.

Ik ben vandaag naar de huisarts geweest en in overleg met haar en mijn psycholoog ben ik vandaag met Citalopram (een antidepressivum tevens angstremmer) gestart. Ik weet dat het troep is, geloof me. Ik ben nu 33 jaar en ik verzet mij al ruim 10 jaar tegen medicatie, maar de angst is zo hevig, dat ik geen andere keuze meer lijk te hebben. Ik slik ook Oxazepam om de scherpe randjes ervanaf te halen, anders wordt de paniek ondragelijk. Ik ben zo bang om in een psychose te raken, maar mijn huisarts en mijn psycholoog zeggen beiden dat ze daar geen aanleiding voor zien.

Na heel lang zoeken en denken, ben ik er - vermoed ik - wel achter waarom de paniek nu opeens zo hevig is. Ik heb een burn-out en schaam mij hiervoor. Mijn baan heeft de afgelopen 2 jaar enorm veel van mij gevergd. Ik werk onder enorm hoge druk en in een omgeving vol van spanningen en ruzies (meer info via pb). Ik heb uitgerekend hoeveel ik gewerkt heb de afgelopen jaren en dat is tussen de 40 en 80 uur per week, gemiddeld zo’n 60 uur. Daarnaast heb ik privé ook veel meegemaakt en de huisarts zei: Je bent zwaar overbelast en jouw lichaam is jou nu aan het beschermen, daarom voel je je vervreemd van je omgeving (derealisatie). Ik vind dit heel eng. Het lijkt net alsof alles niet echt binnenkomt en ik voel mij vreemd in mijn eigen huis. Dat zorgt weer voor angst.

Ik zoek eigenlijk wat steun... Ik voel mij heel alleen en ik zou hier graag af en toe wat schrijven, omdat ik wat houvast nodig heb in deze moeilijke tijd. En misschien zijn er mensen die zich herkennen in mijn verhaal...

Hartelijk bedankt voor het lezen!

**Geplaatst**: 11-05-21 21:12

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst: 11-05-21 21:12

Wat naar dat je dit moet meemaken en dat je lijf op de rem trapt. Aan de ene kant maar goed want het beschermd jou. Maar naar is het wel.

Gewoon een virtuele knuffel.
En geef het tijd. Zo lang als je er over hebt gedaan om die burn-out te krijgen, zoveel tijd kost het ook om er weer uit te raken. Hoe eerder je daar berusting in vind hoe eerder dat proces mag starten.
En je hoeft je niet te schamen voor een burn out. Zoveel werken is niet gezond, helemaal niet als de omgeving naar is

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-05-21 21:15

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst door de TopicStarter : 11-05-21 21:15

Wat een lieve reactie, doet me goed, dank je wel

**Geplaatst**: 11-05-21 21:17

Geplaatst: 11-05-21 21:17

Misschien een kleine geruststelling: hier ook heel lang verzet tegen medicatie maar uiteindelijk 'geplooid' en ook citalopram gekregen. En eerlijk: ik had het veel eerder moeten doen! Het heeft bij mij echt geholpen om mijn depressie te doorbreken. Uiteindelijk heb ik het twee jaar genomen eer ik kon beginnen afbouwen, maar het heeft het leven weer draaglijk gemaakt.

Sterkte :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-05-21 21:18

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst door de TopicStarter : 11-05-21 21:18

Heel erg fijn om dit te lezen... had je erg last van bijwerkingen?

**Geplaatst**: 11-05-21 21:20

Geplaatst: 11-05-21 21:20

Ik had de eerste 2 weken bijwerking van citolapram. Vooral opgeblazen gevoel en een droge mond. Daarna was het klaar. Bij afbouwen in hele kleine stapjes gedaan zodat ik ze niet weer zou ervaren. Ik heb het bijna een jaar gebruikt voor angst en paniek gevoel.

Nu gebruik ik bij momenten nog valeriaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-05-21 21:24

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst door de TopicStarter : 11-05-21 21:24

Heeft het je wel geholpen?

**Geplaatst**: 11-05-21 21:24

Geplaatst: 11-05-21 21:24

Jungles schreef:
Heel erg fijn om dit te lezen... had je erg last van bijwerkingen?

