
Ik wilde graag even van me afschrijven omdat ik merk dat het in mijn kringen, waar mensen me kennen, soms toch een lastig onderwerp is omdat mensen gauw een oordeel hebben en dat onze vriendschap of relatie beïnvloedt. Ik ben namelijk bijna 33 jaar en blij vrijgezel.
De reden dat het onderwerp van gesprek wordt, is omdat ik een huis heb gekocht recent. Volgende week begint de verbouwing en dan komt de opmerking weer: "je wilt toch kinderen, blabla". Iets met kinderkamers, mannen en weet ik veel wat voor dingen mensen ter tafel brengen.
Ik heb een goede baan, ben gek op m'n vrijheid, heb twee honden en een leuk paard en volgende week dus ook eindelijk m'n grotemensenhuis. Ik weet dat ik in m'n handjes mag knijpen. M'n vriendenkring is ook fantastisch, inclusief vrijwillige zaaddonor. Ik klaag soms door corona, maar eigenlijk valt het allemaal wel mee.
Het mannenverhaal... sja, een goed voorbeeld qua relaties heb ik niet echt gehad. M'n ouders waren liefdevol, maar voor mijn gevoel vooral functioneel samen. Ik heb drie langdurige relaties gehad waarbij ik echt dacht: als ik dit moet blijven doen, ben ik liever alleen. Man, wat saai. Ze pasten overigens goed bij de levensfase waar ik toen in zat hoor. Vervolgens nog twee 'relaties' gehad die wel toekomstpotentie hadden wat mij betreft, maar daar zaten wat kinken in de kabel.
All fine. Aan mezelf gewerkt, blij. Tuurlijk mis ik soms fysiek contact of lekker met iemand op de bank kruipen. Maar ik hoef echt geen relatie meer als het niets aan m'n leven toevoegt.
Ik ben flink sensitief, dus voel heel gemakkelijk situaties en sferen aan. Zoveel mensen die zo ongelukkig zijn in hun relatie maar daar toch in blijven hangen. Wat ik me dan afvraag: is de connectie met een ander hebben dan belangrijker dan je eigen geluk? Je eigen identiteit? Tuurlijk is dit niet generaliserend bedoeld.
Als ik dit zo typ, denk ik, wat zeur je? Je weet het allemaal prima. Maar toch vind ik het lastig als omstanders erover beginnen. Omdat zij er regelmatig anders in staan. En iets met denkpatronen en verwachtingen. "Huisje, boompje, beestje. Op je 33e hoor je toch gesetteld te zijn?" Sommigen geloven bovenstaand niet: "iedereen wil toch een partner?" Ja tuurlijk wel, maar wel eentje waar ik iets aan heb. En dan vraag ik me af of mijn lat niet te hoog ligt, of ik zelf misschien niet toegankelijk ben of dat ik gewoon écht iets mankeer...

Daarom: ik zoek blije vrijgezellen boven de 30. Niet om mee te daten (
