Geplaatst Ik heb een rare pijn: in mijn linkerbovenbeen/heup/lies/onderrug, het voelt als een zenuwpijn en het is vrij plotseling ontstaan. Sindsdien heb ik er altijd last van en hardlopen en/of langdurig traplopen verergerd de klachten. Ik heb nooit een 10 uit 10 pijn, maar altijd, elke dag een 4 uit 10. Dus altijd een vervelende zeurende pijn in mijn been/lies die verergerd in bepaalde houdingen of met bepaalde activiteiten.
Het verhaal:
Begin 2017 deed ik een hardlooptraining van +- 20 km samen met een hardloopmaatje. We liepen in extreem weer (regen, kou, veel wind) en gedeeltelijk onverhard. Oftewel een pittige training, maar zeker niet ongetraind: de driekwart jaar ervoor was ik gestart met hardlopen en dit heel fanatiek gedaan (3 - 4x per week inclusief iedere week een training op de atletiekvereniging). Helaas wel zonder krachttraining/core stability training erbij te doen in die tijd. Nadat we klaar waren stapte ik raar weg met m'n been waardoor ik voelde alsof ik er doorheen zakte: meteen een extreme pijnscheut door m'n been en het voelde alsof er een kabel van m'n heup tot m'n knie liep die extreem gevoelig was. Zo gevoelig dat ik er op dat moment amper op kon staan en vooral traplopen (druk omhoog geven op dat been) was extreem pijnlijk. Het voelde heel diep in m'n been en ik kon het niet 'vastpakken' zoals je een spier kan vastpakken bijvoorbeeld.
In eerste instantie heb ik geen directe actie ondernomen en gedacht dat het vanzelf over zou gaan. Een warm bad zou wellicht helpen. Echter, na een paar maanden verging ik nogsteeds van de pijn bij het traplopen en vooral onverwachte krachtbewegingen met dat ene been (zo moest ik vluchtig in de tram stappen en vervolgens stond ik te huilen van de pijn in m'n been). Ik besloot dat ik me toch moest na laten kijken en ben naar een chiropractor gegaan. Hij gaf aan dat m'n iliopsoas extreem verstrakt was en los gemaakt moest worden. Dat hielp: het trekken aan m'n been gaf me een gevoel van verlichting en ik voelde met 70% beter dan daarvoor. Echter, de pijn verdween nooit helemaal. De pijn die ik had in m'n bovenbeen (van heup tot knie) was weg, maar een vreemde andersoortige en minder acute pijn bevond zich nu hoger. Ik stopte op aanraden van de chiropractor en een ondersteunende fysiotherapeut helemaal met hardlopen om te zien of het beter ging.
Bijna een jaar had ik niet hard gelopen en alleen tijdens extreem lange wandelingen voelde het alsof ik 'zand' in m'n heupkop had, alsof m'n linkerbeen niet zo beweeglijk was als m'n rechterbeen. Het was een irritant gevoel, een lichte druk, maar niet heel pijnlijk. Na dat jaar besloot ik weer langzaam op te bouwen en in +- 4 maanden bouwde ik weer op tot een 16 km wedstrijd.
Daarna ging het af en aan: ik kreeg lage rugpijn na het hardlopen en 's nachts trekkingen in m'n been. Ik stopte na die wedstrijd even met hardlopen en pakte het een paar maanden later weer op. Weer met dezelfde resultaten tot gevolg. Ik besloot toen, op advies van huisarts en fysio, helemaal te stoppen om te zien of het beter ging. Helaas ging het vanaf dat moment verder bergafwaarts. Ik bleef een raar drukkend gevoel binnen in m'n heupkop houden, elke week lage rugpijn waar ik voor 'gekraakt' moest worden omdat ik continue scheef stond en m'n lies was gevoelig en vaak een tintelend gevoel. Ik ging in die tijd naar verschillende specialisten: een sportarts, een podoloog voor aangemeten zooltjes die ik dagelijks moest gaan dragen om m'n voetstand te corrigeren en een orthopeed. Daarnaast ben ik ondertussen gaan 'shoppen' bij verschillende fysio's, manueel therapeuten, chiropractors, etc. etc.