Toch wel. De eerste weken erg draaierig en misselijk, dat had ik niet verwacht. Normaal ben ik van "bijwerkingen, dat negeer ik gewoon", maar dat ging helaas echt niet

bij het afbouwen ook opnieuw, de eerste keer zo hevig dat ik zelfs opnieuw de volle dosis ben beginnen nemen.

Maar laat het je niet afschrikken, het heeft echt zoveel geholpen. Niet dat ik er 'blij' door werd trouwens, maar de dagelijkse huilbuien waren weg. Ik had daarvoor vooral last van heel veel emoties (kon echt op een dag makkelijk drie dikke huilbuien hebben), was ook niet meer te doen op het werk (gezellig gaan janken op het toilet... zucht

). Door de medicatie werd alles veel vlakker en dat was eerlijk gezegd echt een opluchting! Ik had er in het begin ook oxazepam tegen de paniekaanvallen bij (die had ik ook erg regelmatig). Ondertussen gaat het echt goed, ben ongeveer een half jaar zonder medicatie en de huilbuien blijven weg. Het heeft me zoveel geholpen, had het veel eerder moeten doen.

**Geplaatst**: 11-05-21 21:27

Geplaatst: 11-05-21 21:27

Jungles schreef:
Heeft het je wel geholpen?

Ja na mij ziekmelding wilde ik er eerst niet aan maar de klachten werden zo erg toen in thuis zat dat ik er na 2 weken mee ben begonnen. Het hiep mij echt om meer rust te vinden doordat de angst niet zo door mijn lijf gierde.

**Geplaatst**: 11-05-21 21:32

Geplaatst: 11-05-21 21:32

Ik herken het helaas...Door...door...doorgaan en toen letterlijk op straat ging het licht uit. Afgevoerd met ambulance. Toen ik weer thuis was begonnen de hevige angst en paniekaanvallen. Ook ik heb dat gevoel van derealisatie gehad. Ik durfde niet alleen te zijn en mijn moeder was overdag bij me als mijn man werken was. Ik had hele rare angsten en ook een enorme claustrofobie. Zelfs in huis, maar als ik buiten stond had ik het nog. Ik dacht dan: jee, moet ik de ruimte in ofzo. Je hele stress systeem is kapot.

Ik heb een jaar lang anti-depressiva gehad, maar de bijwerkingen waren bij mij zo erg dat ik er (met heel veel moeite) mee ben gestopt. Als de bijwerkingen niet zo erg waren geweest had ik het mss nog gebruikt. Omdat ik me er verder wel heel stabiel bij voelde.

Het is een hele zware periode geweest. Maar ik had veel steun van mijn man en moeder. Het heeft een half jaar geduurd voordat ik weer even naar mijn werk kon...kotsend en met zoveel stress....Maar elke keer een stapje verder. Maar die stapjes gaan zooooo traag.

Zelf ben ik in die periode ook gaan veranderen...Mijn perfectionisme losgelaten, andere dingen loslaten, je niet overal druk over maken, je niet overal verantwoordelijk voor voelen, niet de beste echtgenoot, moeder en werknemer willen zijn....Het heeft me ontzettend bevrijdt.

Ik heb daarnaast veel therapie gehad...psycholoog, EMDR, hypnose en een energetische therapeut die mij elke maand behandelde en mij weer in balans kreeg. Ook ben ik er toen achter gekomen dat ik hoogsensitief ben en dat verklaarde voor mij ontzettend veel.

Na mijn burn out ben ik nooit meer de oude geworden, maar heb daar mee leren leven. Neem meer rust en mijn agenda is veel leger. Voor mijn burn-out was een minuut niks gedaan een minuut niet geleefd en ik zei altijd "rust roest". Nu ben ik een saai iemand geworden en vind het heerlijk om niks te doen en alleen wat mijn mijn paarden bezig te zijn. Werken doe ik wel, drie dagen in de week en dat gaat goed.

Ik wens jou heel veel sterkte...en vooral geduld...want het is een lang proces...met ups en downs...maar probeer onderweg te leren...en zolang je "door blijft lopen" kom je altijd verder...Sterkte!!! :knuffel:

Dit vind ik een heel goed filmpje...wat een burn-out met je lichaam doet.

https://youtu.be/neD7DevsMnM

**Geplaatst**: 11-05-21 21:51

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst: 11-05-21 21:51

Jungles, ik wil je graag een hart onder de riem steken. Met burn-out heb ik geen ervaring, wel met ernstige angstklachten. Vier jaar mee gevochten (ook therapie) omdat ik geen medicatie wilde, het ook troep vond, er bang voor was, het zelf wilde doen. Uiteindelijk toch begonnen (escitalopram). De angsten waren namelijk te hevig om de therapie te kunnen doen. Had ik veel eerder moeten doen. Nauwelijks bijwerkingen, in combinatie met therapie zo goed als volledig van angstklachten af, mijn leven terug.

Zie het als een cadeau aan jezelf en een noodzakelijk steuntje in de rug. Als je je been breekt, neem je ook gips. Als je een infectie hebt, neem je antibiotica. Dit is net zoiets. Je kunt later altijd afbouwen, als je dat wilt.

En geef het tijd. Soms kost het veel moeite en duurt het lang, en lijkt het alsof het nooit beter wordt - maar ik spreek uit ervaring als ik zeg dat het echt beter kan worden. Zoals je huisarts zegt: je lichaam is overbelast en het vertelt je nu pas op de plaats te maken. Dat moet nu herstellen en dat mag zolang duren als het nodig is. Gun jezelf die tijd. Je bent het absoluut waard!

Superklote om hiermee te kampen. :knuffel:

**Geplaatst**: 11-05-21 22:07

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst: 11-05-21 22:07

Paniek voelt ontzettend akelig maar gaat altijd weer voorbij. Je kunt onmogelijk een psychose krijgen door een paniekaanval.

**Geplaatst**: 11-05-21 23:05

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst: 11-05-21 23:05

Ik ken het gevoel van vervreemding. Als je het fijn vindt om te praten mag je altijd een pb sturen

**Geplaatst**: 11-05-21 23:19

Geplaatst: 11-05-21 23:19

Allereerst heel veel sterkte! Ik hoop dat je snel uit deze nare acute fase kan komen. Ik zou zeker nu bij regelmatig met de psycholoog afspreken. Al is het alleen maar om je hart te luchten aan iemand die wat verder van je af staat en je misschien handvatten kan geven.

Die angst om jezelf te verliezen en de controle kwijt te raken ken ik goed en dat was voor mij ook de druppel. Nooit wilde ik aan medicatie, maar het kon gewoon niet meer. Ik kreeg ook Citalopram en Oxazepam. Oxa vind ik echt heel fijn, geen bijwerkingen en werkt snel ook bij los gebruik. Citalopram daarentegen, na de eerste pil viel ik na een uur in slaap, dit heeft een paar weken aangehouden, wilde alleen maar slapen. At niet meer omdat ook het hongergevoel onderdrukt werd. En daarnaast voelde ik mij zooo poedersuiker, alsof je door een nog dieper dal gaat dan daarvoor. En na een week of 8 stabiliseerde het en vlakte het de dalen af. In de eerste periode is Oxa dus fijn om te ontspannen. Ik heb het bijna een jaar geslikt, ik weet niet of het mij echt heeft geholpen want hoewel ik stabieler was kwam de paniek er toch doorheen. Maar misschien wat het zonder nog wel veel erger geweest. Mocht je je ei kwijt willen kan je altijd een bericht sturen. Pak je rust, kruip gewoon lekker je bed in als je lijf dit aangeeft en kies nu vooral voor jezelf. Een burn out is heel zwaar zowel mentaal als fysiek. Ik duim voor een spoedig herstel!

**Geplaatst**: 12-05-21 12:49

Geplaatst: 12-05-21 12:49

Jungles schreef:
Ik heb al sinds jonge leeftijd last van angsten en alle daarbij horende klachten. Veel soorten therapie gevolgd en nog steeds.
(...)
Na heel lang zoeken en denken, ben ik er - vermoed ik - wel achter waarom de paniek nu opeens zo hevig is. Ik heb een burn-out en schaam mij hiervoor. Mijn baan heeft de afgelopen 2 jaar enorm veel van mij gevergd. Ik werk onder enorm hoge druk en in een omgeving vol van spanningen en ruzies (meer info via pb). Ik heb uitgerekend hoeveel ik gewerkt heb de afgelopen jaren en dat is tussen de 40 en 80 uur per week, gemiddeld zo’n 60 uur. Daarnaast heb ik privé ook veel meegemaakt en de huisarts zei: Je bent zwaar overbelast en jouw lichaam is jou nu aan het beschermen, daarom voel je je vervreemd van je omgeving (derealisatie). Ik vind dit heel eng. Het lijkt net alsof alles niet echt binnenkomt en ik voel mij vreemd in mijn eigen huis. Dat zorgt weer voor angst.