Op advies van de huisarts begon ik met begeleidde krachttraining en core stability. Dat ging een tijdje goed. Helaas in het voorjaar van 2019 kwam ik ineens thuis met een ei (zo groot als een tennisbal) op m'n lies na een krachttraining. Het voelde warm en zacht en het was precies de plek waar ik steeds pijn had. Na een onderzoek door de huisarts en daarna op de spoedeisende hulp (omdat ze dachten dat er een bloedvat knel zat) wisten ze niet wat ze moesten: het was een zak gevuld met vocht of mogelijk een spierbuik. Ze konden geen uitsluitsel geven op basis van een echo.
Ik ging naar een orthopeed voor een MRI, later een MRI met contrast vloeistof en voor röntgenfoto's. Daaruit kwam helaas niets: alles leek keurig. Er was geen labrum scheur en geen liesbreuk te zien. Dat laatste was overigens al uitgesloten met twee echo's die ik ervoor had gehad. Omdat de orthopeed het toch vreemd vond, stuurde hij me door naar een collega voor een 2nd opinion. Ook deze man kon - na nog een MRI met contrast vloeistof en röntgenfoto's - niets anders concluderen dan dat ik volledig gezond was en niets mankeerde. Hij stelde voor weer meer te gaan sporten, inclusief wandelen en hardlopen.
Daarna volgde er ontzettend veel frustratie momenten: 50% van de tijd had ik pijn, ik kon m'n linkerbeen soms amper bewegen tijdens krachttraining of hardlopen, ik kreeg blauwe plekken in m'n lies en/of de zwelling. Ik besloot te stoppen en te gaan zwemmen. Ook dat bleek niet ideaal want hierdoor ervoer ik krachtverlies in m'n been zodra ik uit het water wilde stappen.
In maart 2020 drong ik aan bij de huisarts dat er iets moest gebeuren en dat ik zo niet verder kon. In een continue half-pijn staat en niet vrij om te kunnen doen wat ik leuk vind, was voor mij geen optie (lees: ook paardrijden is altijd pijnlijk, zodra ik opstap moet ik m'n lies eerst laten wennen aan de manier waarop ik zit). In september kon ik eindelijk terecht bij dé specialist op het gebied van heupscopie en labrum scheuren. Hij moest helaas, na verschillende testjes en het opvragen van 4 MRI's en 3 röntgensessies, concluderen dat hij niets zag wat maar kon wijzen op een iets orthopedisch. Het enige is dat hij zag dat m'n linkerbeen onderontwikkeld is qua spieren (wat niet zo gek is, want ik kan het niet eenzijdig trainen omdat ik daarmee de pijn trigger). Het probleem is namelijk ook dat een arts mij niet echt 'pijn kan doen'. Er is geen specifieke test waarbij ik meer pijn ervaar, maar de pijn komt en gaat gedurende de dag. Het is soms irritant alsof er zand in m'n heupkop zit, soms is het een scherpe stekende pijn in m'n lies en soms is het meer een zenuwtrilling in m'n bovenbeen.
Het is nu maart 2021 en opnieuw ervaar ik pijn, omdat ik - weer na maanden 0,0 te hebben gedaan - 5 minuten sprintjes heb getrokken als opwarmertje voor een krachttraining. Mijn rug is weer heel pijnlijk, m'n bekken staat weer scheef volgens een nieuwe osteopaat, en de tintelingen in m'n been zijn niet te doen.
Ik merk dat ik nu een beetje ten einde raad ben: al 4 jaar aan het worstelen met een pijn die heel vaag is, en niemand die het antwoord weet. Een labrumscheur, spierscheuringen, een liesbreuk, een hernia, geïrriteerde en zelfs gezwellen in de lymfeklieren zijn tot nu toe allemaal uitgesloten. Het enige wat nu nog op de planning staat is een heupscopie waarbij ze het gewricht van binnen met een cameraatje gaan bekijken. Ik zou zó graag willen dat er een antwoord komt en ik gewoon lekker kan sporten, paardrijden, hardlopen, wandelen zonder pijn te krijgen.
Ik ben heel benieuwd naar verhalen omtrent labrumscheur (want wellicht een gemiste of zeer complexe?) of liesbreuken bij vrouwen. Of misschien mensen die het verhaal herkennen en iets heel anders zien/denken. Dat zou mij in elk geval helpen om wellicht een nieuwe weg in te slaan en op zoek te gaan naar iemand die me wel kan helpen.
Dankjewel!