Ik zoek eigenlijk wat steun... Ik voel mij heel alleen en ik zou hier graag af en toe wat schrijven, omdat ik wat houvast nodig heb in deze moeilijke tijd. En misschien zijn er mensen die zich herkennen in mijn verhaal...

Hartelijk bedankt voor het lezen!

Hoi meis,
wat een ellende allemaal! :(:)

Ik ga mee met je huisarts: als je oververmoeid bent, gaat je lichaam (niet jijzelf, "Moeder Natuur neemt het over") dit soort overlevingsinstincten inzetten.
Klein puntje is wel, dat het intens rot is, als dat extra angst oproept :(:)

Voeg hier aan toe, dat schaamte een intens pijnlijke emotie is.

En begrijp ik nou, dat je met een burn out nog steeds aan het werk bent...?

Zou je last hebben van de citolapram, kun je er vitamine B-complex bijslikken.

Wat ik ook herken is het van jongs af aan veel angst kennen. En ik herken het van jaren therapie tegen angst. (Ik had ooit lieve 'Rogeriaan', die mij prima steunde, maar in wezen niets van angst afwist, maar wel 'tips' gaf. Gelukkig daarna een prima therapeute gevonden die onder andere emdr deed.)

Een tip mbt het gevoel van vervreemding: in een therapiestroming wordt gesproken over de 'nervus vagus'. Stephan Porges heeft een serie films op YouTube gezet. Als prof is hij gespecialiseerd in de polyvagale theorie. Onder andere depressie beschrijft hij als 'dorsal vagal shutdown', en deze zelfde 'shutdown' (of noem het hoe je het noemen wil) is zo'n beschermingsreflex die jou afsluit voor de buitenwereld. Je doet het, nu ja, jouw lichaam doet dat, als je bijvoorbeeld te moe bent om nog langer te vluchten of te vechten. (In een ander spraakgebruik heet het bevriezen.)
Wellicht lucht het wat op, als je dat soort informatie hoort.
Kijk ook eens naar de 'basic exercise' van Rosenberg op YouTube.

En prima om steun te zoeken en contact te maken, dat helpt ook.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-05-21 20:07

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst door de TopicStarter : 12-05-21 20:07

Wat fijn zulke lieve reacties te ontvangen!

@Solleke Ik zal proberen door te zetten, al ben ik erg angstig voor de bijwerkingen, maar jouw verhaal geeft mij hoop!

Belle_boef Dank je wel! Ook jouw verhaal geeft mij hoop!

@manunbres Wat ontzettend heftig! Net als jij ga ik proberen deze tijd te gebruiken om mijzelf te ‘rebranden’, want ik ben absoluut niet tevreden met wie ik nu ben. Iedereen pleasen, nooit ‘nee’ zeggen, mijzelf constant verontschuldigen voor alles...

@miereneter Een goede tip: de medicatie zien als een cadeautje aan mijzelf en jouw ervaring klinkt heel goed. Ik neem straks de tweede ‘dosis’. Ik ben gestart met 5 mg en het leek alsof ik binnen een uur voelde dat het begon te ‘werken’. Ik werd misselijk, voelde me heel angstig, maar goed, ik zet door!

@Arabesk Bedankt voor de geruststelling! Vind ik heel erg fijn!

@Susanne Dat zal ik doen, dank voor het aanbod!

@Sappos Ik spreek vaak net mijn psycholoog. Heb hem vanmorgen nog even kunnen bellen, omdat de ochtenden het zwaarst zijn. Verschrikkelijk hoe ik uit bed kom: helemaal in paniek, hartkloppingen, huilen, misselijk, buikpijn...
Vandaag ook de hele dag in bed gelegen. Ik vecht er nog wel tegen, omdat ik mij schaam om de hele dag in bed te liggen, maar ik kán niet anders nu...
Dank voor jouw lieve bericht!

@Janneke Bedankt voor alle tips! Ik ga dit allemaal bekijken, want jouw uitleg over dat derealiseren geeft mij heel veel geruststelling.
En ik werk nu niet, ik heb mij gister ziekgemeld...

Vandaag was een dag met ups en downs. Soms, voor een paar minuutjes, voel ik mij weer even ‘mens’. Voor de rest voel ik mij moe, angstig en raar. Ik vind het heel erg dat ik mijzelf dit heb aangedaan. Ik heb mij jarenlang over de kop gewerkt, terwijl ik wíst dat het niet goed voor mij is. Daarnaast heb ik nooit ‘nee’ gezegd tegen dingen die niet goed voor mij waren. Ben drie jaar geleden ook veel alcohol gaan drinken om het allemaal ‘leuker te maken’. Hiermee ben ik twee weken geleden helemaal gestopt.

Ook probeerde ik controle te houden over mijn angsten door veel dwanghandelingen te doen. Ook dit is nu afgezwakt, omdat ik er simpelweg geen kracht meer voor heb.

Het liefst wil ik vluchten naar mijn ouders huis en verzorgd worden, maar mijn psycholoog heeft ook gezegd dat ik de volwassen vrouw moet zijn die ik ben en dat hij er vertrouwen in heeft dat ik het kan. Hij is trots op mij dat ik gebroken heb met allerlei slechte dingen, zoals alcohol, een slechte ‘relatie’ en nu ook even mijn werk.

Sorry voor mijn lange verhaal en ik waardeer het zo ontzettend dat jullie de moeite nemen om iets te schrijven...

**Geplaatst**: 12-05-21 20:22

Geplaatst: 12-05-21 20:22

Jungles schreef:
Sorry voor mijn lange verhaal en ik waardeer het zo ontzettend dat jullie de moeite nemen om iets te schrijven...

Hier hoef je je ook niet voor te verontschuldigen TS :knuffel:

Ik heb voor het eerst afgelopen jaar te maken gehad met een paniekaanval en wat is dat verschrikkelijk. Ik kan je niet helpen maar vind het fijn dat je je verhaal deelt, voor mij ook weer een teken dat ik op tijd aan de bel moet trekken om te voorkomen dat het bij mij ook erger wordt. Heb toen met heel veel tegenzin de huisarts gebeld omdat ik dacht dat ik het wel alleen kon, maar door jou verhaal zie ik ook in hoe belangrijk het is om wel hulp te vragen. Overigens net als verhalen van andere bokkers in dit topic.

Voor nu in ieder geval sterkte gewenst!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-05-21 20:41

Geplaatst door de TopicStarter : 12-05-21 20:41

Felien, dank je wel! En inderdaad: heel belangrijk om te luisteren naar wat je lichaam je vertelt... Dat is een wijze les voor mij... Ik voelde diep van binnen al langer dat het allemaal teveel werd, maar ik wilde het denk ik niet toegeven.

Toen de paniekaanvallen opeens heel erg werden, dacht ik nog: wat is er aan de hand? Echt stom dat ik mij niet realiseerde dat ik mijzelf structureel overvraagd heb en de goede adviezen van mijn psycholoog en de mensen om mij heen ‘gewoon’ naast mij neer heb gelegd...

Ik hoop dat jij nooit meer een paniekaanval hoeft te doorstaan!

Edit: typo

**Geplaatst**: 12-05-21 21:55

Geplaatst: 12-05-21 21:55

Wat fijn dat je je psycholoog regelmatig spreekt en ook kan bellen. Blijf lekker in bed liggen! Je bent je aan niemand een excuus verschuldigd. Je bent mentaal en fysiek uitgeput en die antidepressiva werkt de eerste tijd nog gewoon niet optimaal.

Ik heb geen ervaring met een burnout, paniekaanvallen daarentegen... en het put je volledig uit. Een aanval betekent gewoon dat je een hele dag weggooit want je bent niks meer waard. En als het bij anderen gebeurde schaamde ik mij dood want je kijkt toe hoe je volledig de controle kwijtraakt.

Zoek kleine dingetjes die jou blij maken zoals iets lekkers om te eten. Het is goed dat je gericht bent op herstellen maar laat het allemaal eerst maar even bezinken. Luister naar je lijf.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-05-21 21:58

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst door de TopicStarter : 12-05-21 21:58

Sappos, dank je wel voor jouw bemoedigende en troostende woorden... Ik wil ook teveel en heb het denk ik nog niet volledig geaccepteerd. Misschien veroordeel ik het stiekem nog een beetje, maar eerst alles laten bezinken is inderdaad hard nodig...

En wat jij beschrijft over hoe jij paniekaanvallen ervaart, herken ik helemaal...

**Geplaatst**: 12-05-21 22:41

Geplaatst: 12-05-21 22:41

Kap met alcohol inderdaad én koffie. Ga gezond eten, verwen jezelf met HelloFresh bijvoorbeeld en ga vooral niet intensief sporten maar lekker wandelen of paardrijden.

En noteer voor jezelf als je een aanval hebt gehad welke overtuigingen er niet uitgekomen zijn. Je bent tot op heden nog niet gek geworden of doorgedraaid. En dat gaat ook niet gebeuren. En het gevoel is altijd weer weggegaan want je hebt je ook niet altijd zo gevoeld. Hoe rottig het ook is. Je moet het gevoel leren doorstaan. Het kan je niet ziek of kapot maken. Jezelf afleiding geven, maak een puzzel of zeg het alfabet op van Z naar A. Dan vul je je 'werkgeheugen' op met iets anders.

Laatst bijgewerkt door Arabesk op 12-05-21 22:45, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-05-21 22:43

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst door de TopicStarter : 12-05-21 22:43

Goed dat je dat zegt Arabesk, want ik ben nu inderdaad al twee weken gestopt met alcohol en koffie. Ik drink de hele dag door groene thee.
En wandelen zou ik graag willen, maar ik durf vaak de deur niet uit, dus ik probeer binnenshuis een beetje yoga te doen...

**Geplaatst**: 12-05-21 22:46

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst: 12-05-21 22:46

Desnoods ga je alleen een blokje om.

**Geplaatst**: 12-05-21 22:55

Geplaatst: 12-05-21 22:55

Waarom zou citalopram troep zijn? Van dit stigma op medicatie tegen psychische klachten moeten we echt af...

Dat gezegd hebbende: ik ben heel blij dat ik ooit met AD ben begonnen, het heeft mijn leven veel lichter en makkelijker gemaakt!

Sterkte Ts!

**Geplaatst**: 13-05-21 05:02

Geplaatst: 13-05-21 05:02

Jeetje, het is net alsof ik mijn verhaal lees van 2 jaar geleden. Precies hetzelfde! Behalve dat ik velafaxine kreeg voor de angst maar onderaan de streep doen ze hetzelfde. Ik weet niet wat je dosis citalopram is maar bij mij werden mijn angstklachten de eerste dagen nog heftiger met de antidepressiva, vooral extreem hoofdpijn, darmklachten en misselijk erbij wat nog voor meer paniek zorgde. Maar na een week ging het eigenlijk een stuk beter. Het is zeker geen troep, het gaat je echt helpen! Misschien dat je het heftig vindt om aan het fenomeen antidepressiva te beginnen, dat vond ik ook. Ik kwam er achteraf pas achter hoeveel mensen eigenlijk aan de antidepressiva zitten, dat zijn er veel meer dan je denkt!

Probeer je dag heel routinematig te plannen, sochtends iets doen (ookal is het bijvoorbeeld douchen/500 meter lopen of iets anders kleins), dat is in deze fase eigenlijk echt al heel groot. Pak je rust en doe smiddags nog wat (dat kan ook koken zijn). Veel meer moet je nu echt niet van jezelf te vragen.

Verder wil ik je nog even op het hart drukken dat je het gewoon moet accepteren voor nu (helaas). Maar je zal merken als je er niet tegen vecht maar accepteert dat je komende tijd gewoon uit de roulatie bent dat het wat rust geeft. Je ertegen verzetten kost ontzettend veel energie (en paniek). Wees trots op je lichaam dat ze het nu zo duidelijk aangeeft! Je lichaam is zich compleet aan het resetten. Komende tijd ga je ook veel nadenken over wat er is gebeurd en realiseren dat je waarschijnlijk al heel wat signalen hebt gemist.

Oxazepam is ook prima, neem vooral voordat je gaat slapen gewoon een goede dosis. Snachts wakker liggen en je slaap missen moet je nu niet hebben. Rust en regelmaat. Je dokter ziet dit soort gevallen dagelijks, als hij echt dacht dat je een psychose krijgt had hij meer actie ondernomen, misschien helpt die gedachte. Je bent niet gek en dat wordt je ook niet! Je bent niet de enige! :(:)

Heel veel sterkte, je komt hier echt uit ookal geloof je dat misschien nu nog niet :knuffel: